Lahat ng Kabanata ng เจ้าบ่าวอสูร: Kabanata 71 - Kabanata 80

ตอนที่ 72.และที่สำคัญ...มีนเป็นเมียของเขา ยังไงพ่อนั่นก็คงไม่ทำร้ายหล่อนจนถึงตายหรอกน่า...เมื่อรถของอดิเทพลับตาไปแล้ว... ตอนนี้หล่อนก็กำลังยืนอยู่ท่ามกลางสายลม แสงแดด กลิ่นทราย ท้องทะเล และอสูรกายตัวพ่ออย่างรัชชานนท์“คุณนนท์...มีนอยากจะอธิบาย คือว่า...”เงยหน้าประสานสายตากับเขาด้วยความอ้อนวอน แต่สิ่งที่ได้กับมาคือรอยยิ้มเหยียดหยาม ชิงชัง เต็มไปด้วยความขยะแขยงจนแทบอยากจะร้องไห้รัชชานนท์กัดกรามแน่น “เธอบอกเองไม่ใช่หรือ... ว่าจะรับผิดแทนมันทุกอย่าง ไม่ว่าจะหนักหนาแค่ไหน...”น้ำเสียงของเขาเลือดเย็นยิ่งนัก และยิ่งร่างสูงใหญ่ก้าวเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ กลิ่นไอของความร้ายกาจก็กระหน่ำเตือนอยู่ในอกไม่หยุด‘หนี เธอต้องหนี ไม่งั้น เธอจะต้องแหลกเหลวคามือของผู้ชายที่เธอรักอย่างแน่นอน หนีสิ...’จิตใต้สำนึกร้องสั่งอย่างบ้าคลั่ง แต่หล่อนก็ไม่อาจจะทำตามได้อย่างใจนึก เพราะเพียงแค่ขยับเท้าก้าวถอยหลัง หัวไหล่บอบบางของหล่อนก็ถูกมือแกร่งปากคีมเหล็กขยุ้มลงมาอย่างรุนแรง“คุณนนท์... มีนกับเทพแค่มาไหว้น้องพร... เราสำนึกผิด... อุ๊ย!...” อุทานออกมาเมื่อมือแกร่งเพิ่มแรงขยุ้มหนักข้อมากขึ้น จนหญิงสาวปวดหนึบ น้ำตา

ตอนที่ 74.ความรัก...! ใช่ความรัก หล่อนมีให้เขาตลอดเวลา แต่ดูเหมือนมันจะสลายไปไม่น้อยเลยทีเดียวกับการกระทำของเขาในครั้งนี้นทิชายังคงนิ่งงันจนน่าเจ็บใจ ชายหนุ่มคุกเข่าลงไปหาช้าๆ ก่อนจะจัดการรูดกางเกงชั้นในตัวสวยขึ้นมาให้อยู่ในที่เดิมของมัน และตลบกระโปรงให้ลงไปคลุมเข่าเช่นเดิม“อย่ามาใช้ไม้นี้กับฉันนะ...!”มือหนาใหญ่กุมหัวไหล่บางเอาไว้ เขย่าแรงๆ แต่ร่างอรชรนั้นก็ยังนิ่งงันอยู่ และในที่สุดรัชชานนท์ก็ยอมแพ้ เขาช้อนร่างบางมาไว้ในอ้อมแขนแกร่ง ก่อนจะก้าวยาวๆ ออกจากห้องพักไปยังรถของตนเอง ทุกย่างก้าวเต็มไปด้วยความเดือดดาล ที่ถูกนทิชาเอาคืนด้วยวิธีนี้ชายหนุ่มวางร่างของนทิชาที่อ่อนปวกเปียกคล้ายกับตุ๊กตาไร้ชีวิตบนเบาะข้างคนขับอย่างไม่พอใจ ก่อนจะวิ่งกลับไปนั่งประจำที่คนขับ รถคันหรูแพงหูฉี่เคลื่อนตัวออกไป มุ่งหน้าสู่บ้านหลังใหญ่ด้วยความเร็วสูงรัชชานนท์ก้าวเท้ายาวขึ้นบันไดตรงไปยังห้องนอน ดวงตาคมกล้าก้มลงมองร่างอรชรที่หลับใหลไม่ได้สติของนทิชาด้วยความรู้สึกผิด แม้จะเจ็บแค้นมากเท่าไหร่ แต่เขาก็ไม่ควรจะริดรอนศักดิ์ศรีความเป็นคนของหล่อนแบบนี้ รู้ดีว่าสิ่งที่กระทำไปมันผิดมหันต์ แต่ก็ย้อนกลับไปแก้ไขอะไร

ตอนที่ 76.“เมื่อก่อนอยากจะได้นัก แต่พอถ่ายให้กับทำเป็นไม่สนใจ นนท์นะนนท์ ยังไงนกก็ต้องเอาค่าจ้างให้ได้ อุตส่าห์สืบมาแทบตาย แถมยังต้องจ่ายค่าเข้าผับเกย์นี่อีกตั้งเยอะ”หญิงสาวพึมพำอย่างหัวเสีย นึกถึงเงินที่เสียไปเพื่อแลกกับการเข้ามาในผับส่วนตัวนี้ ที่ปกติจะมีเฉพาะเพศที่สามเท่านั้นที่จะสามารถเข้ามาเดินเฉิดฉายได้ แต่ยังไงหล่อนก็ต้องเอาค่าจ้างจากรัชชานนท์ให้ได้ ถึงแม้เขาจะใช้ไอ้คลิปนี้หรือไม่ก็ตามแสงสีในยามค่ำคืนของเมืองหลวงช่างวิจิตรงดงามนัก หากเป็นในยามอื่นหัวใจของหล่อนคงจะร่าเริงไม่น้อย แต่หากเป็นตอนนี้ เวลานี้ ทุกอย่างมันไม่มีความหมายอะไรอีกแล้ว เมื่อถูกผู้ชายที่รักขับไล่อย่างไร้เมตตามือบางที่กระชับกระเป๋าถือใบเล็กแน่นจนข้อนิ้วเป็นสีขาวยกขึ้นป้ายน้ำตาทิ้งไหลไม่ขาดสายด้วยความชอกช้ำ ความโศกาอาดูรถล่มยับอยู่ในอก ก้อนสะอื้นลูกใหญ่ทะลักทลายออกมาจากกลีบปากสวยที่สั่นระริกไม่หยุดหย่อน“หนูเป็นอะไรหรือเปล่า...”ลุงคนขับรถแท็กซี่ถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง เมื่อมองกระจกหลังแล้วเห็นผู้โดยสารสาวนั่งร้องไห้ราวกับจะขาดใจ“ปะ เปล่าค่ะ หนูไม่เป็น...ไร”พยายามบังคับเสียงให้สั่นน้อยที่สุด แต่มันก็ไม่อา

ตอนที่ 78.หรือว่า....“คุณนนท์อาจจะโกรธที่มีนไปกับเทพหรือเปล่า... เพราะตอนนั้นเขาหึงจนเลือดขึ้นหน้า...”นทิชาส่ายหน้า “ไม่หรอก คุณนนท์เขาไม่ได้รักมีน เขาไม่มีทางรู้สึกอย่างนั้นแน่... และอีกอย่างเขา... เขาก็ให้บทเรียนกับมีนไปแล้ว...” ยิ่งพูดก็ยิ่งสะอื้น“อ้าว... แล้วที่ต่อยหน้าเทพเสียจนยับแบบนี้ล่ะ เพราะอะไร ไม่ใช่หึงหรอกเหรอ เทพว่าตัวเองมองไม่ผิดนะ” อดิเทพยังยืนยันคำพูดเดิมของตน พลางเปิดประตูและก้าวลงจากรถหญิงสาวเปิดประตูรถตามลงไป และพูดขึ้นเมื่ออดิเทพเดินมาหยุดใกล้ๆ “คุณนนท์เขาต้องการแก้แค้นให้กับน้องสาวเขาไงล่ะ เทพจำไม่ได้หรือ... แต่มีนก็สมควรได้รับกรรมแล้วล่ะ”อดิเทพถอนใจออกมา “เลิกพูดถึงเขาเถอะ เราเข้าบ้านกันดีกว่า”หญิงสาวก้าวตามเข้าไปในบ้านหลังใหญ่ของอดิเทพ มือบางกระชับกระเป๋าในมือแน่น ดวงตากลมโตที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตามองไปรอบๆ บ้านด้วยความชื่นชมกับการตกแต่งที่งดงามยิ่งนัก“ติดต่อภาคได้เมื่อไหร่มีนจะรีบไป...”อดิเทพส่ายหน้าทันที เพราะรู้ดีว่านทิชาเกรงใจ “มีนจะอยู่นานแค่ไหนก็ได้เลยนะ เทพไม่ว่าเลย เพราะยิ่งอยู่นานก็ยิ่งดีกับเทพ คุณพ่อจะได้ไม่สงสัยเรื่องของนพพร...”นทิชาระบายยิ้มเ

ตอนที่ 80.ชายหนุ่มแสร้งทำหน้าเศร้า ความจริงไม่ได้อยากจะบีบคั้นเพื่อนนัก แต่หากเขาไม่ทำอย่างนี้ ชีวิตของเขาก็หมดทางออกเหมือนกัน“ไม่เป็นไรมีน... เทพคงต้องไปสารภาพกับพ่อตรงๆ ว่าเป็นเกย์ เพราะไม่มีผู้หญิงควงไปให้พ่อดูหน้า...”“อย่าพูดอย่างนี้สิเทพ... มีนช่วยเทพก็ได้...” ยังจำได้ว่าเคยรับปากจะช่วยอดิเทพเอาไว้ หญิงสาวจึงตอบตกลงออกไปอดิเทพระบายยิ้มสมใจออกมา “ขอบคุณมีนมาก งั้นอีกชั่วโมงหนึ่งเทพมารับนะ ไปล่ะ”หญิงสาวฝืนยิ้มให้เพื่อน “จ้ะเทพ...”ร่างสูงของอดิเทพเดินออกไปจากห้องแล้ว สาวน้อยก็ปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมาอีกครั้งด้วยความหมองเศร้า สมองไร้หนทาง ไม่รู้จะทำยังไงกับชีวิตของตนเองดีรู้ดีว่าอดิเทพมีบุญคุณ... แต่หากจะให้หล่อนต้องตอบแทนด้วยการโกหก หลอกลวงอีกล่ะก็ หล่อนไม่มีวันทำอย่างนั้นแน่นอนอีกหนึ่งชั่วโมงกว่าๆ ร่างที่คล้ายกับคนไร้วิญญาณของนทิชาก็ถูกพามาถึงภัตตาคารหรูภายในโรงแรมห้าดาวแห่งหนึ่ง และหล่อนก็จำได้ดีว่าโรงแรมนี้มันคือโรงแรมในเครือวนิชกรุ๊ปหญิงสาวรีบละล่ำละลักหันไปถามอดิเทพที่มีสีหน้าไม่ต่างจากหล่อนนัก “เทพ... โรงแรมนี้ ทำไม...”“เทพก็บอกพ่อแล้วว่าจะไปกินที่อื่น แต่พ่ออยู่ในโรงแร