All Chapters of Lusift Series 1: Empire of Obsession (RATED): Chapter 131 - Chapter 140

Tahimik ang buong sala ng malaking bahay ng mga Rivera nang pumasok ang official ng seguridad, dala ang mga kasamahan nitong nakauniporme. Kahit halatang kinakabahan, pilit nitong pinanatili ang mahinahong tono habang humaharap sa Don Rivera.“Mr. Rivera, alam kong biktima po si Mr. Advincula sa unang kaso… pero may mga karagdagang imbestigasyon na kailangan naming ipaliwanag. Hindi lang ito puwedeng pag-usapan dito. Kailangan po naming siyang isama.”Napakunot ang noo ni Don Rivera.“Karagdagang kaso? Anong ibig mong sabihin?”Saglit na tumingin ang official sa direksyon ni Ralph, bago sumagot. Sa isang tingin pa lang, naramdaman na ni Ralph na may hindi magandang mangyayari.“Sigurado akong si Mr. Vargas ang may pakana nito. He’s trying to set me up! Lahat ng executives sa Deniz Group, nasa panig ko!” sigaw ni Ralph, halatang desperado.Ngunit hindi pa tapos ang official.“Mr. Rivera, may mga ulat tungkol sa attempted murder, fraud, at smuggling ng hallucinogenic drugs.”Nabitawan n

“Umupo muna kayo.”Hindi man lang nagpakita ng pagkabigla si Owen nang makita sina Jasmine at Yohan na parehong seryoso ang mga mukha. Tahimik lang siyang napaisip, parang sinusukat kung hanggang saan niya dapat sabihin ang totoo.Sa isip ni Owen, mas mabuting hindi na lang nila malaman ang lahat. Pero buhay pa si Cara, at halos araw-araw ay inamin nito ang mga kasalanan niya, paulit-ulit, hanggang sa parang binibigatan na rin siya ng konsensya. Madalas pa siyang bumisita kay Cara, at sa bawat pagkakataong iyon, naririnig niya ang parehong kwento. Kaya alam niyang darating din ang araw na maririnig iyon nina Yohan at Jasmine.Tahimik lang si Jasmine, nakapikit sandali at mariing nakasara ang mga labi, pero sa huli ay naglakas-loob din siyang magsalita.“Si Mrs. Vargas ba…” mahinang tanong niya, bago tumingin diretso kay Owen, “...siya ba ang pumatay sa nanay ko?”Hindi niya kayang ituloy ang tanong, kaya’t nagtagpo na lang ang kanilang mga mata. Pero bago pa siya makasagot, si Yohan n

“The judges are here! Lahat, tumayo!” sigaw ng isa sa mga security personnel habang nagkakagulo ang mga tao sa loob ng bulwagan.Tatlong tao ang pumasok at umupo sa harap, isang judge, isang clerk, at isang security officer. Tahimik ang lahat. Hindi ito isang karaniwang hearing, ito ay isang closed trial na pinagkasunduan ng dalawang makapangyarihang pamilya: ang pamilya Vargas at ang pamilya Rivera. Ayaw nilang lumaki pa ang iskandalo, kaya limitado lang ang mga pinayagang manood. Ang balita lang na lumabas sa media ay “Corporate Trial to be Held Under Confidential Proceedings.”Sa bandang kaliwa ng silid, nakaupo si Jasmine, kasama si Daniel na kumakatawan sa kanya bilang depensa. Sa kabilang panig, nakaupo si Ralph Advincula, ang nagsampa ng kaso, kasama ang security commander. Si Yohan Vargas, na asawa ni Jasmine, ay nasa witness stand, tahimik ngunit malamig ang tingin kay Ralph, parang handa itong sumabog anumang oras.Wala roon si Mr. Rivera o si Hannah, kahit sila ang dapat su

“Okay, magsisimula na tayo,” sabi ng presiding judge habang tinatapik ang mesa gamit ang martilyo. “Prosecutor. Dela Costa, bilang prosecutor, maaari mong ipresenta ang mga pangunahing punto ng kaso.”Tumikhim si Marvin Dela Costa, inayos ang ilang papel sa harapan niya, at bahagyang nagkamot ng ulo. Halatang hindi pa niya ganap na naayos ang mga dokumento, pero sa totoo lang, hindi iyon ang dahilan ng kanyang pag-aalangan.Nang bahagya niyang sinulyapan si Yohan, agad siyang umatras sa titig na parang kayang butasin ang kaluluwa niya. Ramdam niya ang malamig at mabigat na presensiya ng lalaki , ang tingin nitong puno ng galit at pagtutol.Kaya imbes na makipagsukatan ng tingin kay Yohan, hinanap ng mga mata niya si Jasmine, na tahimik lang na nakaupo sa kabilang panig. Sa sandaling nagtagpo ang kanilang mga mata, hindi niya napigilang ngumiti, isang ngiting may halong paghanga at paghanga sa babaeng minsan ay naging inspirasyon niya.Para sa kanya ito, naisip ni Marvin. Para sa baba

“...Ah.”Masakit ang lalamunan niya at halos walang boses na lumabas. Mabigat ang talukap ng kanyang mga mata na parang may nakadikit dito, kaya hirap siyang idilat ang mga ito. Tuyong-tuyo rin ang kanyang mga labi, tila ilang araw nang hindi nababasa.May dumampi na malamig at basang tela sa kanyang labi, marahang pinupunasan iyon ng kung sino man ang nasa tabi niya. Pero kulang. Uhaw na uhaw siya.Bahagya niyang binuka ang labi, pilit inilabas ang dila para makahingi pa ng tubig. Narinig niya ang mahinang buntong-hininga ng lalaki.“I think mas mabuti kung umupo ka ng konti para makainom,” mahinang sabi ng pamilyar na boses, may halong pag-aalala pero medyo inis na pagod na tono.Pagkasabi niyon, may marahang dumampi sa labi niya. Isang baso, at matapos noon, bumuhos ang malamig na tubig sa kanyang bibig. Napakalamig, napakasarap sa tuyong lalamunan niya.Habang umiinom siya, hindi niya namalayang napayakap siya sa leeg ng lalaki. Mabilis siyang sinalo ng matitibay na braso. Mainit,