Lahat ng Kabanata ng อุปถัมภ์รักเมียเด็ก: Kabanata 11 - Kabanata 20

บทที่ 10 เอาเงินไปคืน13.00 หลังเลิกเรียน  “ไปไหนกันต่อป่ะ” โดนัทเอ่ยถามเพื่อนทั้งสามที่เดินออกมาจากห้องเรียนพร้อมกัน “กูมีธุรอ่ะ กูกลับบ้านเลย” เจ้าขาตอบเป็นคนแรก“ไปรับสาวคณะบริหาร” เป้ตอบตามเป้นคนที่สอง“.....” ไฟที่เอาแต่ก้มหน้าเล่นโทรศัพท์นิ้วมือพิมพ์ตอบข้อความใบหน้าเคร่งเครียด“ไอ้ไฟมึงอ่ะไปไหนไหม ไปส่งกูหน่อย” โดนัทเอ่ยถามไฟคนเดียวที่ยังไม่ได้ตอบคำถามของเธอ“กูไม่ว่างว่ะ กูไปก่อนนะพวกมึง” ไฟดูรีบร้อนตอบคำถามเสร็จก็เดินจ้ำอ้าวออกไปก่อน“อะไรของมันว่

บทที่ 12 หงุดหงิด“โห้…อายุเท่านี้ต้องแบกรับภาระหนัก น่าสงสารว่ะ” สายฟ้าเล่าจบทุกคนต่างก็พากันสงสารเจ้าขาเด็กสาวอายุเพียงแค่สิบเก้าปีที่พ่อกับแม่ต้องเสียจากไปกะทันหันไม่พอยังมีหนี้ก้อนโตที่เธอต้องรับผิดชอบ ถึงขั้นต้องเอาตัวเองเข้าแลกกับเงินยอมรับเลยว่าเจ้าขาเก่งมาก ๆ “มึงก็อย่าใจร้ายกับเด็กมากล่ะ น้องเขาน่าสงสารมากพอแล้ว ” ฮันเตอร์แสดงความเห็น “.......” ฮันเตอร์เอ่ยพูดกับสายฟ้าแต่สายฟ้ากลับไม่ได้มองเขาอยู่ สายตาคมกริบจ้องมองลงไปข้างล่างอีกครั้ง เจ้าขากำลังยกเหล้าช็อตขึ้นมาชนแก้วกับเด็กหนุ่มที่นั่งอยู่หน้าบาร์ คิ้วหนาขมวดเข้าหากันแน่นราวกับไม่พอใจ เพื่อนทั้งสามคนที่นั่งอยู่เห็นปฏิกิริยาของสายฟ้าถึงกับหลุดยิ้มมุมปาก นี่ขนาดย้ายเข้าไปอยู่บ้านของสายฟ้าวันแรกยังมีอาการขนาดนี้ แล้วถ้าวันไหนที่เพื่อนของเขาตกหลุมรักเจ้าขาขึ้นมาเมื่อไหร่ คงจะหวงยิ่งกว่าไข่ในหินแค่นี้แววของสายฟ้าก็เริ่มออกแล้ว พรึ่บ ! สายฟ้าหยัดตัวลุกขึ้นเต็มความสูง “มึงจะไปไหน” ชาร์ลเอ่ยถาม“ห้องน้ำ” เสียงเข้มกดเสียงตอบเพื่อน เหมือนกำลังกดอารมณ์หงุดหงิดของตัวเองไว้เช่นกัน “จริงหรอคะ เจ้าขาก็ชอบดูอนิเมะเรื่องนั้นเหมือนกั

บทที่ 14 ไม่พอใจหลายวันต่อมา8.00 น.กริ๊ง ! กริ๊ง ! กริ๊ง ! เสียงนาฬิกาแผดร้องดังจากโทรศัพท์ยี่ห้อดังของเจ้าขา “อื้อ~~~~” เจ้าขาส่งเสียงครางในลำคอออกมาเบา ๆ ร่างอรชรผลิกตัวเปลี่ยนท่าก่อนจะเอื้อมมือไปกดปิดเสียงนาฬิกาที่แผดร้องดังให้เงียบลง เปลือกตากลมที่ปิดสนิทค่อย ๆ ลืมตาขึ้นช้า ๆ เธอกระพริบตาเพื่อปรับสายตาเล็กน้อย“......” รู้สึกหนักที่เอวของตัวเองแปลก ๆ ก่อนจะเลิกผ้าห่มขึ้นดู สายฟ้าทั้งกอดและเอาขาก่ายเอวของเธอแน่น ภายในห้องมืดสนิทเนื่องจากผ้าม่านยังไม่ถูกเปิด ทำให้เจ้าขามองภายในห้องไม่ค่อยชัดเธอค่อย ๆ หันหน้าไปมองคนที่นอนกอดเธออยู่ข้าง ๆ ใบหน้าหล่อเหลาเกลี้ยงเกลา ถึงแม้จะมองเห็นไม่ชัดนักแต่ยอมรับว่าเขาคือคนที่ดูดีทุกอิริยาบทจริง ๆ เธอจ้องเขาอยู่นาน ตั้งแต่ย้ายมาอยู่ที่นี่สายฟ้าก็มานอนกับเธอแทบจะทุกวันแถมยังมีเซ็กส์ทุกคืน“จะจ้องอีกนานไหม” น้ำเสียงแห่บพร่าเอ่ยถาม “.......” มือเล็กเผลอกำผ้าห่มแน่นโดนเขาจับได้ว่ามองอีกแล้ว ดวงหน้าจิ้มลิ้มเห่อแดงเขินที่ถูกจับได้แต่ภายในห้องมืดจึงไม่ได้เห็นว่าเธอกำลังเขิน “จะลักหลับฉันหรอ” เขาเอ่ยถามอีกครั้ง “ปะ…เปล่าค่ะ นะ…หนูหนัก” คำตอบของเจ้าข

บทที่ 16 แฟนกำมะลอติ๊ง !เสียงไลน์ของเจ้าขาแจ้งเตือนดังขึ้นในขณะที่อาจารย์กำลังสอน เธอแอบหยิบขึ้นมาเปิดดูเล็กน้อยSAIFAH : เธอเลิกเรียนกี่โมงJAOKA : สี่โมงค่ะ เธอพิมพ์ตอบเขา อีกฝ่ายอ่านไวมาก SAIFAH : ฉันมีประชุมจะไปถึงหน้าคณะสี่โมงครึ่ง JAOKA : งั้นหนูกลับก่อนได้ไหมคะ การบ้านเยอะอ่านไม่ตอบ เขาอ่านไม่ตอบหมายความว่าได้หรือไม่ได้ เจ้าขาปิดหน้าจอโทรศัพท์ลงหันไปสนใจอาจารย์ที่กำลังสอนอยู่หน้าชั้นเรียนต่อ เดี๋ยวเขาก็คงตอบ เวลาเลิกเรียน16.00น.“ทำไมไม่ตอบนะ” เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดูอีกครั้งหลังเลิกเรียน ปรากฎสายฟ้าหายเงียบไปเลยตั้งแต่อ่านไม่ตอบ เธอจะรู้ได้ยังไงว่าสรุปเขาจะมารับหรือต้องกลับเองกันแน่ “เจ้าขาแฟนมึงมารับไหม” โดนัทเอ่ยถามขณะที่เดินออกจากตึกเรียน “ไม่แน่ใจนะ เดี๋ยวโทรถามอีกที” เจ้าขากำลังจะกดโทรไลน์ออกหาสายฟ้า “กูว่าไม่ต้องโทรละ” เสียงเป้พูดดังขึ้น ทำให้เจ้าขาเงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์ ก็เห็นรถยนต์คันหรูที่คุ้นเคยจอดทาบอยู่ที่หน้าคณะพอดี “ทำไมว่ะ?” ไฟเอ่ยถามสงสัย “ก็รถแฟนมันจอดอยู่หน้าคณะแล้วนั่นไง” เป้พยักเพยิดหน้าไปที่รถยนต์คันหรู ไฟและโดนัทก็พากันมองตามสายตาของเป้ไป

บทที่ 18 ง้อยังไง“ฮึก!” ดวงหน้าจิ้มลิ้มซุกลงกับหมอนปล่อยโฮออกมาอย่างหนัก ความรู้สึกประเดประดังเข้ามาเธอรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ ที่ผ่านมาเธอต่อสู้กับอุปสรรคต่าง ๆ มาอย่างเข้มแข็ง ไม่เคยอ่อนแอให้ใครเห็นแม้แต่น้อย กลับกันการที่เธอทะเลาะกับสายฟ้าเพราะเธอต้องการอิสระในทางความคิดบ้าง แต่เขากลับทำเหมือนเธอเป็นสัตว์เลี้ยงที่ต้องอยู่แต่ในกรงต้องทำตามทุกอย่าง บังคับจนเธอรู้สึกอึดอัดใจ ก๊อก ๆ เสียงเคาะประตูเรียกความสนใจจากเจ้าของห้องเป็นอย่างดี ใบหน้าสวยเงยหน้าขึ้นจากหมอนใบใหญ่ที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำตา มองไปยังประตู “น้องเจ้าขา พี่สาเองนะคะ” เสียงของคนกระทำการเคาะ พูดดังขึ้นเพื่อบ่งบอกกับคนด้านในว่าคือใคร“พี่สามีอะไรหรือเปล่าคะ” เจ้าขาเลือกที่จะตะโกนถามออกไปแทนที่จะเดินไปเปิดประตู “พี่มาดูว่าน้องโอเคหรือเปล่า ถ้าไม่รบกวนเปิดประตูให้พี่เข้าไปได้ไหมคะ” เจ้าขาทำหน้าครุ่นคิด ก่อนจะยกมือขึ้นปาดน้ำตาลวก ๆ เดินลงจากเตียงไปเปิดประตูให้สา “.....” ทันทีที่ประตูถูกเปิดออกเจ้าขาก็พุ่งตัวเข้าไปกอดสาแน่น พร้อมกับปล่อยโฮออกมาอีกครั้ง “ไม่ต้องร้องนะ” สาลูบหัวเจ้าขาเบา ๆ เพื่อปลอบใจ “เจ้าขาอึดอัด” เธอพูดอู้อ