บทที่ 24 ผู้ช่วยผู้ยิ่งใหญ่

บทที่ 24 ผู้ช่วยผู้ยิ่งใหญ่

หลังจากจางกุนเหยาเข้ามาช่วยงานในร้านทุกวัน หยางมี่ก็เริ่มชินกับการที่เขาอยู่ใกล้ ๆ โดยไม่รู้ตัว แต่ถึงอย่างนั้น นางก็ยังไม่เปิดใจให้เขาง่าย ๆ

ในค่ำคืนหนึ่ง เมื่อร้านปิดลง หยางมี่นั่งตรวจบัญชีอยู่ที่โต๊ะ จางกุนเหยานั่งอยู่ไม่ไกลนัก กำลังช่วยเช็ดถ้วยชาม นางมองเขาครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยขึ้น

“ท่านจะทำเช่นนี้ไปอีกนานแค่ไหน”

จางกุนเหยาหยุดมือ เงยหน้ามองนาง ดวงตาของเขายังคงแน่วแน่

“ตราบใดที่เจ้ายังไม่ไล่ข้าไป ข้าก็จะอยู่”

หยางมี่นิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะยิ้มเย็น “ถ้าข้าบอกว่าไม่มีวันยกโทษให้ท่านล่ะ”

จางกุนเหยาไม่ได้มีท่าทีหวั่นไหว เขาเพียงวางถ้วยลงอย่างใจเย็น แล้วตอบเสียงหนักแน่น

“ข้าก็จะอยู่… จนกว่าเจ้าจะเปลี่ยนใจ”

วันต่อมา หยางมี่เดินออกไปตลาดเพื่อซื้อวัตถุดิบ นางไม่เอ่ยปากชวนเขา แต่จางกุนเหยากลับเดินตามไปโดยไม่พูดอะไร

เมื่อถึงร้านขายผัก นางตั้งใจเลือกอยู่นาน พ่อค้าจึงอดบ่นไม่ได้

“แม่นาง เลือกนานขนาดนี้แล้ว เห็นทีข้าต้องเพิ่มราคาให้เสียแล้ว”

หยางมี่ชะงัก นางยังไม่ทันโต้ตอบ แต่จางกุนเหยากลับก้าวมาขวางหน้า นัยน์ตาดุดันขึ้นทันที “เหตุใดเจ้าถึงพูดเช่นนั้น ลูกค้าควรมีสิทธ