All Chapters of Engineer Unfriend อยากเล่นเพื่อน: Chapter 81 - Chapter 90

สองสามีภรรยาควงแขนกันกลับบ้านด้วยรอยยิ้มเต็มใบหน้าในอีกสองวันต่อมา การไปฮันนีมูนสั้น ๆ ครั้งนี้นับว่าประสบผลสำเร็จเป็นอย่างมาก เพราะนอกจากจะกระชับความใกล้ชิดเชื่อมความสัมพันธ์ให้แนบชิดมากขึ้นได้แล้ว มันยังส่งผลให้ทั้งคู่รักกันเหนียวแน่นมากขึ้น ต่างจากบางคู่ที่หน้าแทบมองกันไม่ติดมาวินมาอยู่กับต้นหญ้าในช่วงสองวันที่ผ่านมาเพื่อพักผ่อนแบบเต็มสตรีมหลังจากต้องทำงานหนักที่พรรณธิดามอบหมายให้ นั่นคือการออกไปดูตัวกับลูกสาวนักการเมืองมากมายเพื่อพึ่งบารมีพวกเขาในอนาคต อนึ่งเพื่อหวังใช้อำนาจคนพวกนั้นช่วยเหลือเรื่องติดหนี้การพนันด้วย อีกอย่างคือแม่เขาต้องการคอนคชันที่มากยิ่งขึ้น“สองคนนั้นทำไมไม่มองหน้ากันเลยคะ มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นตอนเราไม่อยู่หรือเปล่า”ธาราตั้งคำถามกับขุนเขาตอนสังเกตเห็นว่าต้นหญ้ามักจะหลบหน้าลูกพี่ลูกน้องตนตลอดเวลา อีกคนทำท่าเหมือนอยากจะเข้าไปคุยด้วย แต่เหมือนยั้งเอาไว้ไม่รู้ว่าด้วยเหตุผลอะไร“ไม่รู้สิ พี่ก็ไม่ค่อยสนใจเรื่องไอ้หญ้าเท่าไหร่ ปกติถ้ามีเรื่องอะไรน้องมันจะเข้ามาคุยเองน่ะ”เขาตอบกลับเสียงเรียบ อดสงสัยไม่ได้เหมือนกันว่าทำไมต้นหญ้าถึงดูดุดันขึ้น ดูมองมาวินแรงขึ้นกว่าครั

พรรณธิดาถูกกันออกไปเพื่อสืบสวนต่อหลังจากนั้น ทุกคนในห้องต่างแสดงความยินดีกับซีอีโอคนใหม่ที่เพิ่งเข้ามารับตำแหน่งกันพร้อมหน้า ไม่มีใครคัดค้านหรือแสดงท่าทีต่อต้านธาราเลยแม้แต่คนเดียว พูดคุยกันอีกประมาณครึ่งชั่วโมงต่างคนต่างแยกย้ายเพื่อไปทำหน้าที่ของใครมัน ธาราเดินออกมาหลังสุด รอให้ทุกคนออกจากห้องหมดก่อน เพื่อรักษามารยาททางสังคม หลังจากนี้เธออาจจะต้องการสนับสนุนเป็นอย่างมาก ไม่ควรทำตัวแข็งกระด้าง วางอำนาจบาทใหญ่ในวันแรกที่ถูกแต่งตั้ง“เป็นไงครับคนเก่ง”พอออกมาร่างสูงใหญ่ของขุนเขาก็อ้าแขนรอรับอยู่แล้ว ธาราแทบน้ำตาคลอโผเข้าหาอ้อมกอดสามีแน่น ซุกซบใบหน้าลงกับเขา ครางหงิง ๆ ในลำคอเหมือนลูกหมาไม่ทันหย่านม แตกต่างจากสาวมั่นในห้องประชุมเมื่อครู่โดยสิ้นเชิง“เหนื่อยจังเลยค่ะ อยากพักแล้วอะ”อ้อมกอดอบอุ่นของชายหนุ่มทำให้หัวใจและสมองโล่งโปร่งสบายขึ้นนั่นไม่เกินไปเลยสักนิด ทันทีที่เห็นใบหน้าขุนเขา ธาราก็เหมือนได้ยกสิ่งต่าง ๆ ออกจากสมองจนหมดสิ้น ไม่เหลือความหนักใจหรือความเครียดอีกต่อไป“อยากทำอะไรดีครับ”“อยากกินของอร่อย ๆ ค่ะ คุณสามีพอจะพาเมียคนนี้ไปทานข้าวร้านอาหารหรู ๆ ใจกลางเมืองได้ไหม”ดวงตาคู่สว

วันนี้ธารามาเยี่ยมเมธีที่โรงพยาบาลหลังจากสะสางงานที่บริษัทเสร็จสิ้นเป็นที่เรียบร้อยโดยมีสารถีคนใหม่ที่ทั้งหล่อ ตัวสูง รูปร่างดีพ่วงท้ายคำว่าสามีติดสอยห้อยตามมาด้วย ขุนเขาอยู่กรุงเทพฯ กับเธอสองสัปดาห์แล้ว เขากลับไปหาต้นหญ้าบ้างเป็นบางวัน แต่ไม่เคยเกินสองวันก็รีบบึ่งรถกลับมาหา ชายหนุ่มให้เหตุผลว่าเพราะเขาเป็นห่วงธารา และที่สำคัญพอรู้ว่าพรรณธิดาไม่ได้ถูกควบคุมตัวอย่างเข้มงวด ยังใช้ชีวิตปกติสุขอย่างคนทั่วไปเขายิ่งเป็นกังวลที่ตอนนี้พรรณธิดาและอภินันท์ยังคงลอยนวลเพราะการสืบสวนยังไม่จบสิ้น อีกหนึ่งคือเพราะเรื่องการวางแผนฆ่าครอบครัวพี่ชายยังไม่หยิบยกขึ้นมาทำแบบจริงจังเช่นกัน แม้ขุนเขาจะเคยไปเร่งเร้าการปฏิบัติงานบ้าง ทว่านั่นเหมือนกับการตำน้ำพริกละลายแม้น้ำ พวกเขาให้เหตุผลว่ากำลังทำตามขั้นตอน ไม่สามารถเร่งรัดทำอีกเรื่องให้เร็วกว่านี้ได้ ถึงจะมีการเดินเรื่องมาสักพักควบคู่กันไปแล้วก็เถอะ“เข้าไปด้วยกันไหมคะ หรือจะรออยู่ตรงนี้”เพราะเห็นสีหน้าสามีไม่ค่อยสู้ดี ธาราจึงเอ่ยถาม ขุนเขาพยักหน้าน้อย ๆ เอื้อมมือไปเปิดประตูให้เธอโดยไม่พูดอะไร ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังสามารถเข้าใจได้ว่าเขาต้องการอะไรเขามาเยี่

บริษัทภายใต้การดูแลของธารากลับมายืนได้อีกครั้งหลังจากสามเดือนผ่าน แม้จะไม่ได้เห็นผลกำไรที่ชัดเจน แต่ไม่ได้ขาดทุนนั่นนับว่าเป็นผลดีไม่น้อย บอร์ดบริหารลงความเห็นแล้วว่าเธอควรได้รับตำแหน่งต่อ ธาราจึงอยู่บริหารอย่างเต็มรูปแบบโดยมีมาวิน ลูกพี่ลูกน้องคอยทำงานอยู่เคียงข้างเสมออาจจะเพราะข่าวไม่ดีเกี่ยวกับพรรณธิดา หรือเพราะว่าชื่อเสียงของเธอเริ่มมีมากขึ้นจากการเข้ารับตำแหน่งก็ไม่แน่ใจได้ พักหลังธาราได้ออกงานอีเว้นท์ค่อนข้างบ่อย เธอมักจะควงคู่มาวินไปพบปะผู้คนตามงานสังคมมากยิ่งขึ้น การจะเห็นใบหน้าแสนหวานของหญิงสาวนักธุรกิจรุ่นใหม่ไฟแรงบนหน้าข่าวสังคมจึงไม่ใช่เรื่องแปลกนักฟึ่บ! เคร้ง!เสียงทิ้งกระป๋องเบียร์ลงบนถังขยะทำต้นหญ้าสะดุ้งเฮือกเงยหน้าจากมะพร้าว ซึ่งตอนนี้ทั้งสองกำลังเล่นแย่งตุ๊กตาตัวเน่ากันบนพื้นเหมือนเด็ก ๆ ทั้งที่คนหนึ่งอายุยี่สิบสาม ส่วนอีกหนึ่งเป็นหมาแก่ที่ขนเริ่มหงอกไปทั้งตัวแล้ว“เป็นอะไรของพี่ ตกใจหมดเลย!”ขุนเขาเดินไปทิ้งตัวลงบนโซฟานุ่ม หลับตาลงแล้วถอนหายใจกับตนเองยาว “ไม่มีอะไร แค่เซ็ง ๆ”“คนอย่างพี่เนี่ยนะเซ็ง เป็นเมนส์ปะถามจริง?”อดแปลกใจไม่ได้ เพราะปกติแล้วขุนเขาไม่ใช่ประเภ

“พี่ขุนเขา…” ดวงตาแสนหวานเบิกกว้างขึ้น ตกใจที่ได้ยินเสียงอันแสนคุ้นเคยของสามีตน ขุนเขากดหัวเธอแน่นแนบอก ชายหนุ่มหายใจเข้าออกรุนแรงจนอกกระเพื่อมขึ้นลงถึงขั้นทำเธออดเสียววูบไปทั้งตัวไม่ได้ “พี่มาที่นี่ได้ยังไง”เงยหน้ามองเจ้าของร่างสูงก็เห็นว่าสายตาคู่คมนั้นเข้มข้นเต็มไปด้วยอารมณ์โกรธ ธาราพูดไม่ออก ครั้นจะสะบัดตัวหนีก็กลัวเหลือเกินว่าขุนเขาจะโมโห แม้จะตามสถานการณ์ไม่ค่อยจะทัน แต่เธอเดาได้ว่าที่เขาเป็นเช่นนี้เพราะก้องเกียรติเพิ่งแตะตัวเธอไปพี่ขุนเขากำลังหึงเรา…ไม่ควรเลยจริง ๆ ยัยน้ำ เธอไม่ควรคิดดีใจทั้งที่คนกำลังกอดตนอยู่ในอารมณ์ไม่ปกติ“เมียเหรอครับ?” ก้องเกียรติย่นคิ้วมองชายผิวคล้ำร่างสูงตรงหน้าสลับกับธาราในอ้อมกอดไปมา เขามั่นใจว่าหญิงสาวไม่มีคู่หมั้นหรือกำลังคบหาใครไม่ใช่หรือ แล้วชายคนนี้ใคร ทำไมกล้ามาแสดงตัวกลางงานที่เต็มด้วยนักข่าวมากมายขนาดนี้ ไหนจะท่าทีหึงหวงอย่างออกนอกหน้านี่อีก “คุณน้ำแต่งงานแล้ว?”“ถ้าไม่แต่งจะกล้าเรียกเมียได้ยังไง”ขุนเขากัดฟันกรอด มือที่ไหล่บอบบางกำแน่นขึ้นจนคนตัวเล็กรู้สึกเจ็บ ธารานิ่วหน้า พยายามดันตัวออกห่างหวังอธิบายทุกอย่างให้ก้องเกียรติฟัง แต่ทว่าคนที่