All Chapters of เจ้าบ่าวอสูร: Chapter 51 - Chapter 60

ตอนที่ 51.แสงแดดอ่อนๆ ยามเช้าลอดช่องรอยต่อของผ้าม่านเนื้อดีราคาแพงระยับเข้ามาแตะแต้มแก้มนวล นทิชาเริ่มปรือตาขึ้นช้าๆ มือบางทั้งสองข้างเหยียดยกขึ้นไปอยู่เหนือศีรษะด้วยท่าทางบิดไล่ความขี้เกียจ ผ้าห่มบางเบาที่ปกคลุมร่างเปลือยเปล่าไว้นั้นเลื่อนต่ำลงมากองอยู่ที่เอว ทำให้คนตัวโตที่แต่งกายเต็มยศ ยืนพิงขอบประตูอยู่นั้น ต้องลอบกลืนน้ำลายลงคอ เพื่อข่มความต้องการรุนแรงเอาไว้เขามีงานจะต้องทำ... ไม่มีเวลาเพียงพอที่จะมาสนุกกับแม่สาวน้อยร้อนแรงอย่างหล่อนแม้แต่นาทีเดียว และที่ต้องนั่งรอ ยืนรอให้หล่อนตื่นขึ้นมาเองโดยที่เขาไม่ยอมปลุกนั้น ก็เพราะไม่อยากให้เจ้าหล่อนรู้สึกอ้างว้างยามที่ต้องตื่นขึ้นมาบนเตียงอย่างเดียวดาย ก็เท่านั้น...เท่านั้นเหรอ...! มันเท่านั้นที่ไหนกันล่ะ ทำไมเขาถึงต้องมาใส่ใจกับเรื่องไร้สาระที่แสนงี่เง่าแบบนี้ด้วย นทิชาจะรู้สึกยังไง จะคิดยังไง จะเสียใจยังไงมันใช่ธุระกงการของเขาซะที่ไหนกัน หรือหากหล่อนจะเสียอกเสียใจมันก็เป็นเรื่องที่ดีสำหรับเขาไม่ใช่หรือ ที่หล่อนเจ็บปวดเพราะฝีมือของตนเอง ทำไมจะต้องมากระวนกระวายใส่ใจอะไรแบบนี้ด้วยท่องจำไว้สิ ว่าแม่นี่ แม่ผู้หญิงที่เซ็กซี่ เย้ายวน และก

ตอนที่ 53.นพพรกับอดิพรหันหน้ายิ้มให้กัน “มีนช่วยเทพได้อยู่แล้ว... คือว่า...”“เล่ามาเถอะเทพ มีนมีเวลาไม่มาก แล้วมีนก็มีเรื่องที่สำคัญมากจะคุยกับเทพเหมือนกัน”“คือว่า... พ่อของเทพจะให้เทพไปดูตัวผู้หญิงน่ะ ซึ่งมีนก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าเทพ... ไม่ชอบ...”อดิเทพเล่าด้วยน้ำเสียงขมขื่น ก้มหน้ามองมือตัวเอง ทำท่าทางน่าสงสาร ส่วนนพพรก็ลูบไหล่ปลอบประโลมคนรักตลอดเวลา“มีนเข้าใจจ้ะ แล้วเทพจะทำยังไง ต้องไปดูตัวหรือเปล่า...”อดิเทพส่ายหน้า “ไม่ เพราะเทพบอกพ่อว่ามีแฟนแล้ว...”นทิชาทำตาโต “จริงเหรอ นี่เทพบอกเรื่องนี้กับพ่อแล้วเหรอ แล้วพ่อเทพยอมรับหรือเปล่า”หญิงสาวเข้าใจว่าเพื่อนสนิทยอมเปิดเผยเรื่องรสนิยมทางเพศกับบิดาของตนแล้ว จึงร้องขึ้นมาด้วยความประหลาดใจ แต่อดิเทพเงยหน้าขึ้นมองหล่อน และยิ้มเจื่อนอย่างรู้สึกผิด“เทพไม่ได้บอกว่าตัวเองชอบผู้ชาย แต่บอกว่าชอบผู้หญิง และมีแฟนที่กำลังคบหากันอยู่แล้วด้วย...”“แล้วยังนี้เทพจะไปหาผู้หญิงคนนั้นได้ที่ไหนล่ะ เพราะถ้าไปจ้างความลับของเทพก็ไม่ปลอดภัย...” นทิชาแสดงความคิด โดยไม่รู้เลยว่าตัวเองน่ะคือผู้หญิงคนนั้น“หาก... เอ่อ... หากมีนไม่ว่าอะไร... มีนช่วยเป็นให้หน่อยไ

ตอนที่ 55.“แล้วหล่อนว่าการที่ผู้ชายหัวเสียจนแทบบ้าเพียงเพราะจับได้ว่าเมียตัวเองออกไปพบกับผู้ชายคนอื่นนี่ มันเรียกว่าอะไรยะ ขยะแขยงหรือไง...” ส้มโอหันไปทำตาถลึงใส่มะนาวที่ยังซื่อบื้ออยู่ ก่อนจะถอนใจออกมาหนักๆ“แต่ฉันก็ยังว่ามันทะแม่งๆ อยู่ดีแหละส้มโอ... ก็คุณนนท์แสดงท่าทีเกลียดคุณมีนจะตาย...แถมยังใช้ให้ทำงานบ้านราวคนใช้อีก นี่ก็พึ่งจะยกเลิกคำสั่งไปไม่นานนี่เอง...” มะนาวยังสงสัยไม่เลิกส้มโอโบกไม้โบกมือ แสดงท่าทีว่าต้องการจบการสนทนานี้ให้เร็วที่สุด “ถ้าใครไม่รู้ว่าคุณนนท์รักคุณมีนก็ตาบอดแล้ว ฉันบอกได้แค่นี้แหละ...ไปล่ะ ไปหาทางช่วยคุณมีนดีกว่า”มะนาววิ่งตามร่างของส้มโอที่เดินเร็วๆ จากไปทันที “เดี๋ยวสิ ส้มโอ ฉันยังไม่เข้าใจเลย รอก่อน”“ไม่เอาแล้ว ไม่อยากคุยกับคนซื่อบื้อ...”ส้มโอเดินหนีมะนาวที่วิ่งตามมาด้วยความเบื่อหน่าย หล่อนไม่อยากจะคิดเลยว่ามะนาวจะมองไม่ออกถึงเพียงนี้ที่ห้องนอน... ร่างอรชรถูกเหวี่ยงลงบนที่นอนอย่างแรง ไร้ความปรานี หญิงสาวเบ้หน้าด้วยความเจ็บปวด ขณะยันกายถอยหลังหนีจนไปติดกับขอบเตียง ดวงตากลมโตเบิกกว้างช้อนขึ้นมองร่างสูงทะมึนที่ยืนตระหง่านอยู่ข้างเตียงด้วยความหวาดกลัวหล

ตอนที่ 57.“ดิ้นต่อไปสิ ฉันกำลังได้อารมณ์เลย...”เขาเยาะเสียงกระด้าง จ้องมองใบหน้างามด้วยความหิวกระหาย ครั้งเดียวกับนทิชาไม่เคยเพียงพอสำหรับเขาเลย ทั้งๆ ที่ปกติเขาจะไม่เคยร่วมเตียงกับสาวคนไหนเกินคืนละสองครั้ง แต่ส่วนมากครั้งเดียวเขาก็เบื่อเต็มทนแล้วแต่กับแม่สาวคนสวยนี้ไม่ใช่... เขาต้องการหล่อนไม่มีหยุด ต้องการจะฝากฝังตัวเองไว้ในนั้นทั้งวันทั้งคืน ก็ไม่รู้ว่าหล่อนมีอะไรดีนักหนา จะว่าลีลาดีดดิ้นก็ไม่ใช่ เพราะนทิชานั้นไร้เดียงสาเอามากๆ กับเรื่องพวกนี้ ต้องให้เขาสอนตั้งหลายครั้งกว่าจะชำนาญยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัว... ในเมื่อไม่อาจจะหาคำตอบได้ เขาก็ไม่ควรจะดึงดันมันต่อไป สู้ทำตามความต้องการของตนเองต่อไปไม่ดีกว่าเหรอ ในเมื่อแม่สาวคนสวยก็นอนทอดกายรอรับบทพิศวาสของเขาต่ออย่างเต็มอกเต็มใจ“คนบ้า... ปล่อยมีนนะ...”“เธอโกหกได้ไม่เนียนเลย...”รัชชานนท์ขยับสะโพกเพรียวเป็นจังหวะเนิบนาบที่หนักหน่วงอีกครั้ง ขณะก้มลงคาบปลายถันสีชมพูที่ประดับอยู่บนทรวงอกอวบใหญ่ข้างหนึ่งเอามาไว้ในอุ้งปากร้อน ก่อนจะดึงและไล้วนปลายถันนั้นด้วยปลายลิ้นชุ่มฉ่ำอย่างรัวเร็วจนสาวน้อยห่อไหล่ด้วยความสยิวมือบางรีบตวัดลำคอแกร่งให้แนบลง

ตอนที่ 59.หญิงสาวยังพูดไม่ทันจบ เสียงหัวเราะกระด้างก็ดังมาจากลำคอแกร่ง “เป็นไปไม่ได้หรอก ผมคิดว่ามันคงจะรักเดียวใจเดียวมากกว่า ก็มันมีผู้หญิงที่รักมากอยู่แล้ว...”คิดแล้วชายหนุ่มก็พาลโมโหไปถึงแม่ตัวต้นเหตุ ยิ่งคิดว่าไอ้อดิเทพมันรักมันหลงนทิชามากเท่าไหร่ หัวใจของเขาก็เต็มไปด้วยความหวงแหน มือแกร่งสีแทนกำเข้าหากันแน่น“แต่ว่า...”รัชนกร้องค้าน เพราะหล่อนอยู่ในวงการนี้มานาน แค่มองการกระทำพวกนี้ก็พอจะรู้แล้ว แต่ก็ถูกตัดบทเสียก่อน“คุณจะทำอะไรก็ได้ แต่ต้องทำให้มันอับอายขายหน้าที่สุด ยิ่งขึ้นหน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์ยิ่งดี... ผมอยากเห็นมันเจ็บปวดที่สุด...”รัชนกขมวดคิ้วด้วยความสงสัย เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอยากรู้อยากเห็น “แล้วนนท์โกรธแค้นอะไรกับพ่อหนุ่มคนนี้หรือคะ ทำไมถึงต้องทำลายกันขนาดนี้ด้วย”รัชชานนท์ตวัดสายตามองสตรีตรงหน้าเขม็ง “มันไม่ใช่เรื่องของคุณ ทำตามที่ผมบอก และเมื่อสำเร็จเงินสดสองล้านก็จะเป็นของคุณ... มีเรื่องจะบอกผมแค่นี้ใช่ไหม งั้นผมไปล่ะ” ร่างสูงใหญ่ผุดลุกขึ้นยืนเต็มความสูง“เดี๋ยวค่ะนนท์ อย่าพึ่งรีบไปนักสิคะ คุยกันก่อน” ร่างอรชรของรัชนกผุดลุกขึ้นตาม“ผมไม่มีอะไรจะคุยกับคุณแล้ว ผม