All Chapters of รักหวานของนายเย็นชา: Chapter 21 - Chapter 30

หลังจากที่สายฟ้ายื่นเรื่องเอกสารฝึกงานกับทางมหาลัยเสร็จแล้ว ก็ถึงเวลาที่ต้องเข้าไปฝึกงานจริงซึ่งไม่ใช่เรื่องยากอะไรสำหรับเขา เพราะเขาเข้ามาทำงานที่บริษัทได้สักพักแล้วในตำแหน่งรองประธานกรรมการแต่เรื่องที่เขาเป็นห่วงที่สุดก็คงไม่พ้นเรื่องของรริน เขาไม่ค่อยมีเวลาให้เธอเหมือนเดิม เพราะงานเขายุ่งมากบางวันก็กลับดึกพอเขากลับมาถึงคอนโดเธอก็หลับไปแล้ว เขาทำได้แค่เพียงนอนกอดเธอทุกคืนเท่านั้นเช้านี้สายฟ้าตื่นขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวเดินออกมานอกห้องก็เห็นรรินกำลังตั้งโต๊ะอาหารเช้าอยู่ พอเธอที่ได้ยินเสียงเปิดประตูก็หันไปยิ้มให้เขา“อาหารเช้าเสร็จพอดีรีบมาทานเลยค่ะ”“ครับ”สายฟ้าเดินเข้าไปหารรินก่อนจะก้มลงหอมแก้มเธอทั้งสองข้างแล้วเดินไปนั่งประจำที่ของตัวเองเพื่อรอรรินให้มาทานอาหารเช้าพร้อมกันรรินเดินถือแก้วกาแฟของเขาและแก้วนมของเธอออกมาจากในครัวเธอวางแก้วกาแฟลงบนโต๊ะให้เขาก่อนจะเดินไปนั่งที่ของตัวเอง “กาแฟดำไม่ใส่น้ำตาลค่ะ”“ครับ มานั่งทานด้วยกันเร็ว”“ค่ะ”ทั้งคู่นั่งทานอาหารเช้าด้วยกันไม่นานก็จบมื้ออาหาร รรินอาสาเก็บและล้างจานเองโดยมีสายฟ้าช่วยอยู่ข้าง ๆ จนเสร็จสายฟ้าขับรถออกจากคอนโดเพื่อไปส่งรริ

ณ ผับ สถานที่สิงสถิตในยามค่ำคืนของเหล่านักท่องราตรีทั้งหลาย กายและพายุที่เดินเข้ามาในห้องประจำของพวกเขาก็เห็นสายฟ้าที่กำลังนั่งดื่มอยู่ก่อนแล้ว สร้างความแปลกใจให้กับพวกเขาเป็นอย่างมากจนอดไม่ได้ที่เอ่ยปากถามเพื่อนออกไป“วันนี้นึกยังไงถึงนัดพวกกูออกมากินเหล้าวะ ปกติมีแต่พวกกูนัดมึงแถมนี่ยังมารออีกผิดปกตินะมึงเนี่ย”“มึงนัดมามีเรื่องอะไรวะ”“รอก่อน”“ไอ้ห่า แล้วน้องรินคนสวยของกูไม่มาด้วยเหรอวะปกติตัวติดกันจะตาย”“มา”“อ้าว!!! แล้วน้องรินคนสวยของกูอยู่ไหน”“ผลั๊วะ” สายฟ้าตบหัวกายเสียงดังสนั่นก่อนจะได้ยินเสียงร้องโวยวายของกายดังตามมา“สัสสส ตบหัวกูทำไมว่ะ”“ก็มึงวอนตีนมัน น้องรินของมันไม่ใช่ของมึงมันยิ่งหวงกว่าจงอางหวงไข่อีก ไอ้ห่า” เป็นพายุที่ตอบกายแทนสายฟ้าเพราะถ้าให้สายฟ้าตอบวันนี้ก็คงไม่รู้เรื่อง“เชี้ย... แค่นี้ก็พูดไม่ได้”ทั้งสามคนนั่งดื่มและพูดคุยกันไปเรื่อยด้วยเรื่องทั่ว ๆ เพราะช่วงนี้พวกเขาไม่ค่อยได้เจอกันบ่อยเท่าไหร่นักต่างคนต่างยุ่งกับการฝึกงานของตัวเอง ทั้งสามที่นั่งคุยกันไปได้สักพักก็ต้องหันไปมองตามเสียงทักของที่คนเข้ามาใหม่“สวัสดีทุกคน”จิวที่เดินเข้ามาพร้อมกับเพื่อนเธออีกส

สองเดือนต่อมา บ้านหลังใหญ่ของสายฟ้าก็ถูกเนรมิตเป็นสถานที่จัดงานแต่งงานอันสวยงามหรูหราสมกับฐานะและความต้องการของคุณลออจันทร์ แม้กระทั่งชุดเจ้าสาวเธอเป็นคนสั่งตัดและจัดการเลือกแบบเองทั้งหมด จนรรินไม่ต้องทำอะไรเลยแค่รอเตรียมตัวเป็นเจ้าสาวอย่างเดียว เธอเกรงใจท่านมากแต่ท่านบอกว่าท่านเต็มใจและอยากจะเป็นคนทำให้เอง รรินซาบซึ้งใจมากที่ท่านรักและเอ็นดูเธอขนาดนี้แม้เธอจะไม่ใช่ลูกสาวแต่เป็นเพียงสะใภ้ก็ตามวันงานแขกเหรื่อต่างพากันทยอยเข้างานมาแสดงความยินดีเจ้าบ่าวเจ้าสาว สินสอดทองหมั้นจำนวนมากที่ฝ่ายชายมอบให้ฝ่ายหญิง ทำให้คนที่รู้จำนวนถึงกับตกตะลึงในความมากมายมหาศาล ยิ่งเห็นเจ้าบ่าวรูปหล่อดูแลเจ้าสาวแสนสวยอย่างดีจนทำให้สาว ๆ หลายคนพากันอิจฉา จนงานแต่งงานครั้งนี้เป็นที่พูดถึงกันอย่างมากพิธีการต่าง ๆ ผ่านพ้นไปด้วยดี จนถึงช่วงเวลาของการส่งตัวเข้าหอ พ่อแม่ของสายฟ้าและเพื่อน ๆ ต่างเข้ามาอวยพรและทยอยกันออกไปปล่อยให้เจ้าบ่าวกับเจ้าสาวอยู่ในห้องหอกันตามลำพัง“รินเหนื่อยไหมครับ”“ไม่เท่าไหร่ค่ะ พี่สายฟ้าเหนื่อยไหม”"พี่ไม่เหนื่อยเลย พี่ยังมีแรงอีกเยอะ แต่วันนี้รินของพี่สวยมากเลยรู้ไหมครับ" สายฟ้าลูบผมของเ

ตกค่ำ ปาร์ตี้ขนาดเล็กก็ถูกจัดขึ้นที่หน้าบ้าน มีเครื่องดื่มมากมายและอาหารทะเลที่กำลังส่งกลิ่นหอมอยู่บนเตาปิ้งโดยฝีมือการย่างของสองสาว ส่วนหนุ่ม ๆ นั่งดื่มกันอยู่ที่โต๊ะใกล้ ๆ กัน“น้องริน น้องวิว พอก่อนมานั่งกันเถอะ เดี๋ยวให้แม่บ้านมาทำแทน” พายุส่งเสียงเรียกสองสาวให้มานั่งด้วยกัน“ค่ะ/ค่ะ” สองสาวเดินมาที่โต๊ะ พร้อมนั่งลง“น้องรินวันนี้ดื่มด้วยกันนะ”“รินดื่มไม่เป็นค่ะ”“ลองสิ ดื่มนิดหน่อยก็ได้ ไอ้สายฟ้ามันไม่ว่าหรอก ใช่ไหมวะ” พายุยื่นแก้วเหล้าที่ชงอ่อน ๆ ให้รริน ก่อนจะหันไปพูดกับสายฟ้า“อืม”“ก็ได้ค่ะ” รรินรับแก้วเหล้าจากพายุขึ้นมาค่อย ๆ จิบก่อนเบ้หน้าให้กับรสชาติของเหล้าที่ไม่น่าพิสมัยเอาซะเลย“อี๊... ขม”“อย่าดื่มเยอะเดี๋ยวเมา” สายฟ้าบอกกับรริน“ค่ะ”ทั้งห้าคนนั่งดื่มเหล้า กินอาหาร และพูดคุยกันโดยมีกายเป็นคนสร้างบรรยากาศ สรรหาเรื่องแปลก ๆ มาเล่าให้สาว ๆ ฟังอย่างสนุกสนาน เริ่มดึกรรินเริ่มมึนจนต้องเอนตัวพิงอกของสายฟ้าและโอบแขนรอบลำคอแกร่งไว้ สายฟ้ากอดเอวรรินไว้หลวม ๆ ก้มจูบลงบนศีรษะเป็นครั้งคราว“จบจากที่นี่แล้วพวกพี่ไปเรียนต่อที่เดียวกันหรือเปล่าคะ” วิวถามขึ้นหลังจากที่รู้ว่าสายฟ้าต้อ

ตั้งแต่ที่รรินได้รถมาและถูกส่งไปเรียนขับรถ จนตอนนี้เธอเองขับรถเป็นแล้วสามารถขับรถไปไหนมาไหนได้โดยไม่ต้องไปกับคนขับเหมือนเดิม แต่จะต้องบอกศิวัฒน์กับคุณลออจันทร์ทุกครั้งที่ออกไปข้างนอก วันนี้เธอนัดกับวิวหลังเลิกเรียนว่าจะไปเดินเล่นที่ห้างกัน“วิว ทางนี้” รรินที่เห็นวิวเดินมาก็ร้องเรียกทันที“ริน.... วิวว่าเราไปหาอะไรกินกันก่อนเถอะอย่างอื่นค่อยว่ากัน”“จ้ะ”ทั้งคู่เดินเข้าไปในร้านปิ้งย่าง พอได้โต๊ะนั่งก็สั่งอาหาร ระหว่างที่รออาหารวิวก็ชวนรรินคุยและถามถึงพวกสายฟ้า“ริน พวกพี่สายฟ้าเป็นยังไงบ้าง”“พวกพี่เขาก็สบายดีนะ แต่ช่วงนี้พี่เขาเรียนหนักเลยไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไหร่”“อืม พวกพี่เขาไปก็จะเกือบปีแล้วนะ ไวจังเลย”“ใช่ เกือบปีแล้ว”“แล้วช่วงพี่เขาปิดเทอมไม่ได้มากลับมาบ้างเหรอ”“ไม่เลย”“เหรอ ไม่กลับทั้งสามคนเลยเหรอ”“ใช่จ้ะ”“แล้วรินไม่คิดจะไปหาพี่เขาบ้างเหรอ”“คุณพ่อคุณแม่บอกว่าจะไปหาพี่เขาอยู่นะแต่รอรินปิดเทอมก่อนจะได้ไปอยู่นานหน่อย”“ก็ดีนะวิวว่า จะได้เจอกันบ้างห่างกันเป็นปีไม่เคยเจอมีแต่โทรหารักทางไกลก็แบบนี้แหละต้องเชื่อใจกันถึงจะไปรอด”“อืม ถึงจะอยู่ไกล แต่รินเชื่อใจพี่สายฟ้ามากนะ”“ด