Semua Bab อุปถัมภ์รักเมียเด็ก: Bab 31 - Bab 40

บทที่ 31 ผัวเธอ NC+++“น้องเจ้าขามีคนเอาของมาฝากไว้ค่ะ” สาเดินถือกระเป๋าใบใหญ่ขึ้นมาส่งให้เจ้าขาถึงห้องนอน “อ่อ ขอบคุณค่ะพี่สา” เธอมองหน้าสาแล้วส่งยิ้มให้ กนกนุชส่งเงินมาให้เธอไวกว่าที่คิดแหะ“ว่าแต่ของในกระเป๋าคืออะไรคะ หนักมากเลย” สาเอ่ยถามด้วยความสงสัย “เสื้อผ้าค่ะ พอดีเจ้าขาซื้อเสื้อผ้ามือสองต่อจากเพื่อน” เธอเลือกที่จะพูดโกหก“อ๋อ งั้นพี่ไปทำงานต่อนะคะ” สาส่งยิ้มหวานให้พลางสายตาเหลือบไปเห็นเจ้าขากำลังทำอะไรบางอย่างในห้อง เธอเห็นกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ถูกวางอยู่กลางห้องได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้และหมุนตัวเดินออกจากหน้าประตูห้องนอนเจ้าขามา ทว่าสาที่เดินหมุนตัวออกไป เจ้าขากำลังจะปิดประตูลงเป็นจังหวะเดียวกันกับที่สายฟ้ากำลังเดินผ่านมาพอดี สองสายตาสบกันเพียงเเวบเดียวก่อนสายฟ้าจะเป็นฝ่ายเดินผ่านหน้าประตูห้องไป “เดี๋ยวค่ะ” เจ้าขาตัดสินใจเรียกเขาเอาไว้ ซึ่งเสียงเรียกของเธอก็ทำให้เขาหยุดเดิน เขาดึงสายตากลับมามองเธออีกครั้ง “มีอะไร” น้ำเสียงเย็นชาเอ่ยถาม“หนูจะคืนเงินทั้งหมดค่ะ” ใจแกร่งกระตุกวูบ ไม่คิดว่าเธอจะหาเงินมาคืนเขาได้ไวขนาดนี้ผ่านไปแค่คืนเดียวเธอหามาจากไหนจำนวนเงินสี่ล้านบาทไม่ใช่

บทที่ 33 JKสองเดือนต่อมา“เจ้าขา ตื่นหรือยัง” เสียงของกนกนุชดังขึ้นหลังประตูบริเวณหน้าห้องนอน“ตื่นแล้วค่ะน้านุช หนูกำลังแต่งตัว” เธอขานตอบน้ำเสียงหวาน วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก เจ้าขาเลื่อนชั้นขึ้นปีที่สองแล้ว “โอเค น้าให้คนเตรียมอาหารเช้าไว้ลงไปทานด้วยนะ” “ค่ะคนสวย” เธอขานตอบน้ำเสียงออดอ้อน ทำเอากนกนุชที่ยืนอยู่หลังประตูเผยรอยยิ้มออกมาอย่างเอ็นดู เจ้าขามาอยู่บ้านหลังนี้เกือบจะสามเดือนแล้ว เธอน่ารักและขยันขันแข็ง ดูแลชนาธิปกับกนกนุชทุกอย่างราวกับเป็นลูกคนหนึ่ง ทำให้กนกนุชหลงรักเธอไม่น้อย ชนาธิปก็เอ็นดูถึงขั้นซื้อรถยนต์ให้หนึ่งคันเพื่อให้ขับไปเรียนที่มหาวิทยาลัยแถมยังให้ค่าขนมเป็นรายเดือน ตอนแรกเจ้าขาปฏิเสธแต่กนกนุชขู่ว่าถ้าไม่รับไว้จะส่งกลับไปอยู่กับสายฟ้า เธอจึงรีบรับไว้เพราะเธอไม่อยากกลับไปอยู่กับคนไร้หัวใจแบบเขาอีกแล้ว “ทานเยอะ ๆ นะ” กนกนุชเอ่ยพูดพลางยิ้มเอ็นดู“น้านุชให้หนูทานแต่ของอร่อยจนน้ำหนักขึ้นแล้วค่ะ” เธอพูดพลางก้มมองร่างกายที่มีน้ำหนักขึ้นมาเกือบสามกิโล “นี่อ้วนขึ้นแล้วหรอ”“ขึ้นมาสามโลค่ะ” เธอพูดพลางชูสามนิ้วทำหน้าทะเล้น “หึ….อาก็ไม่เห็นว่าจะอ้วนตรงไหน” ชนาธิปที

บทที่ 35 ขอโอกาสกึก ! เขาวิ่งมาดักข้างหน้าเธอได้สำเร็จ“.........” ใบหน้าสวยเงยมองชายหนุ่มตรงหน้าด้วยสีหน้าที่เรียบนิ่ง ดวงตากลมสีดำสนิทมองใบหน้าหล่อเหลาที่คุ้นเคยเต็มไปด้วยหนวดเครา ใต้ตาคล้ำเหมือนคนอดหลับอดนอน เส้นผมยาวจนลงมาปรกใบหน้าเกือบถึงปลายคาง กลิ่นแอลกอฮอลจากตัวเขาลอยมาเตะที่จมูกจนรู้สึกแสบ เขาดูโทรมลงไปมาก“เจ้าขา….” เสียงเข้มเอ่ยเรียกชื่อของเธอแผ่วเบา “........” เธอเบือนหน้าหนีเมื่อเขาเรียกเธออีกครั้ง ก่อนจะตัดสินใจก้าวขาเดินผ่านหน้าของเขาไปเงียบ พรึ่บ ! ร่างสูงเดินเข้าไปสวมกอดเธอจากทางด้านหลัง เท้าบางหยุดเดินลงทันที พลันหัวใจดวงน้อยเต้นแรงอีกครั้ง “คิดถึง…” เสียงทุ้มต่ำของเขาเอ่ยบอกข้างหูของเธอเธอเม้มปากแน่น เมื่อได้ยินประโยคที่ออกมาจากปากเขา “ต้องการอะไรคะ” เธอเอ่ยถามน้ำเสียงราบเรียบ “ฉันต้องการเธอ…เจ้าขา” “พี่มีเรื่องจะพูดแค่นี้ใช่ไหมคะ” เธอเอ่ยถามน้ำเสียงเย็นชา เลื่อนมือไปแกะแขนแกร่งออกจากเอวของตัวเอง “ฉันคิดถึงเธอมาก ๆ นะเจ้าขา” เขาไม่ยอมปล่อยกอดจากเอวบางง่าย ๆ ต่อให้เจ้าขาใช้แรงทั้งหมดแกะแขนของเขาออกก็ไม่ได้ผล “พี่สายฟ้าปล่อยเถอะค่ะ” เธอพยายามแกะแขนของเขาอ

บทที่ 37 เคลียร์ใจเช้าวันต่อมา… “เจ้าขาตื่นหรือยังลูก” ปึง ปึง ปึง !!! เสียงเคาะประตูดัง “เจ้าขาตื่นหรือยัง…..” กนกนุชมาเคาะเรียกแต่เช้าเมื่อเห็นว่าเจ้าขายังไม่ลงไปทานข้าว “เงียบจัง” กนกนุชเอาหูแนบประตู “งั้นน้าเข้าไปนะ” แกรก ! ดวงตากลมเบิกโพลงโต “ตายแล้ว เจ้าขานอนกับใครเนี่ย” เธอเปิดเข้ามาเห็นร่างของชายหนุ่มนอนคว่ำหน้ากอดเจ้าขาอยู่ “เจ้าขา!” กนกนุชเปล่งเสียงเรียกชื่อของคนตัวเล็กดัง “อื้อ!” คนตัวเล็กได้ยินเสียงเรียกชื่อเข้ามากระทบหูดัง ส่งเสียงครางในลำคอเบา ๆ น้านุชมาเรียกแต่เช้าเลยแหะ เธอบิดขี้เกียจเบา ๆ ก่อนจะนึกได้ว่า….. พรึ่บ ! “น้านุช!” ก่อนจะดีดตัวขึ้นด้วยความตกใจเมื่อเห็นกนกนุชยืนเท้าเอวอยู่ปลายเตียงด้วยสีหน้าโกรธขึง “พาผู้ชายที่ไหนเข้ามานอนห้ะ เจ้าขา” กนกนุชดุเธอ “เอ่อคือ…..” เจ้าขาตะกุกตะกัก “ม๊า…เสียงดัง” คนนอนคว่ำหน้าพูดเสียงอู้อี้อยู่ในหมอนใบใหญ่ “ห๊ะ! อะไระ” กนกนุชได้ยินไม่ชัด “ม๊ามาปลุกอะไรแต่เช้าเนี่ย” สายฟ้ายกหัวขึ้นจากหมอนเอ่ยพูดน้ำเสียงไม่สบอารมณ์ ก่อนจะฟุ่บลงไปนอนที่หมอนตามเดิม “ตาสายฟ้างั้นหรอ…” กนกนุชยืนอึ้ง ไม่คิดว่าผู้ชายที่นอนคว่ำหน้

บทที่ 39 รางวัลจากเด็กดี NC+++มาเฟียหนุ่มตวัดอุ้มแฟนสาวในท่าเจ้าสาว เดินออกจากโต๊ะมาทันที “มึงกูกลับก่อนนะ เจ้าขาเมามาก” สายฟ้าเดินอุ้มเจ้าขาแวะไปหาแก๊งเพื่อนที่อยู่อีกโต๊ะ“เมาขนาดนี้เลยหรอ” บอสตันเอ่ยถาม“เออดิ กูกลับก่อนนะ” “คิก คิก ที่รักรีบกลับไปเอารางวัล” จู่ ๆ เสียงเล็กก็เอ่ยพูดดังขึ้น“รางวัลอะไรว่ะ” ฮันเตอร์เอ่ยถาม ยิ้มกรุ่มกริ่ม“เจ้าขา….” เขากัดฟันพูดปรามแฟนสาว “กูกลับละ ไอ้เวร!” เขาสบถด่าเพื่อนไม่สบอารมณ์ โดนล้อแน่ ๆ “ไปเถอะ รีบกลับไปเอารางวัลนะเพื่อน” ชาร์ลที่นั่งอยู่ตะโกนล้อเขาตามหลังณ คฤหาสน์สายฟ้ากลับมาถึงคฤหาสน์สายฟ้าก็จัดการอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าให้กับเจ้าขาเรียบร้อย เพราะเธอหลับปุ๋ยมาทั้งทางด้วยฤทธิ์แอลกอฮอที่ดื่มเข้าไปเยอะทำให้เธอหมดสติไป เขาอุ้มแฟนสาวมาวางลงบนเตียงดึงผ้าห่มผืนใหญ่ขึ้นมาห่มให้กับเธอ พลางจ้องมองใบหน้าเรียวสวยด้วยความเสน่หา ก่อนจะปลีกตัวเองไปทำธุรส่วนตัวปึง ! เสียงประตูห้องน้ำถูกปิดลง เปลือกตากลมที่แสร้งทำเป็นหลับค่อย ๆ ขยายเปิดขึ้นกว้างขึ้น ริมฝีปากบางกระตุกยิ้มเบา ๆ ก่อนจะดันตัวลุกขึ้นนั่ง “มึนหัวเหมือนกันแหะ” เธอพึมพำเบา ๆ ฝ่ามือบางกุมข