Semua Bab ยั่วรักสามีนิตินัย: Bab 111 - Bab 120

หมั่บ! โทรศัพท์ในมือถูกกระชากไปโดยไม่บอกไม่กล่าว แต่เธอก็รู้ว่ามันต้องเกิดเรื่องแบบนี้แน่ก็เลยไม่ได้สร้างความตกใจอะไรมากนักพอแย่งมันมาได้เขาก็กดวางสาย"เอาโทรศัพท์ฉันคืนมานะ" แต่แทนที่เขาจะคืนโทรศัพท์ให้..อีกฝ่ายกลับยัดมันลงไปในกระเป๋ากางเกงของเขาเพื่อนๆ ที่นั่งร่วมโต๊ะอยู่ต่างก็มองหน้ากันแบบสงสัย"ฉันบอกให้เอาโทรศัพท์คืนมาไง" มือเรียวเอื้อมไปจะล้วงเอาโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกง "โอ๊ย" แต่ถูกมือหนาจับร่างขึ้นมานั่งทับตักโดยไม่ได้เบามือเลย"เบาหน่อยสิวะเดี๋ยวก็ช้ำหมดหรอก""พวกมึงไม่รู้อะไร แบบนี้แหละที่เธอชอบ""ชอบความรุนแรงงั้นเหรอ" เพื่อนมองหน้ากันยิ้มๆ อีกครั้ง เพราะผู้ชายรู้ดีถ้าผู้หญิงชอบความรุนแรงนั่นคือชอบแบบซาดิสม์"คุณ!" มือที่เขาจับเธออยู่เมื่อสักครู่ขยับขึ้นมาบีบเคล้นหน้าอกต่อหน้าเพื่อนที่นั่งร่วมโต๊ะอยู่ ดูเหมือนทุกคนจะพึงพอใจมากจนกลั้นยิ้มไม่ได้"อายเหรอ"หมั่บ!"โอ๊ย" มือข้างนั้นถูกเธอจับบิด พอให้อีกฝ่ายแค่รู้สึกปวดๆ แต่ก็ไม่ถึงกับบาดเจ็บ"ท่าจะจริงแฮะ" เพื่อนเชื่อแล้วว่าเธอชอบความรุนแรง"เธอทำอะไร" เจ้าพิภพถึงกับสะบัดมือเพราะมันรู้สึกปวดหนึบๆ "ฉันถามว่าเมื่อกี้เธอทำอะไร" ม

>>{"พี่รู้จักเจ้าของบริษัทณดลไหมครับ"} {"ถามทำไม"}>>{"บอกมาเถอะน่าว่ารู้จักไหม"} {"รู้"}>>{"เดี๋ยวผมเข้าไปหานะครับ"} ชายหนุ่มรีบเดินออกมาเรียกแท็กซี่ให้พาไปส่งที่บริษัท[บริษัทอัครพิศาล]"นั่นใคร""ไม่รู้..แต่ที่รู้คือหล่อมาก""แล้วมันใช่ประเด็นไหม ถ้าไม่รู้ก็รีบตามไปสิ""ตามไปขอไลน์เหรอ""ขอไลน์บ้าอะไรกันล่ะ เขาจะขึ้นลิฟต์ไปแล้ว" ผู้หญิงคนที่พูดรีบวิ่งเข้าไปขวางหน้าไว้"ขอโทษนะคะ คุณต้องแจ้งก่อนว่ามาขอพบใคร""พวกคุณหมายถึงผมเหรอครับ""ใช่ค่ะมันเป็นกฎของบริษัท""ผมมาขอพบคุณเจ้าสมุทร""โอ้โหมาขอพบผู้บริหารเลยเหรอ" เพื่อนอีกคนกระซิบพูด"ยิ่งคุณจะขอพบคุณเจ้าสมุทรก็ยิ่งต้องรอก่อนค่ะ เพราะทางเราต้องแจ้งขึ้นไปหาเลขาของคุณเจ้าสมุทร และนัดเวลาเข้าพบอีกที""อะไรมันจะหลายขั้นตอนขนาดนั้น ให้ขึ้นไปพบเลยไม่ได้เหรอ" ชายหนุ่มมองนาฬิกาคนยิ่งรีบอยู่"นี่บริษัทอัครพิศาลนะคุณ เชิญคุณมายื่นเรื่องขอพบตรงนี้ก่อนค่ะ ขอบัตรประชาชนด้วย""ต้องใช้บัตรประชาชนด้วยเหรอ" ชายหนุ่มเดินกลับมากับพนักงานของบริษัทเพื่อยื่นเรื่องขอเข้าพบทีแรกว่าจะโทรขึ้นไปแล้วล่ะ แต่ขอเล่นอะไรสนุกๆ หน่อย เจ้าพิภพล้วงเอาบัตรประชา

"พนักงานในบริษัท?" มันยิ่งทำให้ณดลแปลกใจมาก เขาเป็นหลานชายเจ้าสัวพิศาลเลยนะ แค่หายใจเข้าหายใจออกเงินก็ไหลเข้ากระเป๋ามหาศาลแล้ว ทำไมต้องไปทำงานเป็นพนักงานบริษัท ..หรือว่า? ณดลรู้มาว่าเจ้าพิภพเพิ่งเรียนจบจากต่างประเทศ หรืออยากจะหาประสบการณ์ก็เลยไม่บอกความจริงกับอีกฝ่ายว่าตัวเองเป็นใคร"อาหารพวกนี้ถูกปากคุณณดลไหมคะ""ผมทานได้ทุกอย่างครับ""ถ้าคุณณดลอยากสั่งอะไรเพิ่มก็สั่งได้เลยนะคะ""ไหนๆ วันนี้คุณก็จะเลี้ยงแล้ว​ ถ้างั้นผมขอสั่งเพิ่มแล้วกัน"อินเลิฟปรายตามองมาดูคนที่พูดเล็กน้อย เพราะเธอพูดกับคุณณดลไม่ได้พูดกับเขาสักหน่อย"น้องครับ​ ขอสั่งอาหารเพิ่มหน่อย" เจ้าพิภพชูมือเรียกพนักงานให้เข้ามารับออเดอร์โดยไม่สนใจสายตาของเธอ"สั่งเพิ่มได้เลยค่ะคุณลูกค้า""ขอหูฉลาม เป็ดปักกิ่ง กุ้งมังกร..." และเขาก็สั่งอะไรอีกหลายอย่างที่ราคาแพง"คุณจะสั่งอะไรเยอะแยะ แล้วจะทานหมดไหม""ทานไม่หมดก็ห่อไปเผื่อคนที่บ้านด้วยไง""ที่บ้านอดอยากปากแห้งหรือไง""อุ๊ยตาย..เจ้านายรู้ด้วยเหรอครับ"ยิ่งเห็นทั้งสองพูดคุยกัน​ ณดลก็ยิ่งคิดว่าตัวเองคงคิดถูกแล้ว เขาก็เลยเลือกที่จะเงียบกลัวว่าจะทำความลับของอีกฝ่ายแตกหลังทานข้าวเสร

>>{"ใช่พี่ไหมครับที่ไปคุยงานกับบริษัทณดล"} {"ใช่..ถามทำไม"}>>{"พี่ช่วยยกเลิกสินค้ากับบริษัทนั้นได้ไหมครับ"} {"โปรเจคไหน?"}>>{"โปรเจคใหม่เรื่องนำเข้าสินค้าจากต่างประเทศ"} {"ทำไมถึงจะให้พี่ยกเลิกสัญญา รู้ไหมว่ารายได้ที่บริษัทเราจะได้รับเป็นเงินเกือบร้อยล้านเลยนะ"}>>{"เท่าไรผมไม่สนใจหรอก พี่ช่วยยกเลิกที"} {"ไม่ได้!"} เจ้าสมุทรถึงกับกุมศีรษะก่อนที่จะวางสายไป ปวดหัวกับไอ้เจ้าน้องชายคนนี้มาก มันน่าจะเรียนต่อปริญญาเอกไปเลยก๊อก ก๊อก"มีอะไร" หญิงสาวยังไม่อนุญาตประตูห้องก็เปิดเข้ามาก่อน "คุณเข้ามาทำไม" ทีแรกเธอคิดว่าเลขา"ปวดหัวเหรอ" เข้ามาก็เห็นเธอนั่งกุมขมับอยู่"ฉันปวดหัวกับคุณนี่แหละ""ผมโทรไปหาเจ้าหมอแล้วนะ" วางสายจากพี่ชายเขาก็โทรทางไกลไปหาเพื่อนที่เป็นหมอ"จริงหรือคะ""ไม่ไล่ผมออกไปแล้วเหรอ""คุณก็อย่ามากวนประสาทฉันสิ""กวนประสาทเลยเหรอ""ไหนคุณบอกจะพูดเรื่องคุณหมอไงรีบพูดมาสิคะ""มันบอกว่าอาทิตย์หน้า...""อาทิตย์หน้าทำไมคุณก็พูดมาให้จบสิ""ยิ้มก่อนสิ""หน้าฉันเหมือนคนอารมณ์ดีนักหรือไงคะ" จะเรียกว่าเธอรับผิดชอบทุกอย่างทั้งบ้านและบริษัทเลยก็ได้ ต้องหางานป้อนเข้าบริษัทแถม

เช้าวันต่อมา...ที่โรงพยาบาล"อะไรนะคะคุณหมอ?" ก่อนจะไปคุยงานกับบริษัทณดล อินเลิฟแวะมาที่โรงพยาบาลเพื่อฟังผลตรวจของแม่ก่อน "เมื่อสักครู่ฉันฟังไม่ผิดใช่ไหมคะ""คุณฟังไม่ผิดหรอกครับ คุณแม่ของคุณไม่ได้ป่วย สุขภาพของท่านแข็งแรงมาก""แล้วโรคร้ายที่ท่านเป็นอยู่ล่ะคะ""ก่อนหน้านี้ท่านไปรักษาตัวที่โรงพยาบาลไหนครับ" คุณหมอก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าทำไมโรงพยาบาลนั้นถึงตรวจคนไข้พลาดได้ขนาดนี้"ฉันก็ไม่รู้ค่ะ ฉันได้ยินมาจากปากของแม่....??" พอพูดมาถึงตรงนี้เธอถึงนึกได้ มันต้องใช่แบบนี้แน่ๆ เลย ถึงว่าทุกครั้งท่านไม่ยอมให้เธอไปด้วย ดวงตากลมมองมาดูคนที่นั่งอยู่ข้างๆ หรือเพราะด้วยเหตุผลนี้"ท่านไม่ได้ป่วยก็ดีแล้ว" เจ้าพิภพเห็นเธอมองมาคงอยากให้เขาพูดอะไรบ้าง"คุณหมอแน่ใจแล้วใช่ไหมคะว่าแม่ฉันไม่ได้ป่วยจริง" หญิงสาวหันกลับไปคุยกับคุณหมอเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง"แน่ใจครับ" เขาไม่ได้เช็คผลตรวจแค่ครั้งเดียว เพราะกลัวว่าจะแจ้งญาติคนไข้ผิดพลาด แต่ไม่ว่าจะดูกี่ครั้งก็ไม่พบเนื้อร้ายในร่างกายของคนไข้รายนี้เลย"ขอบคุณมากนะคะ" คนตัวเล็กค่อยๆ ดันตัวลุกขึ้นจากเก้าอี้"ขอบใจมากนะหมอ​ เดี๋ยวจะติดต่อมาหาใหม่" เจ้าพิภพรีบเดิน