All Chapters of รักนะยายจอมแก่น: Chapter 101 - Chapter 110

ปรินถามถึงเรื่องที่แคทมาที่ห้องของปรีชา ปรีชาจึงเล่าเรื่องทั้งหมดให้ปรินฟัง ปรินรู้เรื่องแล้วก็มองเข้าไปในห้อง ทำไมเธอต้องจัดการทุกอย่างเองด้วยนะ เขาจะทำยังไงดีที่จะให้เธอไม่ทำงานจนมากเกินไปแบบนี้ ปรินเดินกลับไปที่ห้องของเขาแล้วบอกปรีชาว่าไม่ต้องบอกเธอว่าเขามา สักพักหนึ่ง แคทก็ลืมตาขึ้นมาเธอมองนาฬิกาที่ข้อมือ “เที่ยงแล้วไปพักกินข้าวได้แล้วค่ะพี่ปรีชา” แคทบอกแล้วก็ลุกขึ้นหยิบแม็คบุ๊ค “ไม่ต้องบอกพี่ เราอ่ะไปกินข้าวแล้วนอนพักซะบ้าง มีคนเขาเป็นห่วงเรากันมากนะ”ปรีชาบอกด้วยสีหน้าเป็นห่วง “รู้แล้วค่ะ แคทไปก่อนนะคะ เดี๋ยวบอสมาตาม” แคทบอกยิ้มๆแล้วเดินออกจากห้องไป “เขามาจนกลับไปแล้ว ยัยเด็กดื้อแต่น่ารักเอ๊ย!”ปรีชาพูดเบาๆแล้วยิ้ม แคทเดินกลับมาที่ห้องทำงานของปริน ลินดาเห็นเธอเดินมาจึงกวักมือเรียกเธอ “คุณไมเคิลกับคุณไบรอันมาค่ะ อยู่ในห้องกับบอส”ลินดาบอก “มาตั้งแต่เมื่อไรคะ พี่ลินดา”แคทถาม “มาเมื่อตอนที่บอสเดินกลับมาจากห้องคุณปรีชานั่นแหละค่ะ”ลินดาบอก แคทอึ้งนี่เขาไปห้องพี่ปรีชามาแสดงว่าไปตอนที่เธอนั่งหลับตาอยู่ แล้วคงไม่ให้พี่ปรีชาเรียกและบอกว่าเขามา เธอไม่อยากให้เขาเห็นเพ

ช่วงปีใหม่ปีนี้แคท มายด์ กับปรางต้องไปออกค่ายกับมหาลัยที่ต่างจังหวัด โดยการเอาข้าวของไปแจกน้องๆนักเรียนที่อยู่ห่างไกล ซึ่งพอปรินรู้ เขาก็ให้ลินดาติดต่อกับทางมหาลัยให้บริษัทของเขาร่วมเป็นเจ้าภาพและเดินทางไปด้วย นั่นทำให้พ่อ แม่ ชยากับเอกรวมถึงปรางกับมายด์พากันขำที่เขาไม่ยอมปล่อยแคทให้ไปที่ไหนไกลๆเลย ปรินยอมรับว่าเขาหวงเธอเอามากๆนี่ขนาดเธอยังไม่ตกลงเป็นแฟนนะ แต่ไม่ว่ายังไงการที่จะปล่อยให้เธอไปนอนค้างที่อื่นเขาก็รับไม่ได้ แคทเองก็รู้ถึงสาเหตุที่เขามาเข้าร่วมกับมหาลัย แต่เธอไม่ได้ว่าอะไรให้เขาทำในสิ่งที่จะทำให้เขาสบายใจดีกว่า ไม่อย่างนั้นก็อาจจะไปออกอาการกับคนอื่นอีก ที่ๆทางมหาลัยไปออกค่ายเป็นโรงเรียนที่ห่างไกล มีการทาสีและปรับปรุงห้องเรียน แจกเสื้อผ้า ของกิน ของใช้ให้กับเด็กๆที่นั่น มีนักศึกษามารวมกันหลายคณะ ต่างก็แยกย้ายกันทำในสิ่งที่ตัวเองเรียนมา แคท ปรางกับมายด์และคนอื่นอีก2คนช่วยสอนหนังสือและทำบอร์ดตกแต่งห้องเรียน ปริน ชยากับเอกคอยช่วยหาสิ่งของที่ขาดมาให้ ทุกคนต้องนอนค้าง2คืน ทุกอย่างผ่านพ้นไปได้ด้วยดี ก่อนจะเดินทางกลับมีน้องๆมาเข้าแถวเพื่อขอบคุณทุกคน ทำให้ทุกคนที่มามีควา

“พี่จะคอยนะ แล้วดอกกุหลาบนี่ล่ะจะให้พี่เอาไปไหน”ไบรอันถาม มองช่อกุหลาบในมือ “พี่ๆเอาวางไว้ที่โต๊ะหน้าโซฟานี่ล่ะค่ะ เดี๋ยวแคทจะเอาใส่แจกัน”แคทบอก เธอไม่รับกับมือ แต่ให้เอาไปวางไว้ “แคทนี่ระวังตัวมากเลยนะ จับมือก็ไม่จับ ดอกไม้ก็ไม่รับ ดูแลตัวเองได้ดีจริงๆ” ไมเคิลบอกแล้วเดินเอาช่อกุหลาบไปวางที่โต๊ะ “ใช่ พี่ดีใจนะที่มีน้องสาวทั้งสวย ทั้งเก่ง แถมรู้ จักการวางตัว”ไบรอันบอกแล้วก็ทำเหมือนไมเคิล “แต่พี่ๆในทีมว่าแคทเหมือนผู้ชายนะคะ”แคทบอก “เหรอไม่มั้ง เอาล่ะงั้นพี่กลับก่อน เดี๋ยวบอสของแคทจะว่าเอาได้ มันยังเป็นเวลางานอยู่”ไบรอันบอก “พี่ก็กลับเหมือนกัน ตั้งใจทำงานล่ะ ถ้ามีอะไรให้ช่วยต้องบอกพี่นะ”ไมเคิลบอก “ค่ะ พี่ๆกลับกันดีๆนะคะ” แคทบอกแล้วโบกมือให้ ไมเคิลกับไบรอันหันหลังเดินออกไปจากห้อง นอกห้องปรินเดินกลับไปกลับมา มีลินดาที่นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานนั่งมองด้วยท่าทีไม่ต่างกัน ปรินรู้สึกว่ามันนานมากทำไมยังไม่มีใครออกมาเสียที เขากังวลว่าแคทจะพูดว่าอะไร ใจหนึ่งก็กลัวว่าเธออาจตกลงคบใครสักคน อีกใจก็คิดว่าไม่เพราะเธอไม่ได้มีทีท่าว่าจะสนใจใคร แต่ว่าเขามองไม่ออกไงว่าเธอรู้สึกยังไงทำให้ก

“แล้วโปรเจคนี่ต้องส่งเมื่อไหร่ล่ะ”ปรินถาม เขามองแคทที่นั่งก้มหน้ามองโน้ตบุ๊คอยู่ “วันที่สอบวันสุดท้ายค่ะ”แคทบอก เธอเงยหน้ามายิ้มให้ปริน ที่มหาลัย วันนี้สามสาวสอบเป็นวันสุดท้าย หลังจากสอบแล้วแคทก็เอารายงานโปรเจคไปส่งอาจารย์ “โอ๊ย! กว่าจะผ่านไปได้ เกือบตายเลย”มายด์พูดเธอชูมือขึ้นอย่างสบายใจ “ใช่ เหมือนยกภูเขาออกจากอกเลย”ปรางบอก เธอเห็นด้วยกับมายด์ “ตอนบ่ายก็ว่างแล้ว ไปไหนกันดีล่ะ”มายด์ถาม เธออยากคลายเครียดบ้าง “ไปเดินเล่นในห้างแล้วหาอะไรกินกันดีกว่า”ปรางบอก เธอหันมาหาแคทกับมายด์ “ดี งั้นไปกันเลย พวกเราไม่ได้ไปกันตามลำพังมานานแล้วนะ”มายด์บอก ก็ตั้งแต่ปริน ชยากับเอกมารับ มาส่ง พวกเธอก็ไม่เคยมากันสามคนเลย “ชั้นว่าจะไปหาซื้อของใช้นิดหน่อยด้วย”แคทบอก “แล้วถ้าพวกพี่มารับจะทำยังไงล่ะ”มายด์ถาม “เดี๋ยวเราค่อยโทรบอกก็ได้”แคทบอก ปรางกับมายด์พยักหน้าเห็นด้วย แล้วสามสาวก็พากันมาเดินเล่น ดูของกันที่ห้างใกล้ๆที่บริษัทของปรางนั่นแหละ หลังจากที่เดินดูของกันจนเหนื่อยก็พากันไปหาอะไรกิน “ชั้นอยากกินสเต๊กอ่ะ ไปกินกันนะ”ปรางบอก เธอเดินมาเกาะแขนแคทกับมายด์ “ตามใจ งั้

ปรินค่อยสงบลงเมื่อเห็นแคทมองมาที่เขาด้วยสายตาแบบนั้น พนักงานบอกให้กลุ่มของแคทกับพวกมันไปที่ห้องสำหรับยิงปืนได้ การแข่งขันจะผลัดกันยิงแคทบอกให้พวกมันยิงก่อนทั้งสี่ชุด เธอจะยิงทีหลัง พวกมันตกลง คนที่จะเป็นคนยิงจะเข้าไปอยู่ห้องต่างหาก ส่วนคนที่มาดูจะมีที่ให้นั่งดูแบบชัดๆ แคทกับมันคนหนึ่งแยกเข้าห้องไปแล้ว ส่วนคนที่เหลือก็พากันไปนั่งดูที่ห้องด้านข้าง การแข่งได้เริ่มขึ้นเป็นการยิง .38 แบบเป้านิ่งกับแบบเคลื่อนไหวก่อน มันยิงได้8:10 และ7:10 และก็เป็นการยิงปืนยาว แบบเป้านิ่งกับเคลื่อนไหว มันยิงได้8:10 และ6:10 พอมันยิงจบมันก็เดินออกมานั่งดูรวมกับเพื่อนมัน ท่าทางมั่นใจมากว่าจะชนะ ปริน ชยา เอก ปรางกับมายด์เห็นผลแล้วก็ยังพากันคิดว่ามันยิงได้ดี ปรินก็ยิ่งกังวลมากขึ้นรวมถึงคนอื่นๆด้วย มายด์เองแม้จะรู้ว่าแคทเคยเป็นนักกีฬายิงปืนมาก่อนแต่เธอก็ไม่เคยเห็นแคทยิงกับตาตัวเองทำให้อดเป็นห่วงไม่ได้ ในห้องนักยิงแคทยืนหลับตานิ่งๆให้ใจเธอสงบมากที่สุด นั่นเป็นนิสัยของเธอก่อนที่จะยิงปืน เธอจะไม่ยิงปืนถ้าใจไม่นิ่งพอเพราะมันจะทำให้มือไม่นิ่ง แล้วสักพักเธอก็หยิบปืนขึ้นมา เธอไม่ได้ยิงปืนมานานหลายปีแล้วแต่เธ