Semua Bab ถังซูเจียว ฮูหยินที่ท่านไม่รัก: Bab 11 - Bab 20

ตอนที่ 11คืนเข้าหอแสนหวาน (รึเปล่า)ถังซูเจินนั่งรอคนรักอยู่ในห้องหออย่างสงบ แต่เมื่อเวลาผ่านไปเขาก็ไม่มาเสียทีจนตอนนี้เวลาล่วงไปถึงยามห้ายแล้ว (21.00 - 22.59 น.)เขาไปทำอะไรอยู่เหตุใดจึงยังไม่มา ด้วยความร้อนใจตนจึงถอดผ้าคลุมหน้าขว้างทิ้งที่พื้น“คุณหนูทำเช่นนี้ไม่ได้นะเจ้าคะ” สาวใช้คนสนิทเอ่ยเตือน“เจ้าไปดูซิว่าท่านพี่ไปทำอะไรอยู่ เหตุใดเวลานี้ยังไม่มาหาข้า” ถังซูเจินเอ่ยอย่างหงุดหงิด“คุณชายอาจจะมีสหายเยอะจึงยังปลีกตัวมาหาคุณหนูไม่ได้ คุณหนูอย่าอารมณ์เสียไปเลย วันนี้วันมงคลของคุณหนูนะเจ้าคะ”“เจ้าจะให้ข้าอารมณ์ดีอยู่ได้อย่างไรนี่มันยามห้ายแล้วนะ ถ้าเจ้าไม่ไปข้าจะออกไปตามเอง” เอ่ยจบก็ทำท่าจะลุกไปจริง“บ่าวไปเองเจ้าค่ะ คุณหนูรอในห้องนะเจ้าคะ” สาวใช้รีบเอ่ยเพราะกลัวนายของตนจะออกไปจริง ๆ ถ้าเป็นเช่นนั้นคงแย่แน่เพราะธรรมเนียมมีว่าห้ามไม่ให้เจ้าสาวออกจากห้องหอจนกว่าจะถึงเช้าอีกวัน ไม่เช่นนั้นชีวิตหลังแต่งงานจะโชคร้ายสาวใช้รีบออกไปตามหาตัวคุณชายรองให้นายตน ระหว่างที่เดินผ่านสวนดอกไม้กลางจวนก็ได้ยินเสียงครวญครางแปลก ๆ แว่วมาตอนแรกนางทำท่าจะรีบเดินผ่านไปเร็ว ๆ แต่ได้ยินเสียงสตรีนางนั้นเร

ตอนที่ 13ฟ้อง“เข้ามานั่งก่อนสิ จะยืนคุยกับข้ากันหรือไง” เสียงจากท่านยายดุเช่นเดิม แต่ยังจับได้ถึงความสั่นเครือเล็กน้อย“เจ้าค่ะ” เสิ่นเจียอี๋รับคำก่อนจะพาบุตรสาวเข้าไปนั่งในศาลา“ดูผอมไปเยอะเลยนะที่จวนนั้นดูแลเจ้าไม่ดีหรือ” เสียงของฮูหยินผู้เฒ่าอ่อนลงเล็กน้อย“ไม่เลยเจ้าค่ะ ช่วงนี้มีเรื่องวุ่นวายเกิดขึ้นในจวนข้าจึงไม่ค่อยรู้สึกอยากอาหารเท่านั้นเองเจ้าค่ะ” เสิ่นเจียอี๋เอ่ยตอบมารดา“ข้าจะพยายามเชื่ออย่างที่เจ้าบอกแล้วกัน ส่วนนี่คงเป็นหลานสาวข้าสินะ เข้ามาให้ข้าดูหน้าใกล้ ๆ ซิ” ฮูหยินผู้เฒ่าเอ่ยก่อนจะหันไปพูดกับถังซูเจียว“ข้าถังซูเจียวเจ้าค่ะ” หญิงสาวเข้าไปนั่งข้างยายตัวเอง“อืม...งามเหมือนมารดาเจ้ายามสาว ๆ ไม่มีผิด” ฮูหยินผู้เฒ่าเอ่ยชม“ขอบคุณท่านยายที่ชมเจ้าค่ะ ท่านแม่กับข้ามีของฝากให้ท่านยายด้วยนะเจ้าคะ ท่านแม่รู้ว่าท่านยายชอบไปสวดมนต์ที่วัดเลยเอาประคำหยกมาให้เจ้าค่ะ” นางเอ่ยพร้อมกับหันไปพยักหน้าให้มารดาเสิ่นเจียอี๋รับกล่องไม้ลวดลายสวยงามจากสาวใช้ ก่อนจะวางลงตรงหน้าฮูหยินผู้เฒ่า“นี่เป็นหยกจักรพรรดิที่ถูกนำมาทำเป็นลูกประคำเจ้าค่ะ” เสิ่นเจียอี๋เอ่ยบอกพลางหลบสายตาของมารดาไปด้วย“อืม

ตอนที่ 15แม้ครึ่งคำก็ไม่อยากพูดคุยถังซีฮั่นก้าวขาไปได้ไม่กี่ก้าวก็ถูกฮูหยินผู้เฒ่าเอ่ยขัดขึ้นมาเสียก่อน“สายไปแล้วล่ะ ตอนนี้เจ้าไม่ต้องการหย่าก็ต้องหย่าแล้ว เพราะเป็นพระเสาวนีย์ของไทเฮา หลังหย่าแล้วส่งถังซูเจียวขึ้นเกี้ยวนางจะเข้าวังไปอยู่รับใช้ไทเฮาทันที”สิ้นคำมารดาถังซีฮั่นก็ชะงักค้างไปทันที ก่อนจะเปลี่ยนเป็นหันมามองมารดาอย่างไม่อยากเชื่อหู“จะ จริงหรือขอรับ”ที่ผ่านมาเขาไม่ใส่ใจนางนั้นเป็นเรื่องจริง เขาลำเอียงรักลูกของผู่เยว่มากกว่าก็เป็นเรื่องจริง แต่เรื่องความเป็นอยู่ในจวนข้าวปลาอาหาร เสื้อผ้าอาภรรณ์เขาไม่เคยให้ขาดเขาให้ในสิ่งที่เหมาะสม และนางสมควรได้รับในฐานะฮูหยินเอกเสมอ เหตุใดเรื่องทุกอย่างเป็นเช่นนี้ไปได้เสิ่นเจียอี๋เป็นฮูหยินเอกที่เชิดหน้าชูตาให้เขาได้เสมอ หากนางหย่าจากเขาไปแล้วเขาจะหาสตรีที่เพียบพร้อมเช่นนางได้ที่ใดอีก“เจ้าคงกำลังคิดว่าเจ้าให้ทุกอย่างที่นางสมควรได้รับใช่หรือไม่” ฮูหยินผู้เฒ่าเอ่ยคล้ายจะรู้ความคิดบุตรชาย“แต่มันก็เป็นเช่นนั้นจริงนี่ขอรับ”“หึ! เจ้าไม่เคยไปดูด้วยตาตัวเองเลยสินะ ว่าฮูหยินเอกและบุตรสาวเจ้ากินอยู่อย่างไร เจ้าไม่รู้หรือว่าฮูหยินรองที่เจ้ารั

ตอนที่ 17ราชโองการ“ท่านแม่หมายความว่าอย่างไรขอรับ” ถังซีฮั่นถามอย่างไม่เข้าใจ“ก็อนุของเจ้าไม่ใช่หรือ ที่ปล่อยข่าวลือว่าเจ้าเขียนใบหย่าให้เสิ่นเจียอี๋เพราะนางไร้คุณสมบัติฮูหยินเอกที่ดีน่ะ ก็ไม่แปลกที่ฝ่ายนั้นจะเอาคืนโดยการปล่อยข่าวลือเช่นนี้”“อะไรนะขอรับ!!” ถังซีฮั่นมองหน้าคนรักอย่างไม่อยากเชื่อ“จริงสิ! ฝ่ายนั้นไม่ได้ปล่อยข่าวลือ แต่บอกเล่าความจริงต่างหาก ทางตระกูลเหยียนรู้เข้าคงไม่อาจรับสะใภ้ที่มีชื่อเสียงเสื่อมเสียเช่นนี้ได้หรอกนะ” ฮูหยินผู้เฒ่าเอ่ยถากถาง“ท่านย่า!!!” ถังซูเจินรับไม่ได้กับความจริงนี้“คนที่เจ้ารักทำให้ชื่อเสียงตระกูลที่สั่งสมมาเสื่อมเสียครั้งแล้วครั้งเล่า เจ้าจะตัดสินใจอย่างไรก็แล้วแต่เจ้าเถอะ แต่อย่าลืมว่าเจ้าเป็นถึงรองเจ้ากรมพิธีการที่รับใช้องค์ฮ่องเต้นะ” ฮูหยินผู้เฒ่าเอ่ยจบก็ไม่พูดอะไรอีกถังซีฮั่นครุ่นคิดอย่างหนักก่อนจะตัดสินใจบางอย่างได้ เขามองหน้าคนที่เขารักตั้งแต่ยังหนุ่มจนมีลูกด้วยกันถึงสองคน“ปลดอนุหว่านแล้วให้นางรับโทษโบยสามสิบไม้ จากนั้นลากนางไปขอขมาตระกูลเสิ่นที่ใส่ร้ายป้ายสีให้เสิ่นเจียอี๋เสื่อมเสีย แล้วส่งนางไปอยู่อารามนอกเมืองเสีย” ถังซีฮั่นเอ่ยก่

ตอนที่ 19พรอตเรื่องคุ้น ๆ “ข้าไม่ได้มาหาเจ้า ข้ามาหาท่านพี่ต่างหาก” ถังซูเจินตอบ“แล้วเจ้ามาหาข้าทำไมละ ไม่รู้หรือว่าตัวเองมาขัดเวลาความสุขของข้า” เหยียนป๋อเหวินเอ่ยกับนางอย่างเย็นชาถังซูเจินถึงกับหน้าชากับคำพูดของคนรัก หัวใจของนางปวดหนึบจนพูดคำใดไม่ออก“....”“เอ้า!! มีเรื่องอะไรก็รีบพูดมา หรือเจ้าจะอยู่ดูข้ากับถิงเอ๋อร์เล่นบทรักกันตรงนี้” เหยียนป๋อเหวินเอ่ยขึ้นอีกครั้ง“ข้ามาขออนุญาตกลับจวน...”“ไม่ได้!!! ครั้งที่แล้วเจ้าออกไปก็ก่อเรื่อง ท่านแม่ด่าข้าหูชาไปตั้งสามวัน ครั้งนี้หากเจ้าออกไปก่อเรื่องอีกข้าไม่ถูกท่านแม่ทุบตีเลยหรือ!!” ถังซูเจินยังพูดไม่จบก็ถูกคนเป็นสามีเอ่ยขัดเสียก่อน“แต่ท่านพี่...”“ไม่มีแต่!! เจ้ากลับเรือนไปเสีย หรือจะให้ข้าสั่งกักบริเวณเจ้า!!” เขาเอ่ยคำขู่ ทำให้ถังซูเจินต้องกลับเรือนอย่างขัดไม่ได้นางคิดถูกหรือไม่ที่แต่งให้กับชายผู้นี้ ก่อนแต่งกับหลังแต่งช่างแตกต่างกันยิ่งนักหรือจะเป็นอย่างคำของนังซูเจียว ที่แต่งกับเจ้าเมืองบ้านนอกดีกว่าแต่งกับคุณชายเสเพลในเมืองหลวง แต่คิดได้ตอนนี้ทุกอย่างก็สายเกินไปเสียแล้ววันเวลาล่วงเลยมาเป็นเดือน ตอนนี้ถังซูเจียวเดินทางถึงเมื