All Chapters of เมีย(คู่นอน)พาร์ทไทม์: Chapter 41 - Chapter 50

ปองรักนอนหลับตานิ่ง เธอหายใจโรยระริน โดยมีร่างหนาใหญ่ของฟาเบียนที่หอบเหนื่อยไม่แพ้กันอยู่ด้านบนเขาหมุนตัวลงไปจากตัวเธออย่างรวดเร็ว เขาเสียใจมาก ๆ ที่กระทำแบบนี้กับเธออีกครั้ง ทั้ง ๆ ที่ได้สัญญาไว้กับตัวเองแล้วว่าจะไม่ทำแบบนี้อีกปองรักลุกขึ้นนั่ง ร้าวไปทั่วสรรพางค์ เธอใช้ปากแก้มัดเชือกปมที่เขาผูกเนคไทออก ก่อนจะพาร่างกายอันบอบช้ำไปที่ตู้เสื้อผ้าเพื่อหยิบเอาเสื้อคลุมออกมาใส่ และพาตัวเองออกไปจากห้องนอนของฟาเบียนให้เร็วที่สุด หญิงสาวกลับไปห้องนอนของตัวเองด้วยหัวใจที่เจ็บปวดฟาเบียนออกมาจากห้องน้ำ เขาเดินไปนั่งที่เตียง เห็นร่องรอยต่าง ๆ บนเตียงนอนที่ยุ่งเหยิง เขากำหมัดชกไปบนที่นอนนั้นแรง ๆ ได้แต่โทษตัวเองที่ทำกับปองรักรุนแรงเกินไปปองรักนั่งลงอย่างหมดอาลัยตายอยากอยู่บนที่นอน นึกไปถึงคำพูดของฟาเบียนเมื่อกี้แล้วก็ปวดหนึบอยู่ในใจ“จิล มันโง่เองค่ะ ที่รักคุณฟา” เธอด่าว่าตัวเองตืด... เสียงมือถือของปองรักดังขึ้น เธอรีบค้นหามันมาจากในกระเป๋า“สวัสดีจ้ะแม่สาวน้อย เธอคงจะมีความสุขมาก ๆ สินะ” ทิพย์ดาราเอ่ยมาด้วยน้ำเสียงเยาะหยัน เหมือนกำลังนั่งอยู่ในบ้านของฟาเบียนยังงั้นปองรักคิดว่าฟาเบียนคงโทรหาเ

“คุณพ่อ...” เธอเรียกคุณพ่อของเธอ ปองรักหันไปยิ้มให้กับเด็กสาว และผู้หญิงที่กำลังเดินเข้ามาใหม่อีกหนึ่งคน“ลูกสาวของเฮีย น้องไหม ภรรยาเฮียเอง เรียก ซ้อหนึ่งนะ” เฮียก้องเอ่ยแนะนำภรรยา ดูแล้วน่าจะรุ่นราวคราวเดียวกันกับเฮีย ปองรักรีบยกมือไหว้เธอ ซ้อหนึ่งยิ้มให้อย่างเป็นมิตร“เฮียเพิ่งรับน้องเขาไว้ทำงาน ปองรักพนักงานใหม่ เฮียจะให้ไปเป็นผู้จัดการที่ปั๊มฝั่งโน้นไง” เฮียก้องบอกภรรยา“เรียกชื่อเล่นก็ได้ค่ะ ชื่อ เจ ค่ะ” เธอคิดชื่อใหม่ในทันที ไม่อยากให้ใครเรียกจิลอีกแล้ว มาที่นี่เพื่อลบอดีตอันเลวร้าย และรอยจารึกของฟาเบียนเฮียก้องขับรถพาปองรักข้ามทางสะพานมิตรภาพไทยลาว โดยให้ภรรยากับลูกสาวนั่งมาด้วย ปองรักมองภาพสามคนพ่อแม่ลูกที่หยอกล้อกันอย่างมีความสุข เธอก็พลอยยิ้มยินดีมีความสุขไปกับพวกเขาด้วยเขาพาเธอมายังปั๊มน้ำมันที่ดูหรูหราที่สุดแล้วในฝั่งลาว เฮียก้องพาเธอไปแนะนำในออฟฟิศ ปองรักเห็นมีผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งท้องแก่นั่งอยู่ในนั้น“เรียนรู้งานจากที่พี่ฝ้ายนะ เพราะจะลาคลอดสิ้นเดือนนี้แล้ว” เฮียก้องเอ่ยแนะนำปองรักให้รู้จัก ปองรักจึงแนะนำตัวว่าเธอชื่อ เจ ดูพี่ฝ้ายจะดีใจมากที่มีปองรักมาช่วยงานเฮียก้องยั

ฟาเบียนหน้าตาแดงก่ำ เขารู้สึกห่วงใยปองรักมาก เขารู้แล้วว่าคนที่หัวใจสลายมันเป็นยังไง เพราะตอนนี้เขาเองก็ไม่ต่างจากพวกนั้น เขานั่งนิ่งอยู่กับที่ หลับตาลงด้วยความเหนื่อยล้าในหัวใจ ความเหงาและโดดเดี่ยวมันทำลายชีวิตของผู้ชายคนหนึ่งจริง ๆตั้งแต่วันนั้น ฟาเบียนตัดสินใจทำงานอย่างหนักเพื่อให้นึกถึงปองรักให้น้อยที่สุด ชีวิตของคนเราก็ต้องดำเนินต่อไปฟาเบียนปฏิญาณกับตัวเองว่า เขาจะเลิกยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงทุกคน เพื่อพิสูจน์ความจริงใจที่เขามีต่อปองรักเขาเขียนเช็คเงินสดจำนวนหนึ่งล้านบาทให้ทนายประจำบริษัทเอาไปให้ทิพย์ดารากับมือ พร้อมทั้งทำหนังสือสัญญาให้เธอเซ็นต์ ในสัญญาระบุว่าทิพย์ดาราจะไม่มายุ่งเกี่ยวกับฟาเบียนและปองรักอีกตลอดชีวิตนี้ รวมถึงคลิปที่เธอมีอยู่ในมือทั้งหมดให้เธอจัดการลบมันทิ้งไปให้หมด หากมีการเผยแพร่ไปมากกว่านี้ ฟาเบียนจะเล่นงานเธออย่างหนัก และจะไม่ให้เธอได้อยู่อย่างผาสุกอีกต่อไปตลอดชีวิตนี้แน่ ๆคนฉลาดอย่างทิพย์ดารา เธอได้เงินหนึ่งล้านมานอนกอด หญิงสาวก็สบายใจ ดาราหน้าสวยอย่างเธอมีผู้ชายเดินเข้าหาตลอดเวลา คนที่คิดว่าตัวเองเก่งและฉลาดที่สุดอย่างฟาเบียน สมควรแล้วที่ได้รับผลของการกระ

“เป็นอะไรวันนี้หน้าตาไม่ค่อยสบายเลย”นิจิตถามสุจิราตอนที่เธอขึ้นรถมานั่งเคียงคู่กับเขา“พี่เดียวเกือบปีแล้วนะคะ ยังไม่ได้ข่าวของจิลเลย จิราเป็นห่วง อีกอย่างเมื่อคืนฝันถึงจิลค่ะ แต่ในฝันดูจิลมีความสุขมาก” เธอทำหน้าเศร้าและน้ำตาคลอ“ฝันดี แสดงว่าจิลเขาส่งกระแสจิตมาหาจิรานั่นแหละ จิลคงอยากบอกเราสองคนว่าเธอสุขสบายดี” นิจิตปลอบใจ พลางเอื้อมมือไปโอบไหล่ของสุจิราเอาไว้ เธอซบหน้าลงกับอกของเขาแล้วร้องไห้“ไม่รู้จิลจะเป็นยังไงบ้าง แต่จิราขอให้จิลอยู่สุขสบายดี” เธอพูดปนเสียงสะอื้น“จิรา ไม่เอาแล้ว ไม่ร้องแล้ว จะไปกินข้าวกับพี่นะ พี่อุตส่าห์จองโต๊ะหรูบนซีร๊อคโคเอาไว้นะ” นิจิตชวนคุยเพื่อให้เธออารมณ์ดีขึ้นเธอหยิบทิชชูที่อยู่ในกล่องขึ้นมาเช็ดน้ำตา แล้วก็หยิบกระจกมาปะแป้ง และเติมลิปสติก นิจิตหัวเราะในกิริยาของเธอ“หัวเราะอะไรคะ พี่เดียว” เธอหันหน้าไปมองค้อน“เปล่าครับ จิราน่ารักดี”“แกล้งชมใช่ไหมคะ กลัวจิราจะโกรธน่ะสิ ชิ...” เธอทำเสียงขึ้นจมูกใส่เขา นิจิตไม่ต่อปากต่อคำ ได้แต่หันไปยิ้มให้กับสุจิรา รีบขับรถไปยังที่หมายในทันทีนิจิตขับรถเข้าไปแถวเจริญกรุง แล้วแล่นเข้าสู่ลานจอดรถของโรงแรมเลอบัว แอท สเตท

“หนูชื่ออะไรจ๊ะ” มาดามถามปองรัก“เจค่ะ ส่วนจอมซนนี่ชื่อ สายฟ้า” เธอปกปิดความจริงเรื่องชื่อ“ฉันเอ็มม่า และสามีของฉันคาโร” ชื่อของทั้งสองคนทำให้ปองรักชะงัก ฟาเบียนเอ่ยเรื่องของพ่อแม่ของเขาอยู่เสมอ สองคนนี้ไม่ทำงานแล้ว และตอนนี้เดินทางเที่ยวรอบโลกไปเรื่อย ๆ‘โลกมันไม่กลมขนาดนั้นมั้ง คงไม่ใช่คุณพ่อคุณแม่ของคุณฟาหรอก’ เธอคิดในใจ“ที่ปั๊มของเรามีที่พักให้เช่าค่ะ แต่เป็นห้องเล็ก ๆ นะคะ ไม่มีแอร์คอนดิชั่น ไม่ทราบว่าคุณสองคนสนใจจะพักที่นี่ไหมคะ แล้วพรุ่งนี้เจจะให้คนเอารถไถไปลากรถของคุณเข้าอู่ซ่อมให้” ปองรักแสดงน้ำใจ“ขอบใจมากนะจ๊ะหนู ก็ดีน่ะสิ ทั้งร้อน และก็ทั้งหิวเลย” คุณคาโรพูด“ทางนี้ค่ะ” ปองรักเดินนำหน้าทั้งสองท่านไปยังบังกะโลเล็ก ๆ ที่สร้างไว้ที่ด้านหลังของปั๊มน้ำมันประมานสี่ห้อง“น่าอยู่มากนะที่นี่” มาดามเอ่ยชม“ค่ะ เรื่องอาหารมื้อค่ำ เดี๋ยวเจจะทำข้าวผัดแบบไทยให้นะคะ”“ยินดีมาก ๆ จ้ะ ขอบคุณหนูมากนะ” มาดามยิ้มให้“ค่าเช่าเท่าไรจ๊ะ” มาดามถามต่อ“คืนละ 500 บาทค่ะ” ปองรักรีบบอก คุณเอ็มม่าหยิบเงินในกระเป๋าที่เป็นเงินไทยยื่นส่งให้ มีเด็กที่ทำหน้าที่เป็นแม่บ้านวิ่งมาเปิดประตูห้องพักให้กับฝรั่ง