Semua Bab Engineer Unfriend อยากเล่นเพื่อน: Bab 71 - Bab 80

“แล้วตอนนี้น้องน้ำเก็บรวบรวมหลักฐานไว้ที่ไหนเหรอครับ”ขุนเขาถามตอนเธออธิบายทุกอย่างจนจบแล้ว ใบหน้าคมเข้มตอนนี้มีแววจริงจังขึ้น เขาเกาคางครุ่นคิดกับตัวเอง แววตายังคงว่างเปล่าอ่านไม่ออกว่าในใจกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่“น้ำเก็บไว้ในที่ที่ปลอดภัย กับคนที่ไว้ใจได้ค่ะพี่ไม่ต้องห่วงหรอกนะคะ”ขุนเขาหัวเราะหึในลำคอ เขาแสยะมุมปากแล้วส่ายหน้าไปมา “ไม่ไว้ใจพี่จริง ๆ สินะ”“เพราะพี่ขุนเขาค่อนข้างสนิทกับอาดา...”“แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าพี่จะหักหลังเมียคนเดียวนี่ครับ” ร่างสูงขยับมานั่งคุกเข่าตรงหน้าเธอ กุมมือน้อยไว้หลวม ๆ กดจูบมันแผ่วเบานุ่มนวล “พี่อยากช่วยน้ำนะครับ”“น้ำไว้ใจพี่ได้จริง ๆ ใช่ไหม พี่จะหักหลังน้ำทีหลังหรือเปล่าถ้าน้ำยอมให้พี่ช่วย”“ฟังพี่นะครับคนดี พี่ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกับใครในครอบครัวของหนูเลยนอกจากลุงเมธีและตัวหนูเอง ที่คุยกับคุณพรรณธิดา ทำดีกับเธอไม่ใช่ว่าเพราะพี่ชื่นชมเธอ แต่เพราะพี่เห็นว่าเธอเป็นคนในครอบครัวของหนู พี่พร้อมยืนเคียงข้างหนู จับมือกับหนูไปจนกว่าหนูจะไม่ต้องการ...”นิ้วชี้เรียวปิดปากตอนเขาพูดคำว่าไม่ต้องการออกมา เธอใจหายวาบเมื่อได้ยินมัน มั่นใจว่าไม่มีวันนั้นแน่นอน

ตบตีกับความคิดตัวเองเสร็จก็จับเอวบางเอาไว้แน่นแล้วทิ่มพรวดเข้าไปจนสุดในคราวเดียว ไร้เสียงกรีดร้องจากคนใต้ร่าง หญิงสาวปิดปากไว้ก่อนปล่อยมันออก พ่นลมหายใจทางปาก ยังไม่ทันที่สติเธอกลับมาจากความเจ็บปวด เอวสอบก็เริ่มขยับอย่างเอาแต่ใจเสียแล้ว เขาถอนตัวออกจนเกือบสุดแล้วทิ่มเข้ามาอีกครั้งลึกจนรู้สึกจุกไปหมดเพราะมันชนเข้ากับข้างในของเธอ ธาราเบิกตาโพลง กัดริมฝีปากตัวเองจนห้อเลือด ด้วยเพราะเสียวเสียจนขนหัวลุกชัน“พี่ขุนเขา…”ดวงตาฉ่ำเยิ้มปรือมองเขา ริมฝีปากอิ่มบวมช้ำเอาแต่เรียกชื่อเขาซ้ำ ๆ เมื่อยามเขาตอกตรึงเข้าไปในตัวเธอจนหัวสั่นหัวโยก คนตัวใหญ่ก้มลงกัดกลีบปากล่างเบา ๆ อย่างอดใจไม่ได้ ภาพตรงหน้าเขาช่างเป็นภาพที่สวยงาม และมันกระตุ้นให้อารมณ์ดิบเถื่อนเริ่มตื่นขึ้น หลังจากที่เขาพยายามฝืนตัวเองไว้เพราะกังวลว่าภรรยาจะกลัวสติเธอได้หายไปจนหมดเกลี้ยง มวลความร้อนความรู้สึกตอนนี้ไหลไปกองรวมกันที่จุดเดียว และเมื่อแรงเสียดสีมีมากขึ้นตัวเธอก็เริ่มร้อนขึ้นตาม เธอเด้งสะโพกสวนเสยกลับไป นั่นทำให้คนตัวใหญ่ชะงักเล็กน้อย ขุนเขาครางกระหึ่มในลำคอ แลบลิ้นเลียริมฝีปากตัวเอง ก่อนถอดตัวออกจนหมด ใช้แขนโอบรอบเอวบาง จับเธอ

“ที่จริงมาวินไม่ใช่คนแบบนั้นหรอกนะต้นหญ้า เขาทำตามที่อาดาสั่งเพราะแค่ไม่อยากถูกจับได้ว่ากำลังเคลื่อนไหวอยู่เบื้องหลังช่วยเหลือพี่อยู่น่ะ”“ยังไงเหรอคะหญ้าไม่เข้าใจ” ต้นหญ้าเอียงคอมองเธอด้วยสายตาซึ่งเต็มไปด้วยคำถาม “จะว่าไปทำไมเขาหักหลังครอบครัวตัวเอง แทนที่จะช่วยแม่ แต่กลับหันมาช่วยพี่น้ำที่เป็นแค่ลูกสาวของพี่ชายแม่”ธารายิ้มอ่อน นึกย้อนไปเมื่อสมัยยังเด็กตอนตัวเองนั่งปลอบใจเด็กตัวอ้วนที่มักวิ่งจากบ้านมาหาตอนถูกพรรณธิดาบังคับให้ทำในสิ่งที่เขาไม่อยากทำ“มาวินเป็นเด็กน่าสงสารนะ ตอนเด็กเขาถูกบังคับมาเยอะ ไม่มีอิสระภาพ อยากทำอะไรก็ไม่ได้ทำอย่างใจหวัง คนข้างนอกอาจจะคิดว่าอาดาเป็นคนตามใจลูกตามใจสามี แต่ใครจะรู้ว่ายัยผู้หญิงคนนั้นมันนางงูพิษซ่อนตัวอยู่ในดงของป่าหญ้าเขียวขจีอย่างแนบเนียน ถ้ามาวินไม่มีพี่อยู่ข้าง ๆ ป่านนี้เด็กคนนั้นคงรักษาอาการทางจิตอยู่ไหนสักที่แล้วล่ะ”“เพราะอย่างนี้เขาเลยยอมช่วยพี่เหรอคะ?”“ไม่รู้สิ พี่ก็ไม่แน่ใจเรื่องเหตุผลจริง ๆ ของมาวินเหมือนกัน”“แล้วพี่น้ำมั่นใจได้ไงว่าผู้ชายคนนั้นไว้ใจได้ เกิดวันดีคืนดีเอาความลับพี่ไปบอกให้คุณดารู้ สิ่งที่เตรียมมาตั้งนานไม่พังครืนลงต่อ

ลับหลังมาวินสองผัวเมียก็มานั่งทำหน้าเครียดใส่กันกลางห้องรับแขกที่เก่าที่เดิม โดยมีมะพร้าวคอยนั่งเฝ้ามองตาละห้อย เพราะกลิ่นอาหารว่างยั่วจนน้ำลายสอ น่ากินเสียจนอยากขโมยตอนเจ้านายเผลอ“พี่จะไม่ยอมให้น้ำกลับตอนนี้ มันอันตรายเกินไป เกิดความจริงเปิดเผยขึ้นมาแล้วคนพวกนั้นคิดทำร้ายเราตอนเผลอจะทำยังไง พี่ยังไม่อยากให้น้ำเอาชีวิตไปเสี่ยง”“แต่ถ้าน้ำปล่อยไว้นาน บริษัทอาจมีผลกระทบระยะยาวได้ พี่รู้ไหมว่าอาดาทำเสียหายไว้แค่ไหนแล้ว ปีแรกที่น้ำแกล้งบ้า เธอทำเราขาดทุนไปสิบห้าเปอร์เซ็นต์ ดีที่ว่ายังพอมีผลกำไรจากรายย่อยมาช่วยโปะได้บ้างน้ำเลยไม่ค่อยกังวลมาก แต่นี่คือถึงขนาดยักยอกเงินในบริษัทยี่สิบล้านเพื่อเอาไปใช้หนี้พนันให้คุณแพท มันบ้าเกินไป น้ำปล่อยปะละเลยไม่ได้อีกต่อไปแล้วค่ะ”ตอบโต้กลับทันควันด้วยน้ำเสียงกร้าว ไม่สนใจด้วยซ้ำว่าคนตรงหน้าเป็นใคร ในใจธาราร้อนรุ่มอยู่ไม่สุข เธออยากกลับไปแสดงตนต่อหน้าทุกคน ยึดบริษัทคืนจากอาสาวแล้วเข้าบริหารแทนเสีย อาจจะเสี่ยงตายเล็กน้อย แต่เรื่องนั้นช่างมันไปก่อน เพราะตอนนี้เธอแค่อยากรักษาสิ่งที่บิดาเหลือไว้ ดูแลให้ดีที่สุดเท่านั้น“มันเสี่ยงไปน้ำ เราต้องวางแผนให้รัดกุมก

นัยน์ตาสีเข้มยิ่งเข้มข้นขึ้นเมื่อเขาตวัดแลบลิ้นชิมน้ำของเธอบนนิ้วของตัวเอง ธาราเบือนหน้า เขินอายเกินกว่าจะมองสบตากันได้ ครั้งนี้พี่ขุนเขาทำกับเธอแบบร้อนแรงเกินไป ตัวเธอแทบระเบิดเพราะความคลั่งแล้ว!เขาปล่อยมือที่รวบตรึงเธอไว้เหนือศีรษะออก ช้อนใต้ร่างเล็กจับเธอพลิกให้อยู่ในท่าคุกเข่า มือหนาฟาดเข้าที่แก้มก้นหนั่นแน่นเบา ๆ ก้มลงขบกัดมันด้วยความมันเขี้ยวเสียเต็มประดา ขุนเขาหยัดขึ้นจากที่นอนพร้อมเลื่อนกางเกงขายาวลงเล็กน้อยพอให้แท่งเอ็นร้อนออกมาได้แบบไม่อึดอัด จับแก่นกายขนาดยักษ์ชักขึ้นลงสองสามครั้งแล้วถูไถไปยังกลีบสีสวยให้ความฉ่ำเยิ้มเคลือบตน ก่อนกดส่วนปลายเข้าไปเล็กน้อยแล้วเอาออก เขาทำซ้ำอยู่อย่างนั้นจนธาราบิดเร่าร้อนรน“พี่ขุนเขาอย่าแกล้งน้ำ”ธาราครางเสียงงอนพร้อมส่ายสะโพกตามเขาอย่างเสียไม่ได้ อยากให้เขารีบใส่เข้ามาได้แล้วเพราะตอนนี้เธอต้องการเขาเหลือเกิน หากเขายังมัวแต่เล่นแบบนี้ไปเรื่อย ๆ รับรองได้เลยว่าเธอต้องคลั่งเสียสติ จับสามีกดลงพื้นเองแน่ขุนเขาที่เห็นแบบนั้นก็ยิ้มกริ่มหัวเราะเสียงแผ่วในลำคอเมียเขาช่างน่ารักน่าชังแม้ในยามรัก อยากจะแกล้งต่ออีกนิดแต่กลัวโดนว่าให้ จึงค่อย ๆ สอดประสา