All Chapters of ฝาแฝดเอวดุ: Chapter 51 - Chapter 60

เป็นภีมที่ถามขึ้นมานิ่งๆจนคนเป็นพ่อหันมามองอย่างตกใจ รู้อยู่หรอกว่าลูกไม่ใช่คนใจดีนัก แต่ก็ไม่อยากให้เกิดเรื่องวุ่นวายขึ้นมา เพราะทุกอย่างมันส่งผลกับธุรกิจอย่างช่วยไม่ได้ ทุกวันจึงต้องระวังตัวเสมอไม่ให้มีเรื่องอะไร“มันร้ายแรงมากมั้ย”แดเนียลถามอย่างรอประเมินสิ่งที่จะเกิดไปด้วย ถ้ามากเกินไปก็ต้องห้ามปรามเอาไว้ก่อน“ไม่ใช่เรื่องร้ายแรงน่ากลัวอะไรหรอกครับ แค่อยากสั่งสอนคนว่าไม่ควรยุ่งเรื่องคนอื่นเท่านั้น”ภีมบอกอย่างสบายๆยืนยันว่าสิ่งที่บอกไม่ได้ร้ายแรงจริงๆ แต่จะใช้วิธีไหนนั่นก็อีกเรื่องนึง คนอย่างภีมไม่เอิกเกริกอยู่แล้ว“อืม ตามใจลูกเถอะถ้ามันไม่ได้ทำให้เป็นปัญหาหนักอะไรพ่อก็ไม่ว่า”แดเนียลพยักหน้าให้อย่างเข้าใจ เค้าเชื่อใจลูกเสมอว่าจะไม่ทำให้ต้องเดือดร้อนแน่นอน“ขอบคุณครับ”ภีมบอกพร้อมรอยยิ้มบางๆอย่างขอบคุณ“แล้วพวกลูกจะยังไงต่อ คงไม่ได้แค่จะบอกพ่อแค่นี้ใช่มั้ย”แดเนียลถามต่ออย่างรู้ทัน สองแฝดพยักหน้ายอมรับ ก่อนจะเป็นภามที่พูดออกมา“ที่จริง นอกจากบอกแล้วก็อยากขอให้คุณพ่อช่วยคิดหน่อยครับ ว่าพวกผมสามคนจะทำอะไรได้บ้าง หมายถึงทำให้อยู่ด้วยกันได้แบบถูกต้อง ไม่ต้องปิดบังอีก ผมไม่อยา

“คือ…”จีน่าจนคำพูดอย่างคิดอะไรไม่ออก ความที่อยากทำให้สถานการณ์ดีขึ้นกลับแย่ลงไปเรื่อยๆอย่างน่าเสียดาย ภีมผละตัวออกมาเมื่อเห็นว่าถึงเวลาจริงจังแล้ว ร่างสูงนั่งลงที่เก้าอี้ตรงข้ามโต๊ะก่อนกลับมาสบตาจีน่าอย่างไร้แววล้อเล่นเหมือนเคย“หรือว่าที่จริงแล้วไปรู้อะไรมาครับ”ภีมถามออกมาอีกครั้งอย่างกดดันจนจีน่าเริ่มร้อนรนทำตัวไม่ถูก“หมายถึงอะไรคะ จีน่าไม่รู้เรื่อง”ตอนนี้สิ่งที่คิดได้มีเพียงการปฏิเสธไปก่อนเท่านั้น แต่ภีมไม่ได้ปล่อยให้ทำได้ง่ายๆเมื่อพร้อมกดดันต่อตลอดเวลา“แน่ใจเหรอครับว่าไม่รู้”“พี่ภีมพูดเรื่องอะไรคะ”“เราอย่ามาเสียเวลาอ้อมค้อมกันอยู่เลย ในเมื่อรู้กันอยู่แล้วก็มาพูดตรงๆกันดีกว่าครับ”ภีมที่ทนยืดเยื้อต่อไปไม่ไหว ตัดสินใจเข้าเรื่องทันทีอย่างไม่อยากเสียเวลากับคนที่ไม่ชอบไปมากกว่านี้“พี่ภีมรู้อะไรมาคะ”จีน่าที่รับรู้ได้ถึงความอันตรายในน้ำเสียงที่ปรับเป็นจริงจังนั่นถามขึ้นมาอย่างระแวง“ก็รู้ ว่าจีน่ากำลังก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวพี่ไงครับ”“พี่ภีม ภาพบอกพี่งั้นเหรอคะ”คำเฉลยที่ไม่คาดคิดส่งผลให้ใบหน้าขาวนวลยิ่งซีดเผือดไปใหญ่อย่างน่าตลก ผิดที่ว่าตอนนี้ภีมไม่ได้อยากขำสักเท่าไหร่ เพรา

ภาพวาดเดินลงมาด้านล่างเมื่อตื่นมายามสาย เพราะช่วงนี้งานหนักมากๆถึงได้หลับเป็นตายขนาดนี้ กลิ่นหอมๆจากห้องครัวเรียกร้องให้เดินเข้าไปด้วยความหิว จนเมื่อมองเห็นร่างบอบบางของคนเป็นแม่เธอถึงได้เดินเข้าไปกอดจากด้านหลังทันทีจนคนที่ง่วนกับการทำขนมสะดุ้งตกใจ“ตกใจหมดเลย คนสวยของแม่หายดีแล้วเหรอคะลูก”ภัทรวดีที่สะดุ้งหันกลับมาพลางถอนหายใจแรงด้วยความโล่งอก ท่ามกลางเสียงหัวเราะชอบใจของภาพวาด ก่อนจะถามอย่างห่วงใยเพราะภาพวาดเพิ่งหายไข้ไปไม่นาน“สบายดีมากเลยค่ะคุณแม่ วันนี้ไม่ได้ไปไหนเหรอคะ”ภาพวาดตอบด้วยรอยยิ้มสดใส ก่อนจะถามอย่างแปลกใจ เมื่อเห็นว่าคนเป็นแม่ไม่ได้ออกไปไหนเหมือนเคย เพราะปกติถ้าเป็นวันหยุดมักจะออกไปเที่ยวหรือไม่ก็ไปตามนัดเพื่อนอยู่ตลอด“ที่จริงคุณน้าก็มาชวนไปสปานะคะ แต่แม่อยากทำขนมค่ะเลยไม่ได้ไป”ภัทรวดีตอบลูกมือก็ทำสิ่งที่ยังค้างอยู่ไม่หยุด ภาพวาดละออกมายืนดูอย่างสนใจ เพราะขนมฝีมือแม่น่ะอร่อยจนไปหาซื้อที่ไหนก็ไม่มีเหมือน ตั้งแต่เด็กที่ถูกเลี้ยงมาแม้จะได้ค่าขนมมากมายก็ไม่ยอมซื้ออะไรกินเพราะว่าไม่เหมือนที่แม่ทำให้จนทั้งพ่อและแม่อ่อนใจ และเพราะแบบนั้นเมื่อมีเวลาว่างจึงต้องทำ

“คุณครับ ขอคุยด้วยหน่อยได้มั้ย” เสียงที่ดังด้านหลังเรียกสายตาที่กำลังจดจ่อกับซีรี่ส์ตรงหน้าให้หันไปมอง แดเนียลก้าวช้าๆเข้าไปหาภรรยาบนเตียง ก่อนจะนั่งลงข้างๆแล้วก้มหน้าลงอย่างที่ภัทรวดีดูออกทันทีว่าสามีกำลังจริงจังและมีเรื่องให้คิดหนักแน่ๆ“ได้ค่ะ ทำไมถึงดูจริงจังขนาดนั้นคะ” มือนิ่มของภรรยา ที่ไม่ว่าจะผ่านมากี่ปีแดเนียลก็ยังคงชอบและอบอุ่นใจเสมอยามที่เธอกุมมือเค้าเอาไว้ เป็นสัมผัสที่ทำให้รู้สึกสบายใจได้โดยไม่ต้องพูดออกมา เหมือนกับว่าถ้าเป็นตรงนี้จะไม่เป็นไร ถ้าเป็นตรงนี้ทุกอย่างมันจะไม่ได้หนักหนาอย่างที่เคย“ก็ มันค่อนข้างลำบากใจที่จะพูดน่ะครับ” ลมหายใจหนักๆถูกพ่นออกมาไม่รู้รอบที่เท่าไหร่ของวัน ตั้งแต่ตัดสินใจว่าจะมาคุยกับภรรยาวันนี้ ทั้งวันก็กังวลจนแทบไม่เป็นอันทำงานอีกเลย กับเรื่องธุรกิจแดเนียลเจนสนามจนไม่ว่าสถานการณ์ไหนก็ยากจะทำให้กดดันได้ แต่กับเรื่องครอบครัวนั้นไม่เหมือนกัน เพราะมันละเอียดอ่อน กระทบความรู้สึกของทุกคนได้ทั้งหมด แม้จะคิดอย่างรอบคอบแค่ไหน ก็ใช่ว่าจะเป็นที่พึงพอใจของทุกคน“เรื่องอะไรคะ” ภัทรวดีลูบมือแกร่งที่เริ่มเหี่ยวย่นตามกาลเวลาอย่างปลอบโยน ไม่กี่ครั้

คำตอบที่ทำเอาคนเป็นภรรยานิ่งค้างไปอีกครั้งอย่างตกตะลึง ก่อนหน้าที่ว่ายอมรับยากแค่ไหน ตอนนี้นั้นกลับยากกว่าแบบไม่คาดคิด “ที่ผมลำบากใจขนาดนี้ และที่ลูกๆต้องมาขอร้องให้ช่วยคุยกับคุณให้ ก็เพราะแบบนี้และครับ พวกเค้ากลัวคุณจะรับไม่ได้แล้วก็โกรธ ” แดเนียลที่เห็นภรรยานิ่งค้างไปนานก็เกิดความกังวลขึ้นมาอีกครั้ง พลันรีบอธิบายอย่างร้อนรนทันที เรื่องที่ยอมรับยากเพิ่มมาอีกเรื่องแบบนี้ เป็นใครก็คงสติหลุดเป็นธรรมดา“ทำไม ภัทรถึงมองอะไรไม่ออกเลย อยู่ด้วยกันทุกวันแท้ๆ” ภัทรวดีพึมพำออกมาอย่างที่ไม่ได้ต้องการคำตอบด้วยซ้ำ เพราะตอนนี้ในหัวพลันนึกย้อนกลับไปทุกช่วงเวลาที่ผ่านมาอย่างทบทวนว่าเธอพลาดไปตรงไหน ถึงได้มองไม่ออกเลย“คุณโกรธมั้ย ” แดเนียลถามขึ้นมองท่าทางของภรรยาอย่างคาดเดาความคิดไม่ออก“เปล่าค่ะ แค่…ตกใจ ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้ไปได้ ที่จริงแล้วตั้งแต่น้องภาพโตมาภัทรก็แอบหวังไว้นิดๆนะคะ” คำตอบที่มาพร้อมรอยยิ้มน้อยๆอย่างนึกย้อนไปในอดีตทำให้แดเนียลแปลกใจ ก่อนหันไปถามด้วยความสงสัย“หมายถึงอะไรครับ”“ภัทรเคยคิดว่า อยากให้น้องภาพได้อยู่กับพวกเราตลอดไป เพราะถ้าแต่งงานก็คงต้องไปอยู่ที่อื่น ถ้