บททั้งหมดของ Lustful Series (RATED SPG): บทที่ 51 - บทที่ 60

Kung iisipin, nakakapagtaka rin. Bakit ba parang sobrang tiwala ni Jasmine kay Yohan, na para bang lahat ng salita nito ay batas? Hindi rin naman kilala ni Yohan ang dati niyang sarili, at wala ring malinaw na koneksyon sa ka nila.Gaano kaya kalakas ang damdaming ganito kung wala namang matibay na basehan? Paano kung hindi ganoon ang nararamdaman ni Yohan para sa kanya? Ang alinlangan na ito ang tanging dala-dala ngayon ni Jasmine.‘Sana mas naging aktibo ako.’Pinagsisihan niya na pinatagal niya ang lahat. Ang ugnayan at ang dahilan para manatili siya sa tabi nito, dahil natakot siyang baka mabigatan si Yohan.Tumango si Lira kay Jasmine na halatang walang tiwala sa sariling sagot. “Kung ‘yan ang desisyon mo, malamang may dahilan ka. Kung pumasok ka sa malaking bahay na ‘yon, magiging maayos ba ang lahat?”“Siguro… pero hindi ko rin alam kung ano’ng mangyayari. “Baka aalis na rin ako dito. Kung gano’n ang iniisip mo, mas mabuti pa. Mas mabuti kaysa maiwan kang mag-isa rito.”“Talaga

Pero hindi agad nag-utos si Yohan kahit narinig niya ang salitang “blonde.” Nanahimik lang siya, pinipigilan ang sarili. Tahimik na naghintay si Ahil sa susunod na sasabihin, at nang hindi ito kumibo, siya na ang maingat na nagsalita.“Sir?”“Hindi. Sa ngayon…”“Kung gano’n, ano po ang dapat kong gawin?”“Sabihin mo lang na ipagpatuloy ang paghahanap. Hintayin n’yo siya hanggang makuha n’yo mismo.”Hindi man niya agad ma-gets ang utos, mabilis pa ring tumango si Ahil at bumalik sa puwesto niya.Ang sinabi ng mga tao sa Deniz Merchants ay darating din daw doon si Jasmine.“Coincidence lang ba ito?” bulong ni Yohan sa sarili.Malaki ang posibilidad na hindi si Ayesha ang tinutukoy na babaeng blonde—o baka nga gawa-gawa lang lahat. At kahit totoo man, iba pa rin ang dahilan kung bakit pupunta ang mga tao ng Deniz dito.Pero kahit gano’n, hindi siya mapakali.‘Kailangan ko na ba talagang lumabas?’Matagal na siyang naghihintay mula nang marinig niyang dumating si Jasmine sa opisina ng Den

Hindi na nagsalita pa si Jasmine. Sa halip, niyakap niya si Yohan nang mahigpit. Magkalapit sila nang husto, ramdam ang tibok ng puso ng isa’t isa. Pero sandali lang ang payapang pakiramdam na iyon.“Masaya ka ba sa paglabas mo?” tanong ni Yohan.“Yohan, oh… hindi ko naman sinasadya na lumabas!” sagot ni Jasmine, halos umiiyak.Bigla siyang kinagat ni Yohan sa batok, tila parusa sa kanya. Habang tumitindi ang bawat dampi, mabilis na napatingin si Jasmine sa paligid.Walang tao sa loob ng sala, pero sa labas ng hallway may mga taong dumadaan. Ang mga dingding at pintuan ay gawa sa opaque na salamin, kaya anino lang ang makikita. Hindi rin nakasara ang pinto, kaya puwedeng may pumasok anumang oras.“Yohan, Yohan, dito? Hhh, please…” bulong niya habang napakapit nang mahigpit sa balikat nito, pilit sinusuportahan ang mga binti niyang halos manlambot.Hindi siya pinakinggan ni Yohan. Sa halip, iniwan nito ang mga pulang marka sa leeg at collarbone niya. Nang marahan siyang itinulak ni Jas

“Jasmine, mula ngayon, iyan na ang totoong pangalan mo.”Sa mababang tinig at bulong ni Yohan, napalingon si Jasmine at tinitigan siya nang may kaba.“Hah… h-hindi… Hoy. Si Jasmine Deniz… hindi ako ‘yon.”Hingal na sabi ni Jasmine habang pilit na sinasabi ang gusto niyang ipahayag. Binitiwan ni Yohan ang ulo niya kaya napasandal siya sa sofa.Ang ari ni Yohan na nakapasok pa rin sa kanya ay patuloy na kumikibot kahit nilabasan na, malinaw na nagpapaalala ng presensya nito. Sa tuwing gagalaw si Yohan, maririnig ang malagkit na tunog at may mainit na likidong dumadaloy pababa sa hita ni Jasmine.“Hindi, sisiguraduhin kong iyan na ang magiging pangalan mo simula ngayon.”Habang sinasabi iyon, bahagya siyang umatras. Nang dumausdos palabas ang ari niya mula sa loob ni Jasmine, muli itong nanginig.“Anong ibig mong sabihin?”Hindi alam kung uupo ba o tatayo, nanlambot si Jasmine at nakapalingon kay Yohan habang nakaluhod. Ramdam niya ang sobrang lagkit at init sa pagitan ng kanyang hita.G

Malalim na ang gabi, lampas hatinggabi na.Hindi pa rin makauwi si Danilo mula sa trabaho. Nakatanaw siya sa tuktok ng gusali, tila nag-aabang ng balita.Yong tatlong tao na ipinadala nila kaninang umaga, hanggang ngayon hindi pa rin bumabalik. Wala ring kahit anong balitang natanggap.“Anong ginagawa ng mga ‘yon at hindi pa rin bumabalik? Ha?” iritado niyang tanong.“Baka nahuli na sila? Hindi naman totoo yong si Jasmine Deniz…” bulong ng isang kasamahan.Bigla siyang napasigaw si Danilo nang marinig iyon. “Anong sinasabi mo? Kung totoo ‘yan, dapat kanina pa dinumog ng mga pulis o sundalo ang grupo natin! May utak ka ba o wala?”“Pero… hindi ba masyadong matagal na?” sagot pa rin ng kasamahan. Sanay na ito sa ugali ni Danilo kaya hindi natitinag. Kahit isa lang siyang alila, madalas kumilos siya na parang sekretarya ni Danilo.“Bwisit, nakaka-frustrate! Kung alam ko lang na ganito ka-nakakakaba, sana hindi ko na sinimulan ‘to!”Lahat ng ito, ang ugat ay si Ralph, siya ang walang kabu