ตอนที่ 50จดหมายจากมารดาฮองไทเฮาสะอึกกับคำพูดของบุตรชาย พระนางหน้าชาวาบราวกับถูกตบเต็มแรง แต่เพราะทิฐิจึงยังเชิดหน้ายืนอยู่ตรงนั้น“เจ้ากล้าเอ่ยวาจาเช่นนี้กับเปิ่นกงที่เป็นมารดาเจ้าเช่นนี้หรือ ช่างไม่รู้ความยิ่งนัก!!” พระนางแสร้งเอ่ยออกมาโดยควบคุมไม่ให้น้ำเสียงสั่นเครือ“พระนางกล้าเรียกตัวเองว่าเป็นมารดาอีกหรือ ตลอดเวลาตั้งแต่ข้าเกิดท่านเคยทำหน้าที่มารดาแล้วหรือยัง หึ!! ช่างน่าขันนัก”หวงเฟยหมิงเอ่ยเย้ยหยันจนคนเป็นมารดาต้องปวดใจ เรื่องที่เขาเอ่ยมานั้นเป็นสิ่งที่ถูกต้องทั้งหมด เพราะเรื่องบางอย่างทำให้ตั้งแต่คลอดเขาออกมา พระนางไม่อาจดูแลเขาได้หน้าที่นั้นจึงถูกยกให้ไทเฮาคนปัจจุบันแทน และนั้นก็เป็นสิ่งที่พระนางรู้สึกผิดเสมอมา“เฟยหมิงแม่ไม่ได้ต้องการให้เป็นเช่นนี้” ฮองไทเฮาเอ่ยด้วยความเสียใจ“ท่านออกไปจากจวนข้าเสีย ก่อนที่ข้าจะสั่งให้คนโยนท่านออกไปราวกับสัตว์เดรัจฉาน” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชาจนคนฟังอย่างมารดาหนาวสะท้านในอก“ฮองไทเฮาเราออกไปก่อนดีกว่าเพคะ ให้ชินอ๋องใจเย็นก่อนเราค่อยมาคุยอีกครั้งดีกว่า” นางกำนัลคนสนิทเอ่ยเกลี้ยกล่อม“เช่นนั้นแม่จะรอให้เจ้าใจเย็นก่อนแล้วเราค่อยมาคุยกัน แต
Last Updated : 2025-05-30 Read more