All Chapters of ยั่วรักสามีนิตินัย: Chapter 121 - Chapter 130

และวันนี้ก็มาถึง วันที่เจ้าสมุทรและเจ้าพิภพเข้าพิธีแต่งงาน เจ้าสัวพิศาลจัดให้หลานๆ แต่งงานในวันเดียวกัน"คุณเดชไกล" ไมเคิลรีบเดินเข้าไปหาชายหนุ่มที่ชื่อเดชไกล เป็นเจ้าของอสังหาริมทรัพย์หลายๆที่ ฐานะก็ถือว่าร่ำรวยพอตัว"สวัสดีครับคุณไมเคิล""อย่าเรียกพ่อแบบนี้สิ""สวัสดีครับคุณพ่อ""เราเข้าไปทำความรู้จักกับน้องข้างในดีกว่า ป่านนี้น้องคงมาถึงงานแล้ว" ที่จริงไมเคิลได้คุยกับเจ้าขาวันนั้นเป็นวันสุดท้าย และได้แจ้งกับลูกสาวไว้ว่าเดี๋ยวจะแนะนำผู้ชายที่ฐานะมั่นคงให้รู้จัก เจ้าขาก็ไม่ได้ปริปากพูดอะไร เพราะกลัวว่าพ่อจะหาเรื่องคุณตาอีก"คุณไปไหนมาคะ" พริ้มพราวเห็นสามีเดินเข้ามาก็รีบเข้ามาหา"ออกไปทำธุระ แล้วลูกล่ะ""อยู่โน่นไงคะ""ผมหมายถึงเจ้าขา" มองไปก็เห็นว่าลูกชายทั้งสองกำลังพาภรรยาเดินรับแขกในงานอยู่"เจ้าขาเหรอคะ เดี๋ยวก็คงออกมาค่ะ""ทำไมผมไม่เห็นพ่อคุณเลย""คุณพ่อก็คงมาพร้อมกับเจ้าขาค่ะ" ขณะที่พูดพริ้มพราวมองดูผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างสามี แต่ก็ไม่กล้าถาม เพราะถ้าสามีไม่อยากให้รู้จักเดี๋ยวก็พลอยโมโห"คนนี้คุณเดชไกล เจ้าของหมู่บ้านจัดสรรที่ผมจองบ้านไว้ไง""ที่คุณบอกว่าจะให้เป็นของขวัญวันแต่งลูกๆ

"เขาเป็นอาจารย์สอนที่นี่เหรอ??""ทำไมเรียกอาจารย์แบบนั้นล่ะ""ฉันถามว่าเขาเป็นอาจารย์สอนที่นี่เหรอ" เจ้าขาถามคนที่ดูจะเป็นมิตรกับเธอที่สุด​ ก็คือคนที่ถามเธอคนแรก"ใช่ อาจารย์ไตรสูร""ชัดเลย""อะไรชัด""เปล่าหรอก" คุณตารู้จักเขาได้ยังไง ต้องรู้จักเขาก่อนหน้าแน่ ถึงได้ฝากเธอเข้าเรียนมหาวิทยาลัยนี้"ฉันบอกไว้ก่อนนะว่าอาจารย์คนนี้ฉันจองแล้ว""หือ?" เสียงนั้นดังขึ้นในขณะที่เจ้าขากำลังคิดถึงเรื่องของคุณตากับคนที่เป็นเจ้าบ่าวของเธอหมาดๆ"อย่าไปใส่ใจพวกนี้เลย ฉันเห็นหวงอาจารย์ตั้งแต่เข้ามาเรียนวันแรกแล้ว""เธอมาเรียนที่นี่นานแล้วเหรอ""ก็ตั้งแต่เปิดภาคเรียน""ประมาณสองเดือน?""ใช่"ก็คงจะช่วงที่เธอไปเรียนต่อต่างประเทศ แล้วกลับมาแอบหนีไปอยู่กับพี่ชายที่เชียงราย"ฉันชื่อมินนี่นะ แล้วเธอชื่ออะไร""ฉันชื่อเจ้าขา ยินดีที่ได้รู้จักนะมินนี่"เห็นสายตาอาจารย์มองมาด้านหลัง ทุกคนที่อยู่ในห้องต่างก็หันมองไปดูพร้อมกัน เพราะคนที่อยู่ด้านหลังดูจะคุยกันจัง"จุ๊จุ๊" มินนี่เห็นสายตาอาจารย์มองมาก็รีบส่งสัญญาณบอกเจ้าขาให้เงียบก่อน"นี่แค่เข้ามาวันแรกนะ ไม่รู้กาลเทศะอะไรเลย" สองคนที่ว่าให้เธอก่อนหน้านี้"เจอกั

"อาจารย์ขาดูสิคะ นักศึกษาใหม่จะเล่นแรงเกินไปแล้วนะคะ""ใครเริ่มก่อนล่ะ" เจ้าขาหันไปกัดปากกัดฟันพูดกับคนที่ฟ้อง"มีหลักฐานหรือว่าฉันเป็นคนทำ""ทุกคนคะมีใครเห็นบ้างว่าใครเอาชอล์กมาขีดเก้าอี้ที่ฉันนั่ง" คำถามนี้ออกจากปากของเจ้าขาเพื่อนในห้องต่างก็เงียบกริบ"ออกมาหน้าห้อง""คุณก็มาดูสิคะ..เอ่อ.. อาจารย์ก็มาดูสิคะฉันกับเพื่อนถูกแกล้งก่อน""ถึงคุณจะมีหลักฐาน แต่ก็ไม่สามารถตัดสินคนอื่นด้วยศาลเตี้ยแบบนี้ได้" เขาเห็นว่าเธอใช้ความรุนแรง จนเพื่อนคนนั้นล้มลงไปพร้อมเก้าอี้"เจ้าขาออกไปเถอะ" มินนี่ดึงแขนเจ้าขาให้ตามออกมาหน้าห้อง"มินนี่กลับไปนั่งที่" แต่พอมินนี่พาเจ้าขาออกมาอาจารย์ไตรสูรก็สั่งให้มินนี่กลับไปที่นั่ง"แต่มินนี่.." มินนี่ไม่อยากปล่อยให้เพื่อนถูกทำโทษอยู่คนเดียว"คนที่ก่อเรื่องมีแค่เจ้าขาคนเดียว" สายตาของอาจารย์ไตรสูรมองไปที่เจ้าขา"มินนี่เข้าไปนั่งเถอะ แต่อย่าลืมเช็ดชอล์กของคนมือบอนที่เขียนเก้าอี้เราออกด้วยล่ะ"พอมินนี่กลับไปที่นั่งแล้ว​ เจ้าขาก็หันไปมองอาจารย์ว่าจะลงโทษอะไรเธอ"ไปยืนอยู่หน้าประตูทางเข้า""ทำไมต้องยืน""ทำไมต้องถาม"หญิงสาวสะบัดหน้าหันหลังให้ทันที เพื่อให้อีกฝ่ายรู้ว่

พอวางสายจากอาจารย์ไตรสูร เจ้าสัวพิศาลก็ให้คนไปดูว่าหลานสาวอยู่บ้านหลังใหม่ของลูกเขยไหม เรื่องนี้เจ้าสัวพิศาลรู้แล้วว่าลูกเขยซื้อบ้านหลังใหม่ไว้ผ่านไปสักพักก็มีรายงานมาบอกว่าเจ้าขาถูกกักบริเวณไว้บ้านหลังนั้นจริงเจ้าสัวพิศาลสั่งยกเลิกงานวันนี้ทั้งหมด แล้วก็ออกมากับคนสนิท"ทำไมคุณตายกเลิกประชุม" เจ้าสมุทรสงสัยก็เลยมาถามเลขาของคุณตาดูเลขาก็รายงานว่าท่านออกไปกับคนสนิทและคนขับรถแล้วบ้านหลังที่ไมเคิลซื้อไว้.."เราให้เข้าไม่ได้ครับ" บอดี้การ์ดที่เฝ้าประตูอยู่ด้านหน้าไม่ยอมปล่อยให้เจ้าสัวพิศาลเข้าไป"หลานสาวฉันอยู่ในนั้นใช่ไหม""บอกไม่ได้ครับ""ลูกเขยฉันอยู่ไหน" วันนี้ไมเคิลไม่เข้าบริษัทท่านก็เลยมาดูที่นี่"บอกไม่ได้เหมือนกันครับ" คนที่เฝ้าอยู่ด้านหน้าถูกสั่งไม่ให้พูดอะไร"อยากให้เรื่องนี้ถึงตำรวจเหรอ""มันจะถึงตำรวจได้ยังไงครับ อย่าลืมสิว่าผมเป็นพ่อของเจ้าขา" เสียงนี้ดังขึ้นจากด้านใน และเจ้าของเสียงก็ค่อยๆ เผยตัวออกมา"หลานสาวฉันอยู่ไหน""ผมว่าคุณพ่อไปดูแลสมบัติของคุณพ่อให้ดีดีกว่าครับ เรื่องครอบครัวของผมเดี๋ยวผมจะดูแลเอง""อย่าทำเป็นเก่งกับฉัน""ใครจะกล้าเก่งกับคุณพ่อล่ะครับ""ปล่อยเจ้าข

"คุณ..""คะ""คุณทำแบบนี้รู้ไหมว่าอะไรมันจะเกิดขึ้น" เสียงทุ้มกระซิบพูดเบามาก เพราะเลี่ยงไม่ให้เสียงนี้ดังไปถึงกล้องวงจรปิดที่วางคว่ำหน้าอยู่บนโซฟาเจ้าขาพยักหน้าตอบ ไม่ใช่แค่เขาหรอกที่อดทนไม่ไหว เธอก็ร้อนรุ่มในร่างกายไม่ต่างกันเพียงแค่เธอพยักหน้าเท่านั้นแหละริมฝีปากหนาก็กดจูบลงไป แบบไม่คิดจะห้ามใจตัวเองอีกแล้วเจ้าของริมฝีปากบางก็ไม่น้อยหน้า แยกริมฝีปากเผยอขึ้นเล็กน้อยเพื่อให้อีกฝ่ายสัมผัสได้ถึงด้านในเรียวลิ้นอุ่นแทรกเข้าไปในโพรงปากเพื่อสัมผัสความหวานที่ซ่อนอยู่ในนั้น"อือ" เสียงครางคนตัวเล็กดังออกมาจากลำคอเบาๆ แต่เสียงนั้นก็ถูกกลืนหายเข้าไปในลำคอของอีกฝ่ายเพราะเขาไม่อยากให้เธอส่งเสียงแม้แต่น้อยชายหนุ่มจูบอยู่แบบนั้นนานพอสมควร เพราะเขาคิดว่าจะไม่ล่วงเกินเธอมากไปกว่านี้แล้ว แต่คนที่ทนไม่ไหวกลับเป็นเธออีกนั่นแหละ"....." จังหวะที่มือเขาแนบอยู่ข้างลำตัวเพราะไม่อยากสัมผัสร่างกายของเธอ แต่มือนั้นก็ถูกเจ้าของเรือนร่างระหงจับมาวางแนบลงกับหน้าอกอวบอิ่มทีแรกเขาไม่กล้าขยับมือด้วยซ้ำ แต่พอสัมผัสถึงลมหายใจที่รวยรินของอีกฝ่าย ความเป็นชายในร่างกายของเขาก็เริ่มจะควบคุมไม่ได้"อืออ" เสียงครางด