Semua Bab ผู้หญิงของมาเฟีย: Bab 21 - Bab 30

ตอนที่21 ปากแข็งใช้เวลาเดินทางประมาณ 30 นาทีรถยนต์คันหรูก็มาจอดบริเวณหน้าบ้านหลังเล็กท้ายซอย ผู้เป็นมารดาที่ยืนรดน้ำต้นไม้อยู่บริเวณหน้าบ้านปิดก๊อกน้ำทันทีที่เห็นบุตรสาวลงจากรถคันที่ไม่คุ้นตา เพราะไม่ใช่รถที่เจขับมารับประจำทุกวันและไม่ใช่รถของเมกะที่เคยมารับบุตรสาวของเธอแต่อย่างใด"อิง..ใครมาส่งลูกรถคันนี้แม่ไม่เคยเห็นเลย เจเปลี่ยนรถใหม่เหรอ" หญิงวัยกลางคนเปิดประตูรั้วบ้านออกไปยังไม่ทันเห็นบุคคลที่มาส่งบุตรสาว รถยนต์คันหรูก็ขับเคลื่อนตัวออกไป ครั้นพยายามมองเข้าไปภายในรถก็ไม่เป็นผลเพราะรถติดฟิล์มดำสนิท"เอ่อ..พี่ภัทรมาส่งค่ะแม่ วันนี้พี่เจไม่ว่างไปทำธุระให้เฮียเมกะพี่ภัทรก็เลยมาส่งหนูแทน" เด็กสาวอ้ำอึ้งสีหน้าซีดเผือดจำต้องโกหกผู้เป็นมารดาออกไปเพราะถ้าบอกความจริงว่ามาเฟียหนุ่มเป็นคนมาส่งมีหวังผู้เป็นแม่ต้องซักถามตนอีกยาว"ไม่ชวนพี่เขาเข้าไปดื่มน้ำดื่มท่าก่อนละ" ปกติชายหนุ่มจะลงจากรถและเดินเข้าไปทักทายเจ้าของบ้านทุกครั้งแต่ครั้งนี้ดูเหมือนว่าจะเร่งรีบเพราะไม่แม้แต่จะดับเครื่องยนต์"พี่เขามีธุระต่อค่ะ หนูเข้าบ้านก่อนนะคะมีรายงานที่ต้องส่งพรุ่งนี้เดี๋ยวทำไม่ทัน" ร่างบางในชุดนักศึกษารีบวิ่

ตอนที่ 23 คนดีของเฮียแผ่นหลังกว้างของชายหนุ่มเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อทั้งที่เครื่องปรับอากาศที่เปิดอยู่นั้นแสดงอุณหภูมิ 18 องศา โซฟาตัวใหญ่บัดนี้ถูกเปลี่ยนเป็นสนามรักชั่วคราว"อือ..อ่าส์" ความเจ็บแสบถูกแทนที่ด้วยความเสียวซ่าน นิ้วเรียวยาวขยับเข้าออกช่องทางรักคับแคบเป็นจังหวะน้ำหล่อลื่นเคลือบนิ้วเรียวมันวาวจนเกิดเสียง แจ๊ะ แจ๊ะ แจ๊ะ ตามจังหวะเข้าออก"อือ ลีออน อิง อิง ไม่ไหว อ่าส์ กรี้ด.." ร่างบางเกร็งกระตุกน้ำรักสีใสไหลออกมาเปรอะเปื้อนต้นขาขาว ลีออนหยิบกระดาษทิชชูที่วางอยู่บนโต๊ะดึงกระดาษแผ่นนุ่มจำนวนหนึ่งเช็ดทำความสะอาดให้เด็กสาวอย่างไม่นึกรังเกียจเด็กสาวนอนหายใจหอบเหนื่อยไร้สิ่งปกปิดอยู่บนโซฟาอย่างลืมอาย หน้าอกคัพซีทั้งสองข้างกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะหายใจเข้าออก สายตาคมเข้มจ้องมองเด็กสาวอย่างใช้ความคิด บทรักที่ผ่านมาเมื่อสักครู่สร้างความเจ็บปวดให้เด็กสาวผู้ไม่เคยมีประสบการณ์ไม่น้อยสังเกตจากเลือดสีแดงจางๆ ที่ติดอยู่กระดาษที่เขาพึ่งเช็ดทำความสะอาดไปเมื่อสักครู่ แต่จะให้เขาหยุดตอนนี้เห็นทีจะไม่ได้เพราะท่อนล่างตอนนี้ปวดหนึบแทบจะระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆ อยู่แล้ว เขาต้องการปลดปล่อยและสิ่งเดียวท

ตอนที่ 25 เข้าใจผิดหลังจากที่เด็กสาววิ่งเข้าบ้านไป มาเฟียหนุ่มได้แต่ถอนหายใจทำหน้าคิดหนักอยู่ในรถเพราะไม่เข้าใจว่าเด็กสาวไม่พอใจเรื่องอะไรถึงได้ร้องไห้วิ่งเข้าบ้านไปแบบนั้น เมื่อเห็นเช่นนั้นในใจมันรู้สึกหน่วงๆ อยากเข้าไปกอดปลอบและอธิบายเรื่องที่เด็กสาวคลางแคลงใจให้เข้าใจซะตอนนี้"กูพูดอะไรผิดวะพายัพ" หลังจากที่นั่งคิดทบทวนอยู่สักพักแต่ก็หาเหตุผลที่ทำให้เด็กสาวร้องไห้ไม่เจอจำต้องเอ่ยถามลูกน้องอย่างพายัพที่อยู่ในเหตุการณ์ตลอดเวลา"ผู้หญิงทุกคนไม่ได้ต้องการเงินเหมือนกันทั้งหมดหรอกนะครับ เพราะบางคนต้องการความรักมากกว่าเงินทองหรือของมีค่า" พายัพตอบคนเป็นนายออกไปแบบอ้อมๆ และหวังว่าลีออนจะเข้าใจ ทั้งที่ใจจริงอยากตอบกลับคนเป็นนายดังๆ ว่าผิดที่ปากเสียก็เกรงใจว่าเป็นคนจ่ายเงินเดือนให้ตน"กูก็ไม่ได้จะเอาเงินฟาดหัวเธอ แต่อิงดาวเป็นคนของกู กูก็ต้องดูแลเธอกูผิดหรือไง ผู้หญิงนี่เข้าใจยากชะมัด" สุดท้ายคำพูดสวยหรูของพายัพก็ไม่สามารถทำให้คนอย่างลีออนเข้าใจได้ คำพูดเถื่อนๆ หรือตรงไปตรงมาน่าจะทำให้ลีออนเข้าใจง่ายขึ้นกว่านี้"แต่คำพูดของนายเธอไม่ได้คิดแบบนั้น" พายัพพยายามอธิบายให้คนเป็นนายเข้าใจแต่มันช่า

ตอนที่ 27 เรียกเมียเต็มปาก"กูนึกว่าจะสมัครเป็นลูกน้องไอ้เมกะ" ปากหยักของมาเฟียหนุ่มพูดกระแนะกระแหนลูกน้องคนสนิททันทีเมื่อพายัพเดินมาถึง"รอให้นายตายก่อนครับ ผมถึงจะหางานใหม่" บอดี้การ์ดคนสนิทสวนกลับโดยไม่มีทีท่าเกรงกลัวแม้แต่น้อย ขายาวหุ่นนายแบบรีบสตาร์ตรถและเดินอ้อมมาเปิดประตูให้คนเป็นนายหน้าตาเฉย"เชิญครับ""ไอ้ห่า ปากมึงนี่ชักจะเหมือนไอ้นักรบขึ้นทุกวัน เงินเดือนที่กูจ่ายให้ทุกเดือนไม่ช่วยขัดเกลาจิตใจมึงให้จงรักภักดีหรือเป็นคนดีขึ้นเลยหรือไง" ใบหน้าคมเข้มแดงขึ้นเล็กน้อยไม่รู้เพราะโมโหหรือจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปก่อนหน้า"นายมีเงินเป็นพันๆ ล้านมันยังไม่ช่วยให้นายเป็นคนดีขึ้นเลยครับ" พูดจบก็สาวเท้ายาวหุ่นนายแบบเดินอ้อมมาอีกฝั่งขึ้นนั่งประจำตำแหน่งคนขับและขับรถออกไปหน้าตาเฉย โดยมีอีกคนที่นั่งอมยิ้มอย่างพอใจอยู่ด้านหลัง"มึงอยากตกงานเหรอพายัพ" ใบหน้าหล่อเหลาปรากฏแววของความอดรนทนไม่ไหวขึ้นมาจางๆ"ผมหางานใหม่ไว้แล้วครับ" ใบหน้าเรียบนิ่งตอบกลับโดยไม่แม้แต่จะหันมองว่าคนฟังตอนนี้จะโมโหขนาดไหนหึ หึ เสียงหัวเราะดังขึ้นท่ามกลางความตึงเครียด เด็กสาวผู้เป็นเจ้าของเสียงหัวเราะนั้นรีบยกมือข

ตอนที่29 แสดงความเป็นเจ้าของ"ศาสตราจารย์สวัสดีครับ/สวัสดีค่ะ" หลังจากที่ทุกคนตั้งสติได้ก็รีบยกมือไหว้อดีตศาสตราจารย์ที่ยืนหน้านิ่วคิ้วขมวดพร้อมกับมือขวาคนสนิทอย่างพายัพที่ยืนนิ่งเป็นหุ่นยนต์เช่นกัน"คุณมาทำอะไรที่นี่คะ" สรรพนามเรียกที่ต่างจากคนอื่นของอิงดาวสร้างความแปลกใจให้กลุ่มเพื่อนและรุ่นพี่ แต่ไม่มีใครกล้าเอ่ยถามถึงความสนิทสนมของทั้งสอง"ที่นี่โรงอาหารคิดว่าฉันมาทำอะไร" ชายหนุ่มตอบกลับพร้อมกับมองหน้ารุ่นพี่อย่างนายที่นั่งอยู่เก้าอี้ตำแหน่งข้างๆ อิงดาว"เชิญนั่งก่อนครับศาสตราจารย์" นายที่โดนมองตาขวางใส่อย่างไม่สบอารมณ์ สัญชาตญาณบอกเขาว่าให้รีบลุกขึ้นและออกห่างจากเด็กสาวให้เร็วที่สุด เปลี่ยนไปนั่งตรงเก้าอี้ที่ว่างริมสุดของโต๊ะที่ยังว่างอยู่อีกหนึ่งตัวร่างสูงก้าวเท้ายาวเดินมาหย่อนสะโพกนั่งลงข้างเด็กสาว ขายาวตวัดขึ้นไขว่ห้างโดยนั่งเบียดเด็กสาวเล็กน้อยเพราะไม่ค่อยคุ้นชินกับการที่ต้องมานั่งร่วมโต๊ะกับคนอื่นนอกจากเพื่อนสนิทเท่านั้น"นายจะทานอะไรครับ" พายัพเอ่ยถามขึ้น เมื่อก่อนหน้าได้ยินเจ้านายบอกกับเด็กสาวว่ามาทานข้าว"เอาเหมือนอิงดาว" เมื่อไม่รู้ว่าจะสั่งอะไรเพราะไม่รู้ว่าที่โรงอาหาร