Semua Bab ถังซูเจียว ฮูหยินที่ท่านไม่รัก: Bab 21 - Bab 30

ตอนที่ 21ข้ายังไม่ได้ทำอะไรเลย“เจ้าพูดว่าอย่างไรนะ!” ฮูหยินผู้เฒ่าเอ่ยถามอย่างไม่เชื่อหู“เรื่องอื่นเอาไว้ก่อนดีกว่าเจ้าค่ะ ให้ข้ายกน้ำชาให้ท่านย่าก่อนดีกว่า เด็ก ๆ เอาชามาให้ข้าที” นางเอ่ยสั่งราวกับเป็นเจ้าของเรือนแต่บ่าวก็ยกน้ำชามาให้ตามที่นางสั่งเช่นกัน พิธียกน้ำชาจึงถูกดำเนินไปทั้งที่อีกสองสตรียังค้างคาใจฮูหยินผู้เฒ่ามองหลานสะใภ้คนนี้อย่างไม่ค่อยพอใจนัก แต่ก็เก็บเอาไว้ในใจ อย่างไรนางก็เป็นบุตรสาวขุนนางจากเมืองหลวง ย่อมสามารถเชิดชูหน้าตาให้แก่วงศ์ตระกูล และเป็นหน้าเป็นตาให้โม่วโฉวได้“ขอบใจเจ้ามาก นี่ถือว่าเป็นของรับขวัญเจ้าแล้วกันนะ” หลังจากรับน้ำชาไปดื่มและยื่นส่งให้บ่าวข้างกายแล้ว ฮูหยินผู้เฒ่าก็รับกล่องเครื่องประดับมาจากบ่าวอีกนาง“ขอบคุณท่านย่าเจ้าค่ะ” นางรับมาทั้งที่ยังคงยิ้มแย้มเช่นเดิม“ในกล่องเป็นชุดเครื่องประดับไข่มุกล้ำค่าที่ข้ากับท่านย่าช่วยกันเลือกไว้เพื่อท่านเลยนะเจ้าคะ” ฮุ่ยเยว่เล่อได้โอกาสจึงพูดแทรกขึ้นมา“จริงหรือเจ้าคะ เช่นนี้คงงามไม่น้อย” นางเอ่ยพร้อมกับเปิดกล่องดู ในนั้นมีทั้งสร้อย ต่างหู กำไล และปิ่นที่ประดับด้วยไข่มุก ทุกชิ้นงดงามจริงหากมันไม่ได้แฝงมาด้วยเ

ตอนที่ 23ฮูหยินประหลาด “เรื่องนี้ข้าพูดจริงเจ้าค่ะ แต่ท่านคงไม่โง่จนมองเจตนาของหญิงสาววัยแรกแย้มไม่ออกนะเจ้าคะ” นางพูดจบเขาก็ชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะกลับมาเป็นเช่นเดิม “เจ้าอย่ามาเปลี่ยนเรื่อง!!!” “พูดปกติก็ได้เจ้าค่ะ แล้วเรื่องที่ท่านย่าของท่านกับนางช่วยกันเลือกของให้ฮูหยินเอกที่กำลังแต่งเข้าจวนเนี่ย ข้าควรรู้สึกอย่างไรเจ้าคะ” ถังซูเจียวยังคงพูดด้วยน้ำเสียงโทนเดิม “ก็เพราะว่านางอยากเอาใจเจ้าอย่างไรเล่า แต่เจ้ากลับตั้งแง่กับนางจนนางเสียใจเช่นนี้ เจ้าเหมือนมารดาไม่มีผิด ไม่แปลกใจที่มารดาเจ้าถูกสามีเขียนใบหย่าให้” เขาพูดจาถากถางนางอย่างไม่ไว้หน้า “แต่ก็แปลกนะเจ้าคะ ทั้งที่ท่านกับท่านพ่อข้าไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่นิสัยและสันดานเหมือนกันไม่มีผิด หลงใหลสตรีจนโงหัวไม่ขึ้น ระวังสุดท้ายจะตายเพราะสตรีที่ท่านรักหนักหนานะเจ้าคะ” นางก็ไม่ยอมให้เขาด่าฝ่ายเดียวเช่นกัน “เจ้า!! หากท่านพ่อไม่ขอร้องข้า มีหรือข้าจะแต่งสตรีเช่นเจ้าเข้ามาเป็นเสนียดในจวน สตรีไร้มารยาท ไม่มีความอ่อนหวานเช่นเจ้า ยกให้เป็นเมียชาวนายังไม่รู้ว่าจะมีใครทนเจ้าได้” “ขอบคุณ

ตอนที่ 25แม่ดอกบัวขาว เช้าวันต่อมาคนของฮูหยินผู้เฒ่าก็มาเชิญถังซูเจียวไปพบตั้งแต่เช้า ทำให้นางต้องลุกมาอาบน้ำแต่งตัวด้วยสภาพของคนที่นอนไม่อิ่ม เมื่อคืนนางดื่มหนักไปหน่อย กว่าจะนอนก็เลยยามโฉ่วไปแล้ว วันนี้นางจึงแต่งหน้าอ่อน ๆ เพื่อกลบร่องรอยจากการนอนดึก ไปถึงเรือนก็มีบ่าวมาบอกว่าฮูหยินผู้เฒ่ากำลังรับประทานอาหารกับคุณหนูฮุ่ยเยว่เล่ออยู่ ในใจนางมีลางสังหรณ์แปลก ๆ ไม่ใช่ว่าวันนี้นางจะได้ออกกำลังแต่เช้าแล้วกระมั้ง ถังซูเจียวนั่งรออยู่นานพอสมควร กว่าทั้งสองจะกินข้าวเสร็จ แต่นั่นยังไม่เท่าไหร่ เพราะประโยคแรกที่ฮูหยินผู้เฒ่าเอ่ยทักนางเหมือนเป็นการเปิดศึกกลาย ๆ “คารวะท่านย่าเจ้าค่ะ” “ฮูหยินเอก ได้ข่าวว่าเมื่อวานเจ้าไปเอาสัตว์เปลือกแข็งมาทำอาหารหรือ เจ้านี่ไม่รู้ความเลยเสียจริงว่าการทำตัวเช่นนี้จะทำให้เสื่อมเสียถึงสามี” “...” “ไม่เหมือนเยว่เล่อ งดงามเพียบพร้อม กิริยามารยาทหรือก็ราวกับสตรีในเมืองหลวง ไม่แปลกใจที่เจ้าหลานชายเร่งแต่งเจ้าเข้าจวนเร็วถึงเพียงนี้” ฮูหยินผู้เฒ่าเอ่ยเยินย่อสตรีข้างกาย “ท่านย่าพูดเกินไปแล้ว

ตอนที่ 27เตรียมการถังซูเจียววุ่นกับการเตรียมงานแต่งมาหลายวันแล้ว ตอนนี้ท่านแม่กับท่านป้าท่านลุงกลับเมืองหลวงไปแล้ว เพราะครบกำหนดที่ต้องเข้าวังหากขอเลื่อนไทเฮาอีกจะเป็นการเสียมารยาทวันนี้ถังซูเจียวกำลังดูเรื่องการตกแต่งเรือน แต่คนของฮูหยินผู้เฒ่าตามให้ไปพบเสียก่อน คงหาเรื่องมาด่านางตามเคย“เจ้าทำอะไรลงไป ข้าบอกให้เจ้าเตรียมสินสอดตามที่ข้าเขียนไปไม่ใช่หรือ นี่อะไรทุกอย่างถูกลดลงถึงสองในสามส่วน เจ้าเห็นคำพูดข้าเป็นเพียงอากาศหรือ!!”เมื่อถังซูเจียวก้าวขาเข้าเรือนก็ถูกจอกชาขว้างใส่ทันที ดีที่นางหลบทันไม่เช่นนั้นหัวนางได้แตกเป็นแน่ และนั่นก็ทำให้ความอดทนของนางหมดลงเช่นกันกำลังหงุดหงิดอยู่พอดี เช่นนั้นท่านก็อย่ามากล่าวหาว่าข้าปากร้ายไม่เคารพท่านแล้วกันนะ ยายแก่หนังเหี่ยว“ฮูหยินผู้เฒ่าอาจจะยังไม่รู้ธรรมเนียม เพราะตลอดชีวิตอยู่ในอาชีพและสังคมการค้าขาย พวกธรรมเนียมปฏิบัติหรือมารยาทของสังคมชั้นสูงคงไม่เคยได้สัมผัส” จบประโยคนี้ฮูหยินผู้เฒ่าตาโตทันที พร้อมกับชี้ไม้ชี้มือมาที่นาง“จะ เจ้า! เจ้า!”“หยุด!!! ฟังที่ข้าพูดให้จบ ข้าจะบอกกฎหมายการแต่งฮูหยินรองให้ท่านทราบ ว่าการแต่งฮูหยินรองหรืออนุต้อ

ตอนที่ 29สะใภ้สำนึกผิดถังซูเจียวมาถึงเรือนฮูหยินผู้เฒ่าก็ให้คนไปรายงานคนด้านใน แต่รออยู่นานสองนานก็ไม่มีใครกลับออกมา“นายหญิงเราจะกลับกันก่อนหรือไม่ นี่มันผ่านมาครึ่งชั่วยามแล้วนะเจ้าคะ” ลี่ลี่ถามนายสาว“ไม่ล่ะ ข้าจะรอจนกว่าท่านย่าจะให้ข้าเข้าพบ ไม่เช่นนั้นวันนี้ข้าคงไม่เป็นอันทำอะไรแล้ว” ถังซูเจียวเอ่ยเสียงเศร้า“แต่งานแต่งของนายท่านยังเตรียมไม่เสร็จดีเลยนะเจ้าคะ”“ช่างปะไร ตอนนี้เรื่องสำคัญที่สุดคือทำอย่างไรให้ข้าได้ขอขมาท่านย่า ข้ารู้สึกผิดจากใจจริงที่เมื่อวานทำเช่นนั้นลงไป” นางเอ่ยพลางยกผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาซับน้ำตา“เช่นนั้นบ่าวจะรอเป็นเพื่อนนายหญิงนะเจ้าคะ” ลี่ลี่เอ่ยเรามานั่งรอที่ศาลาในสวนของเรือนฮูหยินผู้เฒ่ากันตั้งแต่ที่รู้ว่าไม่ได้เข้าพบง่าย ๆ แน่ เพราะบ่าวที่เข้าไปออกมาบอกว่าฮูหยินผู้เฒ่าคุยกับคุณฮุ่ยอยู่ ไม่สะดวกให้นางเข้าไปตอนนี้และที่นางพูดกับลี่ลี่ไปอย่างนั้นเพราะบ่าวของฮูหยินผู้เฒ่ามาแอบฟังพวกนางอยู่หลังพุ่มไม้นอกศาลาแต่ตอนนี้กลับเข้าไปในเรือนแล้ว คงไปรายงานฮูหยินผู้เฒ่าเรื่องที่นางไม่ยอมไปไหนนั่นแหละ“ฮูหยินเจ้าคะ ฮูหยินผู้เฒ่าบอกว่าให้เข้าไปพบได้เจ้าค่ะ” บ่าวที่มาแอ