All Chapters of The Return Of The Abandoned Ex-Wife: Chapter 141 - Chapter 150

Habang nag-uusap sina West at Jacob ay napatigil sila nang may marinig na ingay mula sa pintuan. Ilang segundo lang ay bumukas iyon at iniluwal ang nakangiting babae na may dalang food tray naglalaman ng midnight snacks.She greeted him and was about to walk in. Hindi naman ang salita si West, kaya hind rin nagawang pigilan ni Jacob ang papasok na babae.Pinatong ni Zendaya ang snacks sa gilid ng lamesa at napansin niya ang bahagyang nakabukas na dokyumento sa lamesa. She reached out to take it curiously.“Ano ito?” But before she could even touch it, the documents was taken away by Jacob. “I’ll have to take my leave now, Sir West.”Tumango si West saka ito tumalikod para iwanan ang dalawa sa loob ng study room.Binawi naman ni Zendaya ang kanyang kamay at patagong naikuyom ang mga kamay. “West, ano iyon? Bakit hindi ko pwedeng makita?” tanong ni Zendaya. May halong kaba at excitement.She’s thinking that maybe it was about them. That made her feel excited, but on the other hand, nak

Nagliligpit ng mga gamit si Amber sa ospital nang tumunog ang kanyang cellphone. Pagtingin niya sa screen, nakita niyang si Winson Lee—ang kanyang father-in-law—ang tumatawag. Saglit siyang napaisip bago sinagot ang tawag.“Come home,” ani Winson sa kabilang linya. “Hinahanap ka ng Mommy mo.”Napangiwi si Amber. Sandaling natahimik habang pinipigilan ang sarili na mapa-iling. Huling pagkikita nila ay tila ayos naman ang lahat, pero hindi niya maikakailang may halo pa ring tensyon sa pagitan nila. Lalo na ngayon… with everything going on.Hindi rin niya maiwasang maalala ang sinabi sa kanya ni Natasha: “If you continue meeting your in-laws, Amber, the court might think your marriage is still salvageable. It could ruin the case.”“May nangyari kasi sa akin, Mr. Lee,” wika ni Amber, tinig ay kalmado ngunit maingat. “Nagkasakit ako and I’m currently at the hospital. Hindi pa rin ako pinapalabas.” Bahagyang huminto siya at dahan-dahang idinugtong ang kasinungalingan, “So, I might not be com

NAPATINGIN si Amber sa bata na para bang naboboryo na sa pagbabasa ng paulit-ulit sa mga libro na meron sila. Ayaw na rin nitong maglaro ng mga blocks at board games. In short, nagsawa na.Nag-isip si Amber kung ano ang pwede nilang gawin para maaliw ang bata. Then, she asked Wade to buy some art materials.“We’re going to paint,” Amber said excitedly. Kuminang naman ang mga mata ng bata. Alam ni Amber na magaling magkulay ang bata gamit ang mga crayons, pero iba pa rin kung magp-painting sila.Pagkabalik ni Wade ay may dala na itong mga paint canvases, paint, brushes at kung anu-ano pang kagamitan para sa pagpipinta. May dala rin itong mga pagkain na inorder niya mula sa mamahaling restaurant.Nagtaka nga si Amber dahil wala naman siyang binigay na listahan, but Wade seemed to know more about paintings.Tuwang-tuwa naman si Finn na ginagabayan ni Amber na magpinta ng mga hayop. Nakisali na rin si Wade at nag-drawing ito ng cat. Si Amber naman ay nag-drawing ng baboy saka binigay kay

SCHOOL STARTS.Maagang nagising si Amber para asikasuhin si Finn para sa pagpasok nito sa skwela.Walong taong gulang na ang bata, ngunit dahil sa kanyang kondisyon—mga problema sa social interaction at mild behavioral delays—hindi pa siya nakapasok sa isang regular na classroom. Simula pagkabata ay palagi na lang siyang home-schooled, bilang pag-iingat ng tiyuhing si Anthony, na ayaw isugal ang emosyonal at mental na kalagayan ng pamangkin.But with Amber’s help, somehow, Finn learned how to interact with other people. Amber never treated him like a broken child. She guided him patiently, never pressured him, and always made him feel safe. Because of her, Finn learned how to express himself better. He could now hold conversations, understand simple social cues, and most of all, smile more often.Dahil doon, kahit ilang buwan na lang bago matapos ang school year, ay nagpasya si Anthony na ipasok si Finn sa eskwelahan. Bukod sa academic exposure, nais din niyang makipag-ugnayan ito sa

MATAPOS makausap ni Amber ang kanyang Tita, nagpatuloy siya sa pagdo-drawing ng mga disenyo. Walang kaimik-imik ang silid habang sinasayawan ng kanyang lapis ang papel. Nalilibang siya sa bawat linya at kurba, hindi namamalayang lumilipas ang oras.Pasado alas-kwatro na ng hapon nang mapatingin siya sa orasan. Noon niya lang naalalang hindi pa pala siya kumakain. Ngunit sa halip na tumayo para kumuha ng pagkain, nanatili siyang nakaupo at napatingin sa bintana.Mula roon, pumasok ang sinag ng araw at dahan-dahang tumama sa kanyang mukha. Her dark brown hair shimmered like silk under the golden light, and the gentle rays that kissed her skin highlighted her delicate features, making her look ethereal.For a brief moment, she appeared like a living painting—serene, elegant, and unreachable. The warm light wrapped around her body like a golden veil, making her resemble a fairy about to vanish with the wind and sunlight.Sinundo ni Anthony si Finn sa skwelehan at nang marating niya ang sil