All Chapters of เสน่หาภรรยาในนาม: Chapter 21 - Chapter 30

“เอ๊ะ?? .. ไปไหนแล้วนะ” อัญญาที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จ เดินชัดผมที่เปียกหมาดๆ ออกมาจากห้องน้ำ สายตากลมก็สอดส่องหาร่างสูงของสามีตนเมื่อไม่เห็นว่าชายหนุ่มอยู่ในห้องนอน ร่างบางในชุดนอนบางเบา สาวเท้าเรียวไปทางเชื่อมติดกับห้องทำงานทันที เมื่อจำได้ว่าเมื่อคราวก่อนอนาคีนอุ้มพาเธอมาทางนี้ เมื่อคิดถึงภาพเหตุการณ์คราวก่อน ร่างบางก็ใบหน้าขึ้นสีระเรื่ออย่างเขินอาย สองมือจับแก้มนวลที่ตอนนี้กำลังร้อนขึ้นตามอารมณ์ “พรึ่บ! อ๊ะ??” เมื่อไม่ทันได้มองทางร่างงามจึงเดินไปชนอกแกร่งของเจ้าของร่างสูงที่เธอกำลังเดินตามหาอยู่อย่างจัง “เป็นอะไรหรือเปล่า!” อนาคีนกอดร่างงามไว้ในอกแน่นเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายเสียหลักล้มลงไป ก่อนจะพลิกร่างงามสำรวจเรือนร่างพร้อมเอ่ยถามอย่างร้อนรน “อะ อัญญาไม่เป็นไรค่ะ” เพราะปฏิกิริยาของอีกฝ่ายที่มองเธออย่างร้อนรน แววตาเจือไปด้วยความห่วงใยอย่างชัดเจน จนทำให้อัญญาตอบกลับอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักอย่างไม่คุ้นชิน ปกติแล้วเธอจะคุ้นชินกับอนาคีนที่มีท่าทีเรียบนิ่งเสียมากกว่า เพราะตั้งแต่แต่งงานกันมาก็ทำให้อัญญารับรู้ได้ว่าสามีเธอนั่นเป็นคนเคร่งขรึม พูดน้อย ถึงจะไม่ได้แสดงท่าทีเย็นช

วันนี้อัญญากับอนาคีน ก็มาทำงานด้วยกันตามเคยเพราะหญิงสาวต้องมาถ่ายแบบให้ที่บริษัทของชายหนุ่มอีกหนึ่งวัน วันนี้ทั้งคู่ค่อนข้างมาสายกว่าปกติเพราะกว่ากิจกรรมเมื่อคืน จะเสร็จสิ้นลงก็เกือบจะสว่างทำให้ทั้งคู่ได้พักผ่อนไม่ค่อยเต็มที่เท่าที่ควร แต่เพราะยังคงค้างงานอยู่จึงมาทำงาน ตอนแรกชายหนุ่มเองก็ฮึดฮัดไม่ยอมให้เธอได้ลุกมาทำงานแต่เพราะ อัญญาไม่อยากให้คนอื่นๆ ต้องเสียเวลางานเพราะตนเองจึงออดอ้อนชายหนุ่มให้มาทำงานจนได้ แต่กว่าสามีจอมเอาแต่ใจของเธอจะยอม ก็เล่นเอาเสียเวลาไปมากเลยทีเดียว แถมตั้งแต่เช้ามาชายหนุ่มก็เล่นเกาะติดกับเธอตลอดเวลาอีก กว่าจะปลีกตัวมาเข้าห้องน้ำเองได้ ก็ต้องให้ทำทีเง้างอนกลับไป จนทำให้ชายหนุ่มยอมปล่อยเธอ แต่ก็ยังคงย้ำพูดบอกให้เธอกลับมาเร็วๆ เพราะไม่อยากอยู่ห่างเธอ ต่อหน้าคนอื่นๆ อีก จนทำให้เธอนั้นทำหน้าแทบไม่ถูก เขินอายจนแทบอยากจะหนีให้รู้แล้วรู้รอดไป “หึ กลัว.. โดนแย่งจนไม่ยอมห่างกันเลยหรือไง เหอะ..” ในขณะที่อัญญากำลังล้างมือแล้วเผลอคิดถึงใครบางคนที่ทำให้ตัวเธอเองรู้สึกใจเต้นไม่เป็นจังหวะ เสียงเล็กแหลมของพีตาร์ก็พูดมาจากข้างหลังอย่างเย้ยหยัน “เอ๊ะ..?? ห้องน้ำมี

“อื่ม” เสียงหวานครางประท้วงในลำคอเมื่อใบหูขาวเนียนกำลังถูกใครบางคนรบกวน “ตื่นได้แล้วครับ เด็กดี” อนาคีนแสร้งกระซิบเสียงเบาข้างใบหูเล็ก ก่อนจะแกล้งเปาลมอุ่นร้อนไปด้วยเมื่อพูดเสร็จ “อืออ...” ร่างงามส่งเสียงในลำคอพร้อมขยับตัวเข้าซุกในอกแกร่งมากขึ้น เหมือนหาที่หลบภัย “ถ้าอัญญายังไม่ตื่น เห็นทีว่าคืนนี้... เราคงต้องนอนค้าง.. ที่นี่!! กันแล้วล่ะนะ” เสียงทุ้มต่ำ พูดอย่างอ่อนโยน แกล้งเว้นวรรคคำอย่างมีความหมายแฝงอย่างชัดเจน ก่อนจะใช้มือเรียวลูบไร้เส้นผมดำเงาอย่างแผ่วเบา จริงๆ แล้วอนาคีนเองก็ไม่อยากจะปลุกภรรยาตัวน้อยที่กำลังหลับอย่างสบายอยู่ในอ้อมอกของเขาเลย แต่ว่านี่ก็ใกล้จะถึงเวลาอาหารค่ำแล้ว หากปล่อยให้ร่างงามยังคงนอนหลับอยู่ เห็นทีว่าวันนี้เธอคงได้ทานมื้อค่ำดึกแน่ๆ เพราะกลัวเธอจะหิว อนาคีนเลยตัดสินใจที่จะปลุกเธอก่อนที่จะเลยเวลาอาหารมื้อค่ำไม่มากกว่านี้ แล้วจะส่งผลให้ภรรยาตัวน้อยของเขาเสียสุขภาพเอาได้ เมื่อร่างงามได้ยินเสียงของอีกฝ่ายพูดอย่างแกล้งหยอกเย้าเธอ อัญญาจึงยอมลืมตาขึ้นมาเพื่อมองค้อนอีกฝ่ายเหมือนเด็กที่ถูกขัดใจ พร้อมหายใจฟึดฟัดเป็นการประท้วงอย่างออกนอกหน้าอีกด้วย

พรึ่บ!! “อื่ม หอมจัง ซิ๊ดดด.. แถม แน่นด้วย!!” อนาคีนผละตัวลุกนั่งหลังตรงเมื่ออารมณ์ความต้องการที่เพิ่มมากขึ้นกำลังเล่นงาน จนต้องกระแทกจังหวะตอบรับกับร่างงามอย่างหนักหน่วงแนบแน่นมากยิ่งขึ้น เพื่อตอบสนองต่อความต้องการทางอารมณ์ที่ประทุขึ้นอย่างห้ามไม่ได้ ก่อนจะซุกไซร้ใบหน้าคมคายขบเม้มสูดดมกลิ่นกายหอมหวานของร่างงามอย่างอดทนไม่ไหว ก่อนจะพยายามขบกรามแน่นควบคุมอารมณ์กระซิบบอกเจ้าของร่างงามให้ได้รู้ตัว “อ๊ะ ๆๆๆ อื่มมม อื่อ ฮะ เฮียคีน อะ อัญญา สะ เสียวคะ ซิ๊ดด!!” อัญญาเองก็ทั้งเขินอายทั้งเร่าร้อน อารมณ์ตีกันแปรปรวนไปหมดจนต้องร้องครางเพื่อระบาย ปากก็พร่ำบอกอีกฝ่ายอย่างตะกุกตะกัก แทบฟังไม่ได้ศัพท์ เพราะแรงกระแทกที่ทั้งสองกำลังปรนเปรอให้แก่กัน “ซิ๊ดด.. เสียวมั้ย ครับ อือ เด็กดื้อ” อนาคีนขบกรามแน่นอย่างพยายาม ก่อนจะพูกหยอกเย้าร่างงามเบื้องหน้าด้วยแววตาเป็นประกายแสดงความปรารถนาอย่างไม่ปิดบัง “อื่มม.. อ๊ะ เฮียคีน อ๊ อ๊ะๆๆๆ” ดวงตากลมทะลึ่งมองดวงตาดำสนิทของคนตัวโตอย่างเอาเรื่อง เธอเลี่ยงที่จะไม่ตอบคำถามแต่เรียกชื่ออีกฝ่ายอย่างแฝงความขุนเคืองใจที่ถูกอีกฝ่ายว่าเธอเป็นเด็กดื้อ “หื่มมม..”

หลายวันมานี้ทั้งอนาคีนและอัญญากลับไปทำงานของตัวเองตามปกติ ถึงแม้ว่าอนาคีนจะงานค่อนข้างยุ่งมากแต่ก็มีเวลาให้กับภรรยาตัวน้อยเสมอ แถมช่วงนี้อนาคีนค่อนข้างที่จำกัดงานของเธอให้น้อยลงด้วยโดยแต่ละงานทางที่เธอจะทำก็เหมือนต้องบอกกับชายหนุ่มตลอด ถึงกระทั้งเวลางานชายหนุ่มเองก็จะต้องโทรมาเช็คทุกครั้งเช่นกัน ถ้าเธอเสร็จจากงานก่อนก็จะตรงไปหาชายหนุ่มที่บริษัท แต่หากเธอเลิกดึกอนาคีนจะเป็นฝ่ายมารับเธอด้วยตัวเอง ทำให้หลายวันมานี้ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ค่อนข้างดีเป็นพิเศษถึงแม้ชายหนุ่มจะคอยเช็คตลอด แต่อัญญาเองก็ไม่ได้รู้สึกอึดอัดอะไร แถมยังรู้สึกดีอีกต่างหากที่อนาคีนนั่นใส่ใจ และดูแลเธออย่างอ่อนโยนทุกวัน “สามี” อัญญาจับโทรศัพท์เครื่องหรูขึ้นมาดู ก่อนหน้าจอจะปรากฏคำสรรพนามที่คุ้นตา “เฮียถึงแล้ว กำลังจะเข้าประชุมนะครับ มีอะไรโทรมานะครับ” ก่อนเสียงหวานจะพูดตอบรับ น้ำเสียงทุ้มต่ำแสนคุ้นเคยก็พูดรายงานก่อนทันที “ค่ะ” ใบหน้างามยกยิ้มเล็กน้อยก่อนจะตอบรับอีกฝ่ายเสียงหวาน “ตามที่ตกลงนะครับ ทำงานตามตาราง เสร็จแล้วโทรบอกเฮียด้วยนะครับ” อนาคีนเค้นเสียงจริงจังบอกทางปลายสายอีกครั้ง “รับทราบค่ะ คุณ