Semua Bab เมีย(คู่นอน)พาร์ทไทม์: Bab 1 - Bab 10

“ฟาเบียนนี่มันระเบียงนะคะ” ทิพย์ดาราปัดป้อง ตอนนี้ชายหนุ่มกำลังผลักเธอให้หันหลังให้ ถลกชายกระโปรงของเธอขึ้นไปกองไว้ที่เอว เขาแค่รูดซิบกางเกงลง แล้วก็ใช้มือจับตัวใหญ่ของเขาฟาดไปกับเนื้อสะโพกเด้งที่เจ้าของรักษาหุ่นเป็นอย่างดี“คุณมาหาผมก็เพื่อสิ่งนี้ไม่ใช่หรือ” ฟาเบียนพูดกระซิบที่หลังติ่งหู เขาใช้นิ้วกรีดขอบบิกินีขาวให้พ้นไปจากกลีบนุ่ม ๆ ชายหนุ่มใช้ขาแข็งแกร่งบังคับให้เธออ้าขากว้าง เธอหันมามองใบหน้าหล่อของเขาทันที“หันไปมองข้างล่างสิ ดูให้ทั่ว ๆ ว่ามีใครแอบดูเราหรือเปล่า” เขาพูดพลางหัวเราะหึ ๆ เบียดหัวหยักแทรกเข้าไปในร่องหลืบที่แค่ได้ยินเสียงของเขาน้ำใสก็หลั่งรินพรึบ... กึก... เขาดันตัวเองเข้าไปในร่องนั้นอย่างรวดเร็ว“อู้...” เสียงร้องของทิพย์ดารา นักแสดงสาวมากชื่อเสียงของวงการบันเทิงเมืองไทย“คุณชอบแบบนี้ใช่ไหม” เขาใช้ฝ่ามือสอดเข้าไปบี้ขยี้เม็ดรัญจวนที่อยู่ในพรูเนื้ออวบอุ่น“อ๊า... ฟาเบียนขา... อย่าแกล้งดาด้าเลย กระแทกลงมาสิคะ” เธอหมุนตัวร้องครางครวญ สะโพกมนหมุนวนและอัดกระแทกเข้ากับหน้าขาของชายหนุ่ม“ร่านนักนะ ได้เลย ปิดปากของคุณเอาไว้ อย่าครางดังมากนะ ผมไม่รู้ว่าห้องข้าง ๆ มีใครอยู่ห

“จะเอายังไงคะคุณ เสี่ยทรงพลเขายื่นคำขาดมาแล้ว” ปิ่นรักมองหน้าสามีน้ำตาคลอ เธอยังตกใจไม่หายที่วันนี้มีชายฉกรรจ์สี่ห้าคนมาหาที่บ้าน และก็ยื่นคำขาดให้ ชาญชัย ใช้หนี้พวกเขา“ต้องขายบ้าน มีทางเดียวแล้ว” คุณชาญชัยนั่งกุมขมับตัวเอง น้ำตาของลูกผู้ชายไหลริน“คุณพ่อคะ คุณแม่คะ” ปองรักเดินออกมาจากมุมมืด เธอแอบฟังบทสนทนาของทั้งสองท่านอยู่นานแล้ว“ยายจิล” แม่มีสีหน้าตกใจไม่น้อย ทั้งสองท่านไม่เคยปริปากว่าตอนนี้ลำบากแค่ไหน แต่เธอรู้ได้จากการที่แม่ลดค่าขนมไปเรียน“จิลมีเงินฝากค่ะ” เธอนั่งลงใกล้ ๆ แม่ แล้วยื่นบัญชีที่เตรียมเอาไว้ให้คุณพ่อ ใบหน้าของคุณพ่อดูหม่นหมองลงไปมาก เขาผิดเองที่ไว้ใจคนผิด เอาเงินเก็บที่มีและยังไปกู้เสี่ยทรงพลอีกสองล้านห้าเพื่อเอาไปลงทุนในครั้งนี้ นอกจากจะไม่ได้รับผลตอบแทนอะไรแล้ว ยังแบกภาระหนี้สินเพิ่มมาอีก เกือบล้าน“แค่สามแสน หนูจิล ลูกเก็บเงินของลูกเอาไว้เรียนต่อนะ พ่อจะพยายามขยับขยายและขอผ่อนผันกับเสี่ยทรงพลอีกที” คุณพ่อลุกขึ้นทันทีที่พูดจบ แต่เธอรู้ว่า พ่อคงเสียใจมาก ไหล่ของท่านสั่นไหวเหมือนคนร้องไห้ แม่รับบัญชีคืนให้เธอ ก่อนจะรีบตามคุณพ่อขึ้นไปบนเรือนอย่างรวดเร็ว“โธ่... แล

ปองรักนั่งอยู่ที่หน้าคอมพิวเตอร์ เธอพิมพ์แล้วลบ พิมพ์แล้วลบอยู่ตั้งหลายครั้ง เธอทิ้งหลังลงไปบนที่นอน ก่อนจะลุกขึ้นมานั่งหน้าคอมพิวเตอร์อีกครั้งปองรักตัดสินใจนั่งเขียนจดหมายแนะนำตัวเป็นภาษาฝรั่งเศส เพราะเขาให้สัมภาษณ์ว่าชอบประเทศฝรั่งเศส เธอพยายามเขียนอย่างสุดกำลัง และทำให้ดีที่สุดแต่ก็มีอยู่ประโยคหนึ่ง เธอเขียนว่า(“ดิฉันชอบประเทศฝรั่งเศสค่ะ ฝรั่งเศสเป็นเมืองในฝันที่อยากจะไปฮันนีมูนกับคนที่ดิฉันรัก”)ปองรักก็ใส่ชุดนักศึกษา ปล่อยผมยาวสยาย และทาปากสีส้มอ่อน ซึ่งก็เป็นสีโปรดของเธอเช่นเดียวกันฟาเบียนเพิ่งกลับมาจากประเทศจีน มีคนขับรถมารับเขาที่สนามบิน ชายหนุ่มหยิบมือถือขึ้นมาเช็กงาน แต่สิ่งที่สะดุดตาที่สุด มีอีเมลเข้ามาหาเขาในขณะนี้เขายกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดู ‘ตีหนึ่งสิบสองนาที’ เขาหัวเราะดังหึ ๆพอเห็นเป็นเรื่องแนะนำตัวเองของนักศึกษาเขาก็รีบเปิดเอกสารที่เธอแนบส่งเข้ามาดู ฟาเบียนรู้สึกแปลกใจไม่น้อยที่เธอเลือกใช้ภาษาฝรั่งเศสในการเขียนจดหมายแนะนำตัว เขานึกชมในใจว่าเธอใช้ภาษาได้ดี พออ่านมาถึงประโยคหนึ่งเขากลับหัวเราะดังลั่น จนคนขับรถหันหน้ามามอง เพราะเจ้านายของเขาไม่ได้หัวเราะดังแบบถูกอกถูก

“กลืนมันลงไปเดี๋ยวนี้ปองรัก” เขาทำเสียงเข้ม สีหน้าพอใจ และสูดปากส่งเสียงออกมาอยู่ตลอดเวลาเธอสบตาเขาด้วยน้ำตาคลอหน่วย รีบกลืนสิ่งที่เขายัดเยียดเข้าไปในคอเธอแบบพะอืดพะอม พอเขาชักมันออกเธอก็ทำเหมือนจะอ้วก ชายหนุ่มรั้งร่างเธอขึ้น และประกบริมฝีปากของเขาลงไปในทันที ปลายลิ้นตวัดรัดรึงปลายลิ้นของเธอแบบพัวพันสองมือของเขายังบีบเค้นสะโพกแน่น ๆ ของเธออย่างไม่รามือ“เก่งมากแม่สาวน้อย” เขาชมเธอเปาะ เมื่อผละริมฝีปากออกมา ก่อนจะยกนิ้วกรีดเช็ดน้ำตาให้“ฉันถูกใจเธอนะ เธอได้ทำงานที่นี่ ฉันให้เธอเป็นเลขา เดี๋ยวจะให้คนมาตั้งโต๊ะของเธอเอาไว้ที่ในห้องนี้ และหน้าที่ของเธอคือทำให้ฉันมีความสุข” เขาบอกเธอด้วยสีหน้ายิ้มแย้มปองรักหน้าแดงเป็นลูกตำลึง เธอทั้งเจ็บและก็อาย ตอนนี้อยากจะร้องไห้สุด ๆ แต่ก็ทำไม่ได้ เขาปล่อยร่างเธอเป็นอิสระ หญิงสาวรีบจัดเสื้อผ้าของตัวเองให้อยู่ในสภาพปกติ ไม่ลืมไปหยิบกางเกงในและกระโปรงที่หล่นลงไปอยู่ที่พื้น ด้วยหญิงสาวรู้สึกร่องรักของเธอยังตอดขมิบไม่หยุด เจ็บร้าวจนยืนแทบไม่อยู่ ขาสั่นไปหมด เธอหันหลังให้เขา แล้วใส่กางเกงใน และกระโปรงอย่างรวดเร็วฟาเบียนหยิบกางเกงของตัวเองไปพาดที่เก้าอี้ แ

“เก่งมาก ดีใจจังที่จิลมา เห็นเอกสารบนโต๊ะพี่ไหม” ปองรักนึกตามแล้วพยักหน้า“ของจิลเนี่ยไม่ได้ครึ่งของพี่ที่กำลังทำอยู่นะ แต่ถ้าจิลเก่งแล้ว พี่จะทยอยเพิ่มให้ ตามสบายนะ ไม่เข้าใจให้เดินไปถามพี่หรือยกหู โอเค๊...” มุกดายิ้มอย่างยินดี อย่างน้อยปองรักมาฝึกงาน ก็ทำให้เธอสามารถเบาแรงลงไปได้บ้าง“ค่ะ ขอบคุณพี่มากนะคะ”ปองรักตั้งอกตั้งใจทำงาน แต่ก็ยกหน้ามองดูนาฬิกาว่าเมื่อไหร่จะถึง 9.50 น. เธอนั่งใจเต้นโครมคราม แต่พอเลยเวลาไปแล้ว เขาก็ยังไม่โผล่หน้าเข้ามาจนกระทั่งเที่ยงวันกริ๊ง... กริ๊ง... กริ๊ง... มือถือเครื่องใหม่ที่มุกดาให้ดังขึ้น“บอสสุดที่รัก” เธออ่านชื่อไปพลางตกใจ รีบลนลานรับสาย“สวัสดีค่ะคุณฟาเบียน” เธอทักเขาไปด้วยน้ำเสียงที่สั่น“ปิดคอมพิวเตอร์ เก็บของลงกระเป๋า แล้วเดินลงมาคอยฉันที่หน้าประตู เดี๋ยวเข้าไปรับ”“ค่ะ” เธอเงยหน้าล่อกแล่ก แล้วเขารู้ได้ไงว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่“ในห้องทำงานมีกล้องวงจรปิดซ่อนอยู่ มันบันทึกทุกอย่างในนั้นอยู่ในคอมพิวเตอร์และเซิร์ฟเวอร์ใหญ่ที่บ้านของฉัน ทุกอย่างที่เกิดในห้องนี้ถูกบันทึกไว้ทั้งหมด แม้กระทั่งเรื่องระหว่างเราวันนั้น” เขาพูดขึ้นมา เธอถึงกับหน้าแดง เขาจะ