Semua Bab กระตุกหัวใจรุ่นพี่วิศวะเย็นชา : Bab 41 - Bab 50

Genius Universityตึก...ตึก...ตึกแกร๊ก!"ขออนุญาตค่ะ""สายนะพาฝัน""ขอโทษด้วยค่ะอาจารย์""ไปนั่งที่ได้""ค่ะ"ซุบซิบๆๆเสียงฮือฮาดังขึ้น ในขณะที่พาฝันกำลังเดินไปนั่งกับเพื่อนของเธอ แต่เธอก็ไม่ได้สังเกตุเลยว่าคนในห้องกำลังมองเธออย่างเป็นจุดสนใจพรึ่บๆๆ"เฮ้อออ....""สายนะพาฝัน คิคิคิ""ไม่ต้องมาย้ำเลยแป้งหอม!" ฉันหน้างอทันที ก็เพราะพี่คิมน่ะสิ ทำให้ฉันต้องมาสายขนาดนี้น่ะ"แล้วนี่คงยังไม่รู้เรื่องอะไรสินะ""เรื่องอะไรเหรอ?""ก็ข่าวของฝันไง ขึ้นเพจมหาลัยด้วยนะ""เอ๋?""เดี๋ยวเอาให้ดู เรียนก่อน ^_^""ขอดูไม่ได้เหรอ นะๆๆ เราอยากรู้แล้วอ่ะ""ที่มาสายแบบนี้คงเพราะรุ่นพี่สินะ ^_^""แหะๆๆ" ฉันไม่มีอะไรต้องปิดบังเพื่อนอยู่แล้วล่ะ เพราะยังไงเพื่อนฉันก็รู้อยู่แล้วว่าฉันชอบใครและฉันสนิทกับพี่คิมมากแค่ไหนกึก"เอาล่ะค่ะ เงียบๆกันหน่อย อีกไม่ถึงสองอาทิตย์พวกเราก็จะสอบกันเรียบ อาจารย์อยากให้เราตั้งใจกันหน่อยนะคะ....."หลังจากนั้นฉันก็นั่งฟังที่อาจารย์สอน ถึงแม้ว่าจะอยากรู้เรื่องข่าวในเพจก็เถอะ แต่การเรียนสำคัญกว่า เพราะนี่ก็ใกล้จะสอบแล้ว.....พรึ่บ! พรึ่บ!"สาวน้อย ปี 1 แห่งสถาปัตย์ อักษรย่อ พ. ผู้ท

"อื้อออ"ร่างบางค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมา แต่เพราะแสงไฟจากเพดาน ทำให้เธอต้องหลับตาลง ก่อนที่จะลืมตาขึ้นอีกครั้ง สายตาเธอมองไปรอบๆ และคิดว่าห้องนี้มันไม่ใช่ห้องของเธอแน่นอนพรึ่บ!ชายหนุ่มที่ฟุบหน้าหลับอยู่ข้างกายหญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียงถึงกับต้องเงยหน้าขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงของคนที่นอนอยู่นั้น เขาเหลือบมองนาฬิกาก็พบว่าตอนนี้มัน7โมงเช้า....."พาฝัน...." คิมพึมพำเบาๆ ก่อนที่เขาจะยิ้มออกมาเมื่อเห็นว่าตอนนี้เธอลืมตาตื่นขึ้นมาแล้ว"น้ำ...." น้ำเสียงแหบพร่าเอื้อนเอ่ยขึ้นมาอย่างยากลำบากกึก!"พี่คิม" เธอยิ้มออกมาเมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าเป็นแฟนของเธอเองพรึ่บ!"อ๊ะ!" เธอทำท่าจะลุกขึ้นนั่ง แต่เพราะรู้สึกเจ็บที่ขาทำให้เธอต้องก้มลงไปมองก็พบว่าตอนนี้ขาของเธอใส่เฝือกอยู่ ทำให้เธอมองคนตรงหน้าด้วยใบหน้าที่เศร้าลง"ฝันหลับไปนานแค่ไหนคะ?""11 ชั่วโมง"11 ชั่วโมงเลยเหรอเนี่ยพลางคิดไปถึงอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นในตอนนั้น...."พี่เพลินตาล่ะค่ะ!" พาฝันพูดออกมาเสียงดัง"ทำไมต้องถามถึงยัยนั่นด้วย""ก็พี่เพลินตานั่งมากับฝันนี่คะ เอ่อ...พี่เพลินตาเป็นอะไรมาก....""ยังไม่ตาย!"พาฝันยังพูดไม่ทันจบ คิมก็แทรกขึ้นมาเสียงเข้ม

1 สัปดาห์ต่อมา...งับ!"กินดีๆพาฝัน" เสียงเข้มเตือนฉันมาแต่ไกล พี่คิมเดินเข้ามาหาฉัน ในขณะที่ฉันกำลังกินขนมปังที่เขาทำให้ ก่อนที่ตัวเองจะไปแต่งตัวเพื่อที่จะไปสอบด้วยกันวันนี้เป็นการสอบวันแรก และฉันก็คิดว่าตัวเองเตรียมตัวมาดีเลยล่ะ เพราะได้ติวเตอร์ดีก็คือแป้งหอมยังไงล่ะ..."ไปกันเถอะค่ะ""อืม"บรื้นนนน....ระหว่างที่อยู่บนรถฉันก็เอาเลคเชอร์ที่ติวกับแป้งหอมขึ้นมาอ่าน"พี่ไม่อ่านหนังสือเลยเหรอคะ?""ไม่""ชิ! อิจฉาคนเก่งจริงๆ""หึ :-)"ตอนนี้รถยนต์หรูก็เข้ามาจอดหน้าคณะฉันเรียบร้อยแล้ว แต่ก่อนที่ฉันจะลงจากรถ ร่างสูงข้างๆก็จับมือฉันไว้ก่อน"ลืมอะไรไปหรือเปล่า?"ฟอดดด~~ฉันหอมแก้มเขาทั้งสองข้าง แต่ทว่า...เขากลับทำหน้านิ่ง"มีอะไรหรือเปล่าคะ?"หมับ!จุ๊บ!"อืมมม"จ๊วบ! จ๊วบ! จ๊วบ!"อืมมม""อืมมม พี่คิม พอแล้ว อ๊ะ!"พรึ่บ!จ๊วบ! จ๊วบ! จ๊วบ!อยู่ๆมือหนาก็บีบหน้าอกของเธอทั้งสองข้างสลับกันไปมา ทำให้เธอตกใจอยู่ไม่น้อย แต่เธอก็ไม่สามารถพูดได้เพราะเขาเอาแต่จูบเธออยู่อย่างนั้น"อื้อออ!"มือหนาเริ่มเปลี่ยนจากบีบหน้าอกของเธอไปปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาเธอแทน ทำให้เธอร้องประท้วงอยู่ในลำคออร๊ายยย นี่มันหน้

พรึ่บ!"อื้ออออ จะนอน!"ร่างบางที่กำลังนอนหลับอยู่นั้นก็ต้องลืมตาตื่นขึ้นมาเพราะรู้สึกเหมือนมีอะไรหนักๆอยู่บนตัวของตัวเอง"พี่คิม..." เธอพึมพำเบาๆ เมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วเจอกับร่างสูงที่คร่อมอยู่บนตัวเธออยู่ แล้วตอนนี้ทั้งตัวเขาไม่มีอะไรใส่เลยยังไงล่ะ >.ยัยหื่น!""ก็พี่ทำไมไม่ใส่เสื้อผ้าอ่ะ ฝันก็เขินน่ะสิ""ไปกินข้าว""แต่ฝันง่วงอ่ะ" ฉันพยายามอ้อนเขา เพราะพี่คิมนั่นแหละที่ทำให้ฉันต้องเหนื่อยล้าแบบนี้น่ะ"ไปกินข้าว! จะได้ออกไปข้างนอกกัน""ไปไหนเหรอคะ?""ไอ้คลีนนัดพี่คุยงาน""พี่ไปคนเดียวไม่ได้เหรอคะ" ทุกครั้งเวลาที่พี่คิมไปคุยงานกับเพื่อนพี่เขาก็จะไปเอง ไม่ได้พาฉันไปด้วย แต่ทำไมวันนี้ถึงต้องปลุกให้ฉันไปด้วยล่ะ"พาฝัน!" เสียงเข้มเอ่ยขึ้นพร้อมกับต้องหน้าฉันนิ่ง"ก็ได้ค่ะ พี่ก็ลุกไปจากตัวฝันสิคะ" ฉันบอกเพราะตอนนี้พี่คิมยังคงคร่อมฉันอยู่พรึ่บ!"อร๊ายยย พี่คิม!" ฉันพูดเสียงดังขึ้นมา เพราะอยู่เขาก็ดึงผ้าห่มฉันออกแล้วตอนนี้ฉันก็ไม่ได้ใส่เสื้อผ้าอะไรเลยน่ะสิ "ฮือออ...ทำอะไรของพี่เนี่ย!""เธอช้าพาฝัน""ช้าอะไรคะ ก็ฝันจะลุกแล้วนี่ไง แต่พี่...""10 นาที"".....!!"จุ๊บ!"อื้อออ!"จ๊วบ! จ๊วบ!

พรึ่บ!ตอนนี้ทั้งสามคนนั่งอยู่ที่โซฟาด้วยกันนิ่ง ไม่มีใครพูดอะไรออกมา หลังจากที่ออกมาจากห้องนอนของพี่เขาตอนตื่นขึ้นมาฉันตกใจมากเมื่อเจอเข้ากับแม่ของพี่คิมที่ยืนมองฉันอยู่หน้าห้องนอนของพี่คิม ฉันตัวแข็งทื่อเลยล่ะ ทำตัวไม่ถูก ฉันไม่รู้ว่าต้องทำยังไงด้วย แต่เสียงของพี่คิมก็ทำให้ฉันรู้ตัวและมันก็ทำให้เรามานั่งอยู่ตรงนี้ด้วยความเกร็งอย่างที่สุด"แม่อยากจะถามเราสองคน ขอให้ตอบความจริงกับแม่"เฮือก!พาฝันแอบกลืนน้ำลายตัวเองทันที เพราะเธอกลัวคำถามของแม่พี่เขายังไงล่ะ ฮือออ...."หนูพาฝันรักพี่เขามั้ย?""คะ!""แม่ถามว่าหนูรักลูกชายแม่มั้ยจ๊ะหนูพาฝัน ^_^"นะ...นี่มันอะไรกันเนี่ย ถามกันตรงๆแบบนี้เลยเหรอคะคุณแม่....."พี่คิม...." ฉันหันไปหาพี่คิมเพื่อขอความช่วยเหลือ แต่เขากลับยิ่งซะงั้น"หรือว่าเราไม่ได้รักพี่เขา ตาคิมนี่ลูกทำอะไรหนูพาฝันหรือเปล่า ทำไมร้องเงียบแบบนี้ล่ะ หรือว่าลูก....""ไม่ใช่ค่ะ! พี่คิมไม่ได้ทำอะไรฝันเลยค่ะ" ฉันจะพูดยังไงดีล่ะเนี่ย ฮืออออ..."หนูพาฝันไม่ต้องกลัวนะลูก เดี๋ยวแม่...""ฝันรักพี่คิมค่ะคุณแม่!" ในที่สุดฉันก็ตัดสินใจพูดออกมาแล้วก็รีบก้มหน้าลงเหมือนเดิมด้วยความกังวล"^_^