All Chapters of ภรรยาเปลี่ยนชะตา: Chapter 81 - Chapter 90

“อ่า...ข้าชอบให้ท่านอ๋องสัมผัสข้ายิ่งนัก โอว์...อ่า” หญิงสาวครางเสียงกระเส่า เมื่อมือหยาบกร้านนั้น ลากผ่านมาถึงเนินเนื้อของนาง ใบหน้างามสะบัดไปมา เมื่อติ่งสวาทที่ซ่อนอยู่ในกลีบเนื้อ ถูกสัมผัสด้วยนิ้วของเขา ชายหนุ่มโน้มกายลงชิดเต้าตึง ก่อนจะใช้ปากครอบครองเม็ดบัวสีหวาน โดยที่นิ้วของเขายังคงแทรกขึ้นลง ตามล่องกลีบบางอย่างเนิบช้า หญิงสาวเลื่อนมือไปลูบสัมผัส แผ่นหลังของชายคนรัก สลับจิกลงไปบนผิวเนื้อของขา เมื่อความเสียวซ่านแผ่กระจายไปตลอดร่างงาม ชายหนุ่มไม่เอ่ยสิ่งใดออกมา นอกจากการปรนเปรอหญิงสาว ที่ร่ำร้องให้เขาเติบเต็มสิ่งที่นางต้องการ เขาไม่ได้ทำให้นางผิดหวัง สองร่างคลอเคลียกันมิห่าง จากบนรักที่เนิบช้าด้วยเล้าโลม เวลานี้มันร้อนแรงยิ่งกว่านั่งอยู่ท่ามกลางเปลวเพลิง สองร่างชายหญิงสลับกันอยู่บนล่าง เคลื่อนขยับเนิบช้าบ้างกระชั้นถี่บ้าง เสียงครางกระเส่าดังมิขาดห้วง ทำให้รสรักนี่ยิ่งตื่นเต้นและเสียวซ่านเกินจะบรรยายหญิงสาวรู้สึกว่ารสรักของนางในค่ำคืนนี้ มันดุดันและใหญ่โตจนนางคับแน่นไปทั้งท้องน้อยเลยทีเดียว ทว่านี่กลับทำให้นางรู้สึกสุขสม ชนิดนับครั้งมิถ้วนเลยก็ว

“ข้าย่อมต้องให้ความเป็นธรรม ต่อบุตรสาวของท่านอยู่แล้ว”อ๋องจิ้งหานจำต้องเอ่ยออกไป เขาเสียหน้าเกินไปแล้วในค่ำคืนนี้ เกิดมามิเคยถูกบีบบังคับ อย่างอับจนหนทางเช่นนี้มาก่อน ในเมื่อสตรีแพศยานี่ อยากเข้าจวนเขานัก เขาจะให้ได้เข้าสมใจอยาก“ข้ามิได้คิดบีบบังคับท่านอ่องนะขอรับ ว่าต้องมอบตำแหน่งใดแก่นาง เพราะถ้าทำเยี่ยงนั้น บุตรสาวข้าคงอยู่ลำบากในจวนอ๋อง ข้าคงทนไม่ได้ หากนางต้องตกอยู่ในอันตราย”คำพูดของรองเจ้ากรมชิง ทำให้อ๋องจิ้งหาน ขบกรามจนเป็นเป็นสันนูน ก่อนจะคลี่ยิ้มอย่างฝืนๆ ไอ้เฒ่าชั้นต่ำ กล้าข่มขู่เขาต่อหน้าผู้คน ช่างไม่รู้สูงต่ำนัก!“ข้าจะให้บุตรชายรับนางเป็นอนุเอก แต่ต้องรอเขาแต่งชายาเอกเข้าจวนเสียก่อน มิเช่นนั้นคงเป็นที่ครหาเอาได้”บุตรชายคนโตของเขา ต้องรับอนุก่อนเมียเอก หากเรื่องนี้แพร่งพรายออกไป จวนอ๋องจะเอาหน้าไปไว้ที่ใด อนุกับสาวใช้อุ่นเตียง ย่อมแตกต่างกันอยู่แล้ว ดังนั้นการจะรับสตรีใดเข้าบ้าน ต้องมีภรรยาเอกอยู่เสียก่อน จึงจะมิเป็นการข้ามหน้าภรรยาใหญ่“เป็นเช่นนั้นข้าน้อยย่อมเบาใจ แต่ความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้น ระหว่างท่านอ๋องน้อย และบุตรสาวข้าน้อย มันจะไม่เกิดมีสิ่งผิดพลาดเสียก่อนหรือขอ

วันรุ่งขึ้น ณ จวนรองเจ้ากรมการคลังชิง ผู้คนจำนวนไม่น้อย ต่างพากันมาอออยู่หน้าจวนท่านรองเจ้ากรม เพื่อดูว่าบุตรสาวคนโตสกุลชิง ชิงอวี่ถง จะได้สินสอดจากจวนอ๋องมากน้อยแค่ไหน เพราะข่าวเรื่องที่ท่านอ๋องจิ้งหาน จะรับคุณหนูชิงอวี่ถงเข้าจวน ให้ท่านอ๋องน้อยจิ้งหยวน ถือว่าเป็นข่าวใหญ่ในเมืองหลวงเลยก็ว่าได้ ผู้คนต่างพูดกันไปในทิศทางเดียวกัน ถึงความสัมพันธ์ที่ไม่ลงรอย ของท่านอ๋องจิ้งหาน และท่านรองเจ้ากรมการคลัง ที่เกิดขึ้นในค่ำคืนที่ผ่านมา แต่เหตุใดท่านอ๋องจึงรับนางไปเป็นสะใภ้ได้เล่า... “ได้ยินว่านางกับท่านอ๋อง มีสัมพันธ์กันแล้วนะ เมื่อคืนถูกจับได้ เลยต้องรับนางไปเป็นอนุ น่าเสียดายนะ นางเป็นถึงลูกภรรยาเอก บิดาก็มีอนาคตในราชสำนัก แต่ต้องไปแต่งเป็นอนุจวนอ๋อง” หนึ่งในชาวเมือง ที่มารอชมขบวนรับเจ้าสาว ได้พูดขึ้นด้วยเสียงที่ไม่เบาเลย คล้ายต้องการให้ผู้คนรอบกาย เป็นแนวร่วมในการพูดคุยเรื่องนี้ ให้ได้อรรถรสมากขึ้น “เพราะนางอย่างไรเล่า ท่านแม่ทัพลั่ว จึงออกจากเมืองหลวง หลังปักปิ่นได้เพียงข้ามคืน แถมปฏิเสธที่จะตอบรับการสู่ขอจากจวนอ๋อง” สตรีอีกนางก็พูดเสริม

“ฮูหยิน/ท่านแม่!”สองพ่อลูกรีบถลาเข้ารับร่าง ที่อ่อนยวบลงสิ้นติของชิงฮูหยิน ด้วยเรื่องที่เกิดขึ้น มันเกินกว่าที่ชิงฮูหยินจะรับได้ ชิงอวี่ถงถึงกับน้ำตาคลอหน่วย นางไม่คิดว่าชีวิต จะต้องมาแบกความอัปยศที่คนรักมอบให้ ทำให้พ่อแม่ต้องอับอายต่อหน้าผู้คน แต่นางไม่ผิดสักนิด ที่ต้อการแต่งเข้าจวนของเขา แต่เป็นเขา! ที่ไม่ทำทุกอย่าให้กระจ่างแต่แรกชิงอวี่ถง สูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนที่หญิงสาวจะปล่อยมือจากมารดา ร่างงามค่อยๆ ลุกขึ้นยืน หญิงสาวยืดตัวตรง ใบหน้าเชิดสูงอย่างหยิ่งผยอง ในเมื่อเขากล้าที่หยามน้ำใจนาง ทำไมนางต้องก้มหน้ารับมันด้วย อยากพบความร้ายกาจอย่างแท้จริง นางจะทำให้เขาได้เห็นมัน“ท่านพ่อ ท่านแม่ ถนอมตัวด้วย”หญิงสาวย่อกายให้แก่พ่อแม่ พร้อมกล่าวลาเพื่อออกเรือนตามธรรมเนียม ก่อนจะเดินตรงไปยังเกี้ยวเก่าๆ ด้วยใบหน้านิ่งเรียบ นางผิดนักหรือ! ที่เกิดเป็นแค่ลูกขุนนางเล็กๆ ไม่ใช่บุตรสาวแม่ทัพเช่นลั่วคังอัน ทำไมความโชคดี จึงไม่เคยตกมาที่นางบ้างเล่าสาวใช้รวบเปิดม่านเกี้ยวให้แก่นายสาว ด้วยแววตาที่ระทมพอๆ กับผู้เป็นนาย ดูท่าความดีใจที่นางมี สิ่งที่คาดหวังถึงอนาคตที่สุขสบายร่วมกับผู้เป็นนาย ดเหมือนจะมืดม

สองชั่วยามต่อมา ณ จวนอ๋องจิ้งเกี้ยวของอนุในท่านอ๋องจิ้งหยวน ถูกวางลงยังประตูด้านหลังจวน สาวใช้ที่ยืนอยู่ข้างเกี้ยว ถึงกับตัวสั่นน้อยๆ ด้วยเกรงว่านายสาวจะมีโทสะ เมื่อรู้ว่าการถูกหยามเกียรติ ยังคงไม่สิ้นสุดเสียที เพราะหากจะว่ากันตามธรรมเนียมแล้ว อนุที่แต่งเข้าจวน แม้ไม่ทัดเทียมภรรยาเอก หรือเหล่าภรรยารอง ก็ยังคงมีฐานะเป็นภรรยาเจ้าบ้านอยู่เช่นกัน สามารถที่จะเข้าประตูเล็กด้านข้างหน้าจวนแต่นี่กลับพามายังประตูด้านหลังจวน ที่มีไว้ให้บ่าวไพร่ใช้งาน ช่างหยามหมิ่นกันเกินไปแล้ว คุณหนูของนางผิดอะไร ถึงได้ใจดำกันถึงเพียงนี้“ถึงแล้ว อนุชิงลงมาเถอะ”น้ำเสียงของแม่สื่อ ยังคงไม่อ่อนน้อมเช่นเดิม ทว่าคนในเกี้ยวกลับไม่โต้เถียง หญิงสาวกระแอมไอเล็กน้อย ให้สาวใช้ของนาง เปิดม่านเกี้ยวออก ก่อนที่หญิงสาวจะยกพัดขึ้นบังใบหน้า ก้าวออกมาจากเกี้ยวด้วยท่าทางที่สง่า ต่อให้ใครจะกลั่นแกล้ง นางก็จะไม่ก้มหัวเยี่ยงคนขลาดให้ผู้ใดได้เห็นในเมื่อจวนอ๋องตั้งใจ ที่จะหยามนางให้ถึงที่สุด นางก็จะเอาคืนคนเหล่านี้ อย่างถึงที่สุดเช่นกัน ชิงอวี่ถงกวาดสายตามองไปรอบๆ เพียงครั้ง ก็รู้แล้วว่าตนเอง ถูกหยามหมิ่นอย่างไร้ที่สิ้นสุดคนที่บอ