All Chapters of ทะลุมิติมาเป็นนางร้ายที่มีสถานะเป็นรักแรกของพระเอก: Chapter 21 - Chapter 30

ณ บริษัทตระกูล TP  กรุป ชั้น 26 นายหญิงน้อยคนสวยแห่งตระกูลทรัพย์รุ่งโรจน์กำลังนั่งเป็นสง่าอยู่บนโซฟารับแขกในห้องทำงานของรองประธานบริษัท หรือก็คือสามีตามทะเบียนสมรสของหล่อนนั่นเอง ซึ่งช่วงหลังๆ นอกจากหนังสือหย่า หล่อนแทบไม่เห็นหน้าเขาเลยแม้แต่วันเดียว จนต้องดั้นด้นทำอาหารมาให้เขากินถึงที่ทำงานหล่อนมั่นใจยังไงซะ ผู้ชายย่อมแพ้ความดีงาม และความเอาใจใส่ ทว่าใครจะคิดว่าเขาจะปล่อยให้นั่งรอเหงาๆ เกือบสามชั่วโมง ในขณะที่กำลังนั่งกระสับกระส่าย ว่าควรจะรอต่อไหม..สามีหน้าหล่อตัวดีก็เดินถือแฟ้มการประชุมเข้ามา พร้อมกับส่งยิ้มอ่อนโยนมาให้"อ้าว..แพทมาได้ยังไง?" เขาถามไม่รู้ไม่ชี้ ราวกับไม่คิดว่าหล่อนจะมานั่งรอร่วมหลายชั่วโมงแพทริเซียในชุดเดรสสีหวานจึงทำได้แต่ตอบตัดพ้อเสียงเบา ทั้งที่ในใจนึกอยากจะด่า หล่อนทั้งโทรไป ทั้งส่งข้อความไป เขาไม่คิดจะรับสายเลยสักครั้ง"วินนั่นแหละ ทำไมไม่รับสายแพทเลย รู้ไหมแพทมารอทานข้าวด้วยตั้งแต่เที่ยงละนะ""อืม..พอดีผมติดประชุม วันนี้เองก็ยุ่งมาก..ว่าแต่แพทมีธุระอะไรกับผมหรื

กับดักที่แพทริเซียวางไว้เริ่มทำงานเมื่อหล่อนออดอ้อนขอร้องเพื่อจะตามไปงานวันเกิดท่านเจ้าสัวสมพงษ์แม้นพี่วินจะพยายามพูดอะไรหล่อนก็ไม่ฟังคิดโง่ๆ ว่าทุกคนก็คงจะเข้าใจ..คุณแพทคงอธิบายกับบรรดาคนงานในบ้านเหมือนที่อธิบายให้หล่อนฟัง ที่สำคัญหล่อนคิดถึงเพื่อนบางคน และป้าๆ ที่เคยเลี้ยงดูมา ทว่าพอถึงเวลาจริง..นับจากก้าวแรกที่เท้าเหยียบบนคฤหาสน์สุดหรูประจำเมืองความจริงนั้นตีแสกหน้าแทบไม่ทัน...การที่แพทริเซียเชิญหล่อนมาในงานนี้ด้วย..มันไม่ใช่ความปรารถนาดีอะไรเลยสายตาเหยียดหยามรังเกียจจากบรรดาคนรู้จัก ที่มองมาโดนป้าอาวุโสที่เคารพด่ากลางผู้คน ส่วนแขกในงานก็มองเมินราวกับอากาศธาตุ ยามที่อยู่โต๊ะอาหารที่มีบรรดาช้อนส้อมเรียงราย หล่อนถึงกับมึนงง ทำได้เพียงแต่เหลือบแลแอบมองคนข้างๆ โดยมีพี่วินมองมาด้วยสายตาห่วงใยจากระยะไกลๆแก้วกัลยาที่มาในสถานะเพื่อนรุ่นน้องจึงรับรู้เข้ากระดูกดำว่าตนนั้นคนละชั้นกับไฮโซสาวมากแค่ไหนและคนทั้งคู่โคตรจะเหมาะสมกันแต่เรื่องนั้นก็แล้วไปเถอะ..ถ้าไม่เจอภาพบาดตาบาดใจเข้า อีกทั้

 “คะ?” หญิงสาวต่างภพถึงกับสะดุ้ง ยิ่งอีตาพระเอกธงแดงทำหน้าดุ ลำคอก็แห้งผากโดยไม่รู้ตัว ใบหน้าหล่อเหลาคมคายขยับเข้ามาใกล้จนลมหายใจรดผ่าว ใจคนตัวเล็กเต้นแทบไม่เป็นจังหวะ“คุณวินพูดอะไรคะ แก้วไม่เห็นจะเข้าใจเลย...ถ้าแก้วไม่ใช่แก้ว..แล้วแก้วจะเป็นใครได้คะ”“เธอกำลังปิดบังอะไรพี่อยู่หรือเปล่า” สายตาคมจ้องลึกเข้าไปในนัยน์ตาคู่สวยเต็มไปด้วยความคาดคั้น..เห็นท่าทางวางอำนาจราวกับเจ้าชีวิตมีผลให้ใบหน้าเล็กเชิดขึ้น...อารมณ์ชักคุกรุ่นเขาจะมาวุ่นวายอะไรกับเธอนักหนา..ความสัมพันธ์ของเราทั้งคู่มันก็แค่เจ้าหนี้กับลูกหนี้ไอ้อาการหึงหวงเนี่ย มันควรใช้กับคนรักป่ะ?แต่ถ้าให้เลือกได้..เธอจะไม่มีวันกลับไปเป็นคนรักของเขาเด็ดขาด!!!“คุณจะยุ่งอะไรนักนะ ฉันจะปิดบังอะไร ไม่ปิดบัง เกี่ยวกับอะไรคุณด้วย”“แก้ว!!”“ที่สำคัญนะคะ คุณวินควรเอาเวลาที่มาวุ่นวายกับแก้วกลับไปดูแลเมียคุณวินเถอะ” ข้อความไล่ตรงๆ ส่งผลให้คนตัวโตกว่าถึงกลับโกรธคางเล็กถูกมือแกร่งบีบเข้าห

ที่สำคัญชาสมุนไพรที่ว่ายังเป็นเครื่องดื่มที่มารดาเขาโปรดปรานมาก 'ชาอร่อยขนาดเลยเหรอครับ ยุสเห็นคุณแม่ดื่มทุกวันเลย' เด็กชายวัยไม่กี่ขวบทักถาม‘คุณย่าของยุสสั่งทำให้พิเศษเลยนะ’ คนแม่ยิ้มละมุน โอ้อวดเล็กน้อย เด็กชายพยักหน้ามองหน้าด้วยความไม่เข้าใจคุณย่าผู้น่าเกรงขาม และเวลาอยู่กับเขามักจะทำหน้าบึ้งอยู่ตลอดเวลา ต่างกลับอยู่กับลูกหลานคนอื่นที่ท่านมักจะใจดีเสมอชายหนุ่มมาเข้าใจตอนโตนี่เองว่า เนื่องจากแม่ของเขาเป็นภรรยาคนที่สอง ซึ่งถูกแต่งงานเข้ามาด้วยเหตุผลทางธุรกิจของครอบครัวด้วยช่วงนั้นราคาถ่านหินโลกอยู่ในจุดต่ำสุด บริษัทหลักของตระกูลทรัพย์รุ่งโรจน์..ขาดสภาพคล่องอย่างรุนแรง จนเกือบล้มละลายคุณปู่ของเขาจึงให้บิดาผู้เป็นลูกชายคนเดียว แต่งงานอีกครั้งกับลูกสาวคนเล็กของเพื่อนเพื่อพยุงธุรกิจณ เวลานั้นแม่ใหญ่เองก็ไม่ได้จดทะเบียนสมรสตามกฎเกณฑ์ของพวกตระกูลใหญ่ ทว่าคุณย่าดันรักลูกสะใภ้คนนี้มาก เพราะเป็นลูกสาวกำพร้าของเพื่อนสนิท อีกทั้งยังเลี้ยงคู่มากับบุตรชายตั้งแต่ตัวเ

ส่วนคนที่มะลิเป็นห่วงเวลานี้กำลังยืนแอบอยู่มุมห้องกับเจ้านายคนใหม่เป็นที่เรียบร้อยแล้วจริงอยู่ลูกหลานรวมถึงญาติสนิทมิตรสหายล้วนแต่นั่งรถหรูเข้ามาในงาน สาเหตุส่วนหนึ่งก็มาจากที่ต้องการอวดความร่ำรวย ทว่าสำหรับชนายุสแล้วเรื่องดังกล่าวเป็นเรื่องสิ้นคิดนัก อีกทั้งเขายังเป็นคนพิการย่อมไม่อยากให้ใครมองมาด้วยความเห็นใจ และดูเหมือนผู้ดูแลคนสวยจะเห็นด้วยดวงตาคมแอบชำเลืองมองร่างเล็กที่อยู่ด้านข้าง..จริงอยู่เจ้าหล่อนไม่ได้สูงนัก แต่รูปร่างกับอรชรอ้อนแอ้น..ยิ่งอยู่ในชุดเดรสสีฟ้ายิ่งดูน่าทะนุถนอมเป็นที่สุดส่วนสัดบนใบหน้าจิ้มลิ้มถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางบางเบา...ยิ่งพิศ ยิ่งสบายตา..ผมสีน้ำตาลตรงถูกมัดรวบเป็นหางม้า มีเพียงไม้คาดผมคริสตัลสะท้อนแสงแวววับเป็นเครื่องประดับเพียงชิ้นเดียวประเมินด้วยตา...เขารู้ได้ทันทีว่าราคาของมันคงไม่แพง..แต่ก็น่าแปลกเมื่ออยู่บนตัวเจ้าหล่อนกลับดูมีราคาเสียอย่างงั้น"คุณยุสดูอะไรอยู่เหรอคะ?" เสียงหวานถามขึ้น เมื่อชายหนุ่มผู้เป็นเจ้านายจ้องมองเหม่อมาทางเธอ..เขายังคงเงียบ..แก้วกัลยาจึงผินหน้ามองไปท