Semua Bab ฝาแฝดเอวดุ: Bab 31 - Bab 40

สายตาดูแคลนที่แฝงมากับรอยยิ้มจนปิดไม่มิด ภาพวาดรู้ว่าเธอไม่ชอบและตอนนี้ก็คงไม่ต่างจากเดิมแน่นอน เพียงแค่ไม่อยากใส่ใจ"อื้อ จีน่าก็เหมือนกันเลย เราแทบจำไม่ได้"จีน่ากระตุกยิ้มก่อนหันกลับไปหาภีมอย่างไวและกอดแขนแกร่งแน่น"คุณป้าบอกว่าพวกพี่จะไปขึ้นเรือกันเหรอคะ จะไปตอนไหนเหรอ จีน่าอยากไปเที่ยวแล้วค่ะ"เสียงใสออดอ้อนจนภาพวาดอดจะหมั่นไส้ไม่ได้ ภีมที่ยังทำตัวไม่ถูกได้แต่มองมาทางน้องสองคนก่อนจะยิ้มบางๆตอบตามมารยาท"ครับ ก็ว่าจะไปหลังมารอรับเรานี่แหละ งั้นก็ไปกันเลยมั้ยครับ""ดีค่ะ จีน่าอยากเห็นทะเลจะแย่แล้ว"จีน่ายิ้มหวานให้ภีมโดยที่ยึดแขนแกร่งไว้แน่นไม่ยอมปล่อย ก่อนจะลากให้พาไปอย่างที่ภีมปฏิเสธไม่ได้"หึ...ต่างจากตอนเด็กตรงไหน"ภามขำเบาๆก่อนโอบไหล่บางเดินตาม"ตรงที่ตัวโตขึ้นไงคะ พี่ภามไม่ชอบเหรอ"ภาพวาดยิ้มเยาะอย่างหมั่นไส้ในท่าทางที่ชัดเจนว่าอ่อยภีมแค่ไหน"พี่ไม่ชอบครับ เพราะพี่ชอบแค่ภาพ"เสียงทุ้มกระซิบเบาๆก่อนก้มลงสบตาสวยอย่างหยอกล้อ "หยอดเก่งจริงๆ"ภาพวาดยิ้มเขินก่อนหันหน้าหนีแม้จะถูกโอบไหล่ไว้จนภามหัวเราะอย่างพอใจ"มึงพาน้องเดินไวๆก็ได้ภาม ช้าขนาดนั้นจะถึงตอนไหนวะ"ภีมที่หันมาเห็นความ

"อ้ะ อ๊าา"สวบ!"ซี้ดดด แน่น...อ่า"สองเสียงครางประสานเมื่อตัวตนถูกร่องรักกลืนกินจนมิดด้าม ภาพวาดคล้องคอหนาก่อนขยับโยกเบาๆ"อ้ะๆ อื้อ ใหญ่จัง พี่ภามขา"ภาพวาดที่เริ่มขยับหมุนควงด้วยความเสียดเสียวครางกระเส่าอย่างเร่าร้อน"ครับเมีย...อ่า ซี้ด โยกเก่งจัง แรงๆอีกครับ"ภามครางพร่ากับลีล่าร่อนเอวของภาพวาด อดไม่ได้ที่จะสวนกระแทกขึ้นไปจนภาพวาดจุก"อ้ะๆๆๆ อ๊าา อย่าสวน มันจุก อื้อ""มันจุกรึเสียวครับ ซี้ดด"ภามถามทั้งที่ไม่หยุดการสวนเอวขึ้น อารมณ์ที่พุ่งสูงเกินจะยับยั้งร่างกายได้ ทั้งภาพวาดที่ร่อนเอวใส่แท่งร้อนอย่างเมามัน ทั้งภามที่สวนเอวขึ้นรับอย่างแนบแน่น เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังแข่งเสียงครางกระเส่าอย่างเร่าร้อนลั่นห้อง แม้เรือจะโคลงเคลงไปมาแค่ไหน ก็ไม่อาจหยุดความปรารถนาในกามอารมณ์นี้ได้ ก่อนภาพวาดที่เสียวซ่านจนเกินขีดในการถูกสวนเอวรับจนทนไม่ไหว หวีดร้องระเบิดอารมณ์แตกพร่าอย่างสุขสมตัวกระตุกเกร็ง"อ้ะๆ พี่ภาม พี่ภาม อ๊าาา""ซี้ดดด อย่าตอดแรง อ่า"ภามครางพร่าอย่างทรมานเมื่อถูกช่องทางขมิบตอดรัดอย่างรุนแรงมือหนาจับเอวบางแน่น ก่อนสวนกระแทกเน้นๆในช่วงท้ายก่อนปลดปล่อยออกมาจนเต็มล้นร่องรัก"ซี้ดด

ภีมตอบทั้งที่ไม่ละสายตาจากภาพอิโรติกตรงหน้า ถึงจะแข็งจนปวดหนึบขนาดไหน แต่การได้แกล้งให้น้องสาวทรมานเล่นกลับสนุกมากกว่า"อื้อ พี่ภีม! อย่าแกล้งภาพ"ภาพวาดต่อว่าอย่างโมโห เมื่ออยู่ดีๆพี่ชายก็กดหยุดจนเธอที่กำลังจะทยานขึ้นสวรรค์ กลับค้างเติ่งอย่างอารมณ์เสีย"หึ...หนูชอบมันเหรอครับ"เสียงทุ้มเอ่ยอย่างยั่วเย้า โบกรีโมตในมือไปมาอย่างกวนอารมณ์"ไม่..ไม่ชอบ"ปฏิเสธหน้ามุ่ยทั้งที่ต้องการจนแทบบ้า"จริงเหรอครับ"ภีมถามอย่างไม่เชื่อก่อนจะกดให้เครื่องสั่นระดับสูงสุดจนภาพวาดกระตุกเฮือกตาเหลือกลอย "อ้ะๆอ๊าาา พี่ภีม ยะ อย่า อ๊าาา"มือเล็กปัดป่ายขยุ้มผ้าปูเตียงจนยับย่น เท้าจิกเกร็งแอ่นเอวส่ายไปมาอย่างทรมานกับความเสียวก่อนจะต้องชะงักหยุดอีกครั้งเมื่อภีมกดให้มันหยุด"พี่ภีม...อย่าแกล้งภาพ อื้อ ภาพไม่ไหว ฮึก"ภาพวาดที่ความต้องการจะถึงฝั่งเอ่ยขอร้องปนสะอื้น เอื้อมมือมาจับแขนแกร่งส่งสายตาเว้าวอน"ก็ได้ครับ งั้นตอบพี่มาว่าชอบมันมั้ย"ภีมก้มถามอย่างพอใจที่เห็นน้องสาวอ้อนวอน"น้องไม่ชอบแต่กูชอบ! มึงให้น้องเสร็จสักทีกูรออยู่ก็จะไม่ไหวแล้วนะโว้ย!"ภามที่ทนดูภาพวาดครวญครางมานานก็แทบทนไม่ไหวจนต้องโวยวายกับความลี

จากวันนั้นที่ภีมไปสร้างวีรกรรมวางยานอนหลับให้จีน่ากินจนหลับนานยันขึ้นมาบนเกาะ เจ้าตัวที่ตื่นมาก็โวยวายงุนงงว่าตัวเองเป็นอะไรไป ลำบากภามต้องรีบมาช่วยพูดให้คลายกังวลว่าเธอน่าจะพักผ่อนน้อยถึงได้วูบไป แล้วภีมก็เลยพาไปนอนพักแล้วเฝ้าเอาไว้จนพาขึ้นมาบนเกาะจีน่าที่สงสัยเลยยอมเชื่อ ที่จริงก็แค่พอใจที่คนดูแลเป็นภีมนั่นแหละ เลยไม่ได้ติดใจอะไร ถึงได้พากันกลับบ้านอย่างโล่งใจแต่วันนี้กลับเป็นภาพวาดที่หนักใจจนแทบกรีดร้องแทนเมื่อที่ทำงานกลับไม่สงบสุขอีกต่อไปเธอถอนหายใจเป็นรอบที่เท่าไหร่ก็จำไม่ได้ หน้าหวานแอบเบ้ปากขณะก้มลงมองใต้โต๊ะเมื่อได้ยินเสียงส้นรองเท้ากระทบพื้นมาใกล้ๆ ซึ่งวันนี้มันดังเป็นรอบที่เท่าไหร่ก็ไม่อาจนับได้"นี่...ตรงนี้ต้องแก้ยังไงนะ"เสียงที่ออกจะข่มนิดๆดังขึ้นเหนือหัว จนภาพวาดต้องเงยหน้าขึ้นมองอย่างเสียไม่ได้ ก่อนจะพบว่ากระดาษที่ยื่นมาแทบจะจิ้มลูกตาอยู่แล้ว!นี่เธอต้องทนสอนงานคนขี้วีนอย่างจีน่าไปอีกนานแค่ไหนกันนะ!"เพิ่งถามไปเมื่อกี้เองนะจีน่า"ภาพวาดรับมาก่อนพ่นลมหายใจเบาๆอย่างอ่อนใจ ถ้ามันครั้งสองครั้งก็ไม่ว่าหรอกแต่นี่แม่คุณแทบจะถามทุกสิบนาที เดินจนไม่รู้วันๆได้นั่งเก้าอี้บ้าง

"เออกูเอง! อุตส่าห์เป็นห่วงที่ไหนได้มาน้วยกันอยู่นี่เอง"ภีมมองแรงใส่น้องชายก่อนเดินเข้ามาใกล้ทั้งคู่มากขึ้น "ก็ปลอบใจไง มึงโมโหอะไรอ่ะ"ภามกวนพี่ชายกลับอย่างไม่สนว่าตอนนี้ภีมจะหงุดหงิดแค่ไหน"ก็มึงชอบขี้โกง แถมยังปล่อยกูรับหน้าคนเดียวอีก"ภีมตอบก่อนดึงภาพวาดไปกอดและลูบหัวเบาๆอย่างอ่อนโยนจนคนถูกกอดใจฟูฟ่อง กอดกลับร่างสูงอย่างออดอ้อน"เค้าชอบมึงไม่ได้ชอบกูนี่"ภามย้อนทันทีก่อนยักไหล่และเดินไปรินน้ำใส่แก้วกินอย่างหน้าตาเฉย"แล้วกูต้องชอบรึไงไอ้ห่า อีกอย่างที่กูจะมาบอกคือคุณแม่ให้รอคุยด้วยตอนเย็นนี้""เรื่องอะไรวะ"ภามกันมาถามงงๆจนภีมถอนหายใจใส่แรงๆ"กูอยู่กับมึงตรงนี้ กูจะรู้มั้ย""ครับพี่ หัวร้อนจังครับ แล้วทิ้งน้องจีน่ามานี่เค้าไม่ดิ้นตายแล้วรึไง"ภามประชดประชันอย่างอดไม่ได้จนภาพวาดที่ฟังเงียบๆขำเบาๆออกมา ภีมที่ก้มไปเห็นจึงบีบแก้มนิ่มอย่างเอ็นดู"กูส่งไปหาคุณธิตาแล้ว ตัดปัญหาให้เค้าสอนแทนไปเลย""โห งานหนักเลยนะนั่น คุณธิตานี่ตัวเนี้ยบจนกูยังต้องร้อง จะไหวเหรอวะ"ภามตาโตอย่างตกใจ เพราะเลขาของพ่อขึ้นชื่อความละเอียดยิบจนใครๆก็ขยาด"ไม่ไหวก็ไปดิ อยากเรียนงานก็จัดให้แล้วไงเอาอะไรอีก""ใจร