Semua Bab Lusift Series 1: Empire of Obsession (RATED): Bab 71 - Bab 80

Akala ni Jasmine, magagalit si Yohan. Pero sinalubong siya nito ng malamlam ngunit kalmadong ekspresyon, parang laging antok pero may bahid ng pag-aalala.“’Yong kasambahay, may kasalanan siya at iniimbestigahan. Hindi ka puwedeng makipagkita sa kanya ngayon. Bumalik ka na lang,” malamig na wika ni Yohan.“Pero tinangka niyang saktan ako. Hindi ba’t may karapatan akong makaharap siya, kahit saglit lang?” sagot ni Jasmine, pilit na pinapakatatag ang tinig.“Sinubukan ka nga niyang saktan… pero nahuli siya dahil tinangka niyang saktan ang bisita ko. Tandaan mo, wala kang puwang dito kung wala ako.”Sadya niyang tinamaan ang pride ni Jasmine. Ginawa niya iyon para ipadama na hawak pa rin niya ang kapangyarihan. Malinaw ang dahilan, masama pa rin ang loob niya dahil tinanggihan siyang pakasalan.Alam ni Yohan na mali ang asal niyang ganoon, pero sa hindi maipaliwanag na dahilan, may kakaibang gaan ang nararamdaman niya sa oras na ito. “Hindi naman magbabago ang kahit ano kung makikita ko

“Huwag ka nang mag-alala. Hindi nila narinig o nakita,” bulong ni Yohan habang binuhat niya ang isang binti ni Jasmine at ipinatong iyon sa kanyang hita. Dahil bumuka nang kaunti ang mga hita nito, mas naging madali para sa kanya ang paglabas-masok ng kanyang mga daliri, walang alinlangan.Mainit ang hangin sa loob ng glasshouse, kasabay ng malakas na tunog ng basang pagkiskisan ng kanilang mga balat.Maganda sana ang paligid, punô ng iba’t ibang bulaklak at halaman na parang hardin na pangmayaman lang, ngunit hindi iyon ang naiisip ni Jasmine sa sandaling iyon.“Ohhh… Yohan… tama na…” ungol ni Jasmine, nanginginig habang mas lalong idinidiin ni Yohan ang daliri sa loob at iniikot iyon. Unti-unti siyang bumigay, nanghihina ang tuhod hanggang sa dahan-dahan siyang bumagsak mula sa pagkakasandal sa dingding.Umalis si Yohan, at bumaba si Jasmine, nakaluhod at halos mawalan ng lakas. Nakatitig sa kanya si Yohan mula sa itaas, mayabang ang mga mata habang unti-unting tinatanggal ang sintu

Tahimik na naputol ang bulungan nang may marinig na kaluskos. Para bang nagkasundo sila nang walang salita, at isa-isang bumalik sa kani-kanilang mga mesa. Ang mga kuwentong hindi dapat lumabas ay naiwan sa hangin, at bawat isa ay pinilit ayusin ang ekspresyon ng mukha, parang walang nangyari, parang walang inirereklamo.Ngunit si Deputy Chief Opel, na pinakagalit kanina, ay hindi nakatiis. Lumapit siya kay Ralph na kakapasok lang sa opisina.“I think you made a mistake earlier, Mr. Advincula,” sabi niya, malamig ang tono pero may halong pang-uuyam.Napatingin si Ralph kay Opel na may bahid ng pagkailang. Alam niya sa sarili niyang nagkamali nga siya kanina. Alam din niya na kung bakit siya pinagtakpan ni Director Montello ay hindi dahil sa awa, kundi dahil may sariling interes itong pinapangalagaan.Hindi rin niya malaman kung ang pakikipaglapit ni Opel ay totoo ba o may nakatagong motibo. Pero hindi siya pwedeng magpakita ng kahinaan. Pilit siyang ngumiti.“The word ‘dismissal’ is e

Inabutan siya ng kasambahay ng mainit at mabangong tsaa, saka siya tinitigan ni Owen na may magiliw na ngiti.“Kung vice president ka ng Deniz Trading, siguro kilala mo nang husto ang dating President n’yo.”“Totoo po. Matagal din kaming magkasama, pero kadalasan nasa probinsya ako para magbantay ng mga branch. Hindi pa rin ganoon katagal mula nang maging vice president ako. Pero oo, kilala ko siya.”“Ibig sabihin, pinagkatiwalaan ka para pamahalaan ang negosyo nang gano’n katagal. Kaya hindi bumagsak ang kompanya. Malaking tao ka rin pala.”Napalunok si Danilo habang iniikot ang paningin, hindi alam kung paano tatanggapin ang mga papuri.Sa oras na iyon, napansin niya ang isang lalaki at babae na magkasabay na naglalakad papasok mula sa likurang gate ng hardin.Parang napaso, bigla siyang tumayo. Kita niya agad na magaan ang mood ni Yohan.Hindi alam ni Danilo na si Jasmine ay nawalan ng alaala at dati nang nanirahan sa mansyon na iyon dahil kay Yohan. Pero si Owen, alam ang ilang de

“Miss Jasmine.”“Yes, Tito…I mean, Dad,” mabilis niyang bawi, kahit hanggang ngayon ay may kaunting pagkailang pa rin siyang tawagin si Owen nang gano’n. Habang magkasabay silang naglalakad palabas ng hardin, bahagyang bumagal ang hakbang ni Owen at tinawag siya ulit.“Kanina parang ang dami mong gustong itanong. May iba ka pa bang gustong malaman?”“Ah, hindi ko po kasi talaga maalala ang ilang nangyari noon,” maingat na sagot ni Jasmine.“Ha? Ano’ng ibig mong sabihin?” tanong ni Owen, bahagyang nakakunot ang noo.Sandali siyang nag-alinlangan pero agad ring nag-isip ng palusot na puwedeng paniwalaan. Ayaw man niyang linlangin ang isang kagaya ni Owen na mabait at maalaga sa kanya, mas lalong kailangan niyang maging maingat.“Naaksidente po kasi ako kamakailan lang… natamaan ang ulo. Kaya minsan, mahirap bumalik sa isip ko ang mga lumang alaala.”Habang nagsasalita, palihim niyang sinisipat ang reaksyon ni Owen. ‘Maiintindihan kaya niya?’ Ngunit agad na tumigas ang mukha ni Owen, hal