Semua Bab Love in Disguise : Bab 91 - Bab 100

-LORNA- NANG tila tulog na ang aking asawa ay dahan-dahan akong bumalikwas ng bangon. Masakit at sobrang bigat sa dibdib pero kailangan kong gawin habang maaga pa. Pinakatitigan ko muna ang gwapo nitong mukha. "I love you too, Steve. Pero hindi kita pwedeng mahalin. Kung hindi mo lang sana pinatay ang mga magulang ko mas masaya siguro tayo ngayon." Hayan na naman ang pagtulo ng masaganang luha mula sa aking mga mata. "I'm so sorry, pero hindi ko kailanman pinagsisihan na sa iyo ko ibinigay ang aking sarili." Pinipigilan kong haplusin ang makinis nitong pisngi. Pagdakay saka ako dahan-dahang tumayo mula sa kama at dinampot ang aking mga damit at isinuot iyon. Nilapitan ko ang walk in closet at naghanap ng black jacket. Isinuot ko iyon saka ako tuluyang lumabas ng naturang opisina nito. Ginamit ko ang private elevator nito patungo diretso sa garage. Kasalukuyang naghihintay sa akin si Armand sa garage. Panay pa rin ang pagtulo ng aking mga luha habang sakay ng naturang elevator.

-STEVE- Tumunog ang aking cellphone. Sinagot ko ang tawag. "Yes, Jane?" "I'm sorry pero hindi ko po talaga ma-trace ang asawa niyo. Duda ko ay itinapon ng asawa niyo ang naturang cellphone." "Inaasahan ko na 'yan. Sa ngayon hayaan na muna natin siya. I will let her free muna para mas makapag-isip siya at kung sakali mang makapag-decide siyang bumalik sa akin ay sigurado akong hindi ko na siya pakakawalan pa. Pakakasalan ko pa siya ulit when that time comes, Jane." "Hindi nakapagtatakang ang lakas po ng tama niyo sa asawa niyo, Sir. Sabagay, simple lang si Mrs. Lucchese pero ang lakas ng dating." Napangiti ako sa narinig mula sa kabilang linya. "Yes, she is. Hindi ko iyan pwedeng itanggi." Pagkatapos ng tawag ni Jane ay agad kong pinatay ang naturang tawag. Pumikit akong muli at ni-relax ang sarili. Dàmn, I miss my wife so badly. Pero kailangan ko itong hayaan na muna baka sakaling nasakal na rin ito sa poder ko. Naisipan kong tumayo at tinungo ang aking office table. Hin

-LORNA- "SASABIHIN ko ba kay Mr. Lucchese ang kalagayan niyo ng Mommy mo?" tanong ni Agent Valdemore. "Ano sa tingin mo ang dapat gawin?" "Para mas ma-protektahan kayo. Baka kasi nasundan tayo. Kilala ko si Armand gagawa iyon ng paraan para matunton ka." "Hija, lahat ng papeles ay naasikaso na at mababawi na natin ang kinamkam ni Armand Lucchese, ang Clothing Line Mon na siyang sarili nating kompanya." "Mom, ang alam ko lubog na ang kompanya natin?" "Iyon din ang pagkakaalam ko. Pero hindi, dahil babawiin natin ang para sa atin mula sa walanghiyang Armand na iyon!" Naikuyom ko ang dalawang-kamao. Hindi ako makapaniwala sa nalaman ngayon. Ibig sabihin ang kompanyang pinanghahawakan pala no'ng Armand na iyon ay hindi sa sarili nitong sikap kundi kinamkam lang? "Dàmn that assh0le!" Asik ko. "Kalma ka lang, hija. Mababawi naman natin iyon at pwede mo iyong i-merge sa kompanyang hawak ng asawa mo." "Mommy, alam mo namang wala akong alam when it comes to business. Siguro ipapaub

-LORNA- Ewan ko ba pero bakit parang amoy ng asawa ko ang naaamoy ko? Dahan-dahan kong dinilat ang aking mga mata at papungas-pungas pa. Gano'n na lamang ang gulat ko nang masilayan ang nakangiting mukha ng aking asawa. Awtomatikong kumunot ang aking noo. Nanlaki ang aking mga mata at nagmamadaling sinuri ko kaagad ang sarili. Damn, nakakahiya at baka may muta at may laway pa ang gilid ng aking mga labi. Paano kung naghihilik ako habang tulog? Kainis naman, oo. "Surprise?" "P—Paano ka nakapasok dito?" Hindi makapaniwalang tanong ko. "Walang imposible sa akin, baby girl." Nakagat ko ang pangibabang-labi at walang-sabing napayakap ako rito. ''I miss you," ani ko kasabay ng pagtulo ng mga luha mula sa aking mga mata. Narinig ko ang marahas na buntong-hininga nito. "God knows how much I miss you too, baby girl." "Alam mo bang si Armand ang may pakana ng lahat? I'm so sorry, babe." ***STEVE POV*** Hindi ako makapaniwala na sa unang pagkakataon ay tinawag ako ng aking asawa s

-STEVE- Pagkatapos naming maligo ay isinuot ko ang kulay puting roba at pula naman sa asawa ko. "Huwag mo na siguro akong kargahin, kaya ko na namang tum—"Isang nakakagulat na sigaw ang sumunod nang pangkuin kong muli ang aking asawa. "Steve naman, ginulat mo ako.""I'm sorry, pero hindi ka pwedeng maglakad since masakit pa pala. Paano na lang kaya kung ilang rounds na tayo?" Birong ani ko rito."Mas maigi siguro. Hindi ba't sabi mo kapag nasanay na ako ay siguro naman hindi na siya masakit?" "Oo naman, umpisahan ulit natin ngayon?" Pinasadahan ko ng aking dila ang pang-ibaba kong labi."Loko!" Ani nito, at saka naman ako nagpakawala ng isang malutong na halakhak. "Kita mong masakit pa at nahihirapan pa ako sa paglalakad," nakangiting sabi ng aking asawa. "Palibhasay, ulo pa lang ni Manoy n—anginginig na ako sa s—sarap, e," sabi nito sa akin na tila nahihiya pa. "Namula ang magkabila mong pisngi," biro ko rito. Which is too naman."Ikaw kasi, e.""Hmm, saka na tayo magsunud-sunod