Semua Bab ทะลุมิติมาเป็นนางร้ายที่มีสถานะเป็นรักแรกของพระเอก: Bab 31 - Bab 40

ซึ่งเขาไม่ใช่ใครที่ไหนพัฒน์พงษ์...เลขาหนุ่มของอดีตสามีนั่นเอง ดวงตาภายใต้แว่นใสเต็มไปด้วยความเห็นใจไม่น้อย..แพทริเซียเจ็บจี๊ดเข้าไปกลางอก..สติที่กำลังเลือนรางกลับคืนมาได้เล็กน้อย ถ้าให้หล่อนนอนกับผู้ชายที่ไม่ได้รักหล่อนไม่ยินยอม! ทว่าร่างกายที่โดนยาปลุกเซ็กซ์กลับไม่รักดี มันทั้งร้อนวูบวาบ..ส่วนกลางสาวทั้งร้อนทั้งคันเหนอะหนะเต็มไปด้วยน้ำแห่งความอยาก ดวงตาคู่สวยคลอไปด้วยน้ำตา"ฮือ..วินล่ะ พัฒน์..ให้คุณวินมาช่วยฉันที" หล่อนบอกเสียงพร่าทั้งภาวนาในใจอย่าให้ผู้ชายตรงหน้าทำอะไรหล่อนเลยแต่ร่างสูงในชุดสูทสุภาพยังคงเงียบ ก่อนย่างก้าวมายังอดีตภรรยาของเจ้านาย เวลาผ่านไปเกือบชั่วโมง  ช่วงสามทุ่มครึ่งก็ได้เวลาที่ท่านเจ้าสัวจะกลับขึ้นห้องพัก กมลเนตรที่เป็นแม่งานในวันนี้จึงเรียกให้ลูกหลาน และเขยสะใภ้ทุกคนไปพบคุณพ่อในห้องทำงาน ด้วยวันนี้ท่านเองก็มีเรื่องสำคัญจะเรียกคุยเป็นการภายใน ซึ่งลูกหลานทุกคนต่างก็รับทราบดวงตาที่ตกแต่งด้

 "แก้ว...พี่ต้องขอบคุณเธอมากนะ""....""ถ้าไม่ได้เธอ...พี่คงตายไปแล้ว" เสียงนุ่มเต็มไปด้วยความซาบซึ้งใจ หญิงสาวต่างภพส่ายหน้าในความมืด"ไม่หรอกค่ะ..แก้วเชื่อว่าถ้าคนอื่นรู้แบบที่แก้วรู้..ก็คงจะช่วยพี่เหมือนกัน""หึ แก้วคิดแบบนั้นจริงเหรอ?""....""ถ้ามีตั้งแต่แรกพี่คงไม่โดนวางยาพิษมาหลายปีหรอก""....""สำหรับพี่แล้ว..แก้วถือว่าเป็นผู้ช่วยชีวิตพี่เลยนะ เพราะงั้น..ถ้าอยากให้พี่ช่วยอะไรก็บอกพี่นะ" ข้อเสนอจริงใจ พาให้แก้วกัลยาน้ำตาคลอแน่ละ เธอนึกว่าตนเองรอดพ้นจากภพชาติที่เลวร้าย แต่อะไรบางอย่างเลือกจะดึงเธอกลับมา ซึ่งทุกวันนี้เธอยังไม่รู้เลยว่าสาเหตุที่เกิดเรื่องเหนือธรรมชาติมาจากอะไร?จะบอกว่าให้เธอกลับมาแก้ไขความผิดพลาดสำหรับความทรงจำที่ปะติดปะต่อได้บ้างไม่ได้บ้าง..เธอสามารถบอกได้คำเดียวถ้าจะ 'ผิด' คือการที่เธอ 'รัก' ผู้ชายที่ไม่ควรรัก แต่มัน 'รัก' ไปแล้ว..จบไปแล้ว..เธอไม่ได้ยินดีจะกลับมาแก้ไขแม้แต่นิด หรือแท้จริงแล้ว การที่ย้อนกลับมาในภพชาติที่ตนไม่อยากเจอก็เพ

สนามบินนานาชาติ เมือง B           ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ในชุดสูทหรู ใบหน้าคมคาย..ผิวขาวจัด ดวงตาดำคมเข้มมองเขม่นไปยังเครื่องบินลำใหญ่ที่พึ่งโผขึ้นไปบนฟ้า ไฟล์บินดังกล่าวยังมีพี่สาวเลือดเดียวกันโดยสารไปด้วย‘แพท..ไม่รู้..แต่ที่แพทรู้..พี่มุกเป็นพี่สาวแท้ๆ ของวิน สิ่งที่พี่มุกทำก็เพราะหวังดีกับวิน’ คำพูดเรียบเรียงให้สติ แต่แฝงความเห็นแก่ตัวเกือบทำให้วโรดมเบ้ปากใช่ซิ เพราะสิ่งที่พี่เขาทำไป..ก็เพื่อเติมเต็มความปรารถนาของหญิงสาวตรงหน้าไม่ใช่เขาไม่รู้..แพทริเซียแอบรักเขามานาน แม้เขาขีดเส้นใต้ความสัมพันธ์ให้เป็นเพียงแค่ ‘เพื่อน’ เธอก็เหมือนจะรับรู้..เข้าใจ แต่แท้จริงเธอไม่เคย ‘เข้าใจ’เพราะถ้าเขาจะรัก..คงรักไปนานแล้ว‘แพทน่าจะเข้าใจผิดนะ คนที่พี่มุกหวังดี..มันคือตัวแพทต่างหาก’ ‘….’‘แพทรู้…ว่าวินไม่ได้รักแพท ไม่เคยรัก..ไม่มีวันรัก’ คำตอบย้ำเ

สิ้นคำคนในห้องถึงกับตะลึง โดยเฉพาะธเนศบุตรชายคนที่สามของตระกูล“ไอ้ยุส มึงบ้าไปแล้วหรือยังไง หรือมึงคิดจะฮุบสมบัติของคุณพ่อไว้เองคนเดียวหมด” เขาชี้หน้าด่าเต็มไปด้วยอารมณ์แน่ละ เขาเกิดมาในครอบครัวเศรษฐีใช้ชีวิตเสเพลมาตลอด อีกทั้งยังไม่คิดจะวาดหวังได้ตำแหน่งใหญ่โตในบริษัท ด้วยลูกชายคนเดียวดันเกิดมาทั้งเก่ง ทั้งฉลาด เป็นหลานชายสุดที่รักของคุณพ่อมากกว่าลูกชายของพี่ชายด้วยซ้ำไปลึกๆ จะบอกว่าตั้งใจพึ่งใบบุญลูกชายก็ไม่ผิดนัก“มึงเงียบทำไมตอบมาซิวะ” คำสรรพนามหยาบคาย ไม่กระทบอารมณ์ความรู้สึกน้องชายเลยแม้แต่นิด กลับกันคนตัวเล็กที่ยืนข้างหลังเริ่มขมวดคิ้วยุ่ง ดวงตารูปกวางเต็มไปด้วยความไม่พอใจวาบผ่านเพียงชั่วครู่ ก่อนที่จะกลับเป็นปกติ..แต่นั่นก็ไม่พ้นสายตาวโรดมที่จ้องมองอยู่แทบตลอดเวลาห่วงใย? แค่คิดเขาก็ชวนให้เจ็บแล้ว“ตกลง” ท่านเจ้าสัวตอบรับเสียงแห้ง เล่นเอาคนในห้องตะลึงงัน“แต่…ยุสต้องเข้ามาทำงานที่บริษัททันที ระ

ณ คอนโดหรูใจกลางเมืองหลวง ภายในห้องมืดมิดมีเพียงแสงสว่างจากดวงไฟเล็กๆ ตามตึกรามบ้านช่องราวกับดาวดวงน้อย สายฝนหลงฤดูกำลังโปรยลงมา ส่งผลให้ภายในครรลองที่มองออกจากนอกกระจกใสกลายเป็นภาพพร่าเลือนร่างสูงใหญ่นอนแผ่หลา ดวงตาคมที่มองออกไปยังหน้าต่างแห้งแล้ง..ในใจเต็มไปด้วยความหนักอึ้งกับเรื่องราวหลายอย่างที่พบเจอ..อากาศภายนอกพาให้คนตัวโตรู้สึกกังวลกระวนกระวายใจ เพราะอดีตคนรักกลัวเสียงฟ้าฝนเป็นที่สุดมือถือถูกหยิบขึ้นมาดูท่ามกลางความมืด แต่เมื่อนึกได้ว่าเจ้าหล่อนออกจากตึกหลังนั้นไปแล้ว จึงเปลี่ยนมาส่องตามช่องโซเชียล เมื่อเห็นยอดผู้ติดตามเพิ่มขึ้น..รอยยิ้มที่หาได้ยากจึงถูกระบายออกมา ก่อนที่กดสั่งสินค้าตามความเคยชินอาจจะเพราะความเหน็ดเหนื่อยที่เร่งนั่งเครื่องกลับมาเพื่องานประมูลคลื่นจึงพาให้เขาผล็อยหลับไป ท่ามกลางความฝันกึ่งหลับกึ่งตื่น..กึ่งไม่ได้สติเขารู้สึกตนเองกำลังล่องลอยไปยัง ณ สถานที่หนึ่งซึ่งห่างไกลความเจริญ ถนนสายเล็กๆ ที่พออนุมานได้ว่าเป็นเพียงดินแดง ประกอบกับต้นไม้ขึ้นร