Lahat ng Kabanata ng The Return Of The Abandoned Ex-Wife: Kabanata 291 - Kabanata 300

“HINDI BA SABI niyo okay na ang lahat?” sigaw ni Natasha nang makarating siya sa tapat ng hospital room ni Eliza Rivera matapos niyang malaman na nawawala ang kanyang kaibigan. “Kakarating lang namin! Ni wala pa ngang isang oras and someone’s already gone missing? Tapos ano? Dito sa sinasabi niyong ‘heavily guarded top floor? Are you kidding me?!” Ang kanyang mga mata ay namumula habang nanlilisik na pinagtitinginan ang mga tao sa itaas na floor.Kita ni Natasha ang hindi mabilang na bodyguard, pero nahayaan pa nila na mawala sa paningin nila si Amber.Ni hindi pa nga siya nakakapagpahinga ng maayos nang makarating sa bahay ni Eliza Rivera. Matapos ng isang oras ay may tatawag sa kanya sinsasabing nawawala si Amber.Walang bakas. Tila bula na biglang nawala.At mula pa sa pinakatuktok na floor ng ospital? Sa 20th floor. Ano ito, si spiderman o superman na ang kalaban?For Natasha, it was indeed an absurd thing. Ridiculous. Pero nangyari.She clenched her fists in frustration, strug

Nagising si Amber na may kirot sa ulo. Napatingin siya sa kisame at gulat na gulat nang mapansin ang mamahaling chandelier sa itaas. Mabilis siyang napabalikwas at tumingin sa paligid—isang napakaluwag at marangyang silid, punô ng antique na kasangkapan, tila kwarto ng isang prinsesa.“Nasaan ako?” bulong niya, habang pilit inaalala ang huling nangyari—pero lalo lang sumasakit ang ulo niya.Lumapit siya sa bintana, at humawi ng kurtina. Napaawang ang labi niya sa tanawing bumungad: isang mala-kristal na dagat at malawak na gubat sa ibaba. Nasa mataas na lugar siya… isang isla?Biglang bumalik ang takot sa dibdib niya. Naalala niyang may dumakip sa kanya. Ang unang inalala niya? Ang tiyahin niya.Agad siyang lumabas ng silid nang malamang bukas ang pinto. Tumambad sa kanya ang isang hallway na may European na disenyo. Mga lumang painting ang nakasabit sa pader—mga banyagang mukhang kabilang sa isang maharlikang angkan. Ngunit may isa sa dulo na umagaw sa pansin niya: isang babae na mai

“They won’t come for me.”Ngunit hindi nagsalita ang lalaki. Kinuha nito ang tasa at sumimsim sa tsaa. Tahimik na napaismid si Amber at muli binuka ang bibig.“If you want to threaten the Lee Family, you—”Hindi natapos ni Amber ang sasabihin niya nang askidenteng tumama ang kanyang kamay sa belo na nasa bandang dibdib niya at bahagyang dumulas iyon sa kanyang ulo dahilan para makita ang kanyang mukha.Bago niya pa tuluyang mahawakan iyon ay nakarinig ito ng putok ng baril na siyang tumama sa kanyang kamay, tamang nadaplisan ang gilid nito, pero sapat na para mapaiyak si Amber sa sakit.“Sht!” sigaw niya habag namimilipit sa sakit. Ang kanyang gintong gown ay nabahiran na ng dugo, sunod-sunod rin ang pagtulo ng luha mula sa kanyang mga mata.Naglakad na palayo ang lalaki, pero tumigil rin ito para tignan ang babaeng nasa damuhan na namimilit sa sakit. Ginamit nito ang tungkod na hawak saka niya hinila pababa ang belo sa mukha ng babae.“Don’t let me see your face,” he coldly said an

Kinuha niya iyon at napapitlag siya nang makita ang pamilyar na sulat kamay.[Don’t be afraid, wait for me.]Sobrang elegante ng sulat kamay na kung aakalain ay para itong sulat babae.Pero hindi siya pwedeng magkamali. She lived with him for seven years and had seen all the documents with his penmanship, kaya naman ay kilalang-kilala niya kung kanino iyon.Without taking time to think deeply, agad niyang sinubo ang papel at nilunok kasama ang kapeng iniinom.Hindi niya aakalaing dumating nga si West para iligtas siya. Pero ang pinagtataka niya, bakit?This man never stood in front of her to save her. Bakit ngayon pa? Kung kailan hindi na niya kailangan pa ang lalaki.Lagi niyang sinasabi sa kanyang sarili noon na huwag nang mag-expect ng kahit ano mula kay West dahil sa mga pinaggagawa nito noon sa kanya. At mas lalong-lalo na ngayon na naalala na niya ang lahat ng kademonyohan na ginawa sa kanya ng lalaking iyon.How could she believe it?But then, if that’s true, she’ll believe it.

SA LOOB NG BARKO.Sa loob ng cabin, nangingibabaw ang lamig at katahimikan—tanging ang mahihinang tunog ng mga instrumentong medikal ang maririnig. Nakaupo si West sa tabi ng kama, nakatitig habang muling nililinis at binabalutan ng doktor ang sugat ni Amber. Sa bawat ikot ng benda, lalong dumidilim ang ekspresyon ng kanyang mukha.Dalawang tama ng baril. Isa sa balikat, at isa sa kamay. Hindi niya makakalimutan iyon.Humigpit ang pagkakakuyom ng kanyang kamay sa galit na nararamdaman. He’s late. Again. Hindi niya mapapatawad ang sarili dahil sa mga sugat na natamo ni Amber.Kung napaaga siya ng dating, hindi mangyayari ang lahat ng ito sa kanyang asawa.Nang makasigurado si West na ayos lang ang lagay ni Amber at walang banta sa buhay nito ay agad na niyang pinaalis ang medical team.Tahimik siyang naupo sa gilid ng kama. Matagal siyang nakatitig sa mukha ni Amber—tila ba binabasa ang bawat linya ng mukha niya, inaalala ang mga alaala, at sinusukat ang sakit na nararamdaman.Maingat