All Chapters of สัมพันธ์สวาท บอดี้การ์ดหัวใจ: Chapter 11 - Chapter 20

เอสที่กำลังถึงฝั่งได้แต่มึนงงมองตามผู้เป็นนายที่เดินเข้าห้องน้ำไปก่อนจะลุกขึ้นแล้วจัดการถอดกางเกงและอันเดอร์แวร์ตัวจิ๋วออกแล้วตามผู้เป็นนายเข้าไปในห้องน้ำประตูที่ไม่ได้กดล็อกเหมือนตั้งใจเพื่อให้เอสเปิดเข้าไปได้ ใต้สายน้ำที่กระทบพื้นมีร่างเปลือยเปล่าที่สมบรูณ์แบบราวรูปปั้นแกะสลักยืนอยู่ เอสไม่รอช้าเดินเข้าไปหาผู้เป็นทันที ร่างโปร่งยกแขนโอบกอดผู้เป็นเจ้าหัวใจจากด้านหลัง เนื้อกายที่ร้อนรุ่มก่อนหน้านั้นที่ควรจะเย็นลงเมื่อสัมผัสกับสายน้ำแต่มันกลับไม่ใช่เลยยิ่งได้สัมผัสตัวอีกคนเอสยิ่งรุ่มร้อนยิ่งต้องการ มือเรียวลูบไล้ไปตามแผ่นอกตามกล้ามเนื้อแกร่ง ใบหน้าสวยซุกเข้ากับลำคอแกร่ง เอสใช้ลิ้นร้อนลากไปตามลำคออีกทั้งกดจูบขบเม้มก่อนจะงับเข้าที่ใบหูของตินภพเบา ๆ ร่างแกร่งสะดุ้งเล็กน้อยทำให้เอสยิ้มออกมาอย่างพอใจ ก่อนจะกดจูบลงไปตามไหล่หนา มือสวยเลื่อนต่ำลงเรื่อย ๆ จนไปถึงแกนกายของร่างสูง แต่เมื่อได้สัมผัสก็รู้ได้ว่ามันขยายจนพร้อมแล้วโดยที่เอสไม่ต้องเล้าโลมอะไรเพิ่มเอสเบี่ยงตัวไปยืนด้านหน้าร่างสูงก่อนจะคุกเข่าลงไป มือเรียวสั่นเล็กน้อยเมื่อจับสิ่งนั้น ใบหน้าขาวขึ้นสีเล็กน้อยนั้นทำให้ตินภพยิ้มอย่างพอใจ

“อะไรนะครับ” เอสถามอย่างมึนงงกับคำสั่งของผู้เป็นนาย“ลบรอยของเหมยหลินให้หน่อย” คราวนี้ตินภพบอกจุดประสงค์อย่างชัดเจน“ลบทำไมครับทุกทีก็เห็นชอบนี่ครับ” เอสถามขึ้นเพราะทุกครั้งถ้ามีผู้หญิงมาหอมก็ไม่เห็นจะต้องให้เขาลบรอยพวกนั้น“บอกให้ทำก็ทำเถอะน่า” ตินภพบอก“ก็ได้ครับ จุ๊บ อือออ”ริมฝีปากบางจุ๊บลงบนแก้มสากข้างที่หญิงสาวจุ๊บก่อนหน้านี้ แค่นั้นสำหรับตินภพมันยังไม่พอ ชายหนุ่มเลยรั้งต้นคอเอสแล้วกดจูบลงบนริมฝีปากเรียวนั้นก่อนจะขบเม้มเบา ๆ แล้วผลักออกอย่างอ้อยอิ่ง“พอใจแล้วนะครับ งั้นผมขอตัวก่อน พรุ่งนี้มีประชุมสำคัญนะครับนาย”เอสบอกก่อนจะออกไปจากห้อง ตินภพก็ยอมปล่อยให้ไปแต่โดยดี“นายครับได้เวลาแล้วครับ” เอสเดินเข้ามาบอกผู้เป็นนาย วันนี้เป็นวันนัดเซ็นสัญญาสำคัญของสองนักธุรกิจที่มีชื่อเสียง ทำให้เป็นที่สนใจของสื่อต่าง ๆ ไม่น้อยเพราะอย่างนั้นในงานจึงมีการจัดแถลงข่าวด้วย“อืม” ตินภพตอบรับในลำคอก่อนจะลุกเดินออกจากห้องไป สถานที่ที่นัดเซ็นสัญญาเป็นโรงแรมของตินภพเอง แต่ถึงจะอยู่ในถิ่นของตัวเองชายหนุ่มก็ไม่ได้ประมาทแต่อย่างใด คนของเขาทำงานกันอย่างเต็มที่ การคุ้มกันแน่นหนา ทุกคนตื่นตัวกันอยู่ตลอด ทางฝั

“คุณจะอธิบายมาได้หรือยังค่ะ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น” เหมยหลินถามขึ้นอีกครั้งด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ“ออกไป” ตินภพมองหญิงสาวแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง“คุณว่าอะไรนะคะ” หญิงสาวถามอย่างไม่เชื่อในสิ่งที่ตัวเองได้ยิน“ผมจะไม่พูดซ้ำ” ตินภพเปลี่ยนเป็นน้ำเสียงที่เข้มขึ้นเพื่อให้หญิงสาวรู้ว่าตนกำลังไม่พอใจเป็นอย่างมากจนเอสต้องเอ่ยเรียกผู้เป็นนาย“นายครับใจเย็น ๆ”“หึ เพราะแบบนี้หรือเปล่าคะ คุณถึงไม่ยอมหมั้นและแต่งงานกับหลิน!” หญิงสาวตวาดลั่นห้อง“อย่ามาขึ้นเสียงใส่ฉันนะเหมยหลิน” ตินภพพูดเสียงเย็น“ใจเย็น ๆ ครับนาย คุณเหมยหลินครับ ผมว่าคุณกลับไปก็เถอะครับ”เอสเมื่อเห็นว่าทั้งสองเริ่มใช้อารมณ์ต่อกันก็รีบลุกขึ้นแตะไหล่ผู้เป็นนายไว้เบา ๆ เพื่อให้ชายหนุ่มใจเย็นลง เพราะกลัวว่าผู้เป็นนายจะหยั้งตัวเองไม่อยู่และเพราะอีกฝ่ายเป็นผู้หญิงด้วย“แกไม่มีสิทธิ์มาสั่งฉัน! ไอ้ขี้ข้า!!” เหมยหลินด่าเอสทันทีที่กล้าบอกให้เธอออกไป“หยุดนะเหมยหลิน! เธอไม่มีสิทธิ์มาว่าคนของฉัน!!” ตอนนี้ตินภพโกรธจนแทบอยากจะฆ่าหญิงสาวให้ตายคามือที่ไม่ยอมฟังคำสั่งของเขา“คุณเหมยหลินครับผมขอร้อง ออกไปก่อนนะครับ” เอสพยายามเกลี้ยกล่อมหญิงสาวเมื่อเ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก“คุณตินค่ะ มีนักข่าวโทร เข้าเต็มเลยค่ะ แล้วก็ฝ่ายการตลาดโทรเข้ามาว่ามีการยกเลิกออเดอร์การสั่งทำเครื่องเพชรจากเราเป็นจำนวนมากค่ะ”ผู้ช่วยเลขาสาวประจำหน้าห้องของตินภพรายงานเสียงเครียด ผิดกับหญิงสาวอีกคนที่อยู่ในห้องกลับยิ้มอย่างสะใจกับผลงานของตัวเอง ชายหนุ่มกำมือแน่นเพื่อระงับความโกรธที่มีอยู่ เอสมองหญิงสาวด้วยใบหน้าเย็นชาดวงตาคมสวยนิ่งจนน่ากลัว“คุณแพรวจัดห้องแถลงข่าวให้ผมเดี๋ยวนี้ แล้วโทร แจ้งนักข่าวกลับไปด้วยว่าผมนัดแถลงข่าวในอีกหนึ่งชั่วโมง”ตินภพเอ่ยสั่งผู้ช่วยเลขาสาวเสียงเข้ม“จะรีบจัดการให้เดี๋ยวนี้เลยค่ะ”เธอบอกก่อนจะรีบออกจากห้องไป“เอส รู้ใช่ไหมว่าต้องทำยังไง”ตินภพพูดเสียงเรียบแต่กับเต็มไปด้วยความกดดัน“ครับ”เอสรับคำสั่งก่อนจะเดินออกจากห้องไปทันทีแต่ก็ไม่วายปรายตามองหญิงสาวอย่างเย็นชาเหมยหลินเมื่ออยู่กับชายหนุ่มสองคนก็พูดในสิ่งที่ตัวเองต้องการทันทีโดยไม่ได้สนใจบรรยากาศภายในห้องเลยสักนิดว่ามันเย็นยะเยือกขนาดไหน“คุณไม่เห็นต้องทำมันให้ยุ่งยากเลยนี้ค่ะ แค่ยอมรับว่าคุณเป็นพ่อของเด็กในท้องและแต่งงานกับหลินก็แค่นั้นมันจะยากอะไร”“หึ แค่ไหนงั้นเหรอ นั่นก็เท่ากับหมาย

“มานานแล้วเหรอ” ตินภพถามขึ้น“สักพักแล้วครับนาย” ตินภพพยักหน้ารับแล้วขยับลุกนั่ง“ผมว่านายไปล้างหน้าก่อนเถอะครับเดี๋ยวผมเตรียมอาหารให้” อรันบอกเมื่อเห็นว่าเลยเวลาอาหารของผู้เป็นนายมากแล้ว ตินภพลุกไปเข้าห้องน้ำเพื่อจัดการทำธุระส่วนตัวอรันเตรียมอาหารง่าย ๆ อย่างข้าวผัดกับแกงจืดเอาไว้ให้ผู้เป็นนาย“ข้าวผัดกับแกงจืด” ตินภพถามขึ้น“ครับ โถ่นาย ก็มีแค่ไม่กี่อย่างนี้ครับที่ผมทำได้ แต่รับรองว่าอร่อยแน่นอนครับ” ร่างสูงลองตักชิมน้ำแกงจืดดูโดยมีอรันรอลุ้นอยู่“อืม ใช้ได้” ตินภพบอก ถึงจะไม่อร่อยเท่าร้านอาหารหรือเอสทำ แต่ก็อร่อยดี“เห็นไหมครับ งั้นนายทานเยอะ ๆ นะครับเดี๋ยวผมกลับมา” อรันบอกผู้เป็นนาย“จะไปไหนเดี๋ยวมันก็มา” ตินภพดักเอาไว้เพราะรู้ดีว่ามือขวาคนสนิทจะไปไหน“โถ่นายครับ” อรันโอดครวญ“ทำอะไรกันวะ แล้วทำไมมองหน้าฉันอย่างนั้นละ” เป็นแม็คนั้นเองที่เดินเข้ามา ทำให้ทั้งคู่หันไปมองคนมาใหม่ทันที“หึ” ตินภพยกยิ้มมุมปากก่อนทานอาหารต่อ แม็คเลยมองไปที่อรันแทน“ไม่มีอะไรครับคุณหมอ” อรันตอบ แม็คเลยเลิกสนใจแล้วเดินไปที่เตียงเพื่อทำการตรวจคนเจ็บ เมื่อเสร็จแล้วก็เดินกลับมาหาตินภพที่โต๊ะทานข้าว“อาการก็ป