NAGISING si Gretel sa sikat ng araw na tumatama sa kanyang mukha. Gamit ang isang braso tinakpan niya ang mga mata. Saka lang niya napansin na wala siya sa sariling kwarto. Naalala niya ang grand party kagabi. Oo nga pala, nasa apartment siya ngayon ng kaibigang si Alvira. Nanatiling nakapikit ang kanyang mga mata. "Good morning! Breakfast ka na," gising ni Alvira sa kaibigan. "I'm sleepy pa, Vi," tamad na sagot ni Gretel sa kaibigan. "Akala ko ba may lakad ka ngayon?" palatak ni Alvira. Saka naman napamulagat si Gretel at bumalikwas nang bagon. Oo nga pala, may usapan sila ng kaibigang doktora na magkikita. Bumalikwas siya ng bangon at napatampal sa sariling noon. "Argh! I forgot, kainis naman talaga, oo!" ani Gretel at nagmamadaling naupo sa malambot na kama. "Bakit ba? Saan ka ba pupunta?" tanong ni Alvira sa kaibigan sabay sulyap ng orasan. "Basta, heto lang din ang paraan ko para hindi ko masyadong masaktan si Manay Dolce. Alam kong mahirap ito para sa kanya, pero may
"ALAM ko na ang sasabihin mo base na rin sa nakikita ko sa anyo ng mukha mo," malungkot na saad ni Dolce sa maganda niyang modelo. Well, inaasahan na niya ang sasabihin nito. Ilang ulit na niya itong kinukulit na mag-renue sa kontrata nito pero halatang wala itong balak. Kahit gano'n pa man, ipapakita niya ang suporta sa pinakamamahal niyang alaga."Kilala mo na nga ako, Manay Dolce," nakangiting saad ni Gretel sa kanyang Manay Dolce. "Ano ba talagang plano mo, hija?" malungkot na tanong ni Dolce sa alaga. "Uuwi na po ako sa Pilipinas. Gusto kong kalimutan si Z. Dahil kung nandito ako, para lang akong asong ulol na sumusunod sa kanya. I need to cut my obsession, Manay Dolce. I'm so sorry, isa pa, hindi na ako masaya sa mundong ginagalawan ko. Feel ko kasi parang may kulang," tapat na tugon ni Gretel sa kanyang Manay Dolce. Nilapitan ni Dolce ang alaga at niyakap ito. "Kung 'yan ang nais mo, go'on," sabi na lamang ni Dolce rito. "Thank you, Manay Dolce," sagot ni Gretel at gumanti
"ALAM ko na ang sasabihin mo base na rin sa nakikita ko sa anyo ng mukha mo," malungkot na saad ni Dolce sa maganda niyang modelo. Well, inaasahan na niya ang sasabihin nito. Ilang ulit na niya itong kinukulit na mag-renue sa kontrata nito pero halatang wala itong balak. Kahit gano'n pa man, ipapakita niya ang suporta sa pinakamamahal niyang alaga."Kilala mo na nga ako, Manay Dolce," nakangiting saad ni Gretel sa kanyang Manay Dolce. "Ano ba talagang plano mo, hija?" malungkot na tanong ni Dolce sa alaga. "Uuwi na po ako sa Pilipinas. Gusto kong kalimutan si Z. Dahil kung nandito ako, para lang akong asong ulol na sumusunod sa kanya. I need to cut my obsession, Manay Dolce. I'm so sorry, isa pa, hindi na ako masaya sa mundong ginagalawan ko. Feel ko kasi parang may kulang," tapat na tugon ni Gretel sa kanyang Manay Dolce. Nilapitan ni Dolce ang alaga at niyakap ito. "Kung 'yan ang nais mo, go'on," sabi na lamang ni Dolce rito. "Thank you, Manay Dolce," sagot ni Gretel at gumanti
"MANANG nasaan sina Mama at Papa?" tanong ni Gretel sa kanilang mayordoma. "Nasa isang business meeting po, ma'am. Maligayang pagbabalik po," magalang na tugon ng mayordoma sa pinakapaborito niyang amo. Si Gretel na mabait. "Gano'n po ba? Salamat po, sige po, magpapahinga na po muna ako sa aking kwarto," tugon niya at pumanhik sa grand staircase ng kanilang mansion. Pumasok sa loob ng sariling-silid at ibinagsak ang pagod na katawan sa malambot niyang kama. Nakatitig siya sa kisame. Napasulyap sa dingding kung nasaan naroon ang malaking frame na kasama niya ang kanyang kapatid na si Gabriela. Napangiti siya. Tila ba nakatitig sa kanyang mga mata ang mga mata ng namayapang kapatid. How she misses her. Lalo na ang kanilang mga bondings noon. Nagulat siya nang tumunog ang kanyang cellphone. Tiningnan niya ang caller, si Alvira. "Avi, I'm home," sagot niya sa kaibigan. "Salamat namana at dumating ka na," saad ni Alvira sa kaibigan. "Namiss mo 'ko agad?" nakangising sagot ni Grete
"Where are you going?" takang tanong ni Hercules sa dalaga. "P—pinalayas ako ni mommy," nauutal na saad ni Gretel sa gwapong si Hercules. Nararamdaman niya ang labis na pag-aalala sa boses ng lalaki. "I can help you, pwede kitang dalhin sa Nueva Ecija kung saan kailangan ko rin ng katulong doon. To manage our new grapes production. I know na masyado itong mabilis na paanyaya, pero hindi ko naman maatim na hayaan ka na lamang umalis since nasa mga kamay ko ang kapangyarihan na matulungan ka, Ms. Gomez.". "Hindi ko tatanggihan ang alok mo lalo na at kailangan ko rin ng tulong. Mahihirapan din akong magpakita sa mga tao lalo na at kilala ako bilang isang sikat na super-model sa bansang Pransya," saad ni Gretel sa binata. "Hindi lang din sa bansang Pransya, Ms. Gomez. Kahit dito man sa Pilipinas ay kilala ka. Delikado 'pag naging issue pa ang pangyayaring ito. Hindi ko man alam ang naging rason nang pagpapalayas ng mommy mo sa iyo, bukas-palad kong ilalahad ang aking tulong para sa i
"Natahimik ka na diyan?" pukaw ni Rizel sa tila malalim na nag-iisip na si Gretel. "Isa ako sa mga tinutukoy mo, iyong tipong para kang asong ulol na sumusunod sa taong mahal mo, iyong halos ipaglandakan kang hindi ka niya gusto? Yeah right, sobrang sakit iyon sa part ko. Bilib rin ako sa lalaking iyon, ni hindi niya magawang ipahiya ako sa nakakarami. Well, siguro naisip niyang isa akong sikat na modelo at may tendency na pwede siyang dumugin ng mga fans ko at i-bash." "I'm sorry, hindi ko alam. Pero hindi ko akalaing magagawa mo iyon. Are you sure?" hindi makapaniwalang bulalas pa rin ni Rizel sa kaharap. "I am, Riz. Isa ako sa mga bobo na sinasabi mo." "You're not. Dahil base na rin sa mga sinasabi mo. I can feel some big concern. May concern ang lalaking iyon sa iyo. Dahil kung wala, pwede ka niyang ipahiya sa madla. 'Pag ang isang tao concern, may konting puwang ka sa puso niya." Mapait na ngumiti ako sa narinig mula kay Rizel. "Maybe, pero aaminin kong naramdaman ko palagi
Napalingon si Gretel sa kaibigang si Rizel nang marinig niya ang kanyang pangalan na tinawag nito. "Riz, nandito siya?!" bulalas niya sa kaibigan. "Ha? Sino?!" takang tanong ni Rizel sa kaibigan. Lumingon ulit si Gretel sa may entrance ng hardin. Biglang nawala si Zairus. Namalikmata lang ba siya? Pero kitang-kita ng dalawang mata niya ang binata kanina. "S—si, Z," nanghihinang tugon ni Gretel at muling dahan-dahang naupo sa kanyang ginagamit na wheelchair. Inalalayan agad siya ng kaibigang si Rizel. "Akala ko ba nasa Paris siya? Don't tell me sinundan ka niya rito?" takang turan ni Rizel sa kaibigan. "I don't know, that's impossible. Pero, narinig kong may kausap siya sa sariling cellphone. Maybe his new flings. O baka naman asawa niya, o 'di kaya'y girlfriend," saad ni Gretel. "What? Asawa, girlfriend?!" bulalas ni Rizel. "I'm not sure," sagot ni Gretel. Sino kaya iyong kausap ni Z? Paano kung si Zairus nga iyon? Paano kung umuwi pala ito ng Pilipinas para lang makasama ang
"Kailangan na yata natin ng tulong. Sa ngayon, busy pa si sir Hercules. Kailangan na kitang dalhin sa Makati. Mas ligtas ka do'n," saad ni Rizel sa kaibigan. "Let's go." "Salamat, Riz." "Huwag ka sa'kin magpasalamat. Sa Dios na siyang nagligtas sa'yo sa kapahamakan. Alam kong malalampasan mo rin ang mga pagsubok na dumating sa buhay mo. Maging matatag ka lang alang-alang sa batang nasa sinapupunan mo." Napangiti si Gretel sa sinabi ng kaibigan. Nakasunod lang siya dito. Dumiretso sila sa garage at pumasok sa isang kulay gray na Bugatti. "Sino mag-drive?" tanong ni Gretel sa kaibigan. "Ako na, kailangan nating magmadali bago pa tayo maabutan ng mommy mo," saad ni Rizel sa kaibigan habang nagmamadali. SAMANTALANG sa mansion ng mga Gomez ay nagkagulo nang malaman ni George na nakatakas si Gretel. Kasalukuyang nasa business trip si Mr. Gomez kaya malayang nabibisita ni George ang kaawa-awang kapatid na ginawa niyang bihag. "Hanapin niyo, mga lint*k! Tat*nga-tang* kasi kayo!" asik
Tulad ng pangako nila sa mga anak, sinamahan nila ang mga ito sa ilang mga rides. Halos 18 rides din ang sinakyan ng mga ito at talagang walang pinalagpas. Naaaliw nga lang sila sa mukha ng anak nilang si Tinay. Umiiyak pagkatapos ay tumatawa sabay sigaw. Si Gretel ang taga-kuha ng ilang videos, si Thirdy naman sa ilang mga pictures. There's a lot of rides. Tulad na lamang ng: Star Flyer, Star Frisbee, Surf Dance, Jungle Splash, Wacky Worm, Mini Pirate Ship, Telecombat, Zyklon Loop, Dragon Express, Wild River, Viking, Magic Forest, Music Express, Spring Ride, Giant Wheel, Blizzard, Tornado and Top Dancer.Mga ilang oras din ang iginugol nila sa looban ng Star City. Hanggang sa dumating nga ang gabi. Lahat ng rides ay nasakyan ng kanilang mga anak. Ang resulta, pagod na pagod ang mga ito. Halata sa mga anyo ng mga ito. Nailing na lamang si Gretel sa hitsura ng mga anak. Halata ang pagod at antok sa mga mukha nito. "Dinner na tayo?" tanong ni Thirdy."Yes, daddy!" si Dianah sabay hik
2 years later..... Nakatitig si Gretel sa sariling repleksyon. Awa ng Panginoon naibalik ang tunay niyang mukha na siyang hindi niya inaasahan. Napasulyap siya sa frame kung saan kapwa sila nakangiti ni Thirdy. Their wedding day. Yes, last year pagkatapos niyang manganak sumabak siya sa isang critical na operasyon para lang maibalik ang kanyang mukha. Pagkatapos ay ikinasal sila. Hindi niya akalain, that facelift surgery can be repeated successfully more than once, kung kinakailangan. And she was surprised. Sumilay ang ngiti sa kanyang mga labi nang marinig ang sunud-sunod na katok mula sa pinto ng kwartong kinaroroonan niya. Inaasahan na niya sina Tharia, Tinay at Dianah. Dinampot niya ang suklay at sinuklay ang mahaba niyang buhok. "Come in, girls." Mabilis na bumukas ang pinto at iniluwa nga roon ang tatlo. "Mom, dad's waiting for you downstairs," si Tharia. "Okay, malapit na ako matapos mga anak," ani Gretel sabay sulyap sa kanyang tatlong prinsesa na tulad din niya'y
"Sweetie, are you okay?" tanong agad ni Thirdy sa babaeng minamahal. "Ikaw talaga, ginulat mo 'ko. Parang walang amnesia ka lang, a, kung umasta," nakangiting tugon ni Gretel."Dahil, ayokong malungkot ka," sagot niya rito."Ang mabuti pa, tulungan mo nalang ako rito na dalhin ang mga niluto ko doon sa mesa," palatak ni Gretel nang nakangiti."Iyan lang pala? Sure!" Nakangising dinampot ni Thirdy ang ilang mga niluto ni Gretel at dinala sa round table kung saan naroon ang tatlo nilang prinsesa na naghihintay.Nakangiting pinagmamasdan ni Gretel si Thirdy. Hindi niya akalaing kung umasta ito ay parang wala lang. Hindi niya makakalimutan ang gabing kanilang pinagsaluhan. Sh*t! Naalala niya tuloy ang sinabi sa kanya ng mga kawaksi, blooming daw kasi siya. Argh! Siyempre, sino ba naman ang hindi maging blooming, e, nadiligan siya kagabi. Naks! At dahil sa isipin na 'yon, biglang nag-init ang magkabila niyang pisngi."Ma'am, 'yong tiyan niyo po ba ilang buwan na po 'yan?""Naku, manang hi
Nakatitig lang si Thirdy sa puting kisame habang nakahilata sa king size bed. He hated himself for not remembering anything. Tulad ng sabi ng kanyang kapatid, temporary lang naman daw ang pagkakaroon niya ng amnesia dahil sa painkillers na maintenance na iniinom niya.Ramdam niya ang kakaibang tibok ng kanyang puso nang masilayan ang larawan ng isang babae na nakita niya kanina. Inaalala niya ang sinabi ng batang si Tharia. Iyon daw ang dating mukha ng babaeng kaharap niya kanina. Gustuhin man niyang ipikit ang mga mata ay hindi niya magawa. Tanging hiling niya na sanay matapos na itong iniinom niyang painkiller. Mula sa sariling kama naisipan niyang bumalikwas ng bangon. Lumabas siya ng naturang kwarto. Tinungo niya ang living room, hindi niya inaasahang madatnan roon si Gretel. Ang fiancee niya kuno na kahit ano'ng gawin niyang alalahanin ito ay hindi niya maalala. Masasabi niyang mas pamilyar pa ang mukha no'ng babaeng nakita niya sa larawan.Nagulat si Gretel nang maramdaman ang
AAMININ niyang napuno ng galak ang kanyang puso nang makita ang lalaking minamahal. Pero hindi maipagkakaila ang ibang kinikilos nito. "Hindi ko pa nasasabi sa'yo ang bad news. Since nakita mo ang successful na operasyon ng kapatid ko, kung ano ngayon ang napapansin mo, 'yan ang bad news." "W—what do you mean?" kinakabahang tanong ni Gretel kay Celina. Nagpakawala ng isang marahas na hininga si Celina. "Dahil sa painkillers na ininom niya apektado ang kanyang memorya. I don't know kung ano ang pangalan ng naturang painkiller, but because of that the stem pain signals affecting chemical messengers in the brain. Na siyang naging dahilan ng pagkakaroon niya nang—amnesia." "N—no!" Malungkot na lumapit sina Tharia, Dianah at Tinay sa kanya. Dahil sa pagtrato ni Thirdy na tila hindi nito nakikilala ang mga anak. "Mommy, I think dad didn't recognize us," malungkot na tugon ni Tharia sa ina. Agad na nilapitan ni Celina ang mga pamangkin at niyakap ang mga ito. Ipinaliwanag niya kung
"Order ka na, sweetie." Nakangiting kinuha ni Tharia ang menu at mabilis na itinuro ang nais niyang kainin. "Mom, I want Creamy Parmesan Chicken Meatballs and Grilled Cheese Tomato Soup."Nakangiting napasulyap si Gretel sa waitress na nag-aabang din sa kanilang nais orderin. "Please give her what she wants, thank you.""Yes, ma'am.""Ikaw mom, ano ang iyo?" "Skillet Ravioli Lasagna is enough for me and pineapple juice, how about you, sweetie?" ani Gretel sa anak sabay sulyap sa nakangiting waitress."Same, mom. Pineapple juice.""Thank you, ma'am. A minute," nakangiting turan ng magandang waitress saka ito tumalikod palayo para ihanda ang kanilang order.Hindi naman nagtagal ay dumating ang order nila. Nilantakan agad ni Tharia ang masarap na dinner na nasa kanyang harapan. Magiliw na nakamasid lang si Gretel sa anak na halatang gutom na gutom.Hinarap niya na rin ang kanyang sariling pagkain. Napangiti siya at na-appreciate ang sarap ng naturang dinner nila. Makalipas ang ilang mi
"Ma'am, narito na po ang ilang mga papeles." "Pakilagay na lang dito sa office table ko, Steve." Napahilot si Gretel sa sariling sentido. Tambak na naman siya ng ilang mga papel. Hindi niya akalaing ganito pala kahirap ang trabaho ng kanyang minamahal. Sa ngayon, nag-iisip siya ng ilang mga ideya. At ang mindset niya ngayon, she need to ensure that the company has enough money to be successful and be able to meet it obligations. "Coffee, Ma'am?" si Steve. "Yes please, Steve. Please, 'yong creamier," ani niya rito. Muli, may kumatok sa pinto. "Come in," sagot niya. "Mom?" si Tharia. Kunot-noo na nag-angat ng tingin si Gretel. Nagulat siya nang makita ito. "Wala kang klase? Sino ang naghatid sa'yo rito, bakit hindi mo ako tinawagan?" sunod-sunod niyang tanong sa anak. "Ayokong ma istorbo kita, mom. Tita Niña is the one who drive me here," sagot ni Tharia. "Really?" hindi makapaniwalang turan niya sa anak. "Wala rin po kasing klase sina Trace. Since nakita niya ako, sinabay na
"Nice meeting you, Ms. Gomez," ani Mr. Hanz. Isa ito sa mga kliyente na kailangan niyang harapin to discuss the proposal."Glad to see you, Mr. Hanz. I am expecting an old man honestly. But I'm surprise na mali pala ako," nakangiting saad ni Gretel sa gwapong kliyente na wagas kung tumitig sa kanya. Naiilang man ay hindi niya iyon ipinahalata. Iniisip na lamang niya na parte iyon ng pagiging negosyante. Hindi iyon mawawala lalo na at siya ang acting CEO at sa posturang kagalang-galang na meron siya ngayon. She looks so professional and gorgeous. Halos hindi nga niya makilala ang sarili. Hindi nakaligtas sa paningin ni Steve ang kakaibang kilos ni Mr. Hanz. Siyempre, bilang isang loyal na assistant ng amo niyang si Thirdy, it was his obligation to take charge by some assholes obvious dumb actions towards the woman who loves his boss. "Hello, Mr. Hanz. I am Steve, Ms. Gomez assistant," magalang na tugon ni Steve pagdakay ibinigay rito ang ilang folders. Medyo nagulat si Gretel sa big
“Ngayon ang alis nila, ayaw mo bang ihatid man lamang ng tingin ang jet plane na kanilang sasakyan?” tanong ni Hercules sa kanya. “No, mas lalo lang akong masasaktan. Lalo na at hindi pa siya gising. Masakit sa part ko, Hercules. Specially sa mga bata rin.” Narinig niya ang marahas na buntong-hininga ng lalaking kausap. Nakatitig siya sa seryosong anyo nito. At nag-tama ang kanilang mga paningin. Matapang na sinalubong niya iyon. “I am ready to accept the offer. Iniisip ko na lang ang future ng mga anak namin. Total, para rin naman ito sa kanila.” “Glad to hear that, don't worry, Manong Abner will be the one who will pick them up from school while your under on a training.” "Salamat naman at may susundo sa mga bata kung gano'n, pwede bang dito sila ihatid?" "Sure, pwedeng-pwede." Medyo mahirap ang training pero pinakatatandaan iyon ni Gretel. Ginagawa niya ang lahat ng 'to para sa kanyang mga anak at sa taong kanyang minamahal. Napahaplos siya sa kanyang 'di-kalakihang tiyan.