“พี่บอกเราแล้วใช่ไหมว่ามันเก่า เล่นไม่ได้ เห็นไหมว่าเจ็บตัวได้แผลมาเลยเนี่ย”ขุนเขาบ่นไป แบกร่างเล็กบนบ่าตรงกลับเข้าบ้านไป ไม่ใส่ใจเสียงฮึดฮัดไม่พอใจของคนโดนแบกขึ้นบ่าเลือดไหลลงหัวเขาล่ะอยากตีก้นยัยเด็กดื้อนี่จริง หลังจากกระโดดขึ้นนั่งชิงช้าจนเชือกขาด เธอก็ได้แผลเล็กๆ ตรงหน้าขาเลือดไหลไม่หยุด ถึงอย่างนั้นพอลุกขึ้นได้ ธารายังยืนยันจะเล่นต่อเหมือนเด็กตัวน้อยๆ ที่ไม่รู้จักเจ็บ ไม่รู้จักจำ ทำเอาเขาต้องจัดการขั้นเด็ดขาดด้วยการบังคับพาเธอกลับ ไม่อย่างนั้นเธอได้ทำร้ายตัวเองต่อแน่ แล้วคนที่ลำบากคงเป็นเขาอีกตามเคยยังคงไร้เสียงตอบกลับจากหญิงสาว เธอส่งเสียงในลำคอไม่พอใจก็จริง แต่ก็ไม่ได้ทำร้ายหรือทุบตีเขาแต่อย่างใด ขุนเขาจึงรีบจ้ำเท้าเดินให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ไม่อยากให้เธอเลือดลงหัวเป็นลมไปเสียก่อนได้เข้าเรือนหอที่เตรียมไว้“ไปคลุกฝุ่นที่ไหนกันมาน่ะ ทำไมมีสภาพแบบนั้น”ต้นหญ้าน้องสาวแท้ๆ ของขุนเขายืนกอดอกมองพี่ชายตนแบกพี่สะใภ้กลับบ้านด้วยสภาพพังยับเยินทั้งคู่ โดยเฉพาะธาราที่ผมเผ้ารกรุงรังใบไม้แห้งติดเต็มเส้นผมไปหมด ชุดเดรสสีขาวเธอยังเปื้อนสีเขียว ซึ่งไม่ต้องเดาก็รู้ว่านั่นคือสีของหญ้า ส่ว
Terakhir Diperbarui : 2025-05-28
Masuk
