เสน่หาภรรยาในนาม

เสน่หาภรรยาในนาม

last updateLast Updated : 2025-05-11
By:  เนตรนCompleted
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
Not enough ratings
38Chapters
277views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

ฉันก็คิดเหมือนกัน ดูจากรูปลักษณ์ต่างๆ ของคุณก็ดูดีออก ฉันเองก็ดูดีเช่นกัน “งั้นเรามาแต่งงานกันเถอะ”

View More

Chapter 1

คุณหนูอัญญา

اكتشفت ليلى منصور أن زوجها كمال الرشيد يخونها.

كان يخونها مع طالبة جامعية.

في يوم ميلاد كمال، أعدت ليلى مائدة طعام منذ وقت مبكر. وفجأة، "طن"—رن هاتف كمال الذي نسيه في المنزل، فرأت ليلى رسالة من تلك الطالبة الجامعية.

"أصبت نفسي وأنا أحمل الكعكة، أوجعني ذلك، أوووه"

وأرفقت الصورة برسالة.

الصورة لم تظهر وجهها، بل ساقيها فقط.

كانت الفتاة في الصورة ترتدي جوارب بيضاء مرفوعة، وحذاء أسود مدور الرأس، وتنورة جامعية زرقاء وبيضاء مرفوعة قليلا، تكشف عن ساقين مشدودتين ناعمتين بغاية الجمال.

ركبتاها البيضاوان بدتا متورمتين فعلا، وجسدها الشاب المتوهج، مع تلك الكلمات الدلعة، كانت تنضح بإغراء محرم.

يقال إن كبار رجال الأعمال الناجحين يفضلون هذا النوع بالذات حين يختارون عشيقاتهم.

قبضت ليلى على الهاتف بشدة حتى شحب لون أطراف أصابعها.

طن.

وصلت رسالة جديدة من الطالبة الجامعية.

"سيد كمال، نلتقي الليلة في فندق السحاب، سأحتفل بعيد ميلادك~"

اليوم عيد ميلاد كمال، وعشيقته بالخارج تخطط للاحتفال به.

أخذت ليلى حقيبتها وتوجهت مباشرة إلى فندق السحاب.

كانت تريد أن ترى كل شيء بعينيها.

كانت تريد أن تعرف من هي تلك الطالبة الجامعية!

...

وصلت ليلى إلى فندق السحاب، وكانت تنوي الدخول.

لكنها رأت والديها، حازم منصور ونسرين خازن، فتقدمت بدهشة وقالت: "أبي؟ أمي؟ ما الذي تفعلانه هنا؟"

تجمد الاثنان، وتبادلا نظرة سريعة قبل أن يقول حازم بنبرة مترددة: "ليلى، أختك عادت من الخارج، جئنا معها إلى هنا."

جميلة منصور؟

نظرت ليلى من خلال الزجاج اللامع، فرأت جميلة بالداخل، وتجمدت في مكانها.

كانت جميلة ترتدي نفس التنورة الزرقاء والبيضاء التي ظهرت في صورة الرسالة تماما.

إذا، الطالبة الجامعية لم تكن سوى أختها جميلة.

جميلة ولدت جميلة فعلا، تلقب بـ "الوردة الحمراء" في مدينة البحر، والأهم أنها تملك أجمل ساقين في المدينة، كم من الرجال انحنوا أمامهما.

واليوم، استخدمت أختها تلك الساقين لإغواء زوج أختها.

ضحكت ليلى بمرارة، ثم استدارت نحو والديها وقالت: "يبدو أنني آخر من يعلم."

قال حازم بتردد: "ليلى، سيد كمال لم يكن يحبك من الأساس."

وأضافت نسرين: "صحيح، تعلمين كم من النساء في مدينة البحر يطمعن في كمال، فبدل أن تذهب لواحدة غريبة، فلتكن لأختك."

شدت ليلى قبضتيها وقالت: "أنا أيضا ابنتكما!"

ثم استدارت وغادرت دون أن تنظر خلفها.

نادتها نسرين من خلفها فجأة: "ليلى، أخبريني، هل لمسك كمال من قبل؟"

توقفت خطوات ليلى فجأة.

تدخل حازم بنبرة صارمة: "لا تعتقدي أننا ظلمناك. في الماضي، كان كمال وجميلة يعتبران الثنائي المثالي، لكن بعد الحادث الذي جعله في غيبوبة، اضطررنا لجعلك تتزوجينه بدلا منها."

نظرت نسرين إلى ليلى بازدراء وقالت: "انظري لنفسك، خلال ثلاث سنوات من الزواج كنت مجرد ربة منزل تدورين حول زوجك، بينما أصبحت جميلة راقصة باليه رئيسية. إنها البجعة البيضاء وأنت البطة القبيحة. بماذا تنافسينها؟ أعيدي كمال إليها فورا!"

كانت كلماتهم كالسكاكين تغرس في قلب ليلى، فغادرت ودموعها تلمع في عينيها.

...

عادت ليلى إلى الفيلا، وكان الظلام قد حل. كانت قد منحت الخادمة أمينة إجازة، فبقيت وحيدة في المنزل، دون أن تشعل أي ضوء، وسط صمت قاتم وبرودة موحشة.

جلست وحدها في الظلام عند مائدة الطعام.

كانت المائدة مليئة بالطعام الذي أصبح باردا، وبجانبه كعكة من صنع يديها، كتب عليها: "زوجي العزيز، عيد ميلاد سعيد."

بدت تلك الكلمات مؤلمة في عينيها، تماما مثلها هي، مجرد نكتة تافهة.

كان كمال وجميلة يعرفان في الوسط بأنهما الثنائي المثالي. الجميع يعلم أن الوردة الحمراء، جميلة، كانت معشوقته، لكن بعد حادث مفاجئ قبل ثلاث سنوات جعله في غيبوبة، اختفت جميلة تماما.

حينها، أعادتها عائلة منصور من الريف وأجبروها على الزواج بكمال بدلا من أختها.

وعندما علمت أنه كمال، الرجل الذي أحبته طوال حياتها، وافقت بقلب راض.

طوال ثلاث سنوات من الزواج، ظل كمال في غيبوبة، وبقيت ليلى ترعاه دون توقف، لا تخرج، لا تخالط الناس، كرست نفسها لعلاجه، وتحولت إلى ربة منزل لا تعرف سوى خدمته، حتى استعاد وعيه أخيرا.

أخرجت ليلى ولاعة وأشعلت الشموع.

في وهج الضوء الخافت، رأت انعكاس نفسها في المرآة المقابلة: امرأة بملابس منزلية رمادية باهتة، رتيبة، بلا أي لمسة أنوثة أو بهجة.

أما جميلة، فقد أصبحت خلال هذه السنوات راقصة باليه أولى، مليئة بالحياة، مشرقة، فاتنة.

هي كانت البطة القبيحة.

وجميلة هي البجعة البيضاء.

وبعد أن استعاد كمال وعيه، عاد ليمشي من جديد مع البجعة البيضاء، تاركا خلفه تلك البطة القبيحة.

هاه، كل ما عاشته خلال تلك السنوات لم يكن سوى قصة وهمية من طرف واحد.

كمال لم يحبها أبدا، أما هي، فكانت تحبه بكل كيانها.

يقولون إن من يقع في الحب أولا، هو الخاسر دائما، واليوم، جعلها كمال تخسر كل شيء.

امتلأت عينا ليلى بالدموع، ثم أطفأت الشموع.

وعادت الفيلا لتغرق مجددا في ظلام مطبق.

وفي تلك اللحظة، سطع ضوء قوي من الخارج—سيارة رولز رويس فانتوم اندفعت بسرعة وتوقفت على العشب، إنها سيارة كمال.

ارتجفت أهداب ليلى، لم تصدق أنه عاد.

كانت تظن أنه لن يعود إلى المنزل الليلة.

فتح باب الفيلا، ودخلت من خلاله قامة طويلة، أنيقة، مكسوة ببرودة الليل، لقد عاد كمال.

لطالما كانت عائلة الرشيد من أرقى العائلات في مدينة البحر، وكان كمال ولي عهدها الذهبي. منذ صغره أظهر موهبة مذهلة في عالم الأعمال، حصل على شهادتين ماجستير من هارفارد في سن السادسة عشرة، وأطلق شركته الأولى في وول ستريت محققا نجاحا مدويا، ثم عاد إلى الوطن ليتسلم إدارة مجموعة الرشيد ويعتلي مكانة أغنى رجل في مدينة البحر.

دخل كمال بخطوات واثقة، وصوته العميق الممزوج بالبرود سأل: "لماذا الظلام؟"

"طقطق."

مد يده وأشعل مصباح الحائط.

أجبرها الضوء الساطع على إغماض عينيها للحظة، ثم فتحتها لتنظر إليه.

كان كمال يرتدي بدلة سوداء مصممة خصيصا له، وسامته المثالية، وتناسق جسده، وتلك الهالة النبيلة الباردة التي تحيط به، جعلت منه حلما للكثيرات من بنات الطبقة الراقية.

نظرت ليلى إليه وقالت: "اليوم عيد ميلادك."

لم يظهر على وجه كمال الوسيم أي تعبير، فقط رمق المائدة بنظرة فاترة وقال: "لا تضيعي وقتك مرة أخرى، لا أحتفل بهذه الأشياء."

ابتسمت ليلى بسخرية خفيفة وسألت: "لا تحتفل بها، أم أنك لا تريد الاحتفال معي؟"

نظر إليها كمال، لكن نظرته كانت باهتة، وكأنه لا يرى جدوى من النقاش، وقال: "كما تشائين."

قالها ثم صعد إلى الطابق العلوي دون تردد.

كان دائما هكذا معها.

لم تستطع يوما تدفئة قلبه البارد مهما فعلت.

وقفت ليلى ونظرت إلى ظهره المتجهم وقالت: "اليوم عيد ميلادك، أردت أن أقدم لك هدية."

لم يتوقف كمال، ولم يلتفت، فقط قال: "لا حاجة لي بها."

ابتسمت ليلى، ورفعت شفتيها بهدوء وقالت: "كمال الرشيد، دعنا نطلق."

كان كمال قد وضع قدمه على الدرجة الأولى من السلم، لكنه توقف فجأة، واستدار لينظر إليها بعينيه السوداوين العميقتين، مركزا نظراته عليها.

Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters
No Comments
38 Chapters
คุณหนูอัญญา
เพล้ง!!! เสียงข้าวของถูกทิ้งขว้างลงกระจัดกระจายเต็มพื้นห้องสีเหลี่ยมสีขาวสะอาดห้องหนึ่ง อุปกรณ์เครื่องแต่งหน้าต่างๆ ถูกมือเรียวขาวเนียนกวาดลงพื้นภายในพริบตา .................. ก่อนหน้านั่น "นี่หล่อนว่ายัยคุณหนูไฮโซนั่นจะมาร่วมเดินแบบงานนี้ด้วยหรอ" เสียงเล็กแหลมของหญิงสาวร่างอ้วนพูดอย่างจีบปากจีบคอด้วยท่าทางหมั่นไส้ "ก็แหงล่ะ เธอเป็นลูกสาวใครล่ะ" หญิงสาวร่างบางอีกคนพูดโต้ตอบทันควัน "ถึงว่า ที่มีชื่อเสียงได้จนถึงตอนนี้ก็คงเป็นเพราะบ้านใหญ่ บ้านรวยน่ะสิ" หญิงสาวร่างอ้วนพูดสมทบ พร้อมทั้งเบ้ปากมองบนขณะพูดถึงบุคคลที่สามอย่างเหลืออด "นี่ยังไม่รวมที่ว่าใช้เรือนร่างหน้าตาหากินอีกนะ สงสัยจะอ่อยไปทั่ว" "ฮึ่ยยยย... ฉันล่ะไม่อยากจะพูด" "ฉันนะไม่อยากมาร่วมงานด้วยเลยจริงๆ ได้ข่าวว่าหล่อนน่ะ เรื่องมากเป็นที่สุดด้วยแหละแก" "ฉันก็ไม่อยากมาหรอก ถ้ารุ่นพี่ผู้จัดไม่มาขอร้องฉันคงไม่มา" สองสาวพูดคุยถึงบุคคลที่สามอย่างสนุกปาก พร้อมทั้งแสดงท่าทีไม่พอใจอย่างเห็นได้อย่างชัดเจน ตึก ตึก ตึก "งั้นก็ไม่ต้องทำ!!!" เพล้งงงง!!!! เพี้ยะ เพี้ยะ เท้าเรียวก้าวเข้ามาในห้องด้วยเสียง
last updateLast Updated : 2025-05-11
Read more
นี่แหละ.. ฤทธิ์คุณหนู!
ก่อนสถานการณ์จะกลับมาปกติดังเดิมได้ก็แทบจะทำให้ผู้จัดหัวหมุนกันเลยทีเดียว หลายฝ่ายต้องวิ่งวุ่นกันให้ขวักอย่างฉุกละหุก ต้นเหตุเพราะสองสาวช่างแต่งหน้าทำผมผู้ก่อเรื่อง ที่ดันไม่เจียมตัว ไปหาสะดุดตออย่างคุณหนูอัญญาเข้า ทำให้ทุกฝ่ายต่างใจหายใจคว่ำกันไปตามๆกัน เนื่องจากคุณหนูอัญญาเป็นนางแบบตัวเอกในงานคืนนี้เสียด้วย แต่ก็ยังถือว่าโชคดีที่คุณหนูอัญญาไม่ถือโทษโกรธเอาเรื่อง จึงยอมปล่อยผ่านไป แต่ก็อย่างว่าถึงสาวเจ้าจะออกปากพูดแบบนั้นแล้ว แต่อนาคตของสองสาวตัวต้นเหตุก็คงดับวุบไปในพริบตาอย่างแน่นอน แขกเหรื่อในงานต่างหลั่งไหลเข้างานกันอย่างขวักไขว่ เนื่องจากวันนี้เป็นงานประมูลเครื่องประดับจิวลี่เพื่อการกุศล ที่ใหญ่ที่สุดแห่งปี เพราะหนึ่งปีจะถูกจัดขึ้นหนึ่งครั้ง เครื่องประดับต่างๆ จะถูกออกแบบขึ้นใหม่โดยแรงบันดาลใจของผู้ที่เป็นเจ้าของก่อนจะให้ดีไซน์เนอร์มืออาชีพระดับประเทศมารังสรรค์ผลงานให้ ซึ่งนอกจากผู้ประมูลจะได้ผลงานตามที่ตัวเองอยากได้แล้ว ยังมีสิทธิพิเศษจากทางบริษัทในเครือจิวลี่ชั่นนำของประเทศอีกด้วย ทั้งนี้คือปัจจัยหลักที่น่าดึงดูดผู้คน รวมถึงเหล่าบรรดาคนดังจึงแห่กันมาร่วมงานนี้กันอย่างล้นหลา
last updateLast Updated : 2025-05-11
Read more
คุณหนูแผงฤทธิ์
เหตุการณ์ต่างๆ เกิดขึ้นด้วยความรวดเร็วจึงทำให้ผู้คนต่างตื่นตกใจกันเป็นอย่างมาก เหล่าบรรดาบอดี้การ์ด ทีมงาน และนักข่าวต่างรีบวิ่งกู่เข้ามาอย่างวุ่นวาย "ไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้นคะ" นักข่าวสาวที่วิ่งมาถึงคนแรกก็รีบยื่นไมค์ไปข้างหน้าหญิงสาวร่างบางที่ตกลงมาข้างเวทีก่อนทันที ร่างบางถูกช่วยพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นยืน เธอรีบสำรวจมองตัวเองก่อน แต่โชคดีที่เวทีไม่ได้สูงมากจึงทำให้ นางแบบสาวชื่อดัง อย่างดีน่า ไม่ได้รับบาดเจ็บมากนัก "อะ เอ่ออ.. เหตุการณ์มันเกิดขึ้นเร็วมาก ดีน่าก็ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ อึก!!" ดีน่าแสร้งพูดด้วยท่าทางที่เป็นฝ่ายได้รับบาดเจ็บก่อนจะชายตามองไปยังอัญญาอย่างมีความนัยแฝงว่า ตัวเธอไม่รู้เรื่องอะไร คงต้องถามอีกฝ่ายแล้วล่ะ "เอ๋.. เมื่อกี้เห็นเหมือนคุณอัญญาจะล้ม แต่ทำไมคนที่ตกเวทีคือคุณดีน่าล่ะคะ/ครับ" "อื่ม ใช่ๆๆ" นักข่าวเริ่มกู่เข้ามากันมากขึ้น เมื่อเห็นปฏิกิริยาท่าทางของดีน่าที่ตอบนักข่าวสาวเมื่อสักครู่ ทุกคนต่างก็ถกเถียงกันและกำลังดันตัวหมายจะเข้าไปสัมภาษณ์ผู้ที่เหมือนเป็นตัวการของอุบัติเหตุครั้งนี้ เมื่อสถานการณ์เริ่มวุ่นวาย เหล่าบรรดาทีมงาน และบอดี้การ์ด ผู้ดู
last updateLast Updated : 2025-05-11
Read more
ดูตัว
บรืนนน เอี๊ยดดด!! เป็นปกติของคฤหาสน์ ตระกูล หรรษดินทร์ ที่จะได้ยินเสียงเครื่องยนต์รถหรู ที่ดังกระหึ่มมาแต่ไกล เป็นสัณญานบ่งบอกว่าคุณหนูกำลังกลับบ้าน "อ้าว ป๊า ม๊า ยังไม่นอนหรอคะเนี่ย" อัญญาสาวเท้าเรียวเข้ามาในบ้านอย่างอารมณ์ดี ปกติทุกวันหญิงสาวจะกลับดึกบ้าง เพราะงานของเธอที่มีเวลาไม่แน่นอน แต่หากกลับดึก ผู้เป็นพ่อกับแม่ก็จะนอนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เมื่อตอนหญิงสาวเข้าวงการใหม่ๆ พ่อกับแม่ก็ค่อนข้างเป็นห่วงรบเร้าไม่อยากให้เธอทำงานแบบนี้ แต่พอเริ่มปรับตัวได้และเธอเองก็พิสูจน์ให้ท่านเห็นว่าเธอทำมันได้ดี ผู้เป็นพ่อกับแม่ที่แสนใจดีของเธอก็เลยตามใจลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนอีกตามเคย "ยังหรอกจ๊ะ พอดีม๊ากับป๊าของลูกมีเรื่องจะคุยกับหนูหน่อยน่ะจ่า" กัญญา ผู้เป็นแม่เอ่ยบอกอย่างอ่อนโยน พร้อมเข้ามาดึงลูกสาวเข้าไปโอบอย่างเช่นเคยทำเป็นประจำ "ป๊ากับม๊า มีอะไรหรอคะ" เมื่อเดินมาถึงโซฟาห้องนั่งเล่น อัญญาก็เอ่ยถามด้วยใบหน้าแย้มยิ้มอย่างร่าเริง "คือ ปีนี้ลูกหนู ก็อายุ ครบ 26 ปีแล้ว ป๊าก็อยากแนะนำใครบางคนให้หนูได้ทำความรู้จักสักหน่อยน่ะ" เอกภพ ผู้เป็นพ่อเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน มือหนาลูบผมยาวสร
last updateLast Updated : 2025-05-11
Read more
งั้นเรามาแต่งงานกันเถอะ
ณ ร้านอาหารสุดหรูใจกลางเมือง ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งกำลังย่างกรายไปนั่งตามหมายเลขโต๊ะที่สั่งจองไว้ ใบหน้าคมจ้องมองนาฬิกาเรือนหรูเพื่อเช็คดูเวลา "เฮียคีน หรือเปล่าคะ" เสียงใสเอ่ยทักทายชายหนุ่มตามที่ ผู้เป็นพ่อกับแม่ให้ข้อมูลมาทันที "ครับ" ชายหนุ่มหันมาจ้องมองร่างระหงเบื้องหน้าด้วยใบหน้าเรียบเฉย "ดีเลย คุณสั่งอะไรหรือยัง ฉันว่าวิวข้างนอกสวยออก เราสั่งเครื่องดื่มไปข้างนอกกันดีมั้ยคะ" ไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายตอบรับ อัญญารีบพูดเชิญชวนชายหนุ่มก่อนทันที "ตามใจ" ชายหนุ่มตอบด้วยใบหน้าเรียบ พร้อมเดินออกไปกับหญิงสาวเบื้องหน้า พอสั่งเครื่องดื่มเสร็จสรรพ ทั้งคู่ก็เดินออกมาด้านนอกก่อนจะเดินไปตรงโต๊ะริมแม่น้ำ "เรียกฉันอัญญา ก็ได้ คุณก็คงรู้มาบ้างแล้ว" อัญญานั่งลงก่อนจะพูดกับชายหนุ่มเบื้องหน้าด้วยท่าทีสบายๆ เป็นกันเองอย่างธรรมชาติ "ผมอนาคีน หรือจะเรียกอย่างที่คุณเรียกก็ตามใจ" อนาคีนปรายตามองใบหน้างามเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยบอกด้วยท่าทีเรียบเฉยดังเดิม ปกติอนาคีน ก็เป็นประเภทพูดน้อยอยู่แล้ว ส่วนตัวเขาไม่ค่อยถนัดพูดคุยทั่วไป แต่ถ้าเป็นการเจรจาธุรกิจก็เป็นอีกเรื่อง พอมองดูดีๆ แล้วเธอค
last updateLast Updated : 2025-05-11
Read more
แต่งงาน
หลายสัปดาห์ที่ผ่านมา หลังจากทั้งคู่ได้ตกลงจะแต่งงานกัน ทุกอย่างก็ถูกจัดขึ้น อย่างมีกำหนดการ ทั้งอนาคีน และอัญญาก็ไม่ได้เจอหน้ากันอีกเลย เพราะมัวแต่วุ่นอยู่กับงานของตัวเอง จึงให้ผู้ใหญ่ทั้งสองฝั่งเป็นผู้จัดงานทั้งหมด ในห้องกว้างสีขาวสะอาดตา เหล่าบรรดาช่างแต่งหน้าทำผม ต่างวิ่งวุ่นกันไปมาอย่างชุลมุนวุ่นวาย เพราะการแต่งงานในครั้งนี้เป็นงานใหญ่มาก ซึ่งจะมีอะไรผิดพลาดแม้แต่อย่างเดียวไม่ได้ ช่างและทีมงานทุกคนล้วนเป็นมืออาชีพ มือทองของประเทศกันทั้งนั้น หญิงสาวร่างงามกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้โซฟาตัวหรูกลางห้อง ดวงตากลมโตหลับตาพริ้ม ปล่อยให้บรรดาช่างทั้งหลายช่วยจัดการกับตัวเองอย่างว่าง่าย สามชั่วโมงต่อมาทุกอย่างถูกเตรียมอย่างเรียบร้อย ทุกอย่าง แขกเหรื่อมากมายกำลังหลั่งไหลเข้ามาในงานกันมากหน้าหลายตา ห้องจัดเลี้ยงใหญ่โตของโรงแรมชื่อดังนั้นเล็กลงไปถนัดตา เมื่อผู้คนมากมายกำลังทยอยกันเข้ามาร่วมงานอย่างคับคลั่ง บรรยากาศภายในงานเป็นไปอย่างเรียบร้อย หรูหรา แขกเหรื่อต่างจับจองที่นั่งกันอย่างเป็นระเบียบ เหล่าบรรดาผู้สื่อข่าวทุกสำนักพิมพ์มีชื่อกำลังทยอยเข้ามาจับจองมุมต่างๆ เพื่อทำข่าวใหญ่แห่งปีอีกข
last updateLast Updated : 2025-05-11
Read more
เข้าหอ
เมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้นลง รถคันหรูกำลังเคลื่อนตัวเข้ามาภายในเขตคฤหาสน์สุดหรูสไตล์ตะวันตก ที่ถูกจัดให้เป็นเรือนหอของทั้งคู่รวมทั้งเป็นห้องหอในคืนแรกของการแต่งงานด้วย ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายต่างพากันมายินดีอวยพร ส่งเจ้าสาวและเจ้าบ่าวเข้าห้องหอกันด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ด้วยความยินดี ภายในห้องนอนหรูหราใหญ่โต มีเครื่องอำนวยความสะดวกครบครัน สองหนุ่มสาวกำลังนั่งพักกายที่เหนื่อยล้าจากการพบประผู้คนมา อย่างเงียบสงบ "งั้นคุณไปอาบน้ำก่อนแล้วกัน ฉันขอไปเปลี่ยนชุดก่อน" เมื่อพูดจบร่างบางก็เดินโซเซเล็กน้อยก่อนจะเข้าไปห้องแต่งตัว "ตึง อุ๊!!!" เสียงแขนเรียวกระแทกเข้ากับตู้กระจกบานใหญ่เข้าอย่างจัง พร้อมเสียงหวานที่ร้องออกมาด้วยความเจ็บ ก๊อกๆๆ "เป็นอะไรหรือเปล่า" เมื่อได้ยินหญิงสาวร้องเสียงหลง อนาคีนก็รีบสาวเท้ามาถามไถ่อีกฝ่ายทันที "มะ ไม่ เป็นไรค่ะ" อัญญาจับแขนตัวเองเเน่นก่อนจะตอบอีกฝ่ายไปด้วยความเกรงใจ "มีอะไรให้ช่วยมั้ย" อนาคีนถามอย่างลังเลอีกครั้ง เพราะจากที่สังเกตมาชุดของหญิงสาวน่าจะค่อนข้างถอดยากน่าดู และในห้องนี้ก็มีเพียงเขาและเธอ หากเขาไม่ช่วยเห็นทีคืนนี้เธอก็คงไม่ได้พักผ่อนเป็นแน
last updateLast Updated : 2025-05-11
Read more
เราเป็นสามีภรรยากัน!
เมื่อร่างแกร่งทนต่อความต้องการของตัวเองไม่ไหว เขาจึงรีบกดความแข็งแกร่งเข้าไปในดอกไม้งามทันที "อ๊.. อึก จะ เจ็บ!!" "ฮื่อออ.. เจ็บบบบ" ร่างบางร้องอย่างเจ็บปวดน้ำตาไหลพราก อย่างน่าสงสาร อึก!! "ไม่ต้องกลัวนะ อย่าเกรง" ชายหนุ่มพยายามควบคุมความต้องการที่มีอยู่ของตัวเอง ก่อนจะพูดปลอมพร้อมจูบซับน้ำตาให้หญิงสาวร่างเล็กใต้ร่างก่อนจะ บดจูบที่ริมฝีปากอวบอิ่มอย่างเรียกร้อง "อื่ม อือ.." ทั้งสองร่างเริ่มส่งเสียงครวญครางอีกครั้ง เมื่อความรู้สึกปรารถนาเข้าครอบงำคนทั้งคู่ อนาคีนเองก็บดจูบอัญญาอย่างเร้าร้อนเรียกร้องมากขึ้น จนทำให้ร่างบางเผลอไผลไปกับสัมผัสวาบวามที่ชายหนุ่มมอบให้อย่างหลงลืมความเจ็บแปรเปลี่ยนเป็นความต้องการที่กำลังปะทุขึ้น "อึก อ๊ะ" "เจ็บบ!! อึก" เมื่อหญิงสาวร่างบางเริ่มพร้อมอย่างเต็มที่ตัวเขาเองก็รุ่มร้อนจนทนไม่ไหว เหมือนร่างกายจะแตกเป็นเสี่ยงๆ อย่างทรมาน ชายหนุ่มตัดสินใจดันแก่นกายแข็งแกร่งเข้าไปในดอกไม้งามอย่างยากลำบากอีกครั้ง ทั้งสองร่างกรองกอดกันอย่างแนบแน่น ทรมานด้วยความปรารถนาถึงขั้นสุด บทเพลงรักกำลังบรรเลงขึ้นภายใต้ ห้องนอน
last updateLast Updated : 2025-05-11
Read more
ตัดสินใจ
หลังจากอัญญาและอนาคีน แต่งตัวเสร็จทั้งคู่ก็ลงมาทานอาหารด้วยกัน แต่บรรยากาศกลับเงียบสนิทไม่มีใครเอ่ยพูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว ทั้งสองคนนั่งทานอาหารยามสายโดยไม่มีใครพูดอะไร ซ้ำยังเวลานั่งทานอาหารทุกครั้งที่ทั้งคู่เผลอสบตากันเข้า ก็จะเป็นอัญญาเองที่ชอบเบี่ยงสายตาหลบสายตาคมสีดำสนิทนั่นอย่างไม่รู้สาเหตุ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรแต่ความรู้สึกทุกครั้งที่ถูกเขาจ้องมอง ตัวเธอเองจะรู้สึกเหมือนตัวเขาแผ่ความไม่พอใจออกมาทางสายตา แต่ก็จะให้เธอเผชิญหน้ากับเขาโดยที่ทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย ตัวเธอเองก็เหมือนจะยังไม่พร้อมและทำใจยังไม่ได้ ไม่ใช่รังเกียจหรือไม่พอใจ แต่เป็นเพราะเธออายจนสุดจะทนต่างหากเล่า ทุกครั้งทุกเวลาเธอเคยเป็นสายมั่น สาวสมัยใหม่ คุณหนูที่ไม่เคยกลัว หรือหวั่นไหวกับอะไร กับเรื่องที่เธอเป็นคนเลือกเเละตัดสินใจยิ่งไม่ใช่เรื่องที่เธอจะต้องมาคิดหวั่นใจเลยด้วยซ้ำ เพราะทุกเรื่องที่เธอตัดสินใจทำลงไป คือเรื่องที่เธอมั่นใจว่าจะไม่มาคิดเล็กคิดน้อยกับมันอีกเป็นครั้งที่สองต่างหาก แต่ไหนเลยพออยู่ต่อหน้าชายหนุ่มที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีป้ายแดงของเธอคนนี้ ทำไมความมั่นใจที่สั่งสมมาอย่างแข็งแกร
last updateLast Updated : 2025-05-11
Read more
รบกวานด้วยนะ คุณสามี
ร่างบางกำลังถือถาดของว่างพร้อมกับชาหอมกรุ่น เดินขึ้นบันใดไปชั้นสอง ตรงไปยังห้องหนังสือที่หมาย "ฟู่....." ก๊อกๆๆ สองเท้าเรียวหยุดนิ่งแล้วสุดลมเข้าปอดลึกๆ เรียกสติก่อนจะใช้มือเรียวเคาะประตูบานใหญ่เพื่อขอนุญาตคนข้างในก่อนอย่างมีมารยาท "เชิญ!" เสียงทุ้มบอกอนุญาต ด้วยท่าทีนิ่งเรียบ โดยไม่ได้เบนสายตาขึ้นไปมองแม้แต่น้อย ร่างระหงเปิดประตูบานใหญ่ หลังได้รับเสียงอนุญาตก่อนเธอจะเดินสาวเท้าเรียวเข้าไปข้างใน หวังเดินมุ่งตรงไปที่โต๊ะทำงานตัวใหญ่ทันที สายตากลมแอบลอบสำรวจภายในห้องที่ถูกตกแต่งด้วยหนังสือ ที่จัดเข้าหมวดหมู่อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย "มีอะไร" ร่างสูงยังคงนั่งก้มหน้าอ่านเอกสารกองหนาอยู่เช่นเดิม "เอ่อ.. ฉะ อัญญา เอาของว่างมาให้เฮียคีนค่ะ" ในเมื่อตัดสินใจที่จะทำตามที่ตัวเองต้องการและยอมรับผลของมันอย่างเต็มใจ เพราะฉะนั่นอย่างแรกที่ต้องทำคือเธอต้องยอมปรับตัวให้ชินกับสถานะใหม่ของตัวเองก่อนเป็นอันดับแรก อานาคีนขมวดคิ้วหนาเล็กน้อยก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองร่างงามที่กำลังยืนถือถาดของว่างกับน้ำชากลิ่นหอมกรุ่นหน้าโต๊ะตัวหนาด้วยท่าทีร่าเริง ใบหน้านวลเผยรอยยิ้มน้อยๆ ตรงมุมปากอิ่มน่าสั
last updateLast Updated : 2025-05-11
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status