All Chapters of รักนะยายจอมแก่น: Chapter 191 - Chapter 200

“แคทเคยทำตอนไหน พี่ปรินอ่ะมั่ว”แคททำท่าคิด “เราลืมน่ะสิคับ ก็ที่สนามยิงปืนที่เรามองพี่ก่อนที่จะขึ้นรถกลับบ้าน กับตอนที่หนีไปสิงคโปร์ไง แค่นั้นพี่ก็บอกกับตัวเองเลยว่าจะไม่ยอมให้มีเหตุการณ์อย่างนั้นเกิดขึ้นอีกเด็ดขาด”ปรินก้มมองแคท “จำได้แล้วค่ะ นั่นน่ากลัวเหรอคะ เพิ่งจะรู้นะเนี่ย”แคทยิ้ม “ยังจะยิ้มอีกพี่กลัวจริงๆนะ ไม่เชื่อถามชยากับเอกดูสิ”ปรินบอก “พี่เห็นด้วย เพราะวันนั้นพวกพี่ก็เห็น”ชยาบอก “ขอโทษนะคะที่ทำให้กลัว ไม่ได้ตั้งใจจริงๆค่ะ”แคทยิ้ม เธอเงยหน้ามองปริน “ไม่ว่ายังไงพวกพี่ก็ว่าเราน่ากลัว แต่ต่อไปนี้ไอ้ปรินห้ามทำให้แคทโมโห โกรธหรืองอนนะโว้ย มันมีผลกับลูก”เอกบอกยิ้มๆ “กูรู้แล้ว กูไม่เคยทำให้เมียกูโกรธ งอนหรือโมโหเลยนะตั้งแต่ไปตามง้อมาจากสิงคโปร์น่ะ ก็บอกแล้วไงว่ากูเข็ด”ปรินบอกเสียงจริงจัง ทุกคนพากันขำ “งั้นก็ตกลงว่าวันแต่งงานของพี่กับปราง แคทกับมายด์ไปเป็นเพื่อนเจ้าสาวนะ มึงสองคนก็ต้องไปเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวด้วยนะอย่าลืม”ชยาบอก “เออ ตามนั้น กูว่าพวกเรากลับกันได้แล้ว แคทจะได้พักผ่อนคนท้องต้องนอนมากๆ กูก็จะพาเมียกลับไปนอนเหมือนกัน”เอกบอกยิ้มๆ “นอนอย่างเดียวนะ ห้ามทำอย่

พ่อแม่ของปรินกับแคท ปราง ชยาเดินเข้ามาในห้องที่แคทนอนพักอยู่ หลังจากที่ไปดูลูกชายของทั้งคู่มาแล้ว ทุกคนบอกว่าหน้าลูกชายเหมือนปรินมากแต่ตาเหมือนแคท ปรางบอกว่าลูกของแคทกับปรินแข็งแรงดี ทุกคนจึงถามว่าได้ตั้งชื่อลูกกันไว้หรือยัง ปรินบอกว่าให้แคทเป็นคนตั้งเพราะเธอเป็นคนคลอดเขาออกมา แคทจึงตั้งชื่อเล่นว่า “เปรม” ส่วนชื่อจริงว่า “มนัสวีย์” ทุกคนเห็นด้วย นับจากวันที่แคทคลอดลูกชายออกมาจนถึงวันนี้ก็ได้3ปีแล้ว วันนี้แคทกับปรินได้จัดงานวันเกิดครบ3ขวบให้กับน้องเปรม ชยากับปรางมีลูกชาย1คนอายุ2ขวบ แล้วตอนนี้ปรางก็ตั้งท้องลูกคนที่สองได้3เดือนแล้ว มายด์กับชยามีลูกด้วยกันสองคน คนแรกเป็นผู้ชายอายุ3ปี1เดือน คนที่สองเป็นผู้หญิงอายุ1ขวบ ส่วนแคทมีลูกชายคือน้องเปรมแค่คนเดียว เพราะปรินไปทำหมั้นก่อนที่แคทจะออกจากโรงพยาบาลตอนคลอดน้องเปรม เขาทำตามที่บอกกับแคทว่าจะไม่ให้เธอมีลูกอีก เพราะไม่อยากให้เธอเจ็บและเขาก็ทำจริงๆ แคทยืนมองปรินที่จูงมือน้องเปรมเดินเล่นที่สนามหญ้าข้างแม่น้ำ แล้วสักพักปรินก็ปล่อยให้น้องเปรมไปเล่นกับลูกๆของชยากับเอก เขาเดินตรงมาหาแคทที่ยืนมองอยู่ แคทมองผู้ชายที่กำลังเดินตรงมาหาเธอ เข

แคทที่นอนหลับตาฟังอยู่บนเตียงได้ยินที่ปรินพูดก็ยิ่งสงสารเขา เธอรู้ว่าเขารักและเป็นห่วงมากมาตั้งแต่ก่อนที่จะเป็นแฟนกันแล้ว และก็ยังคงเป็นอย่างนั้นตลอดมา แคทพยายามกลั้นน้ำตาไว้ไม่ให้มันไหลออกมา เธอจะต้องไม่ยอมแพ้ จะต้องสู้และเข้มแข็งเพื่อเขาและตาเปรม ผู้ชายสองคนที่เป็นเหมือนชีวิตและลมหายใจของเธอ แคทตั้งใจแล้วว่าในเมื่อปรินไม่อยากให้เธอรู้เกี่ยวกับโรคที่เป็น เธอก็จะทำเป็นไม่รู้เพื่อให้เขาสบายใจ ครืด ครืด เสียงโทรศัพท์ของปรินดังขึ้น "ใครโทรมาหรือตาปริน"แม่ถาม "กวางคับแม่...เดี๋ยวผมขอออกไปรับโทรศัพท์ที่ระเบียงก่อนนะคับ"ปรินบอก ปรินเดินออกไปคุยโทรศัพท์ที่ระเบียงสักพักก็เดินกลับเข้ามา "บอกกวางหรือป่าวลูก ที่แคทเป็น"พ่อปรินถาม "บอกคับพ่อ กวางบอกว่าพรุ่งนี้จะพาพ่อกับแม่ขึ้นมา แต่ผมบอกไปแล้วว่ายังไม่ให้บอกแคท"ปรินบอก "ดีแล้วล่ะลูก พ่อแม่กับกวางมาจะได้ปรึกษากันว่าจะเอายังไงกันดี"พ่อปรินบอก ปรินพยักหน้า เขาเดินไปยืนที่ข้างเตียงมองดูแคทที่ยังหลับตาอยู่แล้วก้มลงไปจูบหน้าผากเธอเบาๆ ก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้ข้างเตียงแล้วกุมมือเธอไว้ด้วยมือทั้งสองข้างของเขา แล้วก็ก้มลงไปจูบมือของแคทแล้วก้มหน้า

แคทเข้าไปที่ห้องของเปรม เธอไปจูบหน้าผากและบอกลาเป็นครั้งสุดท้าย หลังจากที่บอกลาเปรมแล้ว แคทก็ลากกระเป๋าเดินทางออกมาหน้าบ้าน เธอยืนมองบ้านที่มีแต่ความรักจองเธอกับปริน แคทอยากจะจำมันไว้ในใจตลอดไป แล้วเธอก็เดินออกไปที่รั้วหน้าบ้านเปิดประตูเอาจดหมายที่เขียนถึงปรินเสียบไว้ที่ตู้จดหมายหน้าบ้านก่อนจะเรียกแท็กซี่ให้ไปส่งที่สนามบิน เช้าวันต่อมา ปรินตื่นมาตอนเช้า เขามองหาแคทไม่เจอ จึงเดินลงมาข้างล่างแล้วเดินหาไปทั่วบ้านก็ไม่มี เขาเดินออกไปที่สนามหน้าบ้านกับที่ศาลาใกล้แม่น้ำก็ไม่มี ปรินเดินกลับเข้ามาในบ้าน เขาเริ่มร้อนใจมากขึ้น "น้าอุ้มคับ เห็นแคทบ้างมั้ยคับ ผมเดินหาจนทั่วก็ไม่เจอเลย"ปรินถามน้าอุ้ม "น้าอุ้มก็ไม่เห็นนะคะ น้าเข้ามาตั้งแต่ตี4แล้วแต่ไม่เห็นคุณแคทลงมาเลยนะคะ"น้าอุ้มบอก มันผิดปกติแล้ว ปรินคิด เขาวิ่งกลับขึ้นไปที่ห้องนอนแล้วเปิดตู้เสื้อผ้าของเธอดู เขาเห็นว่าเสื้อผ้าบางตัวหายไป กระเป๋าเดินทางกับกระเป๋าสะพายก็หายไปด้วย เธอไปไหน ทำไมไม่บอกเขาหรือที่เธอพูดเมื่อคืน ปรินคิดได้อย่างนั้นก็โทรหาพ่อแม่ของเขา ปราง ชยา เอกกับมายด์ทันที ปรินเดินเข้าไปที่ห้องเปรม เปรมยังนอนหลับอยู่ เขาวิ่งลงม

ปรินกับลุงหมอขึ้นเครื่องบินไปถึงที่ออสเตรเลีย6โมงเย็นพอดี พอลงจากเครื่องบินก็ตรงไปโรงพยาบาลที่คิดว่าแคทนอนรอผ่าตัดอยู่ทันที เมื่อไปถึงโรงพยาบาลลุงหมอเข้าไปติดต่อกับทางโรงพยาบาลเพื่อจะขอพบผู้หญิงไทยที่มานอนรอผ่าตัด หลังจากที่ลุงหมอไปติดต่อก็รู้ว่าเป็นแคทจริงๆที่มาเข้ารับการผ่าตัด ลุงหมอบอกให้ปรินไปหาแคทที่ห้องพักส่วนลุงหมอจะไปคุยกับหมอที่จะทำการผ่าตัดแคท ปรินเดินไปที่ห้องพักที่แคทนอนอยู่ตามที่ลุงหมอบอก เมื่อถึงหน้าห้องปรินเปิดประตูเข้าไป เขาเห็นแคทนอนอยู่บนเตียงโดยที่ในมือถือรูปอยู่ แคทหันมามองเมื่อได้ยินเสียงประตูห้องเปิด "พี่ปริน!"แคทเรียกอย่างตกใจ เธอรีบลุกขึ้นนั่งบนเตียงทันที ทำให้หน้ามืดและปวดหัวจึงเอามือจับที่หัวและหลับตาลง "แคท!เป็นอะไร จะลุกขึ้นมาทำไม"ปรินวิ่งเข้ามาที่เตียงทันที "แค่หน้ามืดและปวดหัวนิดหน่อยค่ะ แล้วพี่ปรินมาได้ยังไงคะ แล้วรู้ได้ยังไงว่าแคทอยู่ที่นี่"แคทถาม เธอลืมตาแล้วมองหน้าเขา "นอนลงก่อน แล้วค่อยพูด"ปรินบอก เขาจับตัวเธอให้นอนลงไปที่เตียง "พี่ปรินคะ แคทขอโทษที่หนีมาแบบนี้ พี่ปรินจะโกรธแคทก็ได้นะคะ แต่พี่ปรินรู้ได้ยังไงและตามมาทำไมคะ ทำไมไม่ทำอย่างที่