All Chapters of พี่ไคเป็นแฟนเก่า NC20+: Chapter 21 - Chapter 30

ไม่นานก็มาถึงคอนโดหรูราคาหลายสิบล้านสูงตระหง่านอยู่ใจกลางเมืองกรุง ท่ามกลางสายตาของบอดี้การ์ดนับสิบที่กำลังมอง มาเฟียหนุ่มอุ้มหญิงสาวคนรักลงจากรถด้วยความเร่งรีบก่อนจะพาเธอขึ้นไปยังชั้นบนสุดที่เป็นห้องของเขา ติ๊ด ~ ทันทีที่เปิดประตูเขาก็รีบพาเธอขึ้นไปด้านบนชั้นสองในทันที ฟึ่บ ~คนตัวเล็กถูกวางลงบนเตียงขนาดคิงส์ไซส์อย่างอ่อนโยน ไม่ทันไรร่างบางก็ลุกพรวดขึ้นมาพร้อมกับเปลื้องอาภรณ์ของตนเองอย่างไร้สติ นั่นจึงทำให้มาเฟียหนุ่มรีบหันหน้าหลบทันที ปล่อยให้เธอทำไป เพราะอย่างน้อยที่นี่ก็มีแค่เขาที่ได้เห็น"อือ มันร้อน ~" เพราะข้างในที่ร้อนรุ่มจนบอกไม่ถูก หญิงสาวถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกจนหมด แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่หายจากอาการร้อนรุ่มนี้ได้เลย มาเฟียหนุ่มเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าของตัวเอง ก่อนจะหยิบเอาเสื้อยืดตัวสีขาวของตัวเองมาสวมทับให้กับเรือนร่างเปลือยเปล่าของเธอ จากนั้นก็อุ้มคนตัวเล็กไปที่ห้องน้ำ นอกจากสนองความต้องการให้กับเธอแล้ว นี่ก็เป็นทางเดียวที่จะทำให้เธอผ่อนเบาลงจากฤทธิ์ยาตัวนี้ได้ "อยู่นิ่ง ๆ สิ พี่จะเปิดน้ำให้" "ไม่เอา มันหนาว" "ทนหน่อย หมดฤทธิ์ยาเดี๋ยวก็ดีขึ้น" เขาพูดอย่างนั้น แต่

ซ่า ~ ร่างกำยำยืนอยู่ใต้สายน้ำจากฝักบัวที่กำลังไหลลงมาสู่ร่างกาย เขาแทบนอนไม่หลับทั้งคืนต่อให้จะเหนื่อยก็ตาม เขาทำเรื่องแบบนั้นลงไปแล้วจริง ๆ ร่องรอยขีดข่วนบนแผ่นหลัง สร้างความแสบและเจ็บปวดอยู่ไม่น้อยเมื่อถูกน้ำไหลผ่าน การได้ครอบครองเธอมันก็ดี แต่เขากลับทำเรื่องอย่างว่ากับเธอตอนที่เธอนั้นไร้สติ ทั้งที่พยายามหักห้ามอารมณ์แล้ว แต่สุดท้าย ... ฟึ่บ ~ ภายในห้องนอนกว้าง ร่างบางที่นอนหลับอยู่บนเตียงคิงไซส์ขยับตัวเล็กน้อย ก่อนที่ความเจ็บปวดนั้นจะถาโถมเข้ามาจนเธอต้องเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ อาการมันปวดร้าวระบมประหนึ่งว่าตัวเองไปตบตีกับใครมาอย่างไงอย่างงั้น เมื่อทุกอย่างคงที่ สายตาของเธอมองเห็นอะไร ๆ รอบข้างได้ชัดเจน ก็เริ่มนึกถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ห้องนอนนี้ไม่ใช่ของเธอ ทุกอย่างมันหรูหราไปหมด กว้างใหญ่ เพดานสูงลิ่ว ต่างจากห้องพักของเธอนั้นลิบลับ คนตัวเล็กหยัดกายลุกขึ้น ก่อนจะมองไปรอบ ๆ ตัวเอง หาใครบางคนที่เมื่อคืนนั้นอยู่กับเธอทั้งคืน แต่กลับไม่เจอใครเลย แม้กระทั่งข้าง ๆ ตัวเอง เขาหายไปไหน ? แล้วที่นี่ที่ไหน คอนโดของเขา หรือว่าโรงแรม หรือว่าบ้าน เมื่อคืนเธอจำบางอย่างได้ก็จริง

20:25 น. ร่างบางเดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับเสื้อยืดอีกตัวที่แอบดึงมาจากไม้แขวนในตู้เสื้อผ้าของเขา ก็ช่วยไม่ได้อยากไม่ยอมให้เธอกลับเอง มันก็ต้องเอามาใช้แบบนี้แหละ แต่คราวนี้เป็นตัวสีขาว โนบรา โนชั้นในเหมือนเดิม "ฉันไม่นอนด้วยหรอกนะ" พูดกับคนที่กำลังนอนเล่นแล็ปท็อปอยู่บนเตียง"ไม่นอนที่นี่ แล้วจะไปนอนที่ไหน ?" "งั้นฟังดี ๆ นะ ฉันจะนอนตรงนี้.." เอานิ้วชี้ไปที่เตียง "ส่วนตรงนั้นคือที่ของคุณ" นิ้วเรียวขยับชี้ไปที่โซฟาตามคำพูดของตัวเอง เขาทำหน้านิ่ง รับรู้แต่ไม่ทำตาม "งั้นก็ฟังพี่นะ นอนด้วยกัน" "อย่ามาต่อรอง" "ไม่ได้ต่อรอง แค่บอก" "นี่คุณเป็นผู้ชายนะ เสียสละหน่อยสิ เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย จะมานอนเตียงเดียวกันได้ยังไง" "สงสัยคงต้องรื้อฟื้นเรื่องเมื่อคืนสักหน่อยไหม จะได้จำได้" "ก็แค่เซ็กซ์" เธอยักไหล่ พร้อมกับท่าทีที่ไม่ได้สะทกสะท้านอะไร ถือคติว่า ผู้ชายได้เราก็ได้ แฟร์ ๆ กันทั้งสองฝ่าย เจ๊ากันไปก็แล้วกัน "แต่ก็เป็นเซ็กซ์ครั้งแรก พี่ถือสิทธิ์ว่าตัวเองได้ครอบครอง เพราะได้เป็นคนแรกของเรา" "....." เธอมองเขาด้วยหางตา "อีกอย่างเราก็ยังไม่ได้เลิกกัน เรายังเป็นแฟนกันอยู่""หลงตัวเอ

@คอนโดไคโร "พี่หน้าตาเหมือนพ่อเลยนะ โครงเดียวกันเชียว" คนตัวเล็กพูดขึ้น ขณะที่กำลังนั่งดูรูปภาพของชายคนหนึ่ง ซึ่งหน้าตาเค้าโครงเดียวกับคนตัวโตที่นั่งอยู่ตรงหน้าของเธอตอนนี้เลย "พ่อลูกกันนะ หน้าตาก็ต้องเหมือนกันสิ" "ตอนหนุ่ม ๆ พ่อพี่ต้องหล่อมากแน่ ๆ เลย" "แฮ่ม ! อย่าชมคนอื่นต่อหน้าพี่" คนตัวโตแกล้งทำเสียงดุ ทำเอาหญิงสาวถึงกับขมวดคิ้วย่นเข้าหากันเพราะไม่เข้าใจ หึงแม้กระทั่งพ่อตัวเอง ! "แก่ตัวไป พี่ก็คงหน้าตาแบบนี้แหละน่า" "ตอนนี้พี่ยังอยู่ตรงนี้ อย่าชมใคร เข้าใจ๊ ?" "คนบ้า !" มันอดไม่ได้ที่จะคิดแบบนี้ แค่ชมพ่อที่หน้าตาเหมือนกันกับเขาอย่างกับแกะก็ยังหึง "วันนี้เราจะไปซื้อแหวนกัน จำได้หรือเปล่า" "อือ จำได้" คนตัวเล็กพยักหน้า "งั้นก็ไปแต่งตัวสิ พี่จะนั่งรอ" "แต่งทำไม ไปแบบนี้ก็ได้" พูดเสียงลากยาว พร้อมกับก้มมองตัวเองที่สภาพการแต่งตัวก็ไม่ได้ดูแย่ขนาดนั้น ไปแบบนี้ก็ไม่เห็นเป็นอะไรเลย "ใส่ชุดที่พี่ซื้อไว้ให้ในตู้สิ" "กระโปรงพวกนั้นน่ะนะ ?" ร่างบางขมวดคิ้วย่นเข้าหากันอย่างไม่เข้าใจ เห็นอยู่ แต่ไม่อยากใส่ เพราะเธอไม่ชอบอะไรที่มันรุงรัง "ใช่ น่ารักออก" "ไม่เอา ไม่ชอบ" เธอปฏิเสธเ

@วันแต่งงาน ถึงงานแต่งจะจัดที่คอนโดแต่ก็ใหญ่ใช่ย่อย คนมากันเต็มไปหมด ส่วนมากเป็นทางฝั่งของไคโรที่มาจากญี่ปุ่น ส่วนทางเธอก็มีแค่แม่แล้วก็ลุงเสมกับเพื่อนที่ค่ายมวยอีกไม่เท่าไหร่ เป็นงานแต่งของมาเฟียที่มีบอดี้การ์ดเยอะกว่าแขกที่มาร่วมงานซะอีก เชื่อแล้วว่าเป็นมาเฟียจริง ๆ ถึงทุกคนจะแต่งตัวกลมกลืนกัน แต่คนไหนเป็นใครเธอก็ดูออก จากที่อยู่ที่นี่มาราวสองเดือนกว่าได้แล้ว วันนี้เป็นครั้งแรกที่เธอได้เจอกับพ่อของไคโร ดูไม่ต่างจากภาพที่เห็นเท่าไหร่เลย และหน้าตาเหมือนกับไคโรไม่มีผิดเลยจริง ๆ ยิ่งได้เห็นตัวเป็น ๆ ตรงหน้าแล้วล่ะนะ อย่างกับแฝดคลอดตามกันออกมาเลยเชียวแหละ "เหนื่อยหรือเปล่า อยากเข้าข้างในก็บอกนะ พี่จะพาขึ้นไปพัก" "ไม่เป็นไรค่ะ บ่าวสาวต้องอยู่ร่วมงานกับแขกสิ" "เหนื่อยก็ไปพัก ไม่มีใครว่าหรอก" "ไว้ฉันจะบอกนะ ถ้าเหนื่อยแล้วน่ะ" "ดื่มไหม" "ไม่ดีกว่า เดี๋ยวฉันไปเปลี่ยนชุดก่อนนะ พี่รออยู่ที่นี่แหละ ไม่ต้องตามไป" "ครับ" มาเฟียหนุ่มพยักหน้าตอบรับ @ชั้นห้องด้านบน สักพักต่อมา แตงกวาเดินออกมาจากห้องหลังจากที่เปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว ทว่ายังไม่ทันจะได้เดินออกไปถึงไหนก็ถูกขวางไว้ซะก่อน