All Chapters of สัมพันธ์สวาท บอดี้การ์ดหัวใจ: Chapter 1 - Chapter 10

ก๊อก ก๊อก ก๊อกเสียงเคาะประตูดังขึ้นทำให้ร่างสูงที่กำลังอ่านเอกสารในมือเงยหน้าขึ้นมามองนิดหน่อยก่อนกลับไปสนใจเอกสารในมือของตนเองต่อ“นายครับ กำหนดการไปไทยวันพรุ่งนี้ครับ”ร่างสูงโปร่งที่พึ่งเดินเข้ามาเอ่ยขึ้น“อืม มีอะไรบ้าง”ตินภพถามโดยไม่มองหน้าผู้ที่เข้ามาใหม่เพราะรู้ดีว่าใครเป็นคนที่เดินเข้าห้องมา“เครื่องบินจะออกตอนตีห้าครึ่งครับ ถึงไทยแล้วนายต้องไปคุยงานกับคุณภาสกรต่อ แล้วค่อยกลับไปพักที่คฤหาสน์ครับ หลังจากนั้นตอนเย็นมีนัดทานข้าวกับคุณเหมยหลินครับ”กำหนดการที่ยืดยาวถูกบอกออกมาให้ผู้เป็นนายได้รับฟัง“…..”ไม่มีการตอบรับใดๆจากร่างสูงของอีกคนในห้อง จึงทำให้อีกคนที่พึ่งรายงานเสร็จต้องเงยหน้าจากแท็บเลตที่ถืออยู่ในมือเพื่อมองไปยังร่างสูงที่นั่งอยู่หลังโต๊ะทำงาน“นายมีอะไรต้องการเปลี่ยนแปลงในกำหนดการหรือเปล่าครับ”เอสถามออกไปเมื่อเห็นอีกฝ่ายยังคงเงียบและมองมาที่ตน“มานี่สิ”เสียงทุ้มต่ำพูดขึ้น เขาเลยจำเป็นต้องเดินเข้าไปหาผู้เป็นนายหมับ“อือ”เมื่อเอสเดินเข้าไปใกล้ก็ถูกแขนแกร่งดึงล้มลงบนตัก มือหนารั้งท้ายทอยของชายหนุ่มเข้าไปใกล้แล้วกดจูบลงไปที่ริมฝีปากบาง ทั้งขบเม้ม ทั้งกัด จนเอสเริ่มมีอารมณ

สวนสาธารณะติดกับร้านอาหารถูกประดับตกแต่งด้วยไฟอย่างสวยงาม บรรยากาศเหมาะแก่การเดินชิวชมแสงไฟ มีลมพัดผ่านทำให้รู้สึกเย็นสบายและผ่อนคลายยิ่ง สองร่างเดินเคียงกันตามทางที่ปูไว้ ให้บรรยากาศเหมือนคู่รักกำลังมาเดทกัน โดยด้านหลังห่าออกไปมีร่างโปร่งเดินตามสายตาคมมองทั้งสองคนเงียบ ๆ ความรู้สึกโหวงหวิวอ้างว้างเกาะกุมหัวใจจนยากจะฝืนทนดูต่อได้แต่ก็ไม่อาจละสายตาไปจากภาพตรงหน้า“ที่นี่อากาศดีมากเลยว่าไหมคะ เราไม่ได้เดินเล่นด้วยกันแบบนี้มานานมากเพราะคุณมัวแต่ยุ่ง” เหมยหลินพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแง่งอนเล็กน้อย หลังจากที่สามารถลากชายหนุ่มออกมาเดินเล่นเป็นเพื่อนตนได้ มือบางเกาะเกี่ยวแขนแกร่งเอาไว้ไม่ปล่อย“ครับ อากาศดีมาก” ตินภพตอบอย่างไม่ได้ใส่ใจนัก สายตาคมแอบชำเลืองมองด้านหลังอยู่เป็นระยะ“เอาไว้เรามากันอีกนะคะ” หญิงสาวพูดขึ้นพร้อมกับส่งยิ้มหวานให้ชายหนุ่มทำเป็นมองไม่เห็นท่าทางห่างเหิน“งั้นเรากลับกันดีกว่านะ ดึกมากแล้ว” ชายหนุ่มบอกเสียงเรียบเพราะเริ่มจะรำคาญเสียงของอีกฝ่ายแล้ว“ขออยู่ต่ออีกนิดได้ไหมคะ” หญิงสาวเอ่ยอย่างออดอ้อนพร้อมกับแกว่งแขนชายหนุ่มเบา ๆ ให้ดูน่ารัก“….” แต่ตินภพกับมองหญิงสาวนิ่ง ๆ โดยไม่

หลังจากทานอาหารเสร็จแล้ว ตินภพกับเอสพร้อมลูกน้องอีกสี่คนก็เดินทางข้ามไปยังฝั่งของประเทศเพื่อนบ้านก่อนจะมุ่งตรงไปยังแหล่งรวมความบันเทิงที่มีพร้อมทุกอย่างตั้งแต่โรงแรมที่พักสุดหรู กาสิโน ผับ และร้านอาหารที่ถูกกฎหมายที่นี่จะต้อนรับเฉพาะสมาชิกที่มีการตรวจสอบประวัติแล้วเพื่อความปลอดภัยของลูกค้าและป้องกันพวกอาชญากรที่แฝงตัวเข้ามาทำการฟอกเงิน เมื่อเดินทางมาถึงก็เห็นอรันยืนรออยู่แล้วก่อนจะสั่งให้ลูกน้องแฝงตัวเข้าไปในด้านในเป็นนักท่องเที่ยวเพื่อค่อยคุ้มกันหากเกิดเหตุฉุกเฉินตินภพเดินเข้าไปด้านในซึ่งเป็นส่วนของโรงแรมก่อนจะแยกออกไปทางด้านขวาซึ่งเป็นส่วนของกาสิโน ส่วนของผับจะอยู่ด้านซ้ายของโรงแรม ชั้นล่างจะเป็นร้านอาหาร ส่วนชั้นหนึ่งและสองจะเป็นห้างสรรพสินค้า ชั้นสามไปจนถึงชั้นยี่สิบเป็นโรงแรมที่พัก ชั้นยี่สิบเอ็ดถึงชั้นยี่สิบสามและบ้านพักโดยรอบกว่าสิบหลังเป็นของบอดี้การ์ดผู้ดูแลที่นี่ ชั้นยี่สิบสี่ถึงยี่สิบห้าเป็นของผู้บริหารซึ่งมีถึงสี่คนนั้นคือ ตินภพ หมอแม็ค นนท์ แอล เพื่อนและลูกพี่ลูกน้องของตินภพ (แอล คอร์ล หยาง)ร่างสูงเดินเข้าไปยังห้องควบคุมที่มีกล้องวงจรปิดที่สามารถเห็นได้ทุกซอกทุกมุมของก

ตินภพลืมตาขึ้นมาเพราะรู้สึกถึงอุณหภูมิที่ผิดปกติของคนที่นอนกอดเขาอยู่ มันร้อนมากจนชายหนุ่มรู้สึกได้ เขาเอื้อมมือไปจับแขนของเอสที่กอดเอวสอบเอาไว้ดึงมันออกอย่างเบามือก่อนพลิกตัวอีกคนให้นอนหงาย“อืม” เอสครางออกมาเมื่อถูกรบกวนก่อนจะลืมตาขึ้นมาเห็นร่างสูงข้างกายกำลังขมวดคิ้วมองอยู่“ตื่นแล้วเหรอครับ” เอสถามน้ำเสียงแหบแห้งดูอ่อนแรงอย่างเห็นได้ชัด“อืม” ตินภพตอบกลับในลำคอเพียงสั้น ๆ ก่อนจะดันตัวลุกออกจากเตียงแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ เอสมองตามผู้เป็นนายไปก่อนจะพยายามยันตัวเองลุกขึ้นนั่งก้าวขาลงจากเตียงแล้วออกจากห้องไปทันที ตินภพที่ออกมาจากห้องน้ำไม่เห็นร่างโปร่งอยู่ในห้องจึงมองหาแต่ก็ไร้วี่แววจึงเดินไปหยิบโทรศัพท์มากำลังจะโทร หาอีกคนประตูก็เปิดขึ้นซะก่อนพร้อมกับคนที่กำลังหาเดินเข้ามา“ไปไหนมา”“ไปเอาเสื้อผ้าให้นายครับ นี่ครับ” เอสยื่นเสื้อผ้าให้ผู้เป็นนายทันทีเพราะเมื่อคืนเขาไม่ได้สวมเสื้อผ้าให้ร่างสูง“อืม ขอบใจ” ตินภพบอกก่อนจะรับเสื้อผ้ามาแล้วเข้าไปแต่งตัวอีกห้องหนึ่ง เอสจึงจัดการกับตัวเองบ้างตินภพกับเอสที่เดินลงมาชั้นล่างแล้วก็เห็นอรันกำลังเดินเข้ามาหา ตอนนี้ทั้งสามคนอยู่ในชุดลำลองรวมถึงลู

หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จตินภพก็ขอตัวกลับทันทีเพื่อไปเคลียร์งานและตอนนี้ทั้งตินภพและเอสก็อยู่ที่บริษัทเป็นที่เรียบร้อยแล้วทั้งคู่ต่างก็จดจ่ออยู่กับงานตรงหน้าจนเมื่อเวลาผ่านไปจนเกือบเที่ยงจึงได้มีเหตุทำให้ตินภพกับเอสต้องหยุดทำงาน‘คุณตินค่ะ คุณเหมยหลินมาขอพบค่ะ’ ทั้งสองคนเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกัน เอสมองผู้เป็นนายเงียบ ๆ แล้วกลับไปสนใจงานต่อ“ให้เข้ามา” ตินภพตอบกลับไปก่อนที่ประตูห้องจะถูกเปิดออกพร้อมกับร่างบางระหง“ตินค่ะ” หญิงสาวเดินเข้าไปหาชายหนุ่มพร้อมรอยยิ้มหวานเอาใจ“คุณมีธุระอะไรหรือเปล่า” ตินภพถามขึ้นเสียงเรียบ“เปล่าค่ะ หลินแค่จะมาชวนคุณไปทานมื้อเที่ยงด้วยกัน” หญิงสาวบอกพร้อมกับส่งยิ้มอ้อนชายหนุ่ม“เอส มีงานอะไรเร่งด่วนหรือเปล่า” ตินภพหันไปถามเลขาคนสนิทอย่างเอสทันที“ไม่มีครับนาย แต่ว่าถ้าเป็นไปได้ผมอยากให้สั่งมาทานที่นี่จะดีกว่า” เอสบอกเพราะห่วงความปลอดภัยของร่างสูง“ไม่นะคะติน หลินอยากออกไปทานข้างนอกกับคุณมากกว่า” หญิงสาวอ้อนชายหนุ่มทันที“เฮ้อ แล้วถ้าเป็นใกล้ ๆ นี้ละ” ตินภพถามเพราะเขาก็ไม่อยากขัดใจเหมยหลินเท่าไรและอีกอย่างพาไปให้มันจบ ๆ เพราะเขาเองก็ชักจะเริ่มรำคาญแล้วเหมือนกัน“