Semua Bab หนูครับรักพี่ได้ไหม: Bab 11 - Bab 13

เรนนี่สวมชุดเกาะอกสีอ่อน กระโปรงสั้นชนิดที่ขัดใจผืนป่า ผมปล่อยยาวตรง ใบหน้าแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางอย่างดี ริมฝีปากบางน่าสัมผัส ผืนป่าเอ่ยปากชมเรนนี่ไม่ต่ำกว่าสามครั้งก่อนออกจากห้องเธอควงแขนผืนป่าเดินขนาบข้างไปที่ท่าเรือ ผืนป่าเหมาเรือเพื่อพาเรนนี่ดินเนอร์กลางแม่น้ำเจ้าพระยาแม้เรนนี่จะมีฐานะที่พอจะทำอะไรแบบนี้ได้ แต่เชื่อเถอะว่าเธอไม่มีทางทำมันเด็ดขาด แพงเกิน!หญิงสาวเอาแต่ยิ้มอยู่อย่างนั้น เธอดีใจที่ผืนป่าทำให้เธอขนาดนี้ ทำให้เธอโดยที่เธอไม่ต้องเรียกร้องเลยสักอย่าง สุดท้ายแล้วเรนนี่ก็อดไม่ได้ที่จะเอาไปเปรียบเทียบกับพีระ รายนั้นน่ะนอกจากไม่ออกเงินสักบาทยังรบเร้าให้เธอพาไปทานแต่อาหารแพง ๆ“คิดอะไรอยู่” ผืนป่าถามเมื่อเห็นว่าเรนนี่นั่งเหม่อโต๊ะทานอาหารที่อยู่กลางเรือ มีเพียงสองคนที่นั่งอยู่ ส่วนพนักงานต่างรอบริการอยู่ไกล ๆ เพราะผืนป่าบอกเอาไว้ว่าเขาชอบความเป็นส่วนตัว“คิดว่าหนูโชคดีที่ได้เจอพี่ป่า” เรนนี่ออดอ้อน“หนูอยากได้อะไร”“ทำไมเหรอ”“หนูอ้อนพี่ป่าทำไมครับ”“อ่า...” เรนนี่รู้สึกร้อน ๆ ที่หนู เธอแพ้กับคำพูดที่เรียกแทนตัวเองว่าพี่ป่า“หนูอยากดื่มไหม”“อยากค่ะ”“งั้นเดี๋ยวพี่เลือกเ

“หนูจะวางสายแล้วนะ” [หนูทำงานไปด้วยคุยกับพี่ไปด้วยไม่ได้เหรอครับ] “เราคุยกันมาจะชั่วโมงหนึ่งแล้วนะพี่ป่า” [คุยกับหนูทั้งวันพี่ก็ไหว] “อย่าทำเหมือนตัวเองเป็นวัยรุ่นได้ไหม จะสามสิบอยู่แล้วนะ” [เฮ้อ ก็ได้ครับ] “ไว้คุยกันตอนเย็นนะคะ” [ครับ ไว้เจอกัน] “ไว้คุยกัน ไม่ใช่ไว้เจอกัน!” [โอเค...คิดถึงหนูนะ] “หนูก็คิดถึงพี่ป่า” [ครับ งั้นพี่วางสายแล้วนะ] “ค่า วางไปเลย” สายถูกตัดไปทันทีที่เธอเอ่ยบอก เรนนี่นั่งยิ้มให้กับความน่าเอ็นดูของผืนป่า ตอนนี้ก็เข้าเดือนที่ 3 แล้วตั้งแต่ที่เธอรู้จักกับผืนป่ามา ผืนป่าเสมอต้นเสมอปลาย ติดเธอยังไงก็ยังคงติดเธอแบบนั้น วันนี้เป็นวันฝึกงานวันสุดท้าย เรนนี่ตั้งใจว่าพรุ่งนี้เช้าจะรีบเดินทางไปหาผืนป่า ตั้งใจจะไปเซอร์ไพรส์ ตั้งแต่ที่เธอตกลงเป็นแฟนกับผืนป่า เธอก็ลองใจโดยการไปหาเพียงเดือนละครั้งถึงสองครั้ง ก่อนที่เรนนี่จะรักผืนป่าไปมากกว่านี้เธออยากจะแน่ใจว่าระยะทางที่ห่างกันจะมีผลต่อความสัมพันธ์