All Chapters of Unloved By Him: Chapter 21 - Chapter 30

Halos mabingi si Gretel sa malakas na kalabog ng kanyang puso. Habol niya ang hininga. Magpahanggang ngayon hindi siya makapaniwala sa nangyari. Pangarap lang niya ang maramdaman ang mga labi ng binata. At natikman niya ng wala sa oras. Argh! Napahawak siya sa sariling labi. Pagdakay parang baliw na napangiti. Sh*t! Mas lalo tuloy siyang nabaliw sa binata. Iyong akala niya panaginip? Sh*t miming lang! Pinakiramdaman ni Gretel ang sarili. Akala niya LBM na naman ang peg niya. Argh! Siguro kinabag lang siya at iyon nga, lumabas ang masamang hangin sa kanyang pwet. Naalala niya tuloy dati sa dressing room minsan no'ng rarampa na sila nang pasabugin niya ang pinakamalakas niyang utot. Argh! That was so embarrassing, kaysa naman pigilan niya, hindi ba? Magkakasakit siya kung hindi niya iyon inilabas. Lumapit siya sa malaking salamin ng banyo, pagdakay nanghilamos sa sariling mukha. Napadako ang tingin niya sa kanyang medyo namamaga at namumula niyang mga labi. Ramdam niya pa rin mainit

NAGISING si Gretel sa sikat ng araw na tumatama sa kanyang mukha. Gamit ang isang braso tinakpan niya ang mga mata. Saka lang niya napansin na wala siya sa sariling kwarto. Naalala niya ang grand party kagabi. Oo nga pala, nasa apartment siya ngayon ng kaibigang si Alvira. Nanatiling nakapikit ang kanyang mga mata. "Good morning! Breakfast ka na," gising ni Alvira sa kaibigan. "I'm sleepy pa, Vi," tamad na sagot ni Gretel sa kaibigan. "Akala ko ba may lakad ka ngayon?" palatak ni Alvira. Saka naman napamulagat si Gretel at bumalikwas nang bagon. Oo nga pala, may usapan sila ng kaibigang doktora na magkikita. Bumalikwas siya ng bangon at napatampal sa sariling noon. "Argh! I forgot, kainis naman talaga, oo!" ani Gretel at nagmamadaling naupo sa malambot na kama. "Bakit ba? Saan ka ba pupunta?" tanong ni Alvira sa kaibigan sabay sulyap ng orasan. "Basta, heto lang din ang paraan ko para hindi ko masyadong masaktan si Manay Dolce. Alam kong mahirap ito para sa kanya, pero may

"ALAM ko na ang sasabihin mo base na rin sa nakikita ko sa anyo ng mukha mo," malungkot na saad ni Dolce sa maganda niyang modelo. Well, inaasahan na niya ang sasabihin nito. Ilang ulit na niya itong kinukulit na mag-renue sa kontrata nito pero halatang wala itong balak. Kahit gano'n pa man, ipapakita niya ang suporta sa pinakamamahal niyang alaga."Kilala mo na nga ako, Manay Dolce," nakangiting saad ni Gretel sa kanyang Manay Dolce. "Ano ba talagang plano mo, hija?" malungkot na tanong ni Dolce sa alaga. "Uuwi na po ako sa Pilipinas. Gusto kong kalimutan si Z. Dahil kung nandito ako, para lang akong asong ulol na sumusunod sa kanya. I need to cut my obsession, Manay Dolce. I'm so sorry, isa pa, hindi na ako masaya sa mundong ginagalawan ko. Feel ko kasi parang may kulang," tapat na tugon ni Gretel sa kanyang Manay Dolce. Nilapitan ni Dolce ang alaga at niyakap ito. "Kung 'yan ang nais mo, go'on," sabi na lamang ni Dolce rito. "Thank you, Manay Dolce," sagot ni Gretel at gumanti

"Where are you going?" takang tanong ni Hercules sa dalaga. "P—pinalayas ako ni mommy," nauutal na saad ni Gretel sa gwapong si Hercules. Nararamdaman niya ang labis na pag-aalala sa boses ng lalaki. "I can help you, pwede kitang dalhin sa Nueva Ecija kung saan kailangan ko rin ng katulong doon. To manage our new grapes production. I know na masyado itong mabilis na paanyaya, pero hindi ko naman maatim na hayaan ka na lamang umalis since nasa mga kamay ko ang kapangyarihan na matulungan ka, Ms. Gomez.". "Hindi ko tatanggihan ang alok mo lalo na at kailangan ko rin ng tulong. Mahihirapan din akong magpakita sa mga tao lalo na at kilala ako bilang isang sikat na super-model sa bansang Pransya," saad ni Gretel sa binata. "Hindi lang din sa bansang Pransya, Ms. Gomez. Kahit dito man sa Pilipinas ay kilala ka. Delikado 'pag naging issue pa ang pangyayaring ito. Hindi ko man alam ang naging rason nang pagpapalayas ng mommy mo sa iyo, bukas-palad kong ilalahad ang aking tulong para sa i

Napalingon si Gretel sa kaibigang si Rizel nang marinig niya ang kanyang pangalan na tinawag nito. "Riz, nandito siya?!" bulalas niya sa kaibigan. "Ha? Sino?!" takang tanong ni Rizel sa kaibigan. Lumingon ulit si Gretel sa may entrance ng hardin. Biglang nawala si Zairus. Namalikmata lang ba siya? Pero kitang-kita ng dalawang mata niya ang binata kanina. "S—si, Z," nanghihinang tugon ni Gretel at muling dahan-dahang naupo sa kanyang ginagamit na wheelchair. Inalalayan agad siya ng kaibigang si Rizel. "Akala ko ba nasa Paris siya? Don't tell me sinundan ka niya rito?" takang turan ni Rizel sa kaibigan. "I don't know, that's impossible. Pero, narinig kong may kausap siya sa sariling cellphone. Maybe his new flings. O baka naman asawa niya, o 'di kaya'y girlfriend," saad ni Gretel. "What? Asawa, girlfriend?!" bulalas ni Rizel. "I'm not sure," sagot ni Gretel. Sino kaya iyong kausap ni Z? Paano kung si Zairus nga iyon? Paano kung umuwi pala ito ng Pilipinas para lang makasama ang