All Chapters of โจวเพ่ยชิง มารดาผู้กลับใจ 70: Chapter 71 - Chapter 80

สองวันต่อมา...ตานเต๋อคงโทรกลับมายังโรงแรม เพื่อแจ้งข่าวเรื่องที่โจวเพ่ยชิงให้ไปสืบมา และรู้ว่าชายคนนั้นคือคนของฝ่ายตรงข้ามที่ทำร้ายนายพลข่ายจนเกือบเอาชีวิตไม่รอดนั่นเองพอรู้ตัวตนของชายคนนั้น โจวเพ่ยชิงจึงคิดหนัก เนื่องจากรู้จากปากสามี ว่าคนคนนั้นเป็นสหายกันมาตั้งแต่เข้ามาประจำการที่ค่ายทหารนี้แล้ว แม้จะเป็นคำถามที่ดูเหมือนทั่วไป แต่เธอเชื่อว่าชายคนนั้นย่อมมีจุดประสงค์บางอย่าง ในตอนแรกอาจจะเป็นสหายกันจริง ๆ แต่เมื่อเลือกแบ่งฝ่ายแล้ว ทุกอย่างมันย่อมเปลี่ยนแปลงไปได้เสมอ ต่อให้ทั้งสองจะเป็นสหายรักกันแค่ไหนก็ตาม“พี่กับพี่รองส่งข่าวไปแจ้งนายพลข่ายด้วยแล้วกัน บอกว่าคนคนนั้นเป็นใคร”โจวเพ่ยชิงตัดสินใจให้คนสนิทและพี่ชายคนรองไปคุยกับนายพลข่าย และบอกให้เขารู้เรื่องนี้ การที่จะเล่นงานคนในกองทัพ แม้เธอจะทำได้ แต่คงทำได้ไม่ดีเท่ากับนายพลข่าย ที่มีทั้งอำนาจและอิทธิพลครอบคลุมทุกพื้นที่“ครับนายหญิง ตอนนี้สัญญาซื้อขายกับกองทัพส่งมาถึงสำนักงานแล้วนะครับ ไม่คิดว่าท่านนายพลข่ายจะรวดเร็วเช่นนี้ ส่วนเรื่องสัมปทานการเดินเรือและท่าเรือ คงต้องรออีกหน่อย ทางรัฐและกระทรวงกำลังจัดการให้ครับ”“อืม ยังไงพี่มองห

จากนั้นหญิงสาวจึงเล่าเรื่องราวให้กับต้วนอี้หมิงฟังอย่างไม่ปิดบัง ทำให้ผู้กองต้วนต้องหันไปมองบ้านใหญ่จิ้งและคนของนายท่านเจี้ยนทันที“เรื่องนี้คงต้องให้ทางการเข้ามาจัดการแล้วล่ะ เพราะการกู้เงินที่เก็บดอกเบี้ยเกินกำหนด ย่อมเป็นเรื่องที่ผิดกฎหมาย ส่วนบ้านจิ้งคงต้องนำตัวไปสอบสวนเช่นกัน”“ทำไมต้องนำพวกเราไปสอบสวนด้วยล่ะคะคุณทหารพวกเราทำอะไรผิด” ย่าจิ้งเอ่ยขึ้น แม้จะไม่มีทีท่าตะกุกตะกัก แต่คำพูดที่ออกมานั้นนอบน้อมไม่น้อย ต่างจากก่อนหน้านี้มากนัก“ผิดแรกคือขายหลานสาวชดใช้หนี้ ผิดที่สองทำร้ายร่างกายหลานชาย ผิดที่สามบ้านรองควรจะได้แยกบ้านนานแล้ว แต่กลับยังรั้งไว้และใช้งานเยี่ยงทาส ผิดที่สี่คือการคลุมถุงชน อย่าลืมว่าเวลานี้การคลุมถุงชนได้ยกเลิกเรียบร้อยแล้ว และอีกหลายข้อหาที่ผม ไม่สามารถแจกแจงได้” ต้วนอี้หมิงแจกแจงข้อหาสามสี่ข้อ จะว่าไป แค่ข้อหาขายหลานสาว บ้านใหญ่ก็ติดคุกเป็นปีแล้ว ไม่ต้องมีเรื่องอื่นเข้ามาปะปน“ท่านผู้กองครับ เวลานี้พ่อกำลังอยู่ระหว่างไปโรงพยาบาล หากพวกเราจะแยกบ้านได้หรือไม่ครับ หรือว่าต้องรอให้พ่อหายป่วยก่อน ถึงจะแยกได้” เกาถงยกมือขึ้นถาม“เรื่องนี้สามารถแจ้งเรื่องร้องเรียนไปท

ย้อนกลับมาที่หมู่บ้านเวลานี้ทุกคนรู้แล้ว ว่าบ้านหลี่นั้นนอกจากลูกชายคนรองเป็นนายทหารได้เลื่อนยศเป็นนายกอง ลูกชายคนโตและลูกชายคนเล็กยังได้ทำงานกับนายหญิงเพ่ยเพ่ย ซึ่งเวลานี้มีแนวโน้มว่าทั้งสองอาจจะได้เลื่อนตำแหน่งเป็นคนสนิทของนายหญิงเพ่ยเพ่ยเหมือนกับสองพี่น้องบ้านโจว ข่าวนี้จึงกระจายไปทั่วหมู่บ้านซึ่งทำให้หญิงสาวหลายคนที่ยังไม่มีคู่ครอง ต่างก็อยากหมายปองแต่งเข้าบ้านหลี่กันทั้งนั้น รวมถึงบ้านโจวด้วยเช่นกันต่อให้สองพี่น้องบ้านหลี่จะเคยแต่งงานมาก่อน อีกทั้งยังมีลูกติด แต่ทุกคนก็ไม่มีใครถือสา เนื่องจากคิดว่าหากแต่งเข้าบ้านหลี่แล้วชีวิตคงสุขสบาย เพราะเงินเดือนของทั้งสองไม่น้อยเลยทีเดียว แถมยังได้ข่าวอีก ว่านอกจากคนงานแล้ว นายหญิงเพ่ยเพ่ยยังดูแลไปยังครอบครัวของคนงานด้วยเช่นกัน เจ็บไข้ได้ป่วย นายหญิงก็เป็นคนออกค่ารักษาให้ดูอย่างบ้านหลุนสิ เจ้าใหญ่บ้านหลุนได้เป็นถึงครูใหญ่ของโรงเรียนเด็กเล็ก ที่ตอนนี้กำลังต่อเติมเป็นโรงเรียนอนุบาลไปจนถึงประถม ส่วนพี่น้องในบ้านหลุน ต่างก็ได้ช่วยงานที่โรงเรียนนางหลุนก็ได้เป็นแม่ครัวมีเงินเดือน ตาเฒ่าหลุนก็ได้ช่วยงานในโรงเรียนเหมือนกัน หรือจะพูดง่าย ๆ คือครอ

ซิ่วหลินมาจากยุคปัจจุบัน จึงไม่มองเรื่องการมีความสัมพันธ์กับใครสักคนเป็นเรื่องใหญ่ เลยคิดจะช่วยผู้มีพระคุณของเธอ จึงบ่นพึมพำออกมาคนเดียว“นี่ฉันรักษาความบริสุทธิ์มาได้ตั้งนาน ต้องมาเสียตัวให้กับชายรุ่นปู่เหรอเนี่ย”ซิ่วหลินคิดว่าที่นี่ย้อนจากที่เธออยู่มาหลายสิบปี ดังนั้นคนนี้น่านับได้ว่าเป็นคนรุ่นปู่ย่าตาทวด หญิงสาวจึงคิดว่าหลี่เหวินเสียนคือคนรุ่นปู่!!“พี่หมายความว่ายังไง อย่าบอกนะว่า... ไม่นะ ฉันไม่เห็นด้วย” โจวเม่ยเม่ยถามขึ้น พอคิดได้ถึงสิ่งที่ซิ่วหลินพูด เธอจึงรีบห้ามและบอกว่าไม่เห็นด้วย“ตอนนี้เห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วยนั้น ไม่สำคัญแล้วล่ะ เวลานี้สิ่งสำคัญที่สุดคือต้องช่วยพี่เหวินเสียนก่อน อย่าคิดมากเลยนะครั้งเดียวไม่เป็นไรหรอก อย่างไรตอนนี้พี่เองก็ไม่มีคนรักอยู่แล้ว”สำหรับสาวยุคใหม่เช่นเธอ ความสัมพันธ์เพียงชั่วคืนเป็นเรื่องปกติจะตาย ต่อให้เธอจะไม่เคยผ่านประสบการณ์นี้ก็ตามโจวเม่ยเม่ยเมื่อรู้ว่าห้ามไม่ได้แล้วก็เลือกที่จะเงียบ พร้อมกับมองไปทางลำธารที่เดินมาถึงแล้ว แต่เวลานี้หลี่เหวินเสียนหายไปแล้วเช่นกัน จึงร้องออกมาอย่างตกใจ“พี่ซิ่วหลิน พี่เหวินเสียนหายไปแล้ว”ซิ่วหลินตกใจไม่น้อยเ

“ว่าอย่างไร กลับมากันแล้วเหรอ นายหญิงเพ่ยเพ่ย”นายพลซีเดินออกมาทักทายด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ทันทีที่เห็นว่าใครมา“สวัสดีค่ะท่านนายพล สบายดีหรือไม่คะ ไม่ได้พบกันนานเลย” โจวเพ่ยชิงยิ้มให้เช่นกัน ก่อนทักทายเมื่อไม่ได้เจอกันนาน“ก็เหมือนเดิมนั่นแหละ นี่ได้ข่าวว่านายกองหลี่ย้ายกลับมาประจำการที่นี่แล้วเหรอ ยินดีต้อนรับนะนายกองหลี่ หรือว่าฉันต้องเรียกว่านายท่านหลี่ดีล่ะ” ท่านนายพลหันมาคุยกับหลี่ฮั่นตงด้วยท่าทางเป็นกันเอง“ตอนนี้ผมกำลังทำเรื่องลาออกละครับ จะได้มาอยู่ดูแลเพ่ยชิงด้วยครับท่าน”หลี่ฮั่นตงเอ่ยปากบอกเรื่องที่ตนเองกำลังจะลาออกจากการเป็นทหารให้นายพลซีรับรู้ นี่จึงทำให้ผู้รับฟังต้องหันมามองหน้าสองสามีภรรยาทันที ทว่ายังไม่ทันมีใครพูดอะไร นายพลข่ายที่ร่างกายเริ่มเป็นปกติแล้วเดินออกมาเช่นกัน“หากนายกองหลี่ลาออกแล้ว ใครจะช่วยงานฉันล่ะทีนี้ แต่ก็ขอบใจมาก ที่หลายปีนี้นายต้องเจออันตรายมากมายเพื่อสืบข่าวและทำงานให้ฉัน”“อย่าคิดมากเลยครับท่าน ที่ผ่านมาท่านก็เป็นคนชี้แนะและสอนงานต่าง ๆ ให้กับนายทหารคนหนึ่ง จนสามารถเลื่อนขั้นมาเป็นนายกองได้ ผมต่างหากที่ต้องขอบคุณท่าน”แม้ว่าเวลานี้สถานะของหลี่ฮั่นต