All Chapters of คุณชายสาม ยัยตัวแสบของคุณโชว์เทพอีกแล้ว!: Chapter 21 - Chapter 30

ฝั่งฮั่วเยี่ยนกำลังทำอาหารอยู่“ฮั่วซาน ฉันบากหน้ามาขออาศัยนายอยู่ด้วย”เซ่ามู่ไป๋ลากกระเป๋าสัมภาระใบหนึ่งเข้ามาจากนอกประตูฮั่วเยี่ยนขมวดคิ้ว“นายมาทำไม?”เซ่ามู่ไป๋ระบายความในใจอย่างน่าเวทนา“ฉันจะมาขอหลบที่บ้านนายสองวัน แม่ฉันบ้าไปแล้ว จะบีบให้ฉันไปนัดบอดให้ได้”“แล้วเกี่ยวอะไรกับฉันด้วยไม่ทราบ”ฮั่วเยี่ยนไม่มีความเกรงใจแต่อย่างใด“อย่าสิ ยังไงเราก็สนิทกันมาตั้งแต่เด็กจนโตนะ นายทนเห็นฉันตกลงไปในทะเลแห่งความทุกข์ได้เหรอ?”ฮั่วเยี่ยนกำลังคิดจะให้คนโยนเขาออกไป แต่ฉุกคิดขึ้นได้ว่า วันนี้อวี๋เนี่ยนอารมณ์ไม่ดีมีเซ่ามู่ไป๋ที่ชอบสอดแทรกมุกตลกอยู่ด้วย บางทีอาจทำให้อารมณ์เธอดีขึ้นหน่อยก็ได้ อย่างน้อยก็เป็นตัวตลกให้ดูได้เซ่ามู่ไป๋ที่พลันถูกเห็นเป็นเครื่องมือโดยไม่รู้ตัวเดินเข้ามาในห้องครัว“โอ้โฮ นี่นายเข้าครัวต้อนรับการมาของฉันด้วยตัวเองเลยเหรอ? เกรงใจจังเลย”พูดพลางจะยื่นมือออกไป ทว่าถูกฮั่วเยี่ยนตบกลับไป“ดูเขาไว้”ฮั่วเยี่ยนพูดทิ้งท้ายไว้ประโยคหนึ่งก่อนจะหมุนตัวขึ้นไปชั้นบนพลันมีคนมาเชิญเขาออกไปจากด้านข้างทันที เซ่ามู่ไป๋คำรามว่าฮั่วเยี่ยนทารุณกรรมเขา ลุงเฮ่อฉีกยิ้มพลาง

อวี๋เนี่ยนกวาดตาดูทีหนึ่ง“อ๋อ เข้าสู่ระบบคนแรกตอนทดสอบภายในเกมน่ะ”“ฮะ?”“ฮะ?”ใบหน้าทั้งสองฉงน แอ็กเคานต์ที่เข้าสู่ระบบเป็นแอ็กเคานต์แรก? เกมนี้สุ่มขนาดนี้เลยเหรอ? ไม่มีทางหรือเปล่า“รู้จัก?”ฮั่วเยี่ยนเอ่ยปาก ต่อให้ไม่เล่นเกมเขาก็รู้ว่าคนที่ทดสอบภายในน่าจะเป็นพนักงานภายใน เขาไม่สนใจเกม เพียงแค่อยากรู้จักอวี๋เนี่ยนมากขึ้นอีกหน่อยเมื่อเห็นอวี๋เนี่ยนพยักหน้า ฝั่งสองคนนั้นก็เข้าใจในทันที มิน่าล่ะ รู้สึกเหมือนมีคนที่คุ้นเคยเลย“เคยร่วมพัฒนาน่ะ” พูดเสริมขึ้นมาอีกประโยคอย่างสบาย ๆ ครั้งนี้ไม่เพียงฮั่วอีกับเซ่ามู่ไป๋ที่อึ้งไป ฮั่วเยี่ยนเองก็มองไปที่อวี๋เนี่ยนด้วยความตกตะลึง เขาจำได้ว่าเซ่ามู่ไป๋เล่นเกมนี้มาสองสามปีแล้วมั้ง“คุณอวี๋ ตอนนั้นคุณอายุเท่าไร?”ฮั่วอีถามออกมา เขาไม่ได้มีความหมายว่าสงสัยแต่อย่างใด แค่ทอดถอนใจเฉย ๆ“สิบหก”อวี๋เนี่ยนครุ่นคิด น่าจะสี่ปีที่แล้วฮั่วอีกับเซ่ามู่ไป๋มองหน้ากัน ทั้งสองคนมองเห็นจากในแววตาของกันและกัน คู่แท้สองคนนี้ เป็นคนประหลาดกันทั้งคู่คนหนึ่งเข้าเรียนสแตนฟอร์ดตอนอายุสิบหก คนหนึ่งเข้าร่วมพัฒนาเกมตอนอายุสิบหกจะให้คนอื่นมีชีวิตอยู่บ้างห

เมื่ออวี๋เนี่ยนได้ยินดังนั้นก็ขมวดคิ้ว เธอรู้ว่าฟู่จิ่งอี้คือพวกหน้าเนื้อใจเสือ เพียงแต่ประหลาดใจเล็กน้อยที่เซ่ามู่ไป๋พูดกับเธอแบบนี้ฟู่จิ่งอี้ไม่ได้โต้กลับใด ๆ ทว่านั่งลงยังตำแหน่งที่ว่างเลย ทุกคนมองหน้ากัน ดูท่าเซ่ามู่ไป๋จะถูกชะตากับคุณหนูอวี๋คนนี้มากทีเดียวฟู่จิ่งอี้ไม่ได้แสดงออกว่าอบอุ่นขนาดนั้นจริง ๆ มาทำมาหากินกับพวกเขาจะอารมณ์ดีอะไรได้ มิหนำซ้ำมาอยู่ในจุดของพวกเขา ก็ไม่จำเป็นต้องลำบากตัวเองไปเอาอกเอาใจใครแล้วเพียงแต่เมื่อฟู่จิ่งอี้อยู่ต่อหน้าคนอื่นมักจะแสร้งทำตัวชาติสุนัขเสมอ พวกเขาเองก็ไม่มีทางทำลายชื่อเสียงของเขาเซ่ามู่ไป๋พูดแบบนี้คล้ายกับเห็นอวี๋เนี่ยนเป็นพวกเดียวกับตนแล้ว ทุกคนมองไปที่ฮั่วเยี่ยนอย่างพร้อมเพรียงกันโดยปริยาย สายตาหยอกล้อ นี่ถูกเซ่ามู่ไป๋ชิงเอาใจเป็นคนแรกไปแล้วฮั่วเยี่ยนไม่แยแสพวกเขา เจ้าพวกคนไม่ได้รับเชิญคีบอาหารให้อวี๋เนี่ยนอย่างเป็นธรรมชาติ และพูดคุยกับอวี๋เนี่ยนอย่างกับไม่มีคนอยู่ข้าง ๆ“วันนี้อารมณ์ดีทีเดียว?”อวี๋เนี่ยนพยักหน้าพลางฉีกยิ้มตาหยี ยากจะเผยใบหน้าเปื้อนยิ้มไร้เดียงสาเหมือนเด็กน้ำเสียงก็ขึ้น ๆ ลง ๆ อย่างตื่นเต้นอยู่เล็กน้อย“จะฝ

อวี๋เนี่ยนดึงตัวฮั่วเยี่ยนมา ก่อนจะเข้าใกล้ข้างหูเขาแล้วพูดกระซิบว่า“เขาเป็นเพื่อนของคุณนะ”ฮั่วเยี่ยนชะงักไปทั้งร่าง ความระส่ำระสายแสนชาไหลเวียนจากข้างหูไปที่กระดูกแขนและขาความตึงเครียดสายหนึ่งก่อขึ้นโดยอัตโนมัติ นี่เนี่ยนเนี่ยนหมายความว่ายังไง?แต่เห็นได้ชัดว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลามาพูดเรื่องนี้ ฮั่วเยี่ยนออกแรงกุมมือของอวี๋เนี่ยนเอาไว้ กดอารมณ์ขึ้น ๆ ลง ๆ เอาไว้“อาหลิ่น เชื่อใจฉันไหม?”“หืม?”นี่ยังต้องถามอีกเหรอ เขาสองคนรู้จักกันที่ต่างประเทศตั้งแต่อายุยังน้อย พูดได้ว่าเป็นมิตรภาพที่ผ่านความเป็นความตายมาด้วยกัน คนที่เขาเชื่อใจมากที่สุดในนี้ก็คือฮั่วเยี่ยน“เนี่ยนเนี่ยนช่วยนายได้”ใบหน้าของเซ่ามู่ไป๋เผยความปลื้มปีติออกมา ฟู่จิ่งอี้กับหานเจิงมองหน้ากัน นี่คงไม่ได้ล้อเล่นหรอกนะแต่ฮั่วเยี่ยนไม่ใช่คนที่ไม่รู้จักกาลเทศะ ไม่มีทางเอาเรื่องนี้มาล้อเล่นแน่ในเมื่อเขาเอ่ยปากแล้ว ดูท่าคุณอวี๋อาจจะมีความสามารถนี้จริง ๆ ก็ได้และสีหน้าของมู่ไป๋ เห็นได้ชัดว่ารู้อะไรบางอย่าง ทั้งสองคนมองหน้ากันโดยปริยายทีหนึ่ง เดี๋ยวถูกลงโทษหนักแน่เหวินเหรินหลิ่นไม่พูดพร่ำทำเพลง และไม่ได้ถามอะไร ให้คน

“รู้สึกไหม?”มือของอวี๋เนี่ยนวางแนบอยู่บนตำแหน่งหัวใจของฮั่วเยี่ยน หัวใจของเขาเต้นระรัว ทำไมกันนะ?เขาที่มีความสุขุมนุ่มลึกอย่างนักวางแผนมาตลอด ก็ตื่นเต้น หวาดกลัวเป็นด้วย? หรือว่าเขาจะเป็นโรคหัวใจ?“หัวใจคุณผิดปกติเหรอ?”มองอวี๋เนี่ยนที่สายตาเต็มไปด้วยความงงงวยแล้ว ฮั่วเยี่ยนก็หัวเราะอย่างขมขื่นออกมา สาวน้อยที่ไม่ประสาเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ แบบนี้ จะทำยังไงดีนะ?ถ้ายังไม่แก้ไขเรื่องโรคหัวใจของเขา จะต้องเข้าใจผิดแน่“ฉันแข็งแรงดี เป็นธรรมดาที่พอได้อยู่ต่อหน้าคนที่ชอบแล้วจะตื่นเต้น ที่หัวใจมันเต้นเร็วขนาดนี้น่ะ มันเป็นเพราะเธอ”อวี๋เนี่ยนออกจะงุนงงอยู่บ้าง ฮั่วเยี่ยนจึงใช้โอกาสนี้พูดจาตะล่อมอย่างค่อยเป็นค่อยไป“เนี่ยนเนี่ยน ในเมื่อเธอไม่ได้ปฏิเสธฉัน ก็แปลว่าอยู่กับฉันแล้วมีความสุขเหมือนกัน ใช่ไหม?”อวี๋เนี่ยนพยักหน้าแล้วก็ส่ายหน้า เธอไม่ประสากับเรื่องความรู้สึกแบบนี้เลยสักนิด“แต่...”เธอบอกไม่ถูกเหมือนกันว่าแท้จริงแล้วเธอรู้สึกอย่างไรกับฮั่วเยี่ยนกันแน่“เนี่ยนเนี่ยน ฉันไม่ได้ต้องการให้เธอตอบตกลงอะไรฉันตอนนี้”ฮั่วเยี่ยนสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ “ฉันมีคำขอแค่อย่างเดียว คือขอให้