All Chapters of ผู้หญิงของมาเฟีย: Chapter 11 - Chapter 20

ตอนที่ 11 เดทแรก"อิ่มหรือยัง" ชายหนุ่มถามขึ้นเมื่อเห็นว่าก๋วยเตี๋ยวในชามของเด็กสาวนั้นหมดเกลี้ยงหลังจากที่เขานั่งเฝ้าอยู่นาน"อิ่มแล้วค่ะ ร้านนี้อร่อยมากเลยหนูไม่เคยกินก๋วยเตี๋ยวร้านไหนที่อร่อยขนาดนี้มาก่อน" เสียงเจื้อยแจ้วเอ่ยชมไม่ขาดปาก คงจะอร่อยเหมือนที่เธอพูดจริง ๆ นั่นแหละเพราะดูจากจำนวนคนที่นั่งเต็มร้านและปริมาณการกินของอิงดาววันนี้เป็นเครื่องยืนยันเรื่องฝีมือและรสชาติได้เป็นอย่างดี"ไม่อร่อยสิแปลก เธอทานไปสองชามยัยเด็กอ้วน" ลีออนจูงมือเด็กสาวออกจากร้านเดินตรงไปขึ้นรถทันที ระหว่างนั้นเสียงสนทนาของชายหนุ่มกับเด็กสาวเรียกรอยยิ้มจากเหล่าบรรดาลูกน้องที่คอยดูแลความปลอดภัยแทบทุกคน เพราะปกติคนเป็นนายจะนิ่งเงียบราวหุ่นยนต์วันนี้เวลาเพียงแค่ 1 ชั่วโมงเจ้านายเขาพูดเยอะกว่าแต่ก่อน 3 วันรวมกันด้วยซ้ำ"พี่พายัพ ดูเหมือนวันนี้นายจะพูดเยอะนะ" หนึ่งในลูกน้องของลีออนพูดขึ้นเมื่อหัวหน้าบอดี้การ์ดหนุ่มอย่างพายัพขึ้นนั่งประจำตำแหน่งข้างคนขับบนรถอีกคันเมื่อส่งเจ้านายขึ้นรถเสร็จ"เจอเด็กช่างพูด นิ่งยังไงไหว" พายัพคนที่อ่านใจเจ้านายออกย่อมรู้ว่าตอนนี้เจ้านายรู้สึกยังไงกับเด็กสาวคนนี้"เด็กคนนี้เป็นใค

ตอนที่ 13 สงครามประสาท4 ทุ่มครึ่ง ณ กรุงลอนดอนประเทศอังกฤษก๊อก ก๊อก ก๊อก"นายครับใกล้ได้เวลานัดแล้วครับ" พายัพในชุดพร้อมปฏิบัติงานเปิดประตูห้องเข้ามาเอ่ยเรียกคนเป็นนายที่กำลังง่วนอยู่กับกองเอกสารตรงหน้า"อือ..รอกูอีก 10 นาที" ชายหนุ่มวางปากกาและพับเก็บแฟ้มเอกสารตรงหน้าเมื่อตวัดปลายปากกาเซ็นเอกสารใบสุดท้ายเสร็จก่อนจะลุกขึ้นเต็มความสูงและเดินหายเข้าไปยังห้องนอนที่ประตูเชื่อมถึงกันเวลาผ่านไปราว 10 นาทีเศษๆ ลีออนออกมาในชุดเสื้อเชิ้ตสีดำกับกางเกงสแลกสีดำรองเท้าหนังเข้าชุด ทรงผมถูกเซตใหม่ดูเรียบร้อยจากก่อนหน้านี้"รถพร้อมแล้วครับนาย คุณเซนติโทรมาแจ้งว่ารออยู่ที่โกดังให้นายไปเจอกันที่นั่นได้เลย" พายัพรายงานความคืบหน้าให้คนเป็นนายฟังระหว่างเดินไปขึ้นรถที่จอดรออยู่ด้านหลังกาสิโนเมื่อรถคันหรูเคลื่อนตัวออกจากกาสิโนมุ่งตรงไปโกดังสินค้าขนาดใหญ่ย่านชานเมือง โดยมีขบวนรถเหล่าบรรดาลูกน้องของลีออนขับตามมาติดๆ เพื่อดูแลรักษาความปลอดภัยอีก 3 คัน บนรถที่มาเฟียหนุ่มนั่งมานั้นมีเพียงคนขับรถและลูกน้องคนสนิทอีกสองคนคือนักรบมือซ้ายคนสนิทและมือขวาคือพายัพเมื่อรถเคลื่อนตัวออกมาได้สักพักเหมือนมาเฟียหนุ่มนึกอ

ตอนที่ 15 สติ๊กเกอร์ตัวประหลาดหลังจากเหตุการณ์วันนั้น มาเฟียหนุ่มติดตามความเคลื่อนไหวของเด็กสาวผ่านการรายงานจากคนของเขาที่ให้ติดตามเด็กสาวอยู่ห่างๆ มีเพียงภาพนิ่งที่ถ่ายจากระยะไกลถูกส่งมาให้ดูบ้างเป็นบางครั้ง มาเฟียหนุ่มทำงานหามรุ่งหามค่ำแทบไม่พักเพราะจะรีบเคลียร์งานให้เสร็จเพื่อจะได้รีบกลับเมืองไทย จากกำหนดการเดิมที่วางไว้คือหนึ่งเดือนแต่ตอนนี้เวลาพึ่งจะผ่านไปอาทิตย์กว่าๆ ชายหนุ่มก็เคลียร์งานสำคัญเสร็จเกือบจะทั้งหมดแล้ว และนัดสำคัญๆ ก็ถูกเลื่อนเข้ามาโดยให้เหตุผลว่างานที่ไทยมีปัญหาต้องรีบกลับไปจัดการ แต่งานที่ว่านั้นคงจะหนีไม่พ้นเรื่องของเด็กสาวที่อยู่เมืองไทย"พายัพเลื่อนนัดของอาทิตย์หน้ามาอาทิตย์นี้ให้หมด" มาเฟียหนุ่มสั่งการเสียงเรียบใบหน้าทรุดโทรมลงอย่างเห็นได้ชัดเพราะอดหลับอดนอนติดต่อกันมาหลายคืน"นายไหวเหรอครับ กลางคืนทำงานกลางวันก็ออกไปพบคู่ค้า นายไม่มีเวลาพักเลยนะครับ" บอดี้การ์ดหนุ่มเอ่ยทักท้วงขึ้นเพราะเป็นห่วงคนเป็นนายว่าจะล้มป่วยจากการโหมงานอย่างหนัก แม้ร่างกายของมาเฟียหนุ่มจะแข็งแรงแค่ไหนแต่ถ้าใช้งานหนักเกินไปก็มีสิทธิ์ล้มป่วยลงได้เพราะร่างกายคนไม่ใช่เครื่องจักรที่จะทำงานต

ตอนที่ 17 ว่าที่ผัว"คุณมาตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วคุณเข้าห้องหนูมาได้ยังไง" แสงไฟเพียงสลัวที่รอดผ่านม่านสีขาวเข้ามาเผยให้เห็นใบหน้าเพียงรางๆ แต่เด็กสาวก็จำได้ดีว่าบุคคลที่บุกรุกห้องเธอนั้นเป็นใคร"ถามมากน่า" ชายหนุ่มไม่เพียงไม่ตอบคำถามแต่วงแขนหนายิ่งกอดกระชับร่างบางเข้าหาอกกว้างกอดรัดแน่นไว้แบบนั้น"ปล่อยหนูก่อนหนูหนัก" ร่างบางพยายามดิ้นให้หลุดจากอ้อมแขนแกร่งแต่เหมือนยิ่งดิ้นยิ่งถูกรัดแน่นขึ้นมากกว่าเดิม"ขอนอนแบบนี้สักพักเดี๋ยวก็ต้องกลับแล้ว" ร่างหนาไม่พูดเปล่าซุกใบหน้าลงกับต้นคอขาวสูดดมความหอมบริเวณซอกคอ เสียงลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอเป็นเครื่องยืนยันว่าหลับไปแล้วจริงๆ คงจะเหนื่อยมากสินะถึงได้หลับง่ายขนาดนี้ ขอบตาดำคล้ำจากการอดหลับอดนอนต่อกันหลายคืนไม่ได้ทำให้ใบหน้าหล่อเหลานี้ดูแย่ลงเลยสักนิด มือเรียวเล็กค่อยๆ ยกขึ้นเกลี่ยปอยผมที่ปิดบังใบหน้าชายหนุ่มออกอย่างเบามือเผยให้เห็นใบหน้าคมเข้มเด่นชัด เวลาหลับก็น่ารักไปอีกแบบแต่ตื่นขึ้นมาชอบดึงหน้าตึงตลอดเวลา คนบ้าอะไรยิ้มไม่เป็นอิงดาวได้แต่คิดในใจ"จ้องขนาดนี้ไม่กลืนกินฉันลงไปเลยละ" เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นทั้งที่ตาทั้งสองข้างยังหลับอยู่ก่อนจะค่อยๆ ลืมต

ตอนที่ 19 แสดงความเป็นเจ้าของมือหนาคว้าหมับเข้าที่ข้อมือของเด็กสาวออกแรงดึงเล็กน้อยให้เด็กสาวลุกขึ้นเดินตามไปยังรถยนต์คันหรูที่จอดสตาร์ตเครื่องรออยู่ท่ามกลางสายตาของเหล่านักศึกษาสาวที่คลั่งไคล้มาเฟียหนุ่มต่างก็แปลกใจในการกระทำของชายหนุ่มเพราะปกติไม่เคยเห็นลีออนยุ่งกับผู้หญิงคนไหน เด็กสาวที่กำลังก้าวเท้าขึ้นรถนั้นเป็นคนแรกและตามมาด้วยเสียงซุบซิบกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นวันนี้ต่างเป็นที่พูดถึงไปทั่วทั้งคณะและอาจจะลามไปทั่วทั้งมหาวิทยาลัย"หนูเดินเองได้ไม่เห็นต้องลากกันขนาดนี้" เมื่อขึ้นนั่งบนรถเรียบร้อยเด็กสาวถึงกับบ่นให้ชายหนุ่มที่ลากแขนเธอเกือบหกล้มกลางทางเดิน"ใครลากเธอฉันแค่ช่วยจูงต่างหากเธอเดินช้าเอง""นี่คุณทำหนูเกือบล้มเรียกว่าแค่จูงเหรอคะ" ใบหน้าพริ้มเพราฉายแววกรุ่นโกรธ"เธอขาสั้นเองช่วยไม่ได้" ความหน้าด้านหน้าทนของชายหนุ่มทำให้ใบหน้าเล็กของเด็กสาวบึ้งตึง"เหอะ..ขาสั้นงั้นเหรอขาคุณยาวเกินไปต่างหาก คนอะไรตัวสูงชะมัดตอนเด็กพ่อแม่ให้กินเสาไฟฟ้าเป็นอาหารหรือยังไงกัน" ริมฝีปากหยักยังโต้เถียงไม่ยอมหยุด"พายัพ เมื่อกี้แกเห็นฉันลากอิงดาวจนเกือบทำเธอล้มเหรอ" เมื่อเด็กสาวเถียงไม่ยอมหยุดจึง