All Chapters of ในปกครองของนายหัว : Chapter 41 - Chapter 50

น้ำตาล Talk หลังจากที่กลับจากทานอาหารกับคุณธานินทร์ ฉันก็ไม่ได้อะไรกับเขาอีก หมายถึง ไม่ได้นัดเจอกันต่อ พอทะเลาะกับนายหัวไปแล้วฉันก็ไม่อยากพูดอะไรกับใครอีกเลย เหนื่อย ไม่อยากพูด อยู่ๆ ก็กลายเป็นคนเงียบแบบไร้สาเหตุขึ้นมาทำไมล่ะ ฉันแค่อยากมีใครสักคนที่เข้าใจฉันจริงๆ บ้าง ไม่ใช่คนที่บอกว่าเข้าใจ แต่ยังมองว่าฉันเป็นเด็ก และสุดท้ายฉันก็ไม่รู้เรื่องอะไร เพียงเพราะฉันคือเด็กในสายตาของพวกเขาเหมือนจะเป็นคนที่เข้าใจ แต่สุดท้ายก็กลายเป็นคนที่ไม่เข้าใจเลยสักนิด"ลุงคะ อย่าเพิ่งนอนนะคะ เดี๋ยวหนูจะวานให้ไปส่งที่คลับหน่อย" คุยกับลุงขับรถ"ให้ผมไปส่ง แล้วคุณหนูจะกลับยังไงครับ? ""ก็คงแท็กซี่มั้งคะ" พูดพร้อมกับถอนหายใจนิดๆ"เดี๋ยวผมรอรับกลับครับ ดึกไม่เป็นไร""ลำบากลุงนะคะ""คุณหนูอย่ากลับเองเลยครับ มันอันตราย ให้ผมรอรับกลับก็ได้ ถ้าดึกเดี๋ยวผมหลับในรถรอเอา""เอาแบบนั้นก็ได้ค่ะ ขอบคุณนะคะ เดี๋ยวประมาณสองทุ่มหนูจะลงมาค่ะ""ครับคุณหนู"ตอนเด็กๆ ก็ไม่เข้าใจนะว่าทำไมเวลาที่ผู้ใหญ่ เครียด เบื่อ เหนื่อย หรือมีเรื่องไม่สบายใจ ทำไมต้องหันหน้าเข้าหาเครื่องดื่มมึนเมา หรือเข้าผับเข้าบาร์ แทนที่จะหาอะไรทำจนหาย

หลังจากที่สืบเรื่องยักยอกเงินของบริษัทอยู่พักใหญ่ รวบรวมและเก็บหลักฐานอย่างเงียบๆ ถึงตอนนี้นายหัวคาวีก็ได้หลักฐานสำคัญมาแล้ว และก็เป็นหลักฐานที่สามารถยืนยันได้ว่าใครคือคนที่อยู่เบื้องหลัง คนที่บงการเรื่องนี้ รวมไปถึงเรื่องราวร้ายๆ ก่อนหน้าของพ่อแม่น้ำตาลด้วยก่อนหน้านั้นที่เขาได้รับพินัยกรรม อันที่จริงมีพินัยกรรมรับอีกฉบับส่งตรงมาถึงมือด้วย ที่เขียนย้ำเอาไว้ว่า 'อย่าสืบเรื่องนี้และอย่าให้น้ำตาลรู้เด็ดขาด' เพราะแบบนั้นนายหัวคาวีถึงเงียบมาโดยตลอด และทำให้เหมือนกับว่านั่นคืออุบัติเหตุจริงๆเขารู้มาตลอดว่านั่นไม่ใช่อุบัติเหตุ แต่ไม่เคยสืบหรืออยากรู้อะไรเลยทั้งเรื่องอุบัติเหตุก่อนหน้านั้น เรื่องบริษัทที่มีการถูกโกง เขาคิดว่ามันคือฝีมือของคนคนเดียวกัน แค่ยังไม่มีหลักฐานแน่นพอ จนถึงตอนนี้เขาได้ข้อมูลทุกอย่างมารวบรวมแล้ว"ทางเราเค้นถามจนได้คำตอบมาแล้วครับ คนนั้นยอมสารภาพแล้ว ว่าใครคือคนที่อยู่เบื้องหลัง""อืม..""ธีร์ หรือ ธีระศักดิ์ คือคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ครับ""....." ธีร์ หรือ ธานินทร์ ก็คือคนคนเดียวกัน ที่ผ่านมาเวลาน้ำตาลพูดถึงคนที่ชื่อธานินทร์ เขาไม่เคยเอะใจเลย เพราะคิดว่าคงไม่ใ

หลายวันต่อมา ที่บ้านของนายหัวคาวี น้ำตาลอยู่ที่นี่โดยรับหน้าที่คอยจัดการดูแลเรื่องบัญชีให้กับเขาและทำงานของตัวเองไปด้วย จัดการเคลียร์อะไรที่ยังยุ่งเหยิงค้างคาอยู่ เพราะตอนที่เธอกลับไปทำงานต่อเขาเองจะได้จัดการต่อได้เลย"นายหัว ตื่นแต่เช้าเลยไม่เห็นปลุกหนู""ปกติก็เห็นตื่นเอง จำเป็นต้องปลุกด้วยหรอ""แล้วป้าพรไปไหน ทำไมบ้านเงียบจังคะ""กลับบ้าน""ห๊ะ ?" ที่งงเพราะเข้าใจว่าบ้านของป้าพรก็อยู่ที่นี่ไง"กลับไปจัดการเรื่องงานศพญาติ 2-3 วันก็คงกลับ""โหย อยู่กันสองคน เหงาแย่เลยนะคะ""วันนี้ต้องอยู่บ้านคนเดียวนะ""อื้ม ป้าพรไม่อยู่ ก็คงต้องเป็นแบบนั้น""อยู่ได้หรือเปล่า""ได้สิคะ มันจะมีอะไรล่ะ""ถ้ากลัวก็ตามไปก็ได้ แต่ให้อยู่บนรถ ห้ามลงเดินเพ่นพ่าน เดี๋ยวได้โดนบองหลางาบไปกิน""บองหลา ?""งูน่ะ ที่นี่เขาเรียกบองหลา งูจงอางตัวใหญ่""จริงดิ อยากเห็น""....." นายหัวคาวีได้แต่กัดเขี้ยวกัดฟัน แทนที่เธอจะกลัวนะ กลับอยากเห็นซะงั้น งูมันน่าดูซะที่ไหน มีแต่น่ากลัวทั้งนั้นแหละ แถมพิษมันก็ร้ายแรงด้วย ที่เขาบอกเขาต้องการให้เธอกลัว ไม่ได้ต้องการให้เธออยากเห็น"คนที่นี่เคยโดนฉกไหม""บ่อย หาหมอทันก็รักษาได้ ไ

ตัดไปที่ทางด้านของนายหัวคาวี กว่าเขาจะรู้เรื่องต่างๆ เวลาก็ผ่านไปนานพอสมควรแล้ว เพราะกว่าจะมีคนผ่านมาเจอรถ กว่าตำรวจจะมาถึง กว่าจะติดต่อเจ้าของรถได้ ก็ต้องทำงานกันเป็นทอดๆ จนกระทั่งติดต่อไปหานายหัวคาวี ก็เป็นช่วงบ่ายแก่ๆ ที่เขากลับมาจากสวนแล้วหลังจากที่รู้ว่าน้ำตาลหายตัวไป เหลือแค่รถที่จอดล้มทิ้งไว้อยู่ข้างทาง และข้าวของที่กระจัดกระจายเพราะหล่นตกลงพื้น ส่วนตัวเธอนั้นหายไปไหนก็ไม่รู้ นายหัวคาวีรู้ดีว่าเขาพลาดแล้ว มันเป็นช่วงจังหวะที่คิดว่าไม่น่าจะทำได้ แต่พวกนั้นกลับทำได้ และพาตัวน้ำตาลไปได้ในที่สุด เหมือนพวกนั้นรอเวลานี้มาโดยตลอดนายหัวคาวีร้อนใจมาก เพราะไม่คิดว่ามันจะกล้ามาเล่นถึงที่นี่ ทั้งที่คิดว่าน้ำตาลมาอยู่ไกลถึงขนาดนี้แล้ว พวกมันคงไม่ลงมือ แต่เขาชะล่าใจไปเอง ที่คิดว่าพวกมันจะไม่ทำตอนนี้เขาอยู่ไม่สุขเลย เพราะไม่รู้ว่าน้ำตาลจะเป็นยังไงบ้าง เธอจะยังปลอดภัยหรือเปล่า หรือตอนนี้เกิดเรื่องไม่ดีกับเธอไปแล้ว แต่ไม่ว่ายังไงเขาก็จะต้องหาเธอให้เจอให้ได้ และต้องเร็วที่สุดด้วย ก่อนที่มันจะเกิดเรื่องแย่ๆ ขึ้น"นายหัว""ได้เรื่องว่ายังไงบ้างครับ""ทางตำรวจไล่กล้องวงจรปิดอย่างละเอียดแล้วครับ

"นายหัว รู้เรื่องทุกอย่างตั้งแต่แรกแล้วใช่ไหม ว่าพ่อแม่ของหนูไม่ได้เกิดอุบัติเหตุ""อืม..." เขาพยักหน้าตอบรับ ถึงตอนนี้ก็ป่วยการที่จะปิดบังหรือโกหกเธอแล้ว"นายหัวคิดว่าหนูโง่หรือเปล่า""ทำไมถึงคิดแบบนั้นล่ะ""ตอบมาสิ นายหัวมองว่าหนูโง่หรือเปล่า""ใครมันจะไปมองเธอแบบนั้น""มีอะไรอีกไหม ที่หนูยังไม่รู้ ที่นายหัวยังปกปิดหนูอยู่""ก็...ธานินทร์ ความจริงแล้วเขาเป็น..""เป็นอาของหนู เป็นลูกนอกสมรสของคุณปู่ เขาบอกหนูหมดแล้ว ทำไมต้องให้หนูรู้จักปากคนอื่น""ฉันไม่มีเหตุผลแก้ตัวนะ แต่ที่ทำไปก็เพื่อความปลอดภัยของเธอ พ่อแม่เธอเขาอยากให้เธอปลอดภัย และไม่อยากให้เธอสืบเรื่องพวกนี้ เพราะมันจะทำให้เธอยิ่งอันตราย ฉันก็แค่ต้องดูแลเธอให้ปลอดภัย""ทำตามหน้าที่หรอคะ""เมื่อก่อนก็ใช่ แต่ตอนนี้...ทำตามหัวใจมากกว่า"".....""ฉันไม่ได้ปกปิดเรื่องพวกนี้ เพราะความรู้สึกส่วนตัวเลย แต่เพื่อความปลอดภัยของเธอเอง""นายหัว รู้เรื่องทุกอย่างอยู่แล้ว รู้มาตั้งแต่แรกแล้ว ใช่ไหมคะ""อื้ม...""คงมีแค่หนูสินะ ที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย"ไม่ได้โกรธที่เขาปกปิดเรื่องพวกนี้ และให้เหตุผลว่าเป็นห่วงความปลอดภัยของเธอ แต่เธอรู้สึกน้อยใ