All Chapters of วสันต์ค่อยๆเลือนหายไป: Chapter 21

บทที่ 20 ความจริง “แล้วท่านคิดว่าคำพูดของท่านจะลบล้างสิ่งที่ข้าต้องเผชิญหรือ” นางถามเสียงเย็นชา “ข้าถูกท่านทอดทิ้ง ถูกทำร้ายทั้งกายและใจ ข้าต้องต่อสู้เพียงลำพังเพื่อยืนขึ้นใหม่ แล้ววันนี้ท่านกลับมาบอกข้าว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นเพราะท่านต้องการปกป้องข้า”จางกุนเหยาก้มหน้าลง ราวกับไม่อาจสบตานางได้อีก “ข้าไม่หวังให้เจ้าจะยกโทษให้ข้า ข้ารู้ว่าข้าผิด แต่ข้าอยากให้เจ้ารู้ความจริง ข้าไม่เคยหยุดรักเจ้าเลย”หยางมี่ยิ้มเยาะ รอยยิ้มนั้นเต็มไปด้วยความขมขื่น“บางครั้งความจริงก็ไม่จำเป็นหรอก เพราะมันไม่ได้เปลี่ยนสิ่งที่ข้าต้องเผชิญในช่วงเวลาที่ผ่านมา”จางกุนเหยามองนางอย่างสิ้นหวัง “เจ้าคงไม่กลับมาหาข้าอีกใช่หรือไม่”หยางมี่ยืนขึ้น มองเขาด้วยสายตาเด็ดเดี่ยว “ข้าเลือกทางของข้าแล้ว ท่านเองก็ควรอยู่บนเส้นทางของท่าน อย่ามารั้งข้าไว้อีกเลย”คำพูดนั้นทำเอาจางกุนเหยานิ่ง เขาทำได้เพียงมองดูนางเดินกลับเข้าครัว ปล่อยให้เขายืนอยู่ในความเงียบและความเจ็บปวดที่เขาเป็นผู้ก่อขึ้นเองเรื่องราวทั้งหมดนี้เริ่มมาจากเขาความจริงในคืนนี้จากปากอดีตสามี ไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรสำหรับหยางมี่ นางยังคงเลือกที่จะเดินต่อไปบนเส้นทา