บททั้งหมดของ ชายพิการผู้นั้น ที่ใครไม่เห็นค่า นางจะเป็นภรรยาของเขาเอง: บทที่ 21 - บทที่ 30

 “ประมาณนั้น”ไป่จวิ้นไม่รู้จะพูดอย่างไรดี เรื่องนี้ละเอียดอ่อนมากกับผู้หญิงทุกคน ถึงเขาจะไม่มองว่ามันเป็นปัญหาที่ตรงไหน แต่นางต้องยอมรับไม่ได้แน่ ๆ บางทีนางอาจไม่รู้ตัว เขาก็แค่หาผ้าใหม่เปลี่ยนให้นาง จนกระทั่งเสื้อผ้าที่เริ่มคับแน่นเหล่านั้นหายไปจากตู้จนหมด เท่านี้นางก็ไม่ผิดสังเกตแล้ว จะใช่หรือไม่ใช่หลังจากนี้ก็ได้รู้กัน แต่ถ้าไม่ใช่นางจะเป็นกังวลเสียเปล่า ๆ“ข้าอยากตัดชุดใหม่ให้เจ้า ที่มีอยู่ตอนนี้ก็ดูเรียบเกินไป เจ้าเองก็อยากใส่ชุดสวย ๆ ใช่ไหม ข้าเป็นสามีก็ต้องสนับสนุนภรรยาสิ ถือว่าเป็นของขวัญให้เจ้าด้วย…นะ”ทำสายตาออดอ้อนขนาดนั้นแล้วจางอวี๋จิงจะปฏิเสธลงได้อย่างไร นางไม่เคยคัดค้านอะไรสามีอยู่แล้วด้วยจึงยอมพยักหน้า แถมนี่ยังเป็นของขวัญให้นาง เจอแบบนี้ใครบ้างไม่ดีใจ นางดูมีน้ำมีนวลขึ้น…หงเสวียนซู่มองบุตรชายกับลูกสะใภ้ที่กำลังหยอกล้อกันอยู่ในครัวจากด้านหลัง วันนี้พวกเขาซื้อผ้าใหม่กลับมาหลายผืน มีส่วนของนางด้วยเพราะกลัวคนเป็นแม่จะน้อยใจ เรื่องแค่นี้หงเสวียนซู่ดูออกอยู่แล้ว

 แล้วฝันร้ายของจางอวี๋จิงก็เริ่มจากตรงนั้นน้ำกลายเป็นของที่ต้องแก่งแย่งกัน สวนของชาวบ้านเสียหาย ไร่นาไม่มีข้าว ผลผลิตทางการเกษตรขาดแคลนนำไปสู่ความอดอยาก เวลานั้นเมืองหลวงยังไม่ได้ตระหนักถึงความร้ายแรงของมัน กว่าจะลงมาจัดการก็ส่งผลกระทบไปมากแล้ว ใช้เวลาฟื้นตัวยาวนานกว่าช่วงโรคระบาดเสียอีกชาวบ้านที่ไร้หนทางปล้นฆ่ากันดิบเถื่อนยิ่งกว่าชุมโจร ดีที่จางอวี๋จิงได้ครอบครัวช่วยประคับประคอง ไม่ออกนอกลู่นอกทางไปไหน ไม่อย่างนั้นมือของนางคงไม่ได้ขาวสะอาดอย่างในตอนนี้ไป่จวิ้นจำได้ว่า ช่วงนั้นตนกับครอบครัวก็ลำบากเรื่องอาหารการกินอยู่หลายเดือน แต่มันเทียบไม่ได้เลยกับเรื่องที่เกิดขึ้นบริเวณเมืองรอบนอกติดชายแดน“ที่ผ่านมาเจ้าลำบากมากจริง ๆ ““ถือว่าเป็นประสบการณ์เจ้าค่ะ” นางยิ้มตอบเรื่องเหล่านั้นคือประสบการณ์ที่หนักอึ้ง แต่เมื่อผ่านกาลเวลาแล้วมองย้อนกลับไปก็กลายเป็นความทรงจำที่มีคุณค่า“หลังจากนี้จะไม่มีเรื่องให้เจ้าต้องลำบากอดมื้อกินมื้ออีก วางใจเถอะ สกุลไป่จะดูแลเจ้าอย่างดี”ระหว่างที่กำลังแส

 “ใครจะไล่นาง อย่ามาพูดจาซี้ซั้วนะ เจ้าไปได้ยินเรื่องนี้มาจากไหน”หงเสวียนซู่ชักมีน้ำโห นางไม่อยู่ไม่กี่วันมีคนเอาบ้านนางไปพูดลับหลังอีกแล้วหรือไง“ไม่ใช่ว่าท่านแม่ตกลงกับนางไว้แบบนี้หรือขอรับ?” จากท่าทางของมารดาแล้วอาจเป็นเขาเองที่เข้าใจผิด“ไม่เคยพูดว่าจะไล่นางออกไปสักหน่อย นี่เจ้ากังวลไปเองหรอกหรือ ทำหน้าตาเคร่งเครียดเสียขนาดนั้นรอคุยกับแม่ก็นึกว่ามีเรื่องอะไรเสียอีก”ข้อตกลงที่เคยพูดไว้นั้นคือหากนางไม่มีบุตรในปีแรกหลังแต่งงาน จะไม่ได้เงินส่วนที่สาม หงเสวียนซู่ไม่เคยพูดเลยว่าจะไล่นางออกไป จางอวี๋จิงเป็นสะใภ้ที่ดีมากสำหรับนาง ต่อให้ต้องจ่ายมากกว่านี้ จางอวี๋จิงก็คงทำให้งอกเงยขึ้นได้ใหม่ กลับกันหากคนที่แต่งเข้ามาทำตัวไม่ดี ถึงมีเงื่อนไขแบบเดียวกับจางอวี๋จิง นางก็จะหาทางไล่ตะเพิดออกไปอยู่ดี“ตกลงเรื่องที่จะปรึกษาแม่คืออะไรกันแน่” เห็นบุตรชายเงียบไปนานนางจึงถามย้ำ“ข้าสงสัยว่านางอาจมีครรภ์ แต่นางไม่มีสัญญาณบอกเลย ถ้าข้าเข้าใจผิดไปเองกลัวจะทำให้นางกังวล” ไป่จว

“ท่านพี่ สีหน้าท่านดูไม่ดีเลย พักหน่อยดีไหม” จางฟงเห็นสีหน้าพี่สาวซีดขาวแล้วรู้สึกใจคอไม่ดี“ข้าไหวอยู่ ไม่เป็นไรหรอก”“ไม่เป็นไรที่ไหนกันล่ะ วัวป่วยที่บ้านยายแก่ข้าง ๆ ยังสีหน้าดูดีกว่าพี่อีก”เจ้าเด็กคนนี้ เดี๋ยวเถอะ ถ้าไม่ติดว่าข้าล้างผักอยู่กะละมังได้ลอยไปหาเจ้าแน่!“ช่างเถอะ ๆ งานตอนนี้ใกล้เสร็จแล้ว ขอข้าทำให้เสร็จก่อนแล้วจะไปพักนะ”“ข้าคงจะเชื่อหรอก สามวันที่แล้วพี่ก็พูดแบบนี้ สองวันที่แล้วพี่ก็พูดแบบนี้ เมื่อวานก็ยังพูดประโยคนี้ ผลสุดท้ายก็ทำงานอยู่ตลอดไม่ได้พักเลย”นี่เจ้าเป็นพยาธิในท้องข้าหรือไง รู้ดีอะไรขนาดนั้น ข้ายังจำไม่ได้เลยว่าพูดไปด้วยความที่ยังมีงานอยู่ในมือ จางอวี๋จิงจึงไม่ได้สนใจต่อล้อต่อเถียงกับน้องชาย นางเอาแต่บอกปัดแล้วโหมงานอย่างหนักเพื่อให้มันเสร็จเร็ว ๆจางอวี๋จิงไม่ชอบทำงานแบบค้างคา แต่ละงานต้องเสร็จเป็นอย่าง ๆ ไป เป็นคนประเภทที่นายจ้างจะชอบมาก แต่ปัญหาก็คือนางจะไม่ยอมพักเลย เป็นทั้งข้อดีและข้อเสียโดยเฉพาะในเวลาแบบนี้หรือข้าควรไปตามพี่เขยมาดุนางแทน แต่จะปล่อยนางไว้คนเดียวก็ไม่ได้อีก ข้ามีทางเลือกอะไรบ้างเนี่ยจางฟงไม่รู้จะทำอย่างไรได้นอกจากแย่งงานส่วนของนา

ไป่จวิ้นฉวยเอามือนางมากุมไว้ ไม่รู้ความนัยที่ตั้งใจสื่อจะส่งไปถึงมากน้อยแค่ไหน หวังว่าจางอวี๋จิงจะเข้าใจว่านางคือคนที่เขาหวงแหนและเสียไปไม่ได้เป็นอันขาดหญิงสาวอมยิ้มและบีบมือเขาตอบ อยากแสดงให้เห็นว่าไม่ต้องเอ่ยคำใดมากมายก็สื่อใจถึงกันได้“หลังจากนี้ข้าจะระมัดระวัง และดูแลตัวเองให้ดีเลยเจ้าค่ะ ท่านพี่ไม่ต้องเป็นห่วงนะ”ไป่จวิ้นพอใจแล้ว อย่างน้อยนางก็รับปากแล้วว่าจะดูแลตัวเองมากขึ้นก่อนหน้านี้เขาจะพานางเข้านอนแล้วค่อยออกมากินข้าว แต่นางรู้สึกตัวพอดีจึงกินมื้อเย็นพร้อมกันเสียเลยหลังจากที่รู้ว่ามีเรื่องน่ายินดีเกิดขึ้นเช้า วันต่อมาเหออิงกับจางชิงผิงก็นำสมุนไพรและของบำรุงมาให้บุตรสาว จากเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนทางบ้านคุยกันแล้วว่า บิดาของนางจะมารับส่งบุตรชายเอง ถึงแม้หงเสวียนซู่จะกลับมาหลังจากนี้ก็ถือว่าบิดานางมาช่วยดูแลอยู่ห่าง ๆ มีอะไรก็เรียกให้ช่วยกันได้ไป่จวิ้นเห็นด้วยและเสนอให้เลื่อนเวลากลับตามปกติออกไปประมาณหนึ่งชั่วยาม เขาบอกเรื่องสอนหนังสือกับจางฟงและเจ้าตัวก็บอกที่บ้านไว้แล้ว จางชิงผิงไม่ติดขัดใด ๆวันนี้นางก็ยังอยู่บ้านกับน้องชายตามลำพัง หลังจากนางเป็นลมไปเมื่อวานก็โดนจางฟงต