All Chapters of เจ้าบ่าวอสูร: Chapter 41 - Chapter 50

ตอนที่ 42.“ขยับ... ใช่แบบนั้น... แรงอีก...โอ้... ใช่เลย... เก่งมาก...”รัชชานนท์จับสะโพกผายแน่นก่อนจะยกร่างของหล่อนขึ้นช้าๆ และสวมใส่ลงมาใหม่เป็นจังหวะเนิบนาบแต่สุดแสนเร้าใจ ขณะที่แอ่นสะโพกเพรียวขึ้นรับการควบขี่ของสาวน้อยมือใหม่ด้วยความเสียวซ่านแม้จะไม่คุ้นเคย แต่ด้วยไฟปรารถนาที่ลามเลียไปทั่วทั้งเนื้อทั้งตัว ทำให้สาวน้อยปล่อยตัวปล่อยใจทำตามทุกสิ่งทุกอย่างที่รัชชานนท์เป็นผู้ชี้นำ หล่อนขยับโยกไปมาตามจังหวะที่หัวใจร่ำร้อง ครั้งแล้วครั้งเล่าจนรัชชานนท์คำรามออกมาด้วยความเสียวซ่าน“สุดยอด... มีน...มีนจ๋า...ฉันจะไม่ไหวอยู่แล้ว...”ชายหนุ่มคร่ำครวญออกมา เมื่อสาวน้อยหัวไวเรียนรู้ท่าใหม่เอี่ยมอ่องนี้อย่างรวดเร็ว และก็ชำนาญเกินกว่าที่คิดไว้มากนัก มือหนาเลื่อนขึ้นมาบีบเคล้นทรวงอกแรงๆ จนมันแทบจะบี้แบนไปตามแรงอารมณ์ ส่วนอีกข้างหนึ่งตรึงบั้นท้ายอวบเอาไว้ ก่อนจะดึงเข้ามาหาตัวไม่หยุดหย่อนทั้งโยกทั้งส่ายใส่กันอย่างเมามัน ลืมตัวลืมใจจนหมดสิ้น คิดได้แต่เพียงความต้องการปลดปล่อยที่ถาโถมเข้าใส่เท่านั้น รัชชานนท์สูดปากเมื่อกล้ามเนื้อภายในร่องสาวบีบรัดแน่นจนแทบจะทานทนต่อไปไม่ได้เขารีบดันร่างบางให้นอนราบลง

ตอนที่ 44.ยิ่งเขาดุนดันแทรกลิ้นลึกเข้ามาแล้วก็ดึงกลับและสอดเข้ามาใหม่ด้วยกริยาไม่ต่างจากการร่วมรักทางปาก สาวน้อยก็แทบจะสิ้นใจ กำลังที่จะขัดขืนดิ้นรนให้ตัวเองเป็นอิสระติดลบต่ำกว่าค่าศูนย์ และในที่สุดก็พ่ายแพ้อย่างหมดท่า ก้าวเท้าเข้าไปสู่ห้วงแห่งเพลิงสวาทที่ปากและลิ้นของปรมาจารย์ผู้ช่ำชอง“คุณนนท์...”รัชชานนท์หัวเราะชอบใจในลำคอ ตะโบมจูบปากอิ่มไม่หยุด บดบี้หนักหน่วง ก่อนจะกระหวัดรัดเกี่ยวจนแทบจะเป็นเนื้อเดียวกัน ขณะมือหนาที่เคยเท้ากับผนังห้องเอาไว้ ตอนนี้เปลี่ยนมาเป็นฟอนเฟ้นร่างอวบงามอย่างดุเดือด ความหวานล้ำจากกลีบปากสาวทำให้เขาถึงกับหลงละเมอ หลงลืมไปเลยว่าตอนนี้กำลังแสดงละครรักอยู่“ห้ามเธอคิดถึงผู้ชายคนไหนทั้งนั้น ยามที่เธออยู่ใต้ร่างของฉัน...”ชายหนุ่มครางใส่ผิวสาวดุดัน ตอนนี้สิ่งที่เขาอยากจะทำมากที่สุด...ก็คือจับต้นขาอวบให้แยกออกจากกัน จากนั้นก็... ก็... ถาโถมลงไปไม่ยั้ง และโยกคลึงแม่สาวน้อยแสนหวานคนนี้แบบเมื่อคืน เมื่อตอนเช้าและเมื่อช่วงบ่าย...ให้ตายเถอะ... ทำไมหล่อนถึงจุดไฟรักของเขาติดง่ายดายถึงเพียงนี้นะ ทั้งๆ ที่จะทำเพื่อยั่วโทสะของเจ้าอดิเทพที่มันพึ่งมาถึง แต่ดูเหมือนว่าคนที่

ตอนที่ 46.รัชชานนท์ข่มความเจ็บปวดลงคอ ก่อนจะฝืนยิ้ม “เปล่าหรอกครับ ผมแค่อยากรู้เท่านั้น...” ชายหนุ่มหันไปเลื่อนถ้วยของหวานที่ส้มโอเดินเอาเข้ามาเสิร์ฟพอดีให้อดิเทพ“คุณพ่อของคุณเทพทำงานอยู่ในกระทรวงมหาดไทยหรือครับ มีนเขาเล่าให้ผมฟังน่ะ...” รีบพูดขึ้นเมื่อคู่สนทนาทำท่าทางสงสัย“ก็แค่ตำแหน่งเล็กๆ เองครับ... แต่ท่านค่อนข้างจะห่วงชื่อเสียงมากไปหน่อยเท่านั้นเอง นี่ผมจะทำอะไรนะ ยังต้องคิดแล้วคิดอีกเลย เพราะถ้าข่าวออกไปทางพรรคจะเสียชื่อเสียง...”รัชชานนท์ลอบยิ้ม เมื่อคิดแผนการแก้แค้นที่เหมาะสมกับอดิเทพได้แล้ว “อย่างนั้นหรือครับ...”ทั้งคู่นั้นคุยกันอยู่นาน ก่อนที่อดิเทพจะขอตัวกลับไป เพราะมีนัดกับเพื่อนชายที่กำลังคบกันอยู่ แต่ก็เปิดเผยให้กับสังคมรู้ไม่ได้ ว่าตัวเองต้องการอะไรและเป็นอะไรรัชชานนท์นั่งอยู่ในมุมมืดของบ้าน มือหนาใหญ่ข้างหนึ่งกำอยู่รอบแก้วบรั่นดี ส่วนมืออีกข้างหยิบมือถือขึ้นมาแนบหู“นกหรือ... ผมเองนะ รัชชานนท์...” ชายหนุ่มกรอกเสียงไปตามสาย ดวงตาก้าวร้าวน่ากลัว ไฟร้อนๆ สุมอยู่ในอกแน่นถนัด“คุณไม่ต้องไปทำให้มันรักแล้วนะ แค่ทำยังไงก็ได้ให้มันมีข่าวกับคุณบนเตียงก็พอ... ทำให้มันเสียชื่

ตอนที่ 48.หากเขาต้องการจะทำให้หล่อนลิ้มรสชาติแห่งความเจ็บปวดแสนสาหัสล่ะก็... หล่อนก็อยากจะบอกเขาว่าเขาทำสำเร็จแล้วล่ะ เพราะตอนนี้หล่อนยิ่งกว่าเจ็บปวดเสียอีกรฎาพรทำถูกแล้วล่ะที่เลือกจะจบชีวิตลงแบบนั้น แทนการอยู่รับความชอกช้ำ เพราะการมีชีวิตอยู่มันก็แทบไม่ต่างอะไรกันเลยกับการนอนบนหนามแหลมที่ถูกลนไฟมาจนร้อน มันเจ็บปวด ทรมาน จนแทบจะขาดใจสาวน้อยค่อยๆ พยุงตัวเองลงจากเตียง เดินไปที่โต๊ะเครื่องแป้งและหยิบแผงยาออกมา ดวงตากลมโตที่ยังมีน้ำตาไหลออกมาตลอดจ้องมองแผงยาในมือนิ่งอย่างชั่งใจ ก่อนจะแกะมันออกมาหนึ่งเม็ดใส่ปาก ดื่มน้ำตามทันทีในเมื่อเลือกที่จะปฏิเสธความต้องการทางเพศกับเขาไม่ได้ หล่อนก็ต้องป้องกัน เพื่อไม่ให้ตัวเองเกิดตั้งครรภ์ขึ้นมา เพราะทุกครั้งที่ร่วมรักกัน รัชชานนท์ไม่เคยใส่ถุงยางเลยสักครั้งเดียว...นทิชาหยิบแผงยาเก็บใส่ลิ้นชัก เอาหนังสือทับไว้จนมิดชิด ก่อนจะพยุงร่างอรชรกลับมาที่เตียง เพื่อรอเวลาที่เขาจะมาจัดการหล่อน...ถ้าเขารักหล่อนบ้าง... หัวใจก็คงไม่เจ็บปวดอย่างนี้...ร่างสง่างามเปลือยเปล่ายืนสงบนิ่งอยู่ใต้ฝักบัวสายน้ำที่พุ่งแรงมาบนศีรษะและลำตัวจนเปียกโชน โทสะพลุ่งพล่านเดือดดาลไ

ตอนที่ 50.“ถ้าเธอไม่ใช่ผู้หญิงคนนั้น... ก็คงจะดีกว่านี้... ฉันคงไม่ต้องรู้สึกผิดกับยัยพร หากจะรักเธอ...” สาวน้อยช้อนสายตาขึ้นมองใบหน้าคมสันนิ่ง“และถ้าทุกอย่างที่คุณนนท์เข้าใจมันไม่ได้เป็นอย่างที่คิดล่ะคะ อย่างเช่น... คุณนนท์เข้าใจผิด...”รัชชานนท์หัวเราะขืนๆ แม้จะรู้สึกอิ่มเอมกับบทรักมากแค่ไหน แต่ก็อดรู้สึกผิดกับรฎาพรไม่ได้ ที่ตัวเองต้องมาหลงเสน่ห์ หรือบางที... อาจจะรัก แม่ศัตรูตัวน้อยที่แสนหวานคนนี้“อย่าพูดถึงสิ่งที่เป็นไปไม่ได้เลย... เรามาต่อกันดีกว่า... เมื่อกี้ฉันไปเร็วเกินไปหน่อย เร็วจนลืมแม้กระทั่งชิมหน้าอกเธอด้วยปาก แต่ครั้งนี้รับรองว่าฉันจะไม่ลืมชิมรสเนื้อทุกตารางนิ้วของเธออย่างแน่นอน...” คำพูดตรงๆ ของชายหนุ่มทำให้เลือดสาวร้อนผ่าวขึ้นมาได้อีกครั้งโดยไม่ต้องใช้ตัวช่วย“คุณนนท์จะทำอีกหรือคะ...” ถามเขาตาโต แก้มแดงปลั่งเมื่อสมองคิดไปไกลเกินเหตุรัชชานนท์พยักหน้า “ใช่... ทั้งคืนด้วยคนสวย...”“คุณนนท์ไม่...เอ่อ ไม่เหนื่อยบ้างหรือคะ...” ถามออกไปด้วยความเขินอาย ซุกหน้ากับแผ่นอกกว้างชายหนุ่มหัวเราะร่วน ลืมความแค้นไปชั่วขณะ “ฉันเป็นคนออกกำลังกายเป็นประจำ ต่อให้ต้องนอนกับเธอทั้งคืนไม