Lahat ng Kabanata ng ลุ้นรักพี่ชายวิศวะสุดโหด : Kabanata 11 - Kabanata 20

Mix Caféติ๊ง!เสียงข้อความดังขึ้น ทำให้เธอเปิดดูก็เห็นว่าเป็นเพื่อนที่นัดทำงานด้วยกันนั่นเอง เธอจึงส่งข้อความกลับไป เพราะตอนนี้เธอมานั่งรอที่ร้านกาแฟก่อนแล้ว"เฮ้อออ...น่าเบื่อจริงๆแฮะ"วันนี้ซีอาร์มีนัดกับเพื่อนเพื่อทำงานคู่ แต่เพราะคู่ที่ฉันได้นั้น เราไม่ได้สนิทกัน ทำให้ฉันลำบากใจมากที่จะต้องมาทำงานกับยัยนั่นพรึ่บ!กึก!"ฉันมีเวลาไม่เยอะนะ รีบๆแบ่งมาเลยดีกว่า"ผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามานั่งตรงข้ามกับฉันแล้วพูดขึ้นทันที"เธอเพิ่งมาถึง?""ก็ใช่ไง แต่ฉันมีธุระต่ออีก"พรึ่บ!"หัวข้อที่ฉันหามา เธอช่วยดูหน่อยว่าได้มั้ย หรือถ้าไม่ได้เธอก็ลองหาของตัวเองมา...."ฉันพูดพร้อมกับยื่นแผ่นกระดาษที่ปริ้นออกมาให้พิมดู แต่ดูเหมือนว่ายัยนี่จะไม่ค่อยใส่ใจเท่าไหร่นะ เพราะเธอแค่ดูผ่านๆเอง"ฉันรู้นะว่าเธอไม่ได้อยากคู่กับฉัน แต่ในเมื่อเราทำงานด้วยกันก็ควรให้ความร่วมมือกันด้วย ไม่ใช่?""งั้นเดี๋ยวฉันเป็นคนนำเสนอเอง ส่วนเธอก็เป็นคนทำ ดีมั้ยล่ะ""......." หมดคำจะพูดจริงๆกับยัยนี่"......?""ช่วยกันทำสิ ฉันคนเดียวจะทำได้ยังไงล่ะ""งั้นก็ว่ามาสิ ฉันรีบนะ แฟนฉัน...."ตึก...ตึก...ตึก"ที่ร

ครืดดด...ครืดดด...ครืดดด"ฮัลโหลค่ะพี่เวย์" ฉันรับสายจากพี่ชายตัวเองที่นานๆโทรมาหาฉันทีหนึ่ง(มาเอาของที่ห้องพี่)"ของ?"(มาที่ห้องแล้วจะรู้ว่าคืออะไร)"อ่อ ได้ค่ะ แต่ทำไมถึงซื้อให้ซีล่ะค่ะ ทุกทีพี่ไม่เห็นจะซื้ออะไรให้น้องสาวเลย" ฉันพูดตามความจริง นอกจากวันเกิดฉันแล้วพี่ชายฉันแทบไม่ซื้ออะไรเป็นของขวัญให้ เรื่องนี้จึงทำให้แปลกใจ(มีคนฝากมาให้)"ยัยซี! รีบไปกันได้แล้ว!""อ่อ งั้นเดี๋ยวตอนเย็นซีเข้าไปเอาค่ะ แค่นี้นะคะ"ติ๊ด!ฉันรีบวางสายทันทีที่ยังคุยกับพี่ชายไม่จบ เมื่อเห็นว่าพวกเพื่อนๆรออยู่ ซึ่งตอนนี้คนก็เริ่มทยอยกันออกไปแล้วและเพื่อนฉันก็คงอยากกันแล้วเหมือนกันติ๊ง!จู่ๆเสียงข้อความก็ดึงขึ้นมาก่อนที่ฉันจะเก็บโทรศัพท์"หือ?"แมวงั้นเหรอ...นี่พี่ชายฉันคงเห็นว่าฉันเหงามากใช่มั้ยเนี่ยถึงซื้อแมวมาให้ฉันเนี่ย น่ารักจริงๆ ฮือออ...."มัวทำอะไรอยู่ ไปเร็วๆ!""โอเคๆ"...........................พรึ่บ!ตึก...ตึก...ตึก"วันนี้เลิกเร็วสักที เฮ้อออ...." เรนพูดวันนี้เป็นวันที่ฉันคิดว่าอาจารย์ปล่อยเร็วมาก ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร แต่ทุกครั้งที่อาจารย์คนนี้สอนมักจะไม่มีวันปล่อยก่อนเวลาหรือตรงเว

Genius University ตอนนี้ก็ผ่านไปอาทิตย์กว่าแล้วและฉันก็สนุกกับการเรียนในสาขานี้ด้วยสิ คิดไม่ผิดจริงๆแฮะที่เลือกเรียนวิศวะ.....พรึ่บ!"สวัสดียามเช้าทุกคน" เสียงทักทายจากผู้มาใหม่ดังขึ้น จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากเรน ผู้ที่สดใสตลอดเวลา "อ้าว! ทำไมหน้าตาแต่ละคนเหมือนไม่ได้นอนอย่างนั้นล่ะ""หาววว ฉันง่วงอ่ะแก" ฉันบอกเรน พร้อมกับฟุบหน้าลงบนม้าหินอ่อนทันที"ไปทำอะไรมาถึงได้ง่วงขนาดนี้เนี่ย" เรนเอ่ยขึ้นพร้อมกับสายตาจับผิดที่มองมาทางฉัน"ก็ฉันตื่นก่อนนาฬิกาปลุกน่ะสิ แล้วมันนอนต่อไม่ได้ พอมาเช้านี้ก็เลยเป็นแบบนี้" ฉันบอกความจริงกับเพื่อนไปเมื่อเช้าฉันสะดุ้งตื่น เพราะคิดว่ามันสายแล้ว แต่พอเปิดดูนาฬิกาก็พบว่ามันตี 4 กว่า แต่พอจะนอนต่ออีกก็นอนไม่หลับซะงั้น"แล้วนี่ลูกกอล์ฟไม่มาเหรอ?" น้ำหนาวเอ่ยขึ้น"ไม่มาหรอก เห็นว่าวันนี้ปวดหัวน่ะ" เรนตอบ"งั้นพวกเราก็เข้าห้องกันเถอะ นี่ก็ใกล้จะถึงเวลาเรียนแล้วนะ" น้ำหนาวชวนพวกเพื่อนๆ ก่อนที่ทั้งหมดจะลุกขึ้นแล้วไปเข้าเรียน โดยที่ซีอาร์เองก็ยังคงง่วงอยู่เหมือนเดิม..............................แกร๊ก!ตึก...ตึก...ตึก"เฮ้อออ....กว่าจะเรียนเสร็จ ฉันแทบไม่ไหว" ฉัน

สนามแข่ง Lระหว่างที่นั่งรอใครบางคน ร่างบางก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อโทรหาเพื่อนสนิทแก้เหงาครืดดด...ครืดดด...ครืดดด(ฮัลโหล)"อยู่ไหนเนี่ยคะว่าที่พี่สะใภ้ ^_^"(บะ...บ้าเหรอ พูดอะไรออกมาน่ะซี)"ฮ่าฮ่าฮ่า"(ฉันทำงานกับภาคินน่ะ ว่าแต่มีเรื่องอะไรหรือเปล่าถึงโทรมา)"เปล่า แค่โทรหาเฉยๆ ตอนนี้ฉันอยู่ที่สนามแข่งรถน่ะ"(สนามแข่ง? อย่าบอกนะว่าไปหารุ่นพี่...)"ไม่ใช่หรอกวันนี้พี่ลูซไม่เข้าสนาม แต่ฉันมาช่วยติวให้ลูกศิษย์เฉยๆน่ะ"(เอ๋ ลูกศิษย์เหรอ)"เจ้!""อ่ะ มาแล้ว งั้นฉันวางสายก่อนนะ อ่อ ช่วงนี้ฉันไม่ค่อยเจอพี่ชายเลย ฝากบอกคิดถึงให้เขาด้วยล่ะ คิคิคิ"(ซีอาร์!)ติ๊ด!ฉันวางเสร็จก็ต้องนึกขำขึ้นมาทันทีเมื่อคิดไปถึงใบหน้าของเพื่อนสาวที่ตอนนี้คงต้องหน้าแดงด้วยความเขินอยู่แน่ๆ"ขอโทษที่มาช้าครับเจ้""ไม่เป็นไรหรอก มาเถอะ เรามาเริ่มติวกันเลยดีกว่า""จัดไปสิครับ"หลังจากนั้นซีอาร์ก็จัดการดูหนังสือของวินพร้อมกับนึกย้อนไปถึงเนื้อหาที่เคยเรียน แต่ทว่า...เธอลืมไปเลยว่าเธอไม่ได้เรียนที่ไทย นั่นจึงทำให้เธอพยายามสอดส่องสายตาดูเนื้อหาอีกครั้ง แต่ถึงแม้เธอจะไม่ได้เรียนแบบนี้ที่อังกฤษ แต่ก็ยังพอรู้เรื่องอยู่บ้

Genius Universityชู๊ตตตต!กึก!"กรี๊ดดดดด!""อร๊ายยยย ลงแล้วอ่ะ""เฮ้อออ...." ซีอาร์ถอนหายใจออกมา ในขณะที่กำลังนั่งมองพวกรุ่นพี่เล่นบาสอยู่นั้นเอง"ถอนหายใจอะไรออกมาน่ะ มีเรื่องอะไรยะ" ลูกกอล์ฟถามซีอาร์ทันทีที่เดินเข้ามาแล้วเจอเพื่อนกำลังทำหน้าเหม่อลอย"เปล่า แค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อยน่ะ ว่าแต่อีกสองคนนั้นล่ะ?""คงกำลังมาน่ะ""อ่อ ขอให้ไม่สายก็แล้วกัน"ตอนนี้เป็นช่วงเย็นแล้วและฉันก็มานั่งรอเพื่อนที่ม้าหินอ่อนซึ่งเป็นที่ประจำของพวกเราก่อนที่จะไปเข้ากิจกรรมรับน้อง.....ซุบซิบ! ซุบซิบ!เสียงพูดคุยเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆเมื่อรู้ว่าตอนนี้เพื่อนๆของพวกเขาบางกลุ่มยังมากันไม่ครบและบางคนก็มาสายในการเข้ากิจกรรมรับน้อง"ลุกขึ้นครับ!" เสียงเข้มของพี่ว๊ากสั่งเสียงดัง นั่นจึงทำให้นักศึกษาปี1ทุกคนต่างรีบลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็วด้วยความกังวลพรึ่บ! พรึ่บ!"เอาแล้วไงล่ะ...""นั่นน่ะสิ โดนแน่ๆพวกเรา""เงียบครับ!""......!""ในเมื่อพวกคุณมากันไม่ครบ ตามกฎของเราแล้ว พวกคุณคงรู้ดีว่าต้องทำอะไร!"ฮืออออ....ได้แต่ร้องไห้ในใจ วันนี้ฉันยิ่งรู้สึกแปลกๆกับร่างกายตัวเองอยู่ด้วย ไหนจะเจ็บช่วงล่างอีก ไม่รู้ว่าเมื่อคืนเมา