Semua Bab กระตุกหัวใจรุ่นพี่วิศวะเย็นชา : Bab 21 - Bab 30

Mix Caf’eกึก!“ไม่เจอกันนานเลยนะยะเพื่อนรัก”“ได้ข่าวว่าแกกับฉันเราเพิ่งเจอกันเมื่อวันก่อนเองนะคะคุณแซมมี่”“ยะ!”ตอนนี้ฉันกับแซมเรานัดกันมาที่ร้านประจำของเราสองคน เพราะมันเป็นวันหยุดแล้วฉันก็ไม่ได้มีนัดที่ไหนด้วย ก็เลยนัดเพื่อนมาที่นี่ เรียกง่ายๆว่าเหงานั้นแหละ เฮ้ออออ...อยู่ห้องก็ไม่มีอะไรทำอยู่แล้ว สู้ออกมาสูดบรรยากาศข้างนอกดีกว่า“ทำไมวันหยุดทั้งทีมันถึงได้เหงาแบบนี้เนี่ย”“ถ้าแกเหงามากก็หาแฟนสักคนสิยะ”“ถ้ามันหาง่ายก็ดีน่ะสิ”“แต่ฉันได้ยินมาว่าแกกำลังตามจีบใครอยู่งั้นเหรอยัยพาฝัน”“แกก็รู้ยังจะถามฉันอีกนะยะ”“เอาจริงดิ!”“จริงยะ”“ฉันว่ารุ่นพี่คนนี้ไม่เห็นจะสนใจแกเลย อ่อ อย่าว่าแต่แกเลยยัยฝัน ใครๆก็รู้ว่าพวกพี่คิมน่ะไม่สนใจผู้หญิงคนไหนเลยนะ ยกเว้นก็แต่...”“พี่คลีน/พี่คลีน” เราสองคนพูดขึ้นมาพร้อมกัน เพราะมันคือเรื่องจริงยังไงล่ะ“ไม่รู้ล่ะ ฉันชอบ ฉันรักของฉัน เพราะฉะนั้น....”“......”“คนนี้แหละที่ฉันต้องการ ^_^”ฉันพูดขึ้นอย่างมั่นใจ ถึงแม้ว่าวันแรกๆที่เราเจอกันพี่คิมจะไม่ค่อยอยากคุยกับฉันก็เถอะ แต่หลังจากที่พี่เขาสอนฉันขับรถรวมถึงวันที่ครอบครัวฉันเจอกับคุณแม่ของเขารวมถึงเขาด้ว

เอี๊ยดดดด!"ขอบคุณที่มาส่งค่ะ" ฉันขอบคุณพี่คิมทันทีที่เขาขับรถมาส่งฉันที่คอนโด ถึงแม้จะไม่รู้เหตุผลที่เขาอาสามาส่งฉันก็เถอะนะ แต่มันก็ทำให้ฉันรู้สึกดีมากๆเลย"......""เอ่อ...พี่ขึ้นไปกับฝันก่อนมั้ยคะ?" ฉันตัดสินใจถามเขาออกไป เพราะว่าฝนมันยังคงตกหนักอยู่แล้วถ้าเกิดเขาขับไปอย่างนี้ฉันว่ามันอันตรายมากเลยนะ"ชวนขึ้นห้อง?""ฝันไม่ได้คิดแบบนั้นสักหน่อย >.คิดแบบไหน?""นี่พี่คิม!""หึ...""ลงไปกันเถอะค่ะ เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก" ฉันบอกพี่เขา เพราะตอนนี้เสื้อพี่คิมเปียกไปหมดเลย คนเขาอุตส่าห์เป็นห่วง........................แกร๊ก!ตึก...ตึก...ตึกตอนนี้เราสองคนขึ้นมาบนห้องฉันแล้ว และฉันก็รีบเดินไปเอาผ้ามาเช็ดผมตัวเองทันที แต่ก็ไม่ลืมที่จะหยิบมาให้พี่คิมด้วยพรึ่บ!"นี่ค่ะ""......"พรึ่บ!ฉันลงไปนั่งตรงข้ามกับเขาพลางเช็ดผมตัวเองไปด้วย ที่จริงฉันอยากจะไปอาบน้ำมาก็เลย แต่ว่าเป็นเพราะคนที่นั่งอยู่ตรงหน้าฉันนี่ต่างหากล่ะฮัดชิ้ว!ฉันจามออกมา ก่อนจะยิ้มแห้งๆไปให้พี่คิมที่มองมาที่ฉันฮัดชิ้ว! ฮัดชิ้ว!พรึ่บ!"พี่จะไปไหนคะ?" ฉันถามเขาทันทีที่พี่คิมลุกจากโซฟา แล้วฉันก็เห็นเขาเดินไปที่ชั้นวางของ ก่อน

พรึ่บ!"พี่พักผ่อนเถอะค่ะ เดี๋ยวพวกนี้ฝันจัดการเอง ^_^" ฉันบอกร่างสูงหลังจากที่เราทานข้าวกลางวันเสร็จ แล้วพี่คิมก็กินยาเรียบร้อนแล้วเหมือนกัน ดูท่าแล้วฉันคิดว่าเขาน่าจะไม่ไหว ฉันจึงจะจัดการจานพวกนี้เอง"มันเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว" เขาพูดจบก็เดินออกไปนั่งที่โซฟาทันที ส่วนฉันนั้นก็ทำความสะอาดจานพรึ่บ!"เสร็จแล้วค่ะ ^_^" ฉันนั่งลงตรงข้ามกับร่างสูง หลังจากที่ล้างจานเสร็จแล้วก็นั่งมองเขาอยู่แบบนั้น"เสร็จแล้วก็กลับไปซะ""ไม่กลับค่ะ เพราะยังไงฝันก็ไม่มีเรียนอยู่แล้ว" เธอบอกเขาพร้อมกับส่งยิ้มที่จริงใจไปให้"เฮ้อออ""แล้วนี่พี่ดีขึ้นหรือยังคะ?""อืม""^_^""รู้ได้ยังไงว่าฉันไม่สบาย?""พี่คลีนค่ะ""ไอ้คลีน?""ใช่ค่ะ ฝันเจอพี่เขาก็เลยถามน่ะค่ะ แล้วก็รู้ว่าพี่ไม่สบายก็เลยรีบมาหาเลยนะคะ""รู้ที่อยู่ฉันด้วย?""นั่นก็....""ไอ้คลีน?""เปล่าค่ะ คุณแม่ของพี่ต่างหากล่ะคะ""หึ! สนิทกับแม่ฉันจริงๆนะ""ค่ะ สนิทกันมาก ^_^"หลังจากนั้นฉันก็ดูหนังไปพร้อมกับพี่คิม แต่ทว่า....หนังที่เขาเลื่อนเปิดนั้น ทำให้ฉันถึงกับหน้าแดงขึ้นมาทันทีอ๊าาา อ๊าาาโอ้ววว ซี๊ดดด!อ๊ะ! อ๊ะ! อร๊ายยยส์"พี่คิม >.ยัยหื่น!""ก็พี่เปิ

ครึก!โครมมม!บรื้นนนน!บรื้นนนน!วู้ๆๆๆวิดวิ้ว! วิดวิ้ว!เสียงรถยนต์ที่ดังแข่งกับเสียงฟ้าร้องที่ตอนนี้เริ่มมืดลงทุกทีแล้ว แต่ทว่า...ผู้คนที่อยู่ในสนามแข่งไม่ได้สนใจมันเลย มีเพียงแค่รถแข่งที่อยู่ด้านหน้าสนามที่มีเสียงเชียร์กระหึ่มอยู่ในตอนนี้หลังจากที่กลับมาจากบ้านของพี่คิม ฉันก็จัดการเปลี่ยนชุดของตัวเองทันที ถ้าจะให้ไปสนามแข่งกับชุดนักศึกษาคงดูไม่ดีเท่าไหร่ เพราะฉันเคยแต่งแบบนั้นไปแล้วมันมีแต่คนมองยังไงล่ะ"แล้วคาลิสจะลงแข่งรอบไหนเหรอ?""รอบนี้จบ""อ่อ"ตอนนี้ฉันก็ยังไม่หายแปลกใจกับคาลิสเลย ไม่คิดว่าเธอจะชอบการแข่งรถอะไรแบบนี้ ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ค่อยได้ลงแข่งก็เถอะนะ แต่เมื่อกี้ฉันได้เจอเธอแล้วล่ะ คาลิสเท่มากเลย ดูต่างจากที่ฉันเคยเจอเลยแฮะ และอีกอย่างหนึ่งคือสนามที่เธอมาแข่งก็เป็นสนามแข่งรถของพี่ลูซด้วยแหละแต่ฉันว่าอีกเดี๋ยวฝนต้องตกแน่ๆ แล้วแบบนี้จะได้แข่งเหรอ? ฉันถามในขณะที่สายตายังคงจ้องไปด้านหน้าของสนาม ซึ่งเป็นรอบสุดท้ายของการแข่งชุดนี้แล้ว"แข่ง""หาาา น่ากลัวอ่ะ""หึ! ยัยเด็กน้อย""ย่าส์!""……""เด็กน้อยอะไรของนายกัน เราสองคนก็อายุเท่ากัน แต่ฉันแค่รู้ไม่เท่านายต่างหากล่ะคริส"

ติ๊งต่อง...ติ๊งต่อง...ติ๊งต่องเสียงกริ่งหน้าห้องดังขึ้น แต่ร่างบางยังคงนอนหลับสนิทอยู่บนเตียงนอนของเธอติ๊งต่อง...ติ๊งต่อง...ติ๊งต่องแต่เสียงกริ่งหน้าห้องยังคงดังอย่างต่อเนื่องทำให้เธอถึงกับหัวเสียทันที ก่อนที่ตาที่ปิดสนิทจะค่อยๆลืมตาขึ้นมาแล้วรีบลุกขึ้นไปแต่งตัว เพราะคิดว่าร่างสูงคงกลับไปแล้ว เหมือนเดิมทุกครั้ง พอคิดแล้วทำไมถึงเศร้าอย่างนี้นะ....พรึ่บ!หมับ!"......!!" ในขณะที่ฉันกำลังจะลุกนั้น ฉันถึงกับต้องนอนนิ่งค้างไปในทันที เมื่อรู้สึกถึงมือหนาที่วางพาดบนท้องฉัน ก่อนจะค่อยๆหันไปมองข้างๆก็ต้องตะลึงอีกครั้ง เพราะไม่คิดว่าจะมีคนนอนข้างๆฉันแถมเขายังหันหน้ามาทางฉันอีก"พะ...พี่คิม >....ดูเขาพูดเข้าสิ ฉันเป็นผู้หญิงแบบนั้นซะที่ไหนเล่า!ติ๊งต่อง...