All Chapters of รักนะยายจอมแก่น: Chapter 81 - Chapter 90

หลังจากนั้นอีกสองวันพ่อแม่ของแคทกับมายด์ก็เดินทางกลับระยอง ก่อนกลับพ่อแคทกำชับแคทว่าให้เชื่อฟังพ่อแม่ของปรางกับปริน อย่าดื้อรั้นมาก จะทำให้ทุกคนเป็นห่วง แล้วพ่อกับแม่แคทก็ฝากให้ปรินช่วยดูแลเธอแทนพวกท่านด้วย วันนี้เป็นวันที่จะมีการแข่งวอลเล่ย์บอลนัดแรก แคท ปราง มายด์ มานั่งดูการแข่งขันกันในตอนบ่ายเพราะมหาลัยของเธอแข่งนัดเปิดสนาม การแข่งขันผ่านไปด้วยดี มหาลัยของเธอชนขาดลอย3:0เซต นับว่าที่ฝึกซ้อมกันมาไม่เสียป่าว แล้วก็มีการแข่งขันกันไปเรื่อยๆทุกวันจันทร์ พุธและศุกร์ จนในที่สุดก็มาถึงรอบชิงชนะเลิศที่มหาลัยของเธอผ่านเข้ามาได้ชิงกับมหาลัยของทางภาคใต้ ที่เป็นตัวเต็งปีนี้เพราะมีนักศึกษาชาวต่างชาติมาเป็นนักกีฬาตัวแทนของมหาลัยด้วย รอบชิงจัดขึ้นในตอนบ่ายของวันพุธ ปราง แคทกับมายด์ก็มานั่งเชียร์กันตามปกติแต่กว่าจะเริ่มแข่งได้ก็ปาเข้าไปบ่ายสามโมงแล้ว กลุ่มของแคทมานั่งอยู่ไม่ไกลจากทีมและโค้ทของมหาลัยนั่งอยู่ การแข่งขันเริ่มต้นขึ้นแล้ว ดูว่าสูสีกันมากเป็นการแข่งกันแบบชนะ3ใน5เชต ตอนนี้ทั้งสองทีมแข่งกันในเซตที่4 มหาลัยของแคทชนะมาแล้ว2เซตถ้าชนะเซตนี้ก็ถือว่าจบ แต่พอแข่งกันมาเรื่อยๆ ทางฝั่งมหาลัย

ปรินเลี้ยวรถเข้าไปจอดในโรงพยาบาลโดยมีรถของชยากับเอกขับมาจอดติดๆกัน ปรินเปิดประตูรถแล้วก็อุ้มแคทเดินเข้าไปในโรงพยาบาลโดยไม่สนใจสายตาใคร ปราง มายด์ ชยากับเอกเดินตามไป ทุกคนนั่งรอที่หน้าห้องระหว่างที่แคทเข้าไปเอกซเรย์ พอแคทออกจากห้องเอกซเรย์โดยมีพยาบาลเข็นรถเข็นให้นั่งแล้วพาเธอไปพบหมอที่ห้องตรวจ ตอนที่พบหมอปรินก็ตามเข้าไปด้วยเหมือนคราวก่อน พอพบหมอแล้วก็ออกมานั่งคอยยากับใบนัดที่ด้านนอกโดยที่ปรินเป็นคนเข็นรถเข็นให้ “หมอว่าไงบ้างคะพี่ปริน”ปรางถามปริน เธอมองดูขาของแคท ที่ตอนนี้มีผ้าพันไว้แถมสวมตัวประคองข้อเท้าด้วย “กระดูกไม่แตก ไม่หักแต่มีรอยร้าวที่กระดูกที่เคยหัก หมอบอกว่ายังดีที่ไม่เอาเท้าลงรับน้ำหนักทั้งตัวไม่งั้นกระดูกหักอีกแน่ๆ”ปรินบอก เขามองแคทที่นั่งก้มหน้าอยู่ “แล้วทีนี้จะทำไงล่ะคะ แคทจะไปเรียนได้เหรอ หมอห้ามเดินหรือป่าว”มายด์ถามบ้าง เธอเอามือจับไหล่ของแคท “ไปเรียนได้ คงต้องใช้ไม้เท้า เพราะหมอห้ามให้ขาข้างที่เจ็บอยู่รับน้ำหนัก แล้วก็นัดมาเอกซเรย์ใหม่อีกสองอาทิตย์”ปรินบอก “เป็นไงล่ะที่นี้ แคทอ่ะทุกทีเลย ไม่เคยจะทนได้สักทีเวลาเห็นใครโดนเอาเปรียบ แล้วตัวเองก็ต้องมาเ

ตอนพักเที่ยงระหว่างที่สามสาวกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่หน้าตึกเรียน มีเสียงโทรเข้ามือถือของแคท แคทมองแล้วเห็นเป็นเบอร์ของปรินจึงกดรับ “สวัสดีค่ะ พี่ปริน” “พักทานข้าวหรือยัง” “พักแล้วค่ะ แคทกินข้าว และกินยาแล้วด้วยค่ะ” “ดีมาก ห้ามลืม แล้วที่ห้ามเด็ดขาดเลยคือห้ามเดิน เข้าใจนะ” “ค่ะ รู้แล้วค่ะ ใครจะกล้าล่ะคะ ขู่ซะขนาดนั้น” “ขู่อะไร พี่ไม่ได้ขู่นะแต่จะทำจริงๆถ้าเราไม่เชื่อฟังพี่อ่ะ” “รู้ค่ะว่าพี่ปรินจะทำจริงๆ เลยไม่กล้าขัดไง แล้วไม่ทำงานหรือคะ” “ทำคับ แต่พี่เป็นห่วงก็เลยโทรมาหาเราก่อน เดี๋ยวพี่ต้องออกไปพบลูกค้าแล้วจะไปที่เราเลย” “ค่ะ งั้นก็เตรียมตัวไปพบลูกค้าเถอะค่ะ ขับรถดีๆนะคะ” “คับ พี่จะขับรถด้วยความระมัดระวัง แล้วเจอกันคับ” แคทวางสาย “พี่ปรินเหรอ”ปรางถาม แคทพยักหน้า “พี่ปริน เขาห่วงแกมากเลยนะ คงกลัวว่าจะลืมกินยา เขารู้ว่าแกไม่ชอบกินยา”มายด์บอก “พี่ปรินรู้ได้ยังไง ว่าชั้นไม่ชอบกินยา มายด์บอกเหรอ”แคทหันไปถามมายด์ “ป่าวนะ เราไม่ได้บอกเลย”มายด์บอกพร้อมกับสั่นหัว “ถ้างั้นก็คงเป็นเจ้าน้องชายตัวดีแน่ๆ รายงานทุกเรื่อง”แคทบอก มายด์กับปรางจึงขำ ตอนบ่ายปรินม

“พี่แจ้งไปทางเลขาของเขาแล้ว”ปรีชาบอก “แล้วเรื่องคนงานล่ะคะ แคทว่าหลังจากที่เราลงไปเช็คของแล้วถ้าของไม่มีปัญหาอะไร แคทก็อยากให้เราเริ่มการตกแต่งกันเลย ซึ่งก็คงต้องจ้างคนงานในพื้นที่ด้วย”แคทบอก “เรื่องคนงาน เดี๋ยวพี่จัดการเอง ไม่ต้องห่วง”บีมบอก “ค่ะ งั้นถ้าไม่มีอะไรแล้วก็เลิกประชุมได้ค่ะ บอสมีอะไรจะพูดมั้ยคะ”แคทหันไปถามปริน “ผมไม่มีอะไร ส่วนเรื่องงานก็เอาตามที่พูดก็แล้วกัน”ปรินบอกเพราะเขานั่งฟังอยู่ตลอด “งั้นพวกพี่ก็จะกลับไปทำงานต่อ แคทก็ดูแลตัวเองดีๆล่ะ”ปรีชาบอกแล้วยิ้ม “ค่ะพี่ ขอบคุณนะคะทุกคน”แคทบอกแล้วยิ้มให้กับทุกคน “หวังว่าเจอกันคราวหน้าจะไม่มีแผลเพิ่มมาอีกนะเรา”บีมหันมาแซว แคทยิ้มแห้งๆ หลังจากที่ทุกคนออกไปแล้ว แคทก็นั่งมองภาพคอนโดในแม็คบุ๊คต่อปรินนั่งมองเธอมาจากโต๊ะทำงาน เธอทำผมแบบนี้แล้วแปลกตามาก จากที่สวยอยู่แล้วยิ่งสวยมากขึ้นไปอีก เขาเคยเห็นคนสวยมามากแต่ไม่เหมือนกับเธอ คนสวยบางคนบางครั้งพอมองนานๆก็เบื่อได้ แต่กับแคทยิ่งมองเขาก็ยิ่งอยากมองต่อไม่อยากละสายตาไปที่อื่นเลย ขนาดเขายังคิดแบบนี้แล้วคนอื่นจะไม่คิดเหมือนเขาเหรอ เขาควรทำยังไงดีคิดแล้วปวดหัวชะมัด วันนี้เ

ที่บ้านปรินเมื่อแคทกับปรินมาถึงก็เข้าไปในบ้าน แม่บอกให้ไปกินข้าวกันก่อนเพราะทุกคนรออยู่แล้วที่โต๊ะกินข้าว หลังจากกินข้าวกันแล้ว ก็ออกมานั่งรวมกันที่ห้องรับแขก โดยมีมายด์ ชยากับเอกอยู่ด้วย เอกไปรับมายด์มาที่บ้านปรินเมื่อตอนสาย “ที่พ่อให้ปรินพาหนูแคทมาที่บ้านก่อน เพราะพ่อมีเรื่องที่ต้องถามความสมัครใจของหนูก่อน เป็นเรื่องงานที่บริษัทน่ะให้ปรินเป็นคนบอกก็แล้วกันนะลูก”พ่อปรางพูดเมื่อทุกคนนั่งลงแล้ว “คือว่าเจ้าของโรงแรมที่เวียดนามเขามาพบพี่กับพ่อเมื่อวันเสาร์ เรื่องตกแต่งที่ทีมของฟ้าเป็นคนดูแล เขามาบอกว่างานของเขาล่าช้ามากและงานก็ไม่เป็นอย่างที่ทางเราส่งแบบไป พี่กับพ่อได้เรียกทีมของฟ้ามาถามแล้วปรากฎว่ามันเป็นเรื่องจริง สาเหตุเกิดมาจากที่ทีมของฟ้าไม่เคยลงไปดูแลงานที่เวียดนามเลย ได้แต่จ้างคนทางนั้นดูแลแทน มันก็เลยมีการยักยอกกันหลายทางกว่าทางทีมของฟ้าจะรู้มันก็แก้ไขไม่ทันแล้ว พี่กับพ่อก็ถามทีมของฟ้าไปแล้วว่าทำไมไม่รายงาน ลูกทีมของฟ้าก็บอกว่าฟ้าไม่ให้รายงาน ตอนนี้พี่กับพ่อก็สั่งลงโทษทางทีมของฟ้าโดยการสั่งพักงาน 1เดือนและหักเงินเดือน30%” ปรินหยุดพูดมองหน้าแคท แล้วจึงพูดต่อ “ ส่วนทางเจ้า