All Chapters of ยั่วรักสามีนิตินัย: Chapter 101 - Chapter 110

"แล้วคุณจะให้ฉันทำอะไรล่ะ""ก็บอกแล้วไงว่าต้องดูก่อนว่าจะทำตัวน่ารักไหม""ทำตัวน่ารักต้องทำยังไง"ก๊อก ก๊อก จังหวะที่เจ้าสมุทรกำลังขยับเข้ามาใกล้ เพื่อจะสอนเธอว่าทำตัวน่ารักต้องทำยังไง ก็มีคนมาเคาะประตูก่อน"เจ้านายครับกระเป๋าเสื้อผ้าได้แล้วครับ""มึงจะมาช้ากว่านี้อีกหน่อยก็ไม่ได้นะไอ้ชัยชนะ""อ้าวถ้างั้นให้ผมกลับไปก่อนไหมครับ""แล้วมึงจะมาขัดจังหวะอะไรหลายๆ รอบ""แล้วเจ้านายจะเอายังไงล่ะครับ""เอากระเป๋ามาไว้แล้วก็ออกไป""ครับผม" นี่แหละมันคือสิ่งที่ชัยชนะต้องการ จะได้ไปทานข้าวกับสาวสักที แล้วอย่าโทรเรียกอีกแล้วกัน"เรามาต่อกันนะ""ต่ออะไรล่ะคะ""ก็ต่อจากเมื่อกี้ไง""คุณสัญญามาก่อนว่าจะช่วยเรื่องเจ้าขา""ก็บอกแล้วไงว่า...""ถ้าไม่ช่วยก็ออกไปเถอะค่ะ""ช่วยครับ..ช่วยแล้วครับ""ช่วยจริงนะคะ เจ้าขาจะไม่ถูกส่งตัวกลับไปต่างประเทศอีกใช่ไหมคะ" ดีใจที่เจ้าสมุทรยอมรับปากโบนัสแทบจะลืมเรื่องทุกอย่างที่กำลังโกรธเขาอยู่"อันนี้ก็ยังไม่แน่ใจ" เขายังให้คำมั่นกับเธอไม่ได้ เพราะไม่มีใครกล้าขัดพ่อ"ถ้าคุณไม่ตอบตกลงคุณก็ออกไปเถอะค่ะ""ก็บอกว่าจะช่วยไง""แล้วหลังของคุณเป็นยังไงบ้างคะ""หลังเหรอ...ก็ยังเจ

"คุณทานข้าวหรือยังคะ" เธอเห็นว่าก่อนออกมาเขายังไม่ได้ทานอะไรเลย"ยัง พี่ยังไม่หิว""แต่โบนัสหิวแล้วนี่คะ""พี่ก็หิวแล้วเหมือนกัน ถ้างั้นเราไปหาอะไรทานกันก่อน""ไหนเมื่อกี้คุณเจ้าสมุทร..เอ่อ..พี่เจ้าสมุทรบอกว่ายังไม่หิวไงคะ""........" นานมากแล้วที่ไม่ได้ยินเธอเรียกว่าพี่ ไม่ว่าเขาจะพูดยังไงเธอก็ไม่ยอมเรียก แต่ครั้งนี้ทำไมมันดูแปลกๆ แทนที่จะดีใจแต่กลับเสียวสันหลัง "แต่ตอนนี้พี่หิวแล้ว ไปทานข้าวกัน"ชายหนุ่มเดินไปหยิบเสื้อสูทจะนำมาใส่ แต่จังหวะนั้นคนที่เดินตามหยิบเสื้อจากมือเขาก่อน"เดี๋ยวโบนัสช่วยค่ะ" หญิงสาวจับเสื้อตัวนั้นแนบกับด้านหลังเพื่อให้เขาเอามือมาสอดใส่แขน"พี่ทำอะไรผิดอีกหรือเปล่า" มันดูไม่ปกติแล้ว ถ้าทำอะไรผิดเขาจะได้รีบอธิบายให้เธอฟัง"เปล่านี่คะ ทำไมพี่ถึงถามแบบนี้"ชายหนุ่มหันกลับมาแล้วก็เอื้อมมือมาโอบเอวบางของคนที่ยืนอยู่ด้านหลังเมื่อสักครู่ ตอนนี้รูปร่างของเธอยังไม่เปลี่ยนไป เพราะยังอยู่ในช่วงแรกของการตั้งครรภ์"น่ารักจัง" ริมฝีปากหนาขยับมาใกล้ ทีแรกคิดว่าเธอจะหลบ แต่เธอกลับไม่หลบ เขาก็เลยแนบริมฝีปากนั้นลงกับแก้มนวลๆ"หิวข้าวแล้วค่ะ ไปกินข้าวกัน" โบนัสเอื้อมไปจูงมือของเ

วันต่อมาที่บริษัท.."พ่อเข้าบริษัทหรือยัง""มาแล้วค่ะท่านอยู่ในห้องค่ะ" เลขาคนใหม่รีบรายงานก๊อกๆ "ผมเอง" ชายหนุ่มเคาะประตูแค่ส่งสัญญาณแล้วก็เปิดเข้าไป"พ่อไม่สงสารแม่บ้างเลยหรือครับ""ถ้าไม่ใช่เรื่องงานก็ออกไป""แม่รอพ่อกลับบ้านทุกคืน แต่พ่อไม่ยอมกลับ""ในเมื่อพ่อไม่มีตัวตนในบ้านหลังนั้นพ่อจะกลับไปทำไม""พ่อไม่มีตัวตนหรือพ่ออยากออกจากบ้านมากกว่าครับ""แล้วแต่เราจะคิด" ไมเคิลกรอกตามองลูกชายเล็กน้อย"คืนนี้แม่จะจัดงานเลี้ยงต้อนรับเจ้าพิภพกลับที่โรงแรม งานนี้พ่อต้องไปร่วมให้ได้""คิดดูก่อน""แม่ไม่ได้เซอร์ไพรส์แค่น้อง แม่ยังจะเซอร์ไพรส์พ่อด้วย ถ้าอยากรู้ว่าเรื่องอะไรพ่อก็ไปดูเอง" พูดแค่นี้เจ้าสมุทรก็ออกจากห้องของพ่อไป เขารู้ว่าต้องจัดการกับคนแบบพ่อยังไงพอลูกชายออกไปแล้วไมเคิลก็มานั่งคิดว่าภรรยาจะเซอร์ไพรส์อะไร คงไม่ใช่แบบที่คิดใช่ไหม ..ในใจก็แอบกลัวว่าการเซอร์ไพรส์นั้นคือภรรยาจะขอหย่า แต่ผู้หญิงหัวอ่อนแบบนั้นเหรอ..คงไม่กล้าหรอกเจ้าสมุทรกลับมาที่ห้องก็ทำให้พลอยไม่มีอารมณ์ทำงานไปเลย ทั้งเรื่องพ่อเรื่องแม่และเรื่องที่ตัวเองก่อไว้ ที่จริงเรื่องนี้มันก็เป็นเรื่องของพ่ออีก ถ้าไม่เพราะวันนั้

"โอ๊ย" หญิงสาวตกใจอยู่ดีๆ คอเสื้อของเธอก็ถูกกระชาก"อยากให้เติมของให้ไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมถึงดูหวงล่ะ""ฉันหวงเสื้อต่างหาก​ถ้าขาดจะทำยังไง""หวงเสื้อ?" ผู้หญิงบ้าอะไรไม่หวงเนื้อหวงตัวแต่ดันไปหวงเสื้อมือเรียวยื่นไปด้านหลังเพื่อปลดกระดุมเสื้อที่ซ่อนอยู่ด้านหลัง​ ​เพราะมันเป็นชุดเดรสที่เธอเลือกใส่ออกงานคืนนี้พอคอเสื้อนั้นขยับออกได้​ใบหน้าคมก็ฝังจูบลงร่องหน้าอกที่โชว์ให้เห็นเธอไม่มีท่าทีหวงแต่อย่างใด​ แถมยังแอ่นหน้าอกสู้ริมฝีปากอีกฝ่าย"ซี๊ดด ชอบแบบนี้ว่ะ ขอในห้องนี้เลยแล้วกัน""มะ.. ไม่ได้นะคะ" อินเลิฟตกใจเพราะเขาดูเหมือนจะไม่หยุดอยู่แค่หน้าอก มือหนาจับชายกระโปรงชุดแซกขยับขึ้นมาจนถึงสะโพก"ทำไมจะไม่ได้""ที่นี่มันเป็นที่สาธารณะถ้ามีใครเข้ามาล่ะคะ""นี่ห้อง VIP ถ้าไม่เรียกก็จะไม่มีใครกล้าเข้ามาเธอไม่รู้หรือไง""คุณเคยใช้บริการที่แบบนี้บ่อยหรือคะ​ ทำไมถึงรู้ดีนัก""ตอนอยู่ประเทศแทบทุกวันเลยมั้ง" เขาไม่ปฏิเสธเลย เพราะไม่จำเป็นต้องห่วงความรู้สึกของเธอถึงว่าดูจะรู้จักสถานที่แห่งนี้ดี หญิงสาวทำได้แค่คิดอยู่ในใจ"ถ้าคิดว่าห้องนี้มันโล่งเกินก็ห้องน้ำ" ชายหนุ่มไม่พูดเปล่ายังลุกขึ้นแล้วกระชากตัว

"คุณไล่ฉันลงจากรถเหรอคะ.." หญิงสาวถามเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง"ใช่"น้ำลายของคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ข้างๆ ถูกกลืนลงคออย่างยากลำบาก เธอคือนางสาวอินเลิฟ อภินันท์ บุตรสาวคนเดียวของคุณอมฤต อภินันท์ ถึงแม้การจัดอันดับเศรษฐีในประเทศ พ่อของเธอจะอยู่ท้ายๆ แต่ก็ถือว่ามีชื่อเสียงอยู่มาก ดาวมหาวิทยาลัยเธอก็เคยครองมาแล้ว หนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ต่างก็แวะเวียนกันมาขายขนมจีบ แต่เธอก็ไม่เคยสนใจผู้ชายคนไหนเลย จนเมื่อ 3 ปีที่แล้วเสียพ่อไป มาถึงปีนี้มีข่าวร้ายมาอีกว่าแม่กำลังป่วยเป็นโรคร้าย ถ้าไม่เพราะแม่อยากเห็นเธอเป็นฝั่งเป็นฝากับคนที่แม่สามารถฝากผีฝากไข้ได้ เธอก็คงไม่ต้องมาทำอะไรที่ด้อยค่าตัวเองแบบนี้กึก! มือเรียวเอื้อมไปเปิดประตูแล้วก็ลงจากรถพอคนที่ลงปิดประตูกลับคืนให้เท่านั้นแหละรถคันนั้นก็เคลื่อนตัวออกไปว่าเราถูกเลี้ยงมายังไงถึงเป็นคนแบบนี้ ไม่ดูตัวเองเลยคนนิสัยไม่ดี ..อินเลิฟไม่มีเวลาให้คิดแล้ว เธอรีบเรียกแท็กซี่ให้พามาส่งที่บ้านก่อน[บริษัทอมฤต] ชื่อบริษัทเป็นชื่อเดียวกับชื่อของพ่อ แม่เคยคิดว่าจะเปลี่ยนเป็นชื่อลูกสาว แต่เธออยากให้มันเป็นชื่อพ่อแบบนี้ตลอดไป"แม่คะ วันนี้คุณหมอนัดไม่ใช่เหรอคะ" ตอนกลับไปอ